05 Projekt Ujawnienie - Linda Porter 49.pdf - txt ufo uprowadzenia - furiatto40

PRZYPADEK L1NDY PORTER

rajaca przesylke polecona nadana 28 lutego 1991 roku w Porterville

w stanie Kalifornia. W kopercie znajdowala sie kaseta magnetofonowa, list

i rysunki wykonane przez Linde Porter.

Kiedy rzucilam okiem na jej olówkowe szkice i notatki (patrz rysunki na

nast~pnych stronach) instynktownie wyczulam, ze to wartosciowy material. Pamie-

tam, ze wlozylam wszystko z powrotem do oryginalnej koperty i polozylam na

parapecie okiennym, dokladnie przed maszyna do pisania, aby nie zawieruszyla

sie w stosach korespondencji i pudlach z materialami archiwalnymi na temat

niewytlumaczalnych zjawisk, które rosly znacznie szybciej od tempa, w jakim

kupowalam nowe szafki, w których je trzymam. Tego samego dnia zabralam

kasete do samochodu, aby. odtworzyc ja w czasie jazdy. Jej wyrazny i wlasciwie

artykulowany glos wywarl na mnie wrazenie.

Linda jest wyksztalcona osoba, która nieustannie boryka sie z problemem

zrozumienia swojego zycia pelnego zjawisk nie pasujacych do przyjetej po-

wszechnie definicji rzeczywistosci. Zdecydowala sie na kontakt ze mna po

wysluchaniu mojego odczytu opartego na relacjach naocznych swiadków na

temat oddzialywania pozaludzkich inteligencji na zycie na Ziemi, który wy-

glosilam na konferencji w Kalifornii. Niepokoila ja jej wlasna podatnosc na

te oddzialywania jako osoby bedacej ofiara syndromu wziec. Byla poruszona

polityka rzadu Stanów Zjednoczonych, który usilnie stara sie tuszowac fakty

swiadczace o obecnosci obcych istot.

W swoim liscie napisala miedzy innymi:

My [ofiary wziec] znalezlismy sie w centrum calego szeregu wydarzen o histo-

rycznym znaczeniu, które okaza sie kiedys w przyszlosci doniosle dla naszej planety.

Niestety, z racji naszych ciaglych bezwolnych oddzialywan z tymi istotami, stalismy

sie w pewnym sensie ofiarami obu aspektów tego zjawiska.

Z jednej strony jestesmy uzywani przez obcych do ich wlasnych celów, jakiekol-

wiek one sa. Z drugiej zas, jesli powiemy, co sie nam przydarzylo, narazamy sie na

osmieszenie, a w pewnych przypadkach nawet na przesladowania i zastraszanie ze

strony agencji rzadowych i wojskowych.

Tak wiec znalezlismy sie jako ofiary wziec w sytuacji bez wyjscia, sytuacji nie

bedacej wynikiem naszego wlasnego wyboru i z cala pewnoscia nie bedacej

przedmiotem naszego uwielbienia.

Ktos, kto raz spojrzal w oczy tych stworzen, zdaje sobie sprawe, ze wszystkie

szczególy jego zycia, bez wzgledu na stopien ich intymnosci, przyziemnosci i zna-

UFO, nr 49 (1/2002)

W pierwszym tygodniu marca 1991 roku otrzymalam brazowa koperte zawie-

PRZYPADEK LINDY PORTER

czenia, sa im znane. Zastanawiam sie, czy nie stanowimy aby swego rodzaju lalek

w rodzaju Kena i Barbie, którymi bawia sie emocjonalnie niedojrzale istoty po-

zbawione jakiejkolwiek moralnosci. A moze jestesmy pionkami przesuwanymi przez

wymierajaca rase, która nie cofnie sie przed niczym w swoich usilowaniach prze-

trwania, lacznie z wykonywanymi z zimna krwia manipulacjami na innym gatunku

i brutalnymi okaleczeniami bezbronnych zwierzat?

Ktos, kto nie przeszedl przez koszmar wziecia, nie jest zdolny pojac, w jakim

stopniu istoty te potrafia obnazyc nasze dusze i umysly. To tak, jakby zdejmowaly

czesci garderoby. Potrafia przegladac szczególy z zycia danej osoby z taka latwoscia,

ze odnosi sie wrazenie, iz jest sie ziarenkiem piasku, które utkwilo miedzy palcami

u ich nóg.

Jednym mrugnieciem oka potrafia zniszczyc cala wolnosc osobista, cala prywat-

nosc i wszystkie aspekty normalnego zycia. Ich ofiara nigdy nie powraca do

równowagi - zostaje nieodwracalnie zmieniona.

Zalaczona kaseta magnetofonowa zawierala na poczatku opis tego, co Linda

pamietala swiadomie, poczynajac od wieku lat szesnastu. Pozostale dwa wydarze-

nia - dotyczace "Modliszki" w holu i choroby lokomocyjnej, jakiej doswiadczyla

w wyniku przemieszczania sie w czyms, co nazywa "miedzywymiarowymi tunela-

mi" - ujrzaly swiatlo dzienne w czasie sesji regresji hipnotycznej przeprowadzonej

przez bylego pracownika NASA, Richarda F. Hainesa. Jego pierwsze badania

zjawiska UFO zostaly sprowokowane raportami cywilnych i wojskowych pilotów

opisujacymi spotkania z niezidentyfikowanymi obiektami latajacymi.

Jeden z wazniejszych przypadków, jakie badal i szczególowo opisal, dotyczyl

nie rozwiazanej tajemnicy z Melbourne w AustraliU W dniu 21 pazdziernika 1978

roku pilot Frederick Valentich wylecial z Melbourne na Wyspe King i kiedy

znalazl sie nad polozona na poludnie od Australii Ciesnina Bass, zameldowal

kontroli lotów w Melbourne, ze nad jego malym samolotem typu Cessna 182 krazy

duzy niezidentyfikowany obiekt latajacy z "zielonym swiatlem i jakby metalicz-

nym" polyskiem. Jego ostatnie slowa zarejestrowane przez kontrole lotów w Mel-

bourne brzmialy: "Unosi sie nade mna i to nie jest samolot". Potem odnotowano

odglos, jak gdyby puszek wytaczajacych sie z pustego pojemnika, po czym samolot

Valenticha zniknal z radarów kontroli lotów. Nigdy nie znaleziono ani samolotu,

ani ciala pilota. Dwa lata pózniej, 9 lipca 1980 roku, wychodzaca w Melbourne

gazeta Sun podala w trakcie dodatkowego dochodzenia w tej sprawie, ze okolo

piec minut nagrania na tasmie kontroli lotów zostalo wyciete "w interesie

bezpieczenstwa panstwa". Przypadek ten wciaz pozostaje nie wyjasniony.

Jedna z mozliwosci wynikajacych z przypadku Valenticha to fizyczne porwanie

go przez tajemniczy pojazd. Ten przypadek sprawil, ze Richard Haines zajal sie

badaniem syndromu wziec i nauczyl, w jaki sposób stosowac hipnoze do badania

"luk w czasie" i podswiadomych przeblysków pamieci.

Linda Porter zwrócila sie do niego w roku 1988, a nastepnie poddala godzin-

nej sesji regresji hipnotycznej, która pomogla jej przypomniec sobie szczególy

powtarzajacej sie wizji "konika polnego" oraz przemieszczania sie wewnatrz

UFO, nr 49 (1/2002)

PRZYPADEK L1NDY PORTER

snopu swiatla. Po tej sesji nie chciala juz poddawac sie kolejnym regresjom

hipnotycznym, poniewaz to, co sobie przypomniala podczas pierwszej sesji,

przerazilo ja.

Mijaly dni, tygodnie i miesiace, w czasie których zaczela spontanicznie przy-

pominac sobie szczególy swoich stosunków z obcymi istotami i ich technika.

Ponizej podaje zapis pierwszej tasmy, jaka otrzymalam od niej, zawierajacy

objasnienie pieciu szkiców olówkowych zalaczonych do jej przesylki z 28 lutego

1991 roku.

To jedno z pierwszych wspomnien, jakie powrócily do mnie po sesji hipnotycz-

nej przeprowadzonej przez Richarda Hainesa w roku 1988. Pamiec tego wydarzenia

wrócila mi jakies dwa lub trzy tygodnie po sesji, kiedy zmywalam naczynia. Prosze

spojrzec na szkic numer 1. W czasie kiedy to sie stalo, mialam, o ile sobie

przypominam, okolo pietnastu lat. Stalam w waskim korytarzu na pokladzie niewiel-

kiego pojazdu. Sciany byly solidne i mialy szary kolor. Podloga byla jakby z siatki

i mozna bylo przez nia widziec, co sie dzieje ponizej. Na lewo bylo pomieszczenie

wypelnione bardzo intensywnym, bardzo jasnym, srebrzystym swiatlem. Zdawalo

sie miec materialna strukture, tak jakby znajdowaly sie w nim maciupenkie czastki,

które odbijaly swiatlo. Bylo bardzo geste - nic nie bylo przez nie widac. Wiem, ze

zabrano mnie do tego pomieszczenia, ale nie wiem, co sie tam ze mna dzialo,

z wyjatkiem tego, ze odczuwam przerazenie, ze nie chce wiedziec, nie chce sobie

przypomniec, tak jakby cos sie tam stalo i mog-

labym to sobie przypomniec.

Korytarz skrecal w lewo i zobaczylam cos, co

przypominalo modliszke. Byla wysoka, miala

okolo 2,40 m wzrostu i wgladala zza zakretu

korytarza, wychylona, jak sadze, do pasa. Jej

widok przerazil mnie smiertelnie - wygladala

strasznie. Tylko to pamietam i mam równiez

wrazenie, ze przydarzylo mi sie w tym pomiesz-

czeniu cos okropnego. Ostrzezono mnie, jak

przypuszczam, ze nie wolno mi tego pamietac.

Stworzenie to mialo bardzo dlugie ramiona,

które wystawaly ztorsu, lecz zupelnie inaczej niz

to ma miejsce u ludzi. Mialo bardzo dlugi tors.

1- Stworzenia te oswiadczyly mi, ze potrafia

Rys. 1. Wykonany olówkiem przez

Linde Porter szkic nr 1 z symbolem

obcych istot (szkic nr 2).

UFO, nr 49 (1/2002)

. manipulowac czasem. Moga wyjac kogos z ram

czasu i zatrzymac tak dlugo, jak beda chcialy,

a potem wprowadzic z powrotem w ramy cza-

su, tak ze osoba ta nawet nie bedzie zdawala

sobie sprawy z tego, ze gdzies byla, chyba ze

jej to powiedza. Nikt równiez nie zauwazy jej

nieobecnosci, poniewaz dla innych ludzi osoba

ta nigdy i nigdzie sie nie oddalala.

Rys. 2. Szkic wykonany olówkiem przez Linde

Porter oznaczony numerem 3 i 4 obrazujacy jej

wspomnienie z wziecia, do którego doszlo w ro-

ku 1961, kiedy miala pietnascie lat.

Szkic nu'W 2 (symbol na poprze-

dniej stronie~. Prawdopodobnie zabra-

no mnie do podziemnej bazy znajduja-

ceU!e pod woda u wybrzezy Kalifor-

niil Z jakiegos powodu wmówiono mi,

ze jest ona zlokalizowana w rejonie

Santa Barbary. jesli stanie sie na dnie

morza, jedynym, co mozna tam

ujrzec, jest wystajaca z piasku sreb-

rzysta wieza. Ma ona wysokosc dwu-

lub trzykondygnacyjnego domu.

Oswiadczono mi, ze ta wieza jest ma-

skowana pewnego rodzaju ekranem

elektronicznym, który sprawia, ze jest

ona niewidzialna. Maja tam tez cos, co

w jakis sposób odpycha ludzi i ryby.

Podlogi, sciany i sufity wewnatrz

tej budowli byly srebrzystoszarego ko-

loru. Bylo duzo swiatla, zas drzwi, któ-

rych bylo tam mnóstwo, sa w zywych

kolorach, jaskrawoczerwonym, jaskra-

woniebieskim lub jaskrawozielonym.

Nad kazdymi z nich znajdowal sie ja-

kis przypominajacy hieroglify lub pis-

mo arabskie napis. Szkic numer

2 przedstawia jedyny jego przyklad, jaki sobie przypominam, przy czym nie

twierdze, ze wlasnie dokladnie tak on wygladal.

Nastepnym razem, kiedy to sie wydarzylo, mialam, zdaje sie, siedemnascie lat.

Chodzi mi o to, co pokazuje na szkicu numer 3. Wciaz mieszkalismy w tym samym

domu. Spalam w lózku, kiedy cos mnie obudzilo. Tym razem pokój byl wypelniony

pomaranczowa poswiata z dziura w srodku, z której wylanialy sie trzy wyraznie

zarysowane sylwetki trójwymiarowych, zbudowanych ze stalej materii, ludzi. jesli

ktos potrafi sobie wyobrazic kogos bez wyraznych cech osobowych, jego trój-

wymiarowy cien, który mozna dotknac, to tak wlasnie wygladali.

Dziure wypelnialo pomaranczowe swiatlo, które bylo zródlem poswiaty w po-

koju. Krawedzie dziury byly postrzepione, mialy zlotawy kolor i wygladalo na

to, ze iskrza. Dziura miala owalny ksztalt i znajdowala sie jakies 30 centymetrów

nad podloga. Dwaj ludzie-cienie wyszli z niej, chwycili mnie i pociagneli w jej

kierunku. To ostatni szczegól, jaki sobie przypominam. Pózniej zdalam sobie

sprawe, ze na prawo ode mnie stal maly szary facet, którego nazywam Creep

[Lizus], i przygladal sie moim reakcjom na wszystko. Wydawal sie byc mocno

zainteresowany moimi reakcjami na to, co sie dzieje. Zdawal sie byc odpowiedzialny

za przebieg zdarzen. jest tym samym malym facetem lub lizusem, który zawsze

jest obecny, kiedy mnie biora.

UFO, nr 49 (1/2002)

PRZYPADEK L1NDY PORTER

Rys. 3. Szkic wykonany olówkiem przez Lin- Rys. 4. Dopracowany przez Linde szkic

de Porter oznaczony numerem 4 przedsta- przedstawiajacy to, co zostalo przedstawione

wiajacy wiazke zóltego swiatla, które przenio- na szkicu nr 3 (patrz rys. 2). "Istoty-cienie"

slo ja w czasie jednego z wziec ze statku weszly przez "dziure", która zostala wytwo-

obcych istot na ziemie. rzona w powietrzu w srodku jej sypialni.

Wszystko to stalo sie momentalnie, mimo iz wygladalo, jakby trwalo nieskon-

czenie dlugo.

Kolejne moje wspomnienie dotyczy pobytu na pokladzie pojazdu. Znalazlam sie

w malym pomieszczeniu z duzym okraglym otworem w srodku. Przedstawilam to

na szkicu numer 4. Wygladalo, jakby ten otwór mial trzy uszczelki, chyba po to, aby

odizolowac go od otoczenia. W kazdym badz razie widac bylo przezen w dole

ziemie - domy, ulice.

Wyslano mnie na dól przez ten otwór w wiazce bladozóltego swiatla. W tym

przypadku ono równiez zawieralo czasteczki, które zdawaly sie polyskiwac lub odbijac

swiatlo. To swiatlo bylo bardzo geste. Wyslano mnie na dól z ogromna predkoscia, tak

duza, ze zdawalo mi sie, iz roztrzaskam sie o ziemie. To bylo przerazajace. Na wysokosci

okolo metra nad ziemia nagle zwolnilam. Powiedzialabym, ze predkosc spadla ze 1 30 do

5 kilometrów na godzine. Niesamowita róznica. Wyladowalam na ziemi. Nie mialam

zadnego odczucia spadania. Nie czulam zadnego podmuchu. Nie bylo slychac zadnych

odglosów. Spadanie z tak duzej wysokosci powinno dac wrazenie podobne do tego,

jakie ma sie podczas jazdy z zawrotna szybkoscia kolejka wysokogórska w wesolym

miasteczku. Nic takiego jednak nie wystapilo. To bylo bardz~iwne.

Szkic numer 5. Ta sprawa jest dla odmiany bardzo dziwnaj Przypuszczam, ze to

moze byc prawda. [Obce istoty] powiedzialy mi [przed rokiem 1991] o miejscu

UFO, nr 49 (1/2002)

05 Projekt Ujawnienie - Linda Porter 49.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: