Rand Brad - Jak zrozumieć ludzi którzy są odmienni.doc

Kiedy w 1992 nauczyłem się języka migowego i korzystania z komputera zaskoczył mnie fakt, że inni ludzie chcieliby wiedzieć jak myślę. To ja zawsze chciałem wiedzieć jak wszyscy inni myślą, ponieważ jest was tak dużo, a ja chciałem upodobnić się do was, tak aby pasować do waszego świata.
Okazało się jednak, że ludzie również chcieli wiedzieć coś o mnie i kiedy dowiedzieli się co myślę i dlaczego robię pewne rzeczy, to przestali robić rzeczy, które były dla mnie kłopotliwe, a i ja mogłem ich lepiej zrozumieć. Okazało się, że mogę pozostać takim jakim jestem, a  mimo to pasować do waszego świata. Dlatego też postanowiłem, że lepiej pozostać takim jakim jestem i trochę pasować do waszego świata niż stać się kimś innym i pasować bardzo.
Tak więc ta broszurka jest o mnie i innych ludziach, którzy są odmienni. Jednak znam tylko swój sposób rozumowania i myśli, być może niektórzy odmienni bardzo się ode mnie różnią, zaś inni są bardzo podobni, a jeszcze inni trochę podobni.
Ludzie odmienni nigdy nie są odmienni w ten sam sposób. Każdy taki człowiek ma jakiś dar, jak np. rozumienie (mowy) zwierząt czy szybkie bieganie, albo jakiś talent - do rysowania czy też muzyczny, albo matematyczny, albo do pisania piosenek czy wierszy, albo jakąś umiejętność typu układanie puzzli albo składanie modeli, lub cokolwiek w sposobie mówienia, w wyglądzie lub poruszaniu się, co czyni ich specjalnymi. Ludzie odmienni mogą nie wiedzieć jak rozmawiać z innymi ludźmi, albo jak odpowiednio zachowywać się w odpowiednim czasie, albo jak rozumieć uczucia, albo jak sobie tłumaczyć wszystkie obrazy, dźwięki i zapachy tego świata, jednakże każdy z nich jest specjalny - bo jest taki tylko jeden, tak jak każdy jeden pośród was.
No więc ta broszurka mówi o rzeczach, które mogą robić ludzie tacy jak ja i o tym dlaczego je robią. I mówi jeszcze o tym, co ludzie tacy jak ty mogą robić w odpowiedzi na to. Toteż, generalnie, ta broszurka jest o mnie i o was.
Dodatkowo, jeśli widzicie kogoś, kto jest odmienny, wraz z rodzicami lub przyjaciółmi, to może się zdarzyć, że będą oni robili pewne rzeczy w stosunku do tej odmiennej osoby, których nie będziecie rozumieli. Może ta broszurka pomoże wam zrozumieć, co właściwie robią i jak to pomaga osobie odmiennej.
Niektórzy ludzie żyją w dwóch światach. Niektórzy ludzie, którzy są odmienni, nie za dobrze wiedzą jak się komunikować z wami i ze światem zewnętrznym, który można by nazwać światem realnym. Niektórzy ludzie mają również świat w swojej głowie - świat, który jest spokojniejszy i łatwiejszy do zrozumienia niż ten realny.
Ten świat w mojej głowie jest cichy i spokojny i nie ma w nim ludzi, ani nic trudnego do zrozumienia. Jest to więc bezpieczne miejsce ( w którym można się schronić), kiedy świat realny staje się zbyt zagmatwany.
Tak więc wasz świat może być tym, który większość ludzi zna najlepiej i dla których wiele znaczy, kiedy go potrzebują. Świat w mojej głowie nie jest złym ani szalonym miejscem, jest po prostu cichy i spokojny. Może jest jak zaciszna szafa, w której lubiłeś przesiadywać, kiedy potrzebowałeś być sam, gdy byłeś mały. Jeśli widzisz kogoś, kto zdaje się być w swoim małym, własnym świecie, a jego rodzice czy przyjaciele pozwalają mu na to, to nie oznacza to, że go ignorują. Może po prostu pozwalają mu na krótko poprzebywać w świecie, który on lubi.
Niektórzy ludzie nie widzą albo nie słyszą tych samych rzeczy co ty. Jedną z przyczyn, dla których realny świat  może się stać zbyt zagmatwany jest to, że niektórzy mogą odbierać informacje inaczej niż ty. Informacja oznacza to co trafia do twoich zmysłów, jak obrazy, dźwięki, zapachy, smaki i dotknięcia. Czasami ich mózg jest po prostu inaczej zbudowany lub występuje u nich spięcie w tych szlakach nerwowych, których mózg używa do pobierania i przetwarzania informacji. Więc te szlaki mogą działać nie tak jak u was.
Kiedy widzisz na plaży falę, klarowny i jasny obraz fali idzie do twojej głowy. Jednak osoba o odmiennym mózgu lub o wadliwych miejscach w szlakach nerwowych może widzieć obraz fali rozbity na kawałeczki o innych barwach lub dziwnych kształtach. Więc może nawet nie widzi tego samego co ty.
Jest tak ponieważ widzenie to nie tylko to, co odbierasz oczami, ale i jak obraz trafiający do oczu przechodzi do mózgu. Już tak przywykłeś, że przechodzi on poprawnie, że może nawet nie pomyślałbyś, że mógłby przejść błędnie.  Jednak dzieje się tak u niektórych odmiennych ludzi.
Również kiedy słyszysz dźwięk wydawany przez falę, to może twój mózg mówi ci, że nie jest on zbyt głośny bo porównuje go z czymś naprawdę głośnym typu huk petardy. Jednak osoba o odmiennym mózgu lub o wadliwych miejscach w szlakach nerwowych może nie być w stanie porównać fali z czymś innym, więc może ona brzmieć dla niego bardzo, bardzo głośno, jeśli nie można jej z niczym innym porównać.
Albo też taka osoba ma szlak nerwowy dla dźwięku zbudowany inaczej niż twój, w szlaku tym mogą przebiegać bardzo wrażliwe nerwy - jak wzmacniacze. Więc dźwięk, który nie jest zbyt głośny dla ciebie, może być hukiem dla osoby odmiennej.
Do tego jeszcze obraz i dźwięk prawdopodobnie dochodzą do twojej głowy w tym samym czasie, jednakowo i równo, obydwie stanowią część tej fali na plaży, masz je obydwie automatycznie. Jednak osoba o odmiennym mózgu lub o wadliwych miejscach w szlakach nerwowych ma kłopoty ze zrównoważeniem informacji trafiającej do jej głowy.
Czasami tylko jedna rzecz może przejść w danym czasie. Więc pierwszy może przejść obraz, po czym zanika bo przychodzi dźwięk. Kiedy obraz już zanikł a pozostaje dźwięk, to stanowi on jedyną informację jaką dostaje ta osoba,  wzmaga to jego głośność - ponieważ jest jedyną rzeczą, na której można się wtedy skupić.
Nie powinieneś więc myśleć, że osoba odmienna zawsze dostaje te samą zrównoważoną informację ze świata co ty. Jego oczy i uszy mogą skupiać się na tym samym co ty, jednak w chwili dostania się informacji do szlaku prowadzącego do mózgu, może się ona rozejść w złych kierunkach lub zostać zmieniona lub zaniknąć albo zostać zerwana albo zmylona. Tak więc, informacja ta może nie dotrzeć do jego mózgu w takim stanie jak dociera do twojego mózgu.
Wielokrotnie bywam zaskakiwany tym, co inni ludzie mówią o tym, co słyszeli lub widzieli, bo to nie jest to co ja widziałem i słyszałem. Więc to co widzisz i słyszysz może być dobre, a to co widzi lub słyszy osoba odmienna może być złe. Może powinieneś zapamiętać, że ona nic nie może poradzić na to, że widzi i słyszy nie to co trzeba i nawet nie wie o tym, że widzi i słyszy coś złego.
Jeśli dobrze się czemuś przyjrzałeś i twój mózg podpowiedział ci, że to było przerażające, to prawdopodobnie nie uwierzyłbyś komuś, kto mówiłby ci, że to było coś nieszkodliwego i w ogóle nie przerażającego. Mógłbyś uwierzyć, ale raczej byś nie uwierzył. A więc warto powiedzieć takiej odmiennej osobie, że to na co patrzy jest naprawdę nieszkodliwe i w ogóle nie przerażające, ale kiedy nadal w to nie wierzy, nie powinieneś jej na siłę przekonywać aby ci uwierzyła. Bowiem trudno jest przekonać kogoś, kto widzi coś zupełnie innego niż ty.
Niektórzy ludzie nie przetwarzają informacji w taki sam sposób jak ty. Kiedy informacja dochodzi do twojego mózgu, twój mózg coś z nią robi. Dowiedziałem się, że kiedy coś widzisz, to zwykle przypomina ci to coś innego, nazywa się to skojarzeniem albo tokiem myślenia.
Zobaczysz czerwony balon i może ci on przywieść na myśl urodziny, które obchodziłeś gdy byłeś mały, albo przyjęcie urodzinowe, które planujesz na przyszły tydzień. Możesz zacząć myśleć o przyjęciach urodzinowych, a potem o prezentach albo jedzeniu tortu i lodów.
Ale ludzie, którzy są odmienni, nie są zbyt dobrzy w tworzeniu skojarzeń lub ciągów myśli. Kiedy ja widzę czerwony balon, to myślę, że to jest balon i że  jego czerwony kolor trochę mnie razi w oczy. I to cały proces przetwarzania, który wykonuje mój mózg i na tym się zatrzymuje. No więc, jeśli zaczniesz mówić o przyjęciach urodzinowych to będę zaskoczony. Trochę to potrwa zanim znajdę w swojej głowie informację o przyjęciach urodzinowych, tak bym mógł  zrozumieć co mówisz.
I możesz sobie pomyśleć, że ta osoba nie jest zbyt bystra, podczas gdy jej umysł po prostu nie tworzy skojarzeń albo ciągów myśli jak ty, albo tworzy je znacznie wolniej.
Może warto byłoby jej powiedzieć, że balony przywodzą ci na myśl przyjęcie urodzinowe, które miałeś, gdy byłeś mały i że powiesz teraz o tym przyjęciu. Wtedy ta osoba nie będzie taka zaskoczona tym, że nagle zacząłeś mówić o przyjęciach urodzinowych.
Niektórzy ludzie nie skupiają się na tych samych rzeczach, co ty. Na festynie widzisz balony, proporce, parady, popisy, wózki z watą cukrową i budkę z biletami, a twoja uwaga może szybko przeskakiwać z jednej rzeczy na drugą.
Jednak osoba odmienna może widzieć zaokrąglony kształt okienka w tej budce z biletami i jej uwaga skupia się tylko na tym, a wszystko inne zostaje wyciszone. Nie wiem dlaczego moja głowa wybiera sobie rzeczy, na których się skupia, jednak wiem, że zwykle nie są to te same rzeczy, które wybierają inni ludzie. Moją głowę z łatwością zainteresuje tykający zegar albo pajączki albo refleks słońca na wodzie.
Więc kiedy widzisz kogoś, kto jest odmienny, jak patrzy w jakimś kierunku, to możesz dojrzeć duży samochód i możesz wtedy powiedzieć “Podoba ci się ten samochód?”. Bo chociaż widzisz wiele rzeczy to jednak wydaje ci się, że właśnie ten samochód się wyróżnia. Ale on może być zaskoczony twoim pytaniem, ponieważ on właściwie nie widział tego samochodu bo jego uwagę przyciągnęły refleksy słońca na kołpakach. Bo właśnie to się jego zdaniem wyróżniało.
Albo kiedy widzisz kogoś przechylającego głowę, jakby czegoś słuchał, to możesz powiedzieć “Słuchasz jak grają?” Bo słyszysz wiele dźwięków, ale  właśnie ten się dla ciebie wyróżnia. Ale on może być zaskoczony twoim pytaniem, ponieważ właściwie nie słyszał jak grają bo jego uwagę przyciągnęło skrzypienie czyichś butów. Bo właśnie to się jego zdaniem wyróżniało.
Nie powinieneś więc myśleć, że to co się wyróżnia twoim zdaniem, wyróżnia się również dla osoby odmiennej.
Niektórzy ludzie nie wiedzą jak wybierać pomiędzy wszystkimi obrazami i dźwiękami i  smakami i dotknięciami. Możesz sobie nie zdawać sprawy jak szybko zmienia się realny świat, ludzie tak szybko się poruszają i szybko zmieniają wyraz twarzy i wymachują rękami i zmieniają tonację swego głosu i ciągle na coś wskazują.
W klasie jest taki ruch i zamieszanie. Dzieciaki mówią jednocześnie i popychają się i wrzeszczą i stroją dziwne miny i rzucają rzeczami. Światła są takie przeraźliwe, a kreda piszczy na tablicy, a biurka skrzypią przy otwieraniu, a papier brzydko pachnie od powielacza. Nauczyciel wymachuje rękami i zwija i rozwija mapę na ścianie.
Cała ta informacja musi zostać przetworzona. Jest tak dużo informacji, że trudno się rozeznać, która jest najważniejsza. Kiedy moja uwaga stara się skupić na tym wszystkim, moja głowa zostaje przeładowana tymi obrazami i dźwiękami i zapachami i dotknięciami, nie potrafię tak szybko przetwarzać informacji i nawarstwia się ona.
Więc wybieram to, co wydaje mi się ważne, ale zwykle okazuje się nie tym, co wam wydaje się ważne.
Myślę, że niektórzy ludzie, którzy są odmienni, tak naprawdę nie rozumieją co oznacza słowo WAŻNY. Tak więc może pomocnym byłoby powiedzenie takiej osobie na co dokładnie patrzyłeś albo czemu przysłuchiwałeś się, aby mogła się skupić na tym co i ty.
Niektórzy ludzie widzą tunelowo, więc trudno może im być przenieść uwagę z jednej rzeczy na drugą. Jak już raz wybiorę sobie rzecz, na której się skupię, to wszystko inne blednie. Wtedy ludzie mogą wielokrotnie mnie wołać zanim to usłyszę. To co przebiega przez moją głowę to fakt, że na coś patrzę i że widzę to bardzo wyraźnie, a cała reszta jest po prostu szara i rozmazana.
Potem wydaje mi się, że coś słyszę, rozglądam się i widzę kształt osoby lub glos osoby, ale odbieram to na równi ze światłem żarówki albo tykaniem zegara. Ponieważ głosy i kształty oraz tykanie zegara i światło wydają się być  wszystkie jednakowo ważne.
Niektórzy ludzie mogą usłyszeć twój głos jednak ich głowa nie przetwarza twoich słów, nie odbierają cię jako realnej osoby do momentu aż nie zrobisz czegoś niezwykłego, co będzie wymagało przetworzenia.
Może mógłbyś więc ściszyć lub podnieść glos, albo powiedzieć coś ciekawego lub zaskakującego, albo zmienić położenie (ciała). W takim wypadku moja głowa zwykle każe mi spojrzeć ponownie, a poszarzałe i rozmazane tło zmienić w odrębne kształty i wtedy mogę sobie zdać sprawę, że jeden z tych kształtów jest żywa osobą i że właśnie mówisz do mnie.
Niektóre osoby mają problem z przetworzeniem tego co widzą. Niektórzy odmienni ludzie nie rozumieją jak coś może być inne niż na to wygląda. Jeśli widzą hologram wychodzący z obrazka, to ich głowa mówi im, że można tego dotknąć. Kiedy ich ręka nie jest w stanie tego dotknąć - głowa ma problem z uznaniem tego. Kiedy ja ujrzałem hologram, to myślałem, że on się chowa za każdym razem kiedy wyciągam ku niemu rękę, więc próbowałem dalej - robiąc to ukradkiem.
Pokazy magii to również ciężka sprawa, jak panie mogą wyglądać jak przecięte na pół, albo ludzie mogą znikać w skrzyniach czy króliki mogą się pojawiać w kapeluszach.
Może pomocnym byłoby wyjaśnienie ludziom, którzy są odmienni, że ich oczy się nie mylą, że widzisz dokładnie to co oni.
U niektórych ludzi, nerwy biegnące od oczu do mózgu mogą być bardzo wrażliwe, tak że niektóre obrazy mogą przejść zbyt wzmocnione.
Czasami jaskrawe słońce lub pewne kolory drażnią ich oczy, na przykład czerwony i żółty, jeśli jest to jaskrawy czerwony i żółty na dużej powierzchni, jak na Volkswagenie. Mogą nie lubić jarzeniówek lub świateł błyskających jak flesze. Przy tym wszystkim mogą mocno mrugać albo zakrywać sobie oczy rękami.
Kiedy szlak wzrokowy jest bardzo wrażliwy, maleńkie rzeczy mogą zajmować dużo miejsca w głowie, więc ktoś odmienny godzinami może przyglądać się jednemu pyłkowi kurzu. Mogą się mu podobać refleksy, które czynią światło i kolory ciekawymi i niezwykłymi, szczególnie w wodzie.
Mogą lubić kółka i wszystko to, co się kręci. Mogą być świetni w układaniu puzzli albo są w stanie łatwo pochłaniać tyle informacji poprzez oczy, że mogą nauczyć się na pamięć (całych) stron z książki telefonicznej albo świetnie czytać.
Kiedy zobaczysz kogoś robiącego takie rzeczy, to być może ma on wrażliwe szlaki dla światła. Dobrze byłoby, gdybyś mu nie włączał jaskrawego światła lub błyskał fleszem, albo nie dawał pęku jaskrawych balonów na urodziny. Jeślibyś  chciał odwrócić jego uwagę od czegoś co go przeciąża, to może powinieneś zakręcić kółkiem w zabawkowym samochodziku albo monetą na stole. Jeśli zgubił swoje okulary przeciwsłoneczne to może byś mu dał ponosić swoje.
Albo może być wręcz przeciwnie, u niektórych ludzie te nerwy, które biegną od oczu do mózgu mogą być zbyt niewrażliwe, tak że niektóre obrazy przechodzą wzdłuż nerwów zbyt słabo. Więc będą się oni bardzo starali wydobyć informację z tych słabych obrazów. Mogą się nawet wpatrywać w słońce, ponieważ nie wydaje się ono im zbyt jaskrawe, ale to jest, oczywiście, niebezpieczne.
Kiedy szlak wzrokowy nie jest za bardzo wrażliwy, ludzie i przedmioty mogą w większości stanowić zarysy o rozmytych brzegach. Mogą oni mieć problemy ze zrozumieniem gdzie właściwie te przedmioty się znajdują, mogą więc chodzić wokół czegoś i przesuwać dłonią wzdłuż jego krawędzi, aby móc zrozumieć gdzie się to dokładnie znajduje.
Mogą podnosić rzeczy i trzymać je blisko oczu, albo ustawiać je w rożnych pozycjach albo przechylać ku nim głowę, aby sprawdzić czy dalej wyglądają tak samo.
Może nie pojmują wysokości, mogą więc czuć się niepewnie przy schodzeniu ze schodów lub przechodzeniu przez tunel. Mogą się bać rzeczy szybkich ponieważ wtedy wszystko staje się takie rozmazane. Mogą się bać wlewać mleko do kubka bo nie za dobrze widzą krawędzie kubka.
Kiedy zobaczysz kogoś robiącego takie rzeczy, to być może ma on niewrażliwe szlaki nerwowe dla światła. Dobrze byłoby, gdybyś dla niego rozjaśnił światło. Ale nie pozwól mu na wpatrywanie się w nie, zamiast tego możesz mu pokazać jak oglądać przedmioty oświetlone mocniejszym światłem. A może nawet pozwól mu użyć szkła powiększającego.
Jeśli nie chce się do czegoś zbliżyć, to możesz mu pokazać jak przesuwać dłoń wzdłuż krawędzi, aby mógł się o tym więcej dowiedzieć.
Niektórzy ludzie mają szlaki wzrokowe złe w obydwu kierunkach, czasami są zbyt wrażliwe, a czasami zbyt niewrażliwe.
Pewni ludzi mają problem w przetwarzaniu tego co słyszą. U niektórych odmiennych ludzi te nerwy, które biegną od uszu do mózgu, mogą być bardzo wrażliwe, tak że niektóre dźwięki mogą przechodzić wzdłuż tych nerwów zbyt mocno. Takie wysokie dźwięki jak syrena czy gwizd ranią moje uszy i takie nagłe dźwięki jak klakson samochodu, i głośne dźwięki jak krzyk, i dźwięki huczące jak fale na plaży, i dźwięki ryczące jak odkurzacza czy kosiarki.
Kiedy szlak dźwiękowy jest zbyt wrażliwy, to tłum i ruch uliczny mogą być przerażające. Może być trudno zasnąć z powodu takich drobnych dźwięków jak szum wiatru czy granie koników polnych. Wizyta u fryzjera to ciężka sprawa bo nożyczki tną tak głośno, szczególnie kiedy są przy uszach. Ludzie, którzy idą po płytkowej podłodze robią dużo hałasu.  Czasami za głośne może być szczekanie psa albo mruczenie kota. Mogą oni zasłaniać uszy rękami i cały czas kręcić (przecząco) głową.
Kiedy zobaczysz kogoś robiącego takie rzeczy, to być może ma on wrażliwe szlaki dźwiękowe. Dobrze byłoby, gdybyś nie wydawał zbyt głośnych dźwięków, a jeśli jakiś głośny dźwięk ma nastąpić, to możesz go ostrzec, że on nadchodzi. Może dasz mu jakiś delikatny dźwięk, który zastąpi ten głośny, na przykład przez danie mu do posłuchania tykania zegarka.
Niekiedy wyłączają oni dźwięki w swoich głowach, ale czasem mogą wyłączyć również wszystko inne, jak na przykład twój glos. Ale czasami muszą to robić jeśli nie potrafią uciec od głośnych dźwięków.
Albo może być odwrotnie, u niektórych ludzi nerwy biegnące od uszu do mózgu mogą być zbyt niewrażliwe, a więc niektóre dźwięki przechodzą wzdłuż tych nerwów za słabo. Muszą więc bardzo się starać wydobyć informację z tych słabych dźwięków.
Mogą przykładać ucho do lodówki aby usłyszeć wibracje jej silnika. Mogą dużo przebywać w łazience bo wszystkie dźwięki odbijają się tam o kafelki i umywalkę i wannę. Mogą lubić dźwięk syren i gwizdków, piszczące zabawki, brzęczące dzwonki, turkot śmieciarek, puszczone na cały głos telewizory i (wieże) stereo, ryk odśnieżaczy, i huk fali na plaży. Mogą ciągle drzeć papier lub trzaskać drzwiami, żeby jeszcze raz i jeszcze raz słyszeć jakiś dźwięk.
Kiedy zobaczysz kogoś robiącego takie rzeczy, to być może ma on niewrażliwe szlaki dźwiękowe. Dobrze byłoby, gdybyś go stale zajmował wieloma obrazami lub dźwiękami, żeby nie próbował słuchać ciągle tego samego dźwięku. Dobre mogą być mruczące koty. Może pokazałbyś mu skąd dobiegają te różne dźwięki, tak żeby nie zwracał uwagi tylko na same dźwięki ale i na ludzi czy przedmioty, które go wydają.
Niektórzy mogą spędzać zbyt dużo czasu na wsłuchiwaniu się w rytm bicia swojego serca lub w swój oddech. Mogą się oni kręcić w kółko i wisieć do góry nogami aby szumiała im krew w uszach. Mogą też sobie dużo nucić (mruczeć).
Kiedy zobaczysz kogoś robiącego takie rzeczy, możesz również ujrzeć jak jego rodzice lub przyjaciele starają się go od tego odciągnąć i zająć czymś innym.
Niektórzy ludzie mają kłopot z przetwarzaniem zapachów lub smaków. U pewnych osób, nerwy biegnące z nosa i ust do mózgu mogą być bardzo wrażliwe, tak więc zapachy i smaki mogą przechodzić wzdłuż nich zbyt wzmocnione.  Kreda drażni mój nos, i mydło i perfumy i płyn po goleniu i pasta do zębów.
Prawie wszystkie rodzaje żywności pachną zbyt mocno. I nie podoba mi się też struktura niektórych produktów, szczególnie gdy trudno je przeżuwać, jak na przykład stek. Nie lubię też jedzenia, które jest obślizgłe jak krewetki, albo tłuste partie kurczaka, ani jedzenia, które się rusza, jak galareta. Nie lubię gładkiego (jak pasta) pożywienia z grudkami, jak utłuczone ziemniaki z kawałkami (ziemniaków) albo chrupiące (w zębach) masło orzechowe. Całe to pożywienie sprawia mi przykrość w ustach i na języku i zębach.
Więc jeśli ktoś ma wrażliwe zapachowe lub smakowe szlaki nerwowe, to może nie odsuwa się od ciebie dlatego, że cię nie lubi. Może pachniesz czymś, czego on nie toleruje, nawet jeśli jesteś bardzo czysty. To nie twoja wina, ani też jego wina. Może dobrze byłoby gdybyś mu dostarczył dużo świeżego powietrza, na przykład przez wyprowadzenie go na zewnątrz, albo otworzenie drzwi lub okien.
Albo jeśli nie smakuje mu jedzenie, które dla niego przygotowałeś, to może być dobre jedzenie, ale jego zapach lub smak nie pasują jego nosowi czy ustom, bądź nie przechodzą dobrze wzdłuż jego szlaków nerwowych do mózgu. To może dałbyś mu trochę wody do picia i zwykłych krakersów.
Niektóre osoby mają kłopoty z przetwarzaniem dotyku. U pewnych osób, nerwy biegnące ze skóry do mózgu mogą być bardzo wrażliwe, więc dotknięcia mogą przechodzić wzdłuż nich zbyt mocno. Czasem dotknięcie po prostu sprawia przykrość.
Nie lubię gdy dotykają mnie ludzie, kiedy (uprzednio) nie zwróciłem na nich uwagi, ponieważ nagle dotykają mnie te kształty i czasami nie wiem przez chwilkę, kim one są, dopóki nie ukażą się mi jako ludzie. A także, kiedy ludzie mnie dotykają, skupiam się na samym dotyku, a nie mogę za dobrze się skupić na myśleniu.
Kiedy zobaczysz kogoś robiącego takie rzeczy, to być może ma on wrażliwe szlaki dotykowe. Dobrze byłoby, gdybyś go w ogóle nie dotykał, albo może dotykał go delikatnie. On prawdopodobnie nie odsuwa się od ciebie bo cię nie lubi, ale po prostu boi się, że go dotkniesz. Może byś mógł trzymać ręce prosto, spuszczone w dół,  żeby wiedział, że tego nie zrobisz.
Nie dawaj mu nic szorstkiego do trzymania, zamiast tego daj mu coś miękkiego i pokrytego futerkiem. Nie oceniaj temperatury na podstawie swojego osądu. Jeśli on drży, daj mu do włożenia jeszcze jeden sweter, nawet jeśli wydaje ci się, że jest ciepło. Jeśli zdejmuje z siebie większość ubrań, chociaż wygląda to dziwnie, to może było mu za gorąco albo ubranie było zbyt ciasne lub szorstkie i zaczęło drażnić mu skórę.
Albo przeciwnie, u niektórych osób nerwy biegnące ze skóry do mózgu mogą być zbyt niewrażliwe, więc dotyk przechodzi przez nie zbyt słabo. Muszą więc bardzo się starać wydobyć wszelką informację z tych słabych sygnałów. Rodzice lub przyjaciele mogą ich dużo przytulać i pocierać im ręce i mocować się z nimi.  Więc kiedy zobaczysz, że ktoś zachowuje się trochę brutalnie, a nawet uderza się po głowie lub ciele, to może ma niewrażliwe szlaki dotykowe.
Niektórzy ludzie wymachują rękami lub kiwają się w przód i tył albo robią jeszcze inne dziwne rzeczy. Kiedy ludzie mają kłopoty z przetworzeniem informacji, którą są obrazy, dźwięki, zapachy, smaki i dotknięcia, mogą dostawać zbyt dużo informacji na raz, wtedy ich mózg i układ nerwowy może czuć się przeciążony i wówczas nic tylko by biegli i biegli (przed siebie).
Więc zamiast tego czasem wykonują ciągle jakąś jedną, prostą rzecz aby uspokoić swój system nerwowy i przejąć nad nim kontrolę. Może to być właśnie machanie rękami lub kołysanie się w przód i tył albo wydawanie dziwnych dźwięków albo uderzanie się w głowę rękami.
Kiedy w tym samym czasie patrzę na coś i słucham czegoś, zbyt dużo informacji może przyjść do moich oczu i uszu, więc mogę czegoś dotknąć. To powoduje, że informacja biegnie poprzez inny zmysł, (zmysł) dotyk(u), co pozwala odpocząć moim oczom i uszom.
Albo gdy ktoś ma problem z przetwarzaniem informacji, mogą się zdarzać momenty, kiedy nie dostanie on wystarczającej informacji.  Wtedy ich mózg może czuć się pusty i przerywa przetwarzanie, a ich układ nerwowy może zwolnić (pracę) i właściwie niczego nie widzą ani nie słyszą ani nie mają żadnych myśli.  Po prostu tylko są. Wtedy mogą przywrócić obieg informacji w swoim mózgu i układzie nerwowym przez wymachiwanie rękami i kołysanie się w przód i tył albo wydawanie dziwnych dźwięków albo uderzanie się w głowę rękami.
Więc kiedy widzisz osobę robiącą takie rzeczy, to te dziwne rzeczy mogą uspakajać jej przeładowany system nerwowy albo spowodować, że pusty system nerwowy znowu zacznie działać.  Dobrze by więc było gdybyś nie wytrzeszczał oczu i nie myślał, że jest szalona. Bo może ona po prostu stara się dać sobie radę ze swoim układem nerwowym, który jest odmienny od twojego.
Pewni ludzie, którzy są odmienni, nie są tak bystrzy jak ty, niektórzy są tak samo bystrzy, a niektórzy jeszcze bystrzejsi. Umysły niektórych ludzi uczą się o wiele wolniej niż twój. Bez względu na to jak bardzo byś chciał żeby uczyli się szybciej, oni nie potrafią, więc wściekanie się na nich lub frustrowanie się przy nich nic nie pomoże. Nic nie poradzą na to jak zbudowany jest  ich umysł. Ludzie uczą się przez informację biegnąca szlakami do mózgu, a jeśli te szlaki w pewnych miejscach nie działają jak trzeba, informacja szybko nie przejdzie. Nawet Porsche nie pojedzie szybko po zablokowanej szosie.
Ludzie, którzy są odmienni, mogą nie za dobrze radzić sobie z testami na inteligencję, ale może nie rozumieją wystarczająco świata realnego, albo nie komunikują się wystarczająco dobrze, albo mają inny sposób myślenia, którego nie uznają te testy.
Tak więc, niektóre testy mówią o tym jak dobrze dana osoba radzi sobie w komunikowaniu swojej wiedzy, ale nie o tym na ile dana osoba jest rzeczywiście mądra w środku, albo jak mądra dana osoba mogłaby być gdyby mogła odbierać świat tak samo gładko i wyraźnie jak ty. To, jak bardzo lubisz daną osobę nie powinno zależeć od tego jaka jest mądra i jak sobie radzi z testami.
Niektórzy odmienni ludzi nie wchodzą w interakcje z innymi ludźmi w odpowiedni sposób. Pewni ludzie nie rozumieją jaki jest odpowiedni czas i  odpowiednie miejsce do rozmawiania z innymi ludźmi. Mogą się wydawać zbyt przyjacielscy, mogą się z tobą witać i obejmować cię nawet wtedy gdy nie bardzo czas po temu. Albo wtedy gdy nie bardzo czas po temu mogą opowiadać ci historyjki i dowcipy.
Odróżnienie czasu właściwego od niewłaściwego, oraz miejsca właściwego od niewłaściwego, może być trudne, bo nie zawsze są na to jasne reguły. Jest  tyle rzeczy które trzeba ująć, jak pogoda, czy to jest noc czy dzień, pomieszczenie zamknięte czy na zewnątrz, czy wokół jest dużo ludzi i kim ci ludzie są, i czy ich twarze i głosy są wesołe czy smutne, przyjazne czy rozgniewane, czy to jest miejsce ci znane, czy dzieje się tam jeszcze coś innego, jak np. odbywa się festyn albo grany jest  film.
Jeśli osoba odmienna zwróci uwagę i skupi się na tym co trzeba, odpowiednio wszystko to będzie ważyć w swojej głowie aż pojawi się odpowiedź - Można Podać Rękę Tej Osobie i Być Przyjaznym albo Nie Powinno Się Teraz Podawać Ręki Tej Osobie i Być Przyjaznym.
Jednak niektórzy odmienni ludzie nie skupiają się na tym samym co ty. W kinie mogą zauważyć, że komuś coś błyszczy na koszuli, np. błyszczący guzik, i ta informacja może tak mocno dochodzić do ich oczu, że nie słyszą tego co dzieje na filmie, nawet jeśli tobie się wydaje, że film jest o wiele ważniejszy niż błyszczący guzik. Mogą też głośno mówić o tym błyszczącym guziku, bo zapominają o filmie.
Ty możesz być w stanie jednocześnie przetwarzać informację o tym filmie i guziku i szybko zadecydować, że film jest o wiele ważniejszy. Ale niektórzy nie są w stanie tego tak dobrze robić.  Wiec jeśli ktoś głośno mówi w czasie filmu o czymś, co wydaje ci się dziwaczne, to może to być osoba, która przetwarza informacje w sposób odmienny niż ty. Może on nie słyszeć filmu, bo coś innego dochodzi do jego głowy.
Więc może pomocnym byłoby powiedzenie tej osobie o najważniejszej rzeczy, na której należy się skupić - w sposób życzliwy. Mógłbyś powiedzieć: masz rację co do tego guzika, ale jesteśmy w kinie, więc powinieneś patrzeć na obraz na ekranie i słuchać głosu z głośników.
Albo kiedy chce obejmować obcych ludzi w złym otoczeniu, to mógłbyś powiedzieć: masz rację, że lubisz ludzi, ale to otoczenie nie jest dobre, czy widzisz te napisy na budynkach i porozrzucane śmieci i rozbite samochody? Więc nie powinieneś tutaj rozmawiać z nieznajomymi.
Albo taka osoba może albo nie robić niewłaściwych rzeczy w złym czasie i złym miejscu, albo właściwych rzeczy w dobrym czasie i miejscu. Może tylko stać. Tak może się dziać dlatego, że nauczyła się ona, że pewne rzeczy robi się w określanym czasie i miejscu, ale tak naprawdę nie rozumie po co się je robi. No więc jeśli coś się zmieni w stosunku do sytuacji, której się wyuczyła, to nie wie co robić, bo nie nauczyła się zachowania przy tej zmianie. No więc po prostu stoi bo jest zagubiona lub niepewna.
Prawie wszystko co robię jest wyuczone. Nie rozumiem właściwie dlaczego ludzie to robią, śmieją się, wściekają, albo wymachują rękami, albo zmieniają ton głosu, ani też skąd wiedzą kiedy to wszystko robić, albo na ile powinienem się cofnąć żeby nauczyć się zachowania w nowej sytuacji.
Więc może być pomocnym powiedzenie tym ludziom, którzy są odmienni, co powinni zrobić, jeśli stoją i nic nie robią, szczególnie jeśli jest coś nowego w sytuacji. Możesz również powiedzieć skąd wiesz co robić w tej nowej sytuacji, jakie nowe znaki ujrzałeś albo usłyszałeś, dzięki którym wiesz co robić. Wtedy, następnym razem, będzie zwracał uwagę na te rzeczy, przynajmniej w dokładnie takiej samej sytuacji.  Jeśli jakaś rzecz minimalnie się zmieni, może znowu utknąć.
Może dowiedziałeś się co robić w różnych sytuacjach bo zawsze obserwowałeś innych ludzi, szczególnie inne dzieci, kiedy byłeś mały. Tak często ich obserwowałeś, że mogłeś stwierdzić czy zachowujesz się dobrze czy źle obserwując ich mimikę twarzy lub mowę ciała. Może zwracałeś uwagę na ludzi bo twoja głowa podpowiadała ci, że ludzie są ważni, że bardzo różnią się od mebli czy drzew.
Ale ja wielokrotnie nawet nie zauważam, że wokół są inni ludzie, bo większość rzeczy które widzę i słyszę mają dla mnie tę samą ważność. Kiedy nie koncentruje się na ludziach, to oni są tylko kształtami, tak jak meble i drzewa są kształtami. Trudno jest więc kopiować ludzkie zachowania lub rozróżnić ich reakcje na to czy robię rzeczy właściwe czy nie, kiedy moja głowa nie widzi ich lub nie słyszy w sposób odmienny niż wszystkie inne obrazy i dźwięki.
Jeśli jakaś osoba ma kłopot ze skupieniem uwagi na ludziach, dobrze może być jeśli jesteś osobą przyjazną, która dużo mówi, śmieje się i wskazuje na rzeczy. Może ci się wydawać, że to wszystko jest mylące i niesie zbyt dużo informacji do głowy takiej osoby naraz i może ją przeciążyć. Masz rację, tak może się sta...