Biseksualizm.pdf

Biseksualizm

Zachowania seksualne człowieka tradycyjnie dzielimy na dwie kategorie - zachowania

heteroseksualne i homoseksualne. Jednostki, które identyfikują się z heteroseksualnym typem

zachowań, nawiązują więzi seksualne wyłącznie z osobnikami płci przeciwnej; osoby

identyfikujące się jako homoseksualiści podejmują związki wyłącznie z partnerami tej samej

płci. Istnieje pogląd, iż podstawowe wzorce zachowań seksualnych tworzą się w okresie

wczesnego dzieciństwa i pozostają niezmienne przez cały czas trwania życia człowieka.

Badania nad zachowaniami biseksualnymi pozostały w tle za badaniami poświęconymi

zachowaniom hetero- i homoseksualnym, lecz i tak wiadomo, iż nie wszyscy ludzie potrafią

jednoznacznie określić swoje preferencje seksualne. Wielu z jakimś okresie swojego życia

doświadczy pociągu seksualnego zarówno do kobiet, jak i mężczyzn, a nawet nawiąże z nimi

satysfakcjonujące więzi seksualne. Wiemy również, iż zachowania biseksualne nie rozwijają

się wyłącznie podług jednego wzorca, lecz realizują się podług rozmaitych jego wariantów,

oraz iż ludzie wchodzą w związki biseksualne dla wielu różnych powodów.

W chwili obecnej nauka nie wie, czy i jakie konkretne czynniki natury biologicznej,

psychicznej czy społecznej determinują określony typ zachowań seksualizmu, jest kwestią

całkowicie indywidualną.

Definicja biseksualizmu

Określenia "biseksualizm" możemy używać dla opisania tożsamości płciowej danej jednostki

lub jej zachowań seksualnych. Zachowania biseksualne oznaczają zazwyczaj utrzymywanie

kontaktów seksualnych z kobietami i mężczyznami. W zależności od indywidualnych

preferencji związki z przedstawicielami tej samej płci nawiązywane są jednocześnie z

trwaniem związków heteroseksualnych lub też jednostka utrzymuje w pewnym okresie

swojego życia z kobietami, by następnie wkroczyć w okres związków z mężczyznami. U

niektórych zachowania biseksualne trwają stosunkowo krótko, podczas gdy u innych ten

wzorzec zachowań przedstawia pewną stabilną normę, poczynając od okresu dojrzewania, i

jest kontynuowany przez cały czas trwania dorosłego życia.

Niektóre jednostki angażujące się w związki biseksualne określają się jako biseksualiści,

jeszcze inni wolą opisać swoją preferencję jako homo- czy heteroseksualną. Dość

ograniczone badania, wykonane w tym zakresie, sugerują, iż ta ostatnia postawa może być

charakterystyczna dla biseksualistów płci męskiej pochodzącej z Ameryki Łacińskiej i

amerykańskich Murzynów obojga płci.

Rozpowszechnianie biseksualizmu i jego wzorce zachowania

Żadne sprawdzone źródła informacji nie potrafią podać nawet przybliżonej skali zjawiska

biseksualizmu kobiet ani mężczyzn na terenie Stanów Zjednoczonych. Dane szacunkowe,

otrzymane na podstawie ogólnonarodowych ankiet wzorców zachowań seksualnych z lat

1970-1990, jakie znaleźć można w "Journal of Sex Research" z 1991 roku, pozwalają na

sugestię, iż około dwudziestu procent mężczyzn przyznaje się do utrzymywania w jakimś

okresie swojego życia związków z innymi mężczyznami, a sześć do siedmiu procent mówi o

nawiązywaniu takich kontaktów w okresie dorosłości. Związki seksualne mężczyzn dorosłych

z innymi osobnikami płci męskiej są przeważnie zjawiskiem spizodycznym i sporadycznym,

a większość mężczyzn utrzymuje poza tym normalne kontakty z kobietami, dorównuje około

jednej trzeciej liczby przypadków biseksualizmu mężczyzn.

Niektóre badania zdają się sugerować, iż zachowania seksualne są w pewnym stopniu

kształtowane przez wpływ czynników kulturowych i że mężczyźni latynoscy oraz Murzyni

amerykańscy są znacznie bardziej skłonni do utrzymywania stosunków seksualnych z

przedstawicielami obojga płci niż mężczyźni rasy białej. Amerykańscy Murzyni i mężczyźni

pochodzenia latynoskiego uprawiający praktyki biseksualne częściej przyznają się do

heteroseksualnej orientacji płciowej, zawierają związki małżeńskie, nie mówiąc swoim

partnerkom o praktykach homoseksualnych, jakim się oddają. Lesbijki pochodzenia

latynoskiego i amerykańskie Murzynki o tej samej orientacji seksualnej oraz biseksualistki,

pochodzące z grup etnicznych, przyznają się do znacznie rozleglejszych doświadczeń

heteroseksualnych niż białe lesbijki czy kobiety biseksualne. Powody owych różnic w

podejściu do praktyk biseksualnych nie są jasne dla prowadzących badania.

Wśród mężczyzn zidentyfikowano wiele zróżnicowanych wzorców zachowania

biseksualnego. Wśród nich można wymienić młodych ludzi badających granice swojej

seksualności, mężczyzn oddających się innym mężczyznom w zamian za narkotyki lub

pieniądze, mężczyzn przebywająch w więzieniach czy innych wyłącznie męskich

instytucjach, mężczyzn pozostających w pierwotnych związkach z kobietami oraz mężczyzn

identyfikujących się jako biseksualiści. Większość mężczyzn uprawiających praktyki

biseksualne nie należy właściwie do żadnej z wymienionych kategorii; chyba najmniejszą

liczebnie grupę stanowią ci, którzy sami określają się jako biseksualiści. Opisane wzorce

pozwalają nam jednak zorientować się, iż zjawisko biseksualizmu nie zawsze ma charakter

przejściowy czy też stanowi formę zaprzeczenia tendencjom homoseksualnym danej

jednostki. Większość osób angażujących się w tego rodzaju zachowania może całkiem po

prostu powodować sie pociągiem seksualnym do osobników obojga płci, doświadczanym w

ciągu dłuższych okresów swojego życia.

O wzorcach zachowania biseksualnego u kobiet nie wiemy praktycznie nic pewnego. Uważa

się, iż - podobnie jak mężczyźni - prowadzą zróżnicowane style życia i mają rozmaite historie

przeszłych doświadczeń seksualnych. Nie jest wykluczone, iż mechanizm powstawiania

tendencji biseksulanych jest w przypadku kobiety nieco odmienny aniżeli w przypadku

mężczyzny. Kobiety biseksualne relacjonują jednak, iż ich najwcześniejsze doświadczenia

seksualne miały charakter heteroseksualny, dopiero później pojawiły się u nich pociąg do

przedstawicielek tej samej płci i wynikające z niego kontakty seksualne. W odróżnieniu do

biseksualistów płci męskiej, którzy zdolni są do zawarcia zwiążku małżeńskiego z kobietą,

choć są świadomi własnych preferencji w stosunku do przedstawicieli tej samej płci, u

biseksualistek płci żeńskiej doznania pociągu seksualnego do innych kobiet pojawia się

najczęściej już po zamążpójściu. Pierwsze doświadczenia na polu biseksualizmu mogą

narodzić się na podłożu bliskiej, czułej przyjaźni z inną kobietą.

Zachowania seksualne

Zakres zachowań seksualnych realizowanych przez ankietowanych mężczyzn biseksualistów

i kobiety o podobnej orientacji odzwierciedla zachowania charakterystyczne dla osobników

hetero i homoseksualnych. Pozwalające określić bliżej charakter zachowań dane szacunkowe

badań nad zjawiskiem AIDS, które starają się wyodrębnić w społeczeństwie grupy wysokiego

ryzyka, koncentrując się na analizie specyficznych zachowań związanych z występowaniem

AIDS. Jako takie nie przedstawiają prawdopodobnie wiernego obrazu zachowań seksualnych

typowej populacji biseksualnych kobiet i mężczyzn. Zdają się jednak wskazywać, iż choć

mężczyźni biseksualni wystawiają się na większe ryzyko zachorowania na AIDS niż

heteroseksualni, nie jest to ryzyko tak wysokie, jak w przypadku mężczyzn homoseksualnych.

Ogólnie rzecz biorąc badania te pozwoliły na stwierdzenie, iż liczba kontaktów seksualnych i

epizodów seksualnych realizowanych w drodze praktyk oralnych i analnych, podejmowanych

przez mężczyzn o biseksualnej orientacji seksualnej, jest wyższa niż analogiczne dane

dotyczące mężczyzn heteroseksualnych, lecz niższa niż u homoseksualistów. Podczas, gdy

liczba partnerów seksualnych żonatych biseksualistów jest stosunkowo wysoka, nie są wśród

nich rozpowszechnione stosunki analne. Mężczyźni biseksualni, którzy identyfikują się jako

homoseksualiści, najwyraźniej unikają w znacznym stopniu zachowań seksualnych z dużym

stopniem ryzyka zachorowania na AIDS, co może mieć związek z wysokim poziomem

świadomości dotyczącej tego problemu, wynikającej z intensywnej pracy edukacyjnej

prowadzonej w środowiskach gejów. Znikoma mniejszość (około dwudziestu procent)

mężczyzn biseksualnych pozostających w pierwotnych związkach z kobietami ujawniła żonie

lub przyjaciółce prawdę o swoich homoseksualnych preferencjach seksualnych.

W chwili obecnej mamy do dyspozycji wyniki bardzo nielicznych badań dotyczących praktyk

seksualnych wśród kobiet o orientacji biseksualnej. W niedawno przeprowadzonym badaniu

związanym z analizą zjawiska występowania AIDS, osiemdziesiąt osiem procent kobiet, które

utrzymywały w jakiejkolwiek chwili po roku 1980 kontakty seksualne z mężczyznami, choć

obecnie identyfikują się jako lesbijki, stwierdziło, iż odbywały analny lub oralny stosunek z

mężczyzną bez użycia prezerwatywy. Blisko trzydzieści dwa procent tych kobiet przyznało

się do utrzymywania związków seksualnych z mężczyznami o orientacji biseksualnej.

Okazuje się, iz kobiety biseksualne są znacznie bardziej skłonne do podejmowania

ryzykownych zachowań seksualnych, takich jak stosunek analny, z partnerem biseksualnym

płci męskiej, niż kobiety biseksualne utrzymujące kontakty seksualne wyłącznie z

mężczyznami heteroseksualnymi. Niejasna jest dla nas częstotliwość, z jaką biseksualistki

angażują się w związki seksualne z biseksualistami płci męskiej, lecz tego rodzaju kontakty

mogą wpłynąć na zwiększenie ryzyka ich zachorowania na AIDS.

Warto zauważyć, iż większość gejów i lesbijek donosi o przynajmniej jednorazowym

doświadczeniu seksualnym z osobą płci przeciwnej. W rzeczy samej, piętnaście do

dwudziestu sześciu procent gejów i dwadzieścia do trzydziestu procent lesbijek pozostawało

kiedyś w tradycyjnym związku małżeńskim.

Ryzyko zdrowotne wynikające z orientacji biseksualnej

Troska o rosnące w społeczeństwie ryzyko dotyczące przenoszenia wirusa HIV przyczyniła

się do intensyfikacji badań nad częstotliwością występowania chorób przenoszonych drogą

płciową (wenerycznych), do których należy AIDS, wśród osób o orientacji biseksualnej.

Ogólnie rzecz biorąc odsetek zachorowalności na choroby przenoszone drogą płciową jest

niższy wśród biseksualistów niż wśród homoseksualistów, lecz wyższy niż wśród mężczyzn

wyłącznie heteroseksualnych. Z ogólnej liczby 65389 mężczyzn utrzymujących kontakty

seksualne z innym mężczyzną, u których rozpoznano AIDS, zarejestrowanych w Ośrodkach

Kontroli i Zapobiegania Schorzeniom (CDC) na terenie Stanów Zjednoczonych do czerwca

1990 roku, siedemdziesiąt cztery procent podało, iż od 1977 roku utrzymywało kontakty

seksualne wyłącznie z mężczyznami, a dwadzieścia sześć procent z przedstawicielami obojga

płci. Biorąc pod uwagę wielką liczbę gejów, mieszkających na terenie Stanów

Zjednoczonych, którzy są zarażeni AIDS, oraz łatwość, z jaką wirus HIV przenosi się wśród

mężczyzn (większą niż wśród kobiet), można przypuścić, iż większość biseksualnych

mężczyzn zaraziła się AIDS w wyniku kontaktów z osobnikami tej samej płci.

Dane dotyczące chorób przenoszonych drogą płciową dla kobiet o orientacji biseksualnej są

uderzająco odmienne od danych dotyczących mężczyzn. U kobiet biseksualnych dużo

częściej niż u lesbijek pojawiają się odchylenia od normy w badaniach cytologicznych i

wymazach z szyjki macicy, przypadki zapalenia cewki moczowej i infekcji wewnętrznych

narządów płciowych, opryszczka narządów rodnych, rzeżączka i stany zapalne pochwy. W

ciągu 1989 roku zarejestrowano sto trzy przypadki zachorowań na AIDS wśród kobiet o

orientacji biseksualnej w porównaniu z siedemdziesięcioma dziewięcioma analogicznymi

przypadkami wśród lesbijek. Prawie wszystkie z nich (siedemdziesiąt dziewięć procent)

uznały za najważniejsze źródło zagrożenia zakażenia wirusem HIV dożylne przyjmowanie

narkotyków; pozostałe podawały stosunki płciowe z mężczyzną narażonym na ryzyko

zarażenia lub zarażonym wirusem HIV (szesnaście procent), oraz możliwość przeniesienia

wirusa przez transfuzję krwi (cztery procent). Podczas gdy nie można wykluczyć możliwości

przeniesienia wirusa HIV w drodze kontaktu płciowego między kobietami, głównym

czynnikiem ryzyka związanym z zachowaniami seksualnymi jest dla kobiet biseksualnych

współżycie z mężczyznami. Dane zgromadzone w trakcie prowadzenia wspomnianych

wcześniej badań ujawniają duże prawdopodobieństwo, iż mężczyźni biseksualni wstrzykiwali

sobie narkotyki lub otrzymywali je lub pieniądze w zamian za usługi seksualne. Metody

próbkowania zastosowane prze tych badaniach nie pozwalają jednak na dokonanie opartej na

owych danych ekstrapolacji odnoszącej się do typowej populacji mężczyzn biseksualnych,

szczególnie w świetle faktu, iż rozmiar tego zjawiska jest wciąż nieznany.

W Stanach Zjednoczonych nie prowadzono systematycznych studiów nad zjawiskiem

biseksualizmu, w wyniku czego nasza wiedza dotycząca tego tematu jest w najlepszym razie

pierwszym przybliżeniem. Biorąc pod uwagę przypuszczalną liczbę ludzi o orientacji

biseksualnej i tych, których życie zetknęło w sposób bliższy niż przelotny ze zjawiskiem

biseksualizmu, powinniśmy zdać sobie sprawę, jak wielką wagę ma rozwinięcie większej

wrażliwości społecznej i uzyskanie głębszego zrozumienia zjawiska istnienia jednostek,

których styl życia zakłada jednoczesne utrzymywanie kontaktów seksualnych z

przedstawicielami obojga płci.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: