Dendrolodżi.doc

1.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Gleditsia tricanthos

Jest to duże drzewo 10 – 25 m. Korona luźna, nieregularna i parasolowata. Kora szarobrązowa, złuszczająca się podłużnymi płatami, bardzo dekoracyjna. Pędy czerwonobrązowe, na nich pojawiają się ciernie trójdzielne. Liście sezonowe, parzystopierzaste (8-14), jasnozielone, całobrzegie, jesienią żółte. Kwiaty promieniste, jasnozielone i dwupienne. Owoce duże, płaskie strąki, dojrzałe koloru wiśniowo brązowego, zwykle wiszą do zimy. Gatunek tolerancyjny o dużej zdolności przystosowawczej, preferuje gleby wapienne, dostatecznie odporny na mrozy, znosi okresową suszę i zalewanie. Dobrze znosi przesadzenie.

Robinia pseudoacacia.

Jest to drzewo średniej wielkości. Kora ciemnoszara czasami ciemnobrązowa, głęboko spękana.  Młode pędy czerwonobrązowe, silnie cierniste. Liście długie, złożone z 9-19 eliptycznych listków, trujące.

Kwiaty białe w wiszących gronach, pachnące. Owoce trujące, brązowe płaskie strąki. Niewielkie wymagania glebowe. Gatunek światłożądny. Odporny na mrozy i susze. Nadaje się do warunków miejskich i przemysłowych. Roślina pionierska, tolerancyjna na zasolenie.

2.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Ailanthus altisima.

Jest to duże wielodniowe drzewo. Korona szeroka. Kora gładka, zielonkawo szarobrązowa  z białymi prążkami. Liście sezonowe, nieparzysto pierzastozłożone, dosyć duże, jesienią bez przebarwienia. Kwiaty zwykle dwupienne, drobne, zielonkawobiałe, silnie pachnące. Orzeszki oskrzydlone często zaczerwienione. Niewielkie wymagania glebowe. Preferuje stanowiska słoneczne, ciepłe, osłonięte. Niezupełnie odporny na mrozy. Znosi suszę i opały a także zasolenie i zanieczyszczenia powietrza. Drzewo soliterowe do parków. Nasiona i kora trujące!

3.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Rhus  Typhina

Jest to duży krzew lub małe drzewo. Pędy grube, młode – aksamitnie brązowo owłosione. Liście sezonowe, nieparzysto pierzastozłożone, jesienią pomarańczowoczerwone, bardzo atrakcyjne! Kwiaty zielonkawożółte, dwupienne. Owoce drobne, zebrane w pałkowatych owocolistkach. Duże możliwości przystosowawcze, znosi upały i susze, odporny na mrozy i warunki miejskie. Preferuje stanowiska słoneczne.

4.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Buxus sempervinens.

Jest to wysoki, gęsty krzew. Liście zimozielone, nakrzyżległe, eliptyczne, błyszczące. Kwiaty niepozorne, pachnące. Preferuje gleby żyzne, przepuszczalne, bogate w Ca. Stanowiska słoneczne, ciepłe, osłonięte. Wrażliwy na silne mrozy. Dobrze znosi okresowe susze. Doskonały na formowane żywopłoty!

5.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Aesculus hippocastanum.

Jest to wysokie drzewo o koronie gęstej, kopulastej. Kora ciemnoszara złuszczająca się. Liście złożone z 5-7 listków o kliniastej nasadzie, jesienią żółte lub brązowe. Kwiaty białe z żółtawoczerwonymi przebarwieniami, w sterczących wiechach. Owoce zielone, mocno kolczaste. Preferuje gleby żyzne i wilgotne, stanowiska słoneczne lub lekko ocienione, odporny na mrozy, wrażliwy na susze, zasolenie i zanieczyszczenia.

6.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Tamarix.

Krzewy lub małe drzewa. Pędy cienkie, rózgowate, pączki bardzo drobne. Liście zredukowane do drobnych łusek lub igiełek. Kwiaty bardzo małe, różowe do białawych, w wąskich kłosowatych gronach. Owoce to drobne torebki. Krzewy kserofityczne (suchorośla), odporne na susze i zasolenie gleby, wybitnie światłolubne do sadzenia na glebach lekkich, piaszczystych, nie są całkowicie odporne na mrozy, rośliny miododajne.

7.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Hedera helix.

Jest to pnącze, które pnie się za pomocą korzeni przybyszowych. Liście zimozielone, skórzaste, zmienne w kształcie. Kwiaty mało atrakcyjne, zielonkawe. Owoce niewielkie, kuliste, granatowoczarne, lekko trujące. Dość tolerancyjny, najlepiej na glebach żyznych, dostatecznie wilgotnych, zasobnych w Ca. Stanowiska półcieniste i cieniste. Wrażliwy na silne mrozy i znosi okresowe susze. GATUNEK KRAJOWY.

8.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Forsythia x intermedia.

Kultywar, krzew do 3 m wysokości. Korona gęsta. Pąki oddzielne kwiatowe i liściowe. Liście sezonowe, pojedyncze, podłużne, lancetowate, w górnej części piłkowane, jesienią czasami żółte/brązowe, Kwiaty ciemnożółte, dosyć duże. Preferuje gleby przeciętne, nie za suche. Stanowiska słoneczne, odporny na mrozy.

9.     Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Syringa vulgaris.

Jest to duży, wysoki krzew., czasami małe drzewo. Liście eliptyczne lub sercowate, jesienią bez przebarwień. Kwiaty fioletowo liliowe, silnie pachnące, bardzo dekoracyjne. Preferuje gleby nie za suche i nie za ubogie, lubi Ca w glebie. Stanowiska słoneczne i ciepłe, odporny na mrozy, silne upały i zanieczyszczenia.

10. Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Lavendula angustifolia.

Jest to gęsty i szeroki podkrzew. Pędy kanciaste. Liście zimozielone, równowąskie, lekko owłosione, pachnące. Kwiaty fioletowo niebieskie lub niebieskie. Preferuje gleby przepuszczalne, suche lub świeże, wapienne. Dostatecznie odporne na mróz. Lubią stanowiska słoneczne i ciepłe. Doskonały na FORMOWANE ŻYWOPŁOTY i do zadarniania skarp.

11. Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Symphoricarpus albus.

Jest to gęsty, wyprostowany krzew. Pędy cienkie, nieco przewijające, zwykle szare i nagie. Liście jajowate, nagie na długopędach, długo zielone, bez przebarwień na jesień. Kwiaty małe, różowo białe. Owoce białe, kuliste (utrzymują się zimą). Bez większych wymagań glebowych, stanowiska słoneczne czasami półcieniste. Odporny na mrozy i warunki miejskie.

12. Opisz morfologię, wymagania i zastosowanie Catalpa.

Drzewa. Pędy z dużym, gąbczastym rdzeniem i małymi pączkami. Liście nakrzyżległe lub częściej po 3 w okółkach, duże, całobrzegie, osadzone na długich ogonkach. Kwiaty zrosłopłatkowe, dzwonkowate z 5 płatkami korony, przeważnie białe. Owoce długie i wąskie cylindryczne torebki. Duża tolerancja w stosunku do gleb. Drzewa światłolubne i ciepłolubne, także osłonięte miejsca. Duża odporność na warunki miejskie, słabo odporna na mrozy.

13.   Scharakteryzuj rodzaj Acer. Czym wyróżniają się poznane gatunki?

Drzewa, rzadko krzewy. Liście zwykle sezonowe, nakrzyżległe, pojedyncze i zwykle palczasto klapowane. Kwiaty zwykle obupłciowe zebrane w grona, wiechy bądź baldachogrona. Owoce złożone z 2 skrzydlaków.  Przeciętne gleby, miejsca słoneczne lub półcieniste, odporność na mrozy zalezna od gatunku.

Acer campestre – GATUNEK KRAJOWY,  brązowe skrzydlaki, kwiaty zielonożółte, jesienią intensywnie żółte liście, cienioznośny, odporny na mróz, dobrze znosi cięcie, średnio tolerancyjny na zasolenie, żywopłoty formowane.

Acer negundo – jesienią jasnożółte, kwiaty zielonożółte, owoce żółtawo białe skrzydlaki,  gatunek pionierski, dobrze znosi susze, znosi zalewanie, bardzo kruche drzewo.

Acer palmatum – duży krzew, jesienią liście pomarańczowe lub czerwone, kwiaty czerwone, owoce małe skrzydlaki przed rozwinięciem czerwonawe, żyzne gleby o odczynie lekko kwaśnym.

Acer platanoides – GATUNEK KRAJOWY, jesienią liście żółtobrązowe/czerwonawe, kwiaty drobne, zielonkawożółte, Skrzydlaki połączone pod szerokim kątem, źle rośnie na torfowiskach, znosi ocienienie, wrażliwy na zasolenie.

Acer pseudoplatanus – GATUNEK KRAJOWY, brak soku mlecznego w ogonkach liści, owoce skrzydlaki pod kątem prostym, jesienią liście żółte, gleby bogate w wapń, do sadzenia na skarpy, znosi zasolenie.

Acer saccarnum – jesienią liście jasnożółte, czasami pomarańczowe, kwiaty czerwonawe lub zielonkawe, owoce żółtobiałe skrzydlaki połączone pod kątem ostrym, lubi wysokie PH, kruche drewno.

14.   Scharakteryzuj rodzaj Parthenocissus. Czym wyróżniają się poznane gatunki?

Pnącza z przylgami ba końcach wąsów czepnych. Liście palczasto złożone lub pojedyncze. Kwiaty zwykle obupłciowe, płatki niezrośnięte. Owoce to jagody ciemnoniebieskie lub granatowe. Wymagania glebowe przeciętne, miejsca słoneczne lub półcieniste, odporne na mrozy, nadaje się do warunków miejskich, wspinają się wysoko.

Parthenocissus quinquefolia – pnącze na wąsach czepnych, pędy młode zaczerwienione, liście dłoniasto złożone z 5 listków, jesienią bardzo wcześnie czerwone, owoce drobne dekoracyjne, granatowoczarne, tolerancyjny na zasolenie, warunki przemysłowe i mrozy.

Parthenocissus tricuspidata – przylgi na końcach i wąsy czepne, liście trójklapowe, zmienne w kształcie, jesienią od żółtopomarańczowych do szkarłatnoczerwonych, owoce granatowe, odporny na mrozy i warunki miejskie, stanowiska słoneczne.

15. Scharakteryzuj rodzaj Cornus. Czym wyróżniają się poznane gatunki?

Drzew lub krzewy, pączki okryte 2 łuskami. Liście zwykle nakrzyżległe, całobrzegie, nerwy zbiegają łuskowato. Kwiaty obupłciowe, bardzo małe, owoce – pestkowce różnej barwy. Derenie są dzielone na 3 sekcje.

Cornus mas – duży krzew, korona szerokolistna, kora na pniach ciemno brązowa, liście szeroko jajowate, obustronnie zielone, jesienią żółte lub brązowe, kwiaty żółte w baldaszkach, nieprzyjemnie pachnące, owoce eliptyczne, błyszczące, czerwonawo wiśniowe, jadalne, bez większych wymagań glebowych , gleby zasobne w Ca, stanowiska słoneczne lub ocienione, odporny na susze, warunki miejskie, FORMOWANE ŻYWOPŁOTY.

Cornus kousa – duży krzew, liście jajowato eliptyczne, sezonowe, często pofalowane, jesienią czerwone, kwiaty drobne w główkach, podparte 4 dużymi jajowatymi białymi podsadkami, owoce przypominające maliny, różowe na długich szypułkach, gleby żyzne i dostatecznie wilgotne, unika wapiennych, stanowiska słoneczne, osłonięte, odporne na mrozy, znosi okresowe susze.

Cornus sevicea – krzew szeroko rosnący, pędy pokładają się na ziemi, kora młoda oliwkowo żółta, liście jasnozielone, jesienią żółte, kwiaty drobne kremowobiałe, w baldachogronach, owoce białe lub niebieskawe, bez większych wymagań glebowych , stanowiska słoneczne lub lekko ocienione, mrozoodporny, tworzy zarośla, umacnia skarpy.

16. Scharakteryzuj rodzaj Tilia. Czym wyróżniają się poznane gatunki?

Są to drzewa, pąki z 2-3 łuskami. Liście skrętoległe, zwykle sercowate i często niesymetryczne, piłkowane. Kwiaty żółtawe lub białawe, pachnące. Owoce orzeszki ze skrzydełkiem. Gleby na ogół przeciętne, raczej żyzne i wilgotne, odporność na mrozy zazwyczaj duża, stanowiska słoneczne lub półcieniste, wrażliwe na zasolenie.

Tilia cordata – GATUNEK KRAJOWY, duże drzewo, pędy młode nagie i błyszczące, liście sercowate, z rudymi włoskami od spodu, kwiaty żółtawobiałe silnie pachnące, owoce małe często filcowato owłosione. Preferuje stanowiska półcieniste.

Tilia  „ Euchlora” – drzewo, pędy młode oliwkowo zielone, liście zaokrąglone, krótko zaostrzone, spodem z kępkami kremowymi, kwiaty żółte zebrane po 3- 7 w zwisające kwiatostany, owoce owłosione bez torebek.

Tilia platyphyllos – GATUNEK KRAJOWY, bardzo duże drzewo, pędy młode, delikatnie owłosione, liście sercowate, krótko zaostrzone, kępki białych włosków w kątach nerwów, kwiaty żółte po 3-5 zwisających kwiatostanach, pachną, owoce symetryczne, grubościenne z 5 wyraźnymi  żeberkami.

Tilia tomentosa – pędy młode owłosione szarymi włoskami, liście sercowate, ciemnozielone, od spodu pokryte szarawym kutnerem, kwiaty żółtawe, po 5-10 w kwiatostanach, pachną. Owoce jajowate , słabo żebrowane.

Tilia americana – pędy nagie, błyszczące, czerwone od strony słonecznej, liście duże, całkowicie nagie, kwiaty ze stamidionami, owoce eliptyczne lub prawie kuliste, grubościenne, bez żeberek.

17. Scharakteryzuj rodzaj Viburnum. Czym wyróżniają się poznane gatunki?

Krzewy lub małe drzewa, pączki okryte łuskami. Liście nakrzyżległe, sezonowe lub zimozielone, całobrzegie, piłkowane lub klapowane. Kwiaty zrosłopłatkowe, niewielkie białe lub nieznacznie zaróżowiałe, zebrane w baldachowate lub wiechowate kwiatostany. Owoce pestkowce, zwykle ze spłaszczoną pestką. Gleby przeciętne, raczej świeże i próchniczne, nasłonecznienie sprzyja kwitnieniu, ale dobrze rośnie w półcieniu.

Viburnum  lantana – GATUNEK KRAJOWY, jest to wyprostowany krzew, korona gęsta, pędy szare, filcowato owłosione, pąki nagie, Liście sezonowe pojedyncze, jajowato eliptyczne, filcowato owłosione, jesienią żółte lub brązowo czerwone. Kwiaty płodne białe i pachnące, owoce jajowate czerwone, dojrzałe – czarne i błyszczące, dobrze rośnie na wszystkich glebach, Lubi Ca w glebie, nie lubi nadmiaru wilgoci, Stanowiska słoneczne, odporny na mrozy i susze, znosi cięcie.

Viburnum  opulus – wyprostowany krzew, pędy jasnoszare. Liście z 3-5 klapami, ogonki z kilkoma gruczołkami. Kwiaty płodne i płonne białe, owoce czerwone pestkowce, gleby świeże i wilgotne, stanowiska słoneczne lub półcieniste.

18. Scharakteryzuj rodzaj Lonicera. Czym wyróżniają się poznane gatunki?

Krzewy  (suchodrzewy) lub pnącza (wiciokrzewy) owijające się pędami. Pędy z rdzeniem lub puste wewnątrz. Liście nakrzyżległe, całobrzegie i krótkoogonkowe, zwykle sezonowe,kwiaty zrosłopłatkowe zwykle 2 wargowe. Owoce niewielkie jagody różnej barwy. Wymagania glebowe zazwyczaj przeciętne, gleby mogą być wapienne, niektóre gatunki znoszą susze. Wielkość dość dobrze znosi warunki wielkomiejskie.

Lonicera xylosetum – GATUNEK KRAJOWY, rozłożysty krzew, kora szara, liście sezonowe pojedyncze, szarozielone, obustronnie owłosione, jesienią żółtawe, owoce kuliste ciemnoczerwone, nadaje się na skarpy, cienioznośny, odporny na mróz i zasolenie. Warunki miejskie.

Lonicera caprifolium – pnącze – prawoskrętne pędy, liście ciemnozielone, jesienią bez przebarwienia, kwiaty białe , żółkną i silnie pachną. Owoce kuliste pomarańczowoczerwone.

Lonicera periclymenum – GATUNEK KRAJOWY, pnącze – pędy, często zaczerwienione, owłosione. Liście jesienią bez przebarwienia. Owoce wiśniowo czerwone TRUJĄCE, gleby lekko kwaśne, nie lubi Ca w glebie. Wrażliwy na susze.

Lonicera Tatarica – szeroki gęsty krzew, pędy nagie, Liście zaostrzone , sine od spodu, owoce czerwone kuliste, niewielkie.

19. Scharakteryzuj rodzaj Fraxinus. Czym wyróżniają się poznane gatunki?

Drzewa, rzadko krzewy, pąki nakrzyżległe, zwykle brązowe, czasami czarne. Liście pierzaste. Kwiaty w zależności od sekcji. Owoce skrzydlaki wydłużone orzeszki z długim skrzydełkiem. Wymagania glebowe na ogół przeciętne, tym nie mniej zróżnicowane .

Fraxinus exlecior – GATUNEK KRAJOWY, wysokie drzewo, korona rozłożysta, kora gładka, długo szara, pąki zimą czarne, wielkie liście nieparzysto pierzastozłożone, kwiaty dwupienne bezpłatkowe, orzeszki płaskie, skrzydełko szerokie.

Fraxinus ornus – małę drzewo, korona luźna, pędy szare, liście 5-7 jajowate, na wyraźnych ogonkach, jesienią żółte, kwiaty białe o wąskich płatkach, przyjemnie pachną, owoce jak u gat.wyżej. Lubi gleby zasobne w Ca.

Fraxinus pensylvanica – drzewo śr wielkości, korona gęsta, zwisające gałęzie, pąki brązowe w okresie zimowym, liście podobne do F.exclesior, dłużej zaostrzone, kwiaty dwupienne, bezpłatkowe, owoce orzeszki wąskie, wałeczkowate, skrzydełko wąskie, rozszerzają się łopatkowato, opadają zimą.

20.   Wymień cechy wspólne i różniące Acer pseudoplatanus i Acer platanoides