Równowaga - stan, w którym spełnione są następujące warunki: - suma sił pionowych = 0 - suma sił poziomych = 0 - suma momentów sił działających na ciało = 0, Dodatkowo: pionowy rzut OSM powinien padać w obrębie płaszczyzny podporu. 3 rodzaje równowagi ( w ujęciu statycznym): Równowaga stała – to stan, w którym po wytrąceniu w równowagi ciało wraca do położenia wyjściowego. OSM – środek masy ciała, znajduje się możliwie najniżej, każde wytrącenie z równowagi powoduje wznoszenie OSM. Równowaga stała występuje w 2 postaciach: - równowaga stała przy dolnym oporze – gdzie OSM znajduje się powyżej punktów oporu ( wańka – wstańka) - równowaga stała przy górnym oporze – gdzie OSM znajduje się poniżej punktów oparcia np. wahadło, poręcze, drążek. Równowaga obojętna – to stan, w którym równowaga ciała w każdym z możliwych położeń zostaje zachowana w niezmienionej formie. W ćwiczeniach fizycznych taki stan rzeczy nie występuje. Równowaga chwiejne – to stan, w którym OSM znajduje się w możliwie najwyższym z położeń. Każde, niewielkie, odchylenie OSM od położenia wyjściowego spowoduje bezpowrotną utratę równowagi. Podstawowe parametry decydujące o warunkach równowagi ciała: siła ciężkości [ Q ], ramiona siły ciężkości [ a,b ] , siły wytrącające z równowagi [ F ], ramiona siły wytrącającej [ r ], kat stabilności prawy – alfa kąt stabilności lewy – beta, kąt równowagi – gamma Płaszczyzna podporu – jest to pole zawarte, pomiędzy zewnętrznymi krawędziami punktów podparcia. Lepsze warunki równowagi wiążą się z większą płaszczyzną podporu ( polem). Siła ciężkości – iloczyn masy i przyśpieszenia ziemskiego. Moment stabilności – iloczyn siły ciężkości ( Q) i ramienia jej działania ( a, b), wielkość dynamiczna, siłowa, decydująca o warunkach równowagi ciała. Moment utraty równowagi – iloczyn siły wytrącającej ( F) i jej ramienia ( r).Wskaźnik stabilności – zależność pomiędzy momentem stabilności i momentem utraty równowagi ( decyduję o utrzymaniu / utracie równowagi). WSPST = MUR / MST, JEŻELI WSPST < 1 RÓWNOWAGA ZOSTAJE ZACHOWANA, WSPST = 1 RÓWNOWAGA CHWIEJNA NA GRANICY JEJ UTRATY, WSPST > 1 UTRATA RÓWNOWAGI. Kąt stabilności – kąt zawarty pomiędzy linią łączącą OSM z krawędzią płaszczyzny podporu. ( alfa, beta). Kąt równowagi ogólna stabilność ciała w jakimkolwiek położeniu, suma kątów stabilności w danej płaszczyźnie ( gamma). Określenie równowagi ciała człowieka: dążenie do zachowania równowagi, ruchy kompensacyjne – przemieszczenie się OSM w kierunku przeciwnym, gdy występuje niebezpieczeństwo. Amortyzacja – polega na ekscentrycznej ( ustępującej) pracy mięśni, która stopniowo zmniejsza działanie wstrząsów zjazd na miękkich kolanach). Balansowanie – ruchy powodujące przywrócenie równowagi. Postawa ciała – sposób „trzymanie się” osobnika, uwarunkowany nawykiem ruchowym oraz podłożem morfologicznym i funkcjonalnym – to taki układ poszczególnych odcinków ( części), jaki człowiek przyjmuje w swobodnej, niewymuszonej pozycji stojącej. Postawa prawidłowa – stanowi taki układ składowych części ciała, który zapewnia optymalną jego stabilność, przy najmniejszej pracy mięśni oraz optymalnym ułożeniu narządów wewnętrznych.
XFawkes