Rosalie Ash - Ślepa namiętność.pdf - Ash Rosalie - gosiadabrowska

ROSALIE ASH

Ślepa

namiętność

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Nic nie rozumiem. - Virginia przeniosła spojrzenie z zasmuconej twarzy

ojca na zatopionego w ponurych rozmyślaniach brata, w końcu zaś jej

błękitnozielone oczy spoczęły na rozpalonej i niespokojnej twarzy bratowej. -

Wiem dobrze, że dla całej rodziny ciągle jestem dzieckiem i tylko kobietą. - W

odpowiedzi ojciec uśmiechnął się blado. Problem ten od lat był przedmiotem

sporów. - Nie rozumiem jednak, dlaczego właśnie pożar ma oznaczać koniec

wszystkiego. Z pewnością...

- Tata nie powiedział wcale, że to koniec, Virgie... - łagodnie wtrącił

Charles. - Trzy lata w college'u nie oduczyły cię wyolbrzymiania wielu spraw.

- Nie zmieniaj tematu. - Virginia niespokojnie przeczesała ręką rudozłote

włosy, zapominając, że wcześniej zostały one starannie upięte w kok. - I nie

traktujcie mnie, proszę, tak protekcjonalnie! Przecież zarząd firmy wyjaśnił

szczegółowo, w jakich znaleźliśmy się kłopotach. Jesteśmy poważnie zadłużeni,

wykazujemy straty nawet przed opodatkowaniem. Ledwo starczy nam pieniędzy

na pensje w tym miesiącu. Nie jesteśmy w stanie wykonać połowy zamówień...

To wszystko nie stało się nagle, po wypadku z tą nową opalarką tkanin na

wydziale drukarskim...

- Nie - przyznał ojciec oddychając ciężko. W jego zielonych oczach,

jaśniejszych od oczu Virginii, kryło się cierpienie. - Wynikło to, niestety, z

przestarzałego stylu zarządzania, braku innowacji, złego marketingu. Według

opinii banku, chciałbym dodać, nie mojej...

- Ale także ze zmiennego popytu i wysokiej stopy procentowej -

zaprotestował nieco urażony Charles, pełniący w firmie Sarah Chester Fabrics

rolę szefa sprzedaży i planowania.

- Nieważne, jak to nazwiemy, ponoszę za to taką samą odpowiedzialność,

jak każdy inny. Zapewniam cię, że teraz potrzebujemy dużego kapitału na

inwestycje, aby utrzymać się na powierzchni, niezależnie od pieniędzy, które

- 1 -

odzyskamy dzięki ubezpieczeniu. A bank domaga się modernizacji zarządzania,

zanim udzieli nam poręczenia...

- I tu, jak się domyślam, wkracza na scenę przyjaciel Charlesa, ten

przemądrzały karierowicz, Guy Stern? - z nie ukrywaną niechęcią spytała

Virginia. Kipiała wściekłością, zdając sobie sprawę, że rodzina lekceważy jej

argumenty. Sala konferencyjna była teraz w połowie pusta. Po zakończonym

przed chwilą zebraniu zarządu pozostała jedynie rodzina Chesterów.

- Guy nie jest przemądrzałym karierowiczem - zaprotestował Charles

tonem, którego używał, gdy trzeba było udobruchać szczególnie rozdrażnioną

siostrzyczkę. - Tak się składa, że jest wziętym... - zawiesił głos szukając

najwłaściwszego słowa - biznesmenem.

- Groszorobem! Babcia, gdyby żyła, dostałaby zawału! Wierzcie mi, taki

człowiek będzie miał w nosie zasady, które ona tak ceniła: troskę o

pracowników, etykę zawodową... Poza tym sądzę, że nie będzie w

najmniejszym stopniu zainteresowany przemysłem tekstylnym!

Charles spojrzał na ojca znacząco. Gładki kosmyk kasztanowych włosów

opadł mu na czoło.

- Zysk to zysk, nieważne, w jakiej branży. - Obdarzył Virginię swym

przekornym chłopięcym uśmiechem.

Cynizm w ustach brata był rzadkością i Virginia zrozumiała, że sprawa

jest trudna. To prawda, Chesterowie mają poważne kłopoty...

- A więc zasady, których przestrzegano w Sarah Chester Fabrics, nie będą

obowiązywały?

- Jeśli nie uda się przekonać kogoś takiego jak Guy, aby nam pomógł, to

S.C.F. przestanie istnieć razem ze swoimi zasadami. - Kiedy Charles chciał ją

uspokoić, zawsze uśmiechał się w ten sposób. Virginia była zawiedziona. Ile to

już razy brat i ojciec zamykali jej usta, nie licząc się z jej zdaniem?

To właśnie babcia pomogła dziadkowi stworzyć S.C.F. To jej projekty

dały początek całemu przedsięwzięciu. Gdyby nie wiedza techniczna dziadka,

- 2 -

dzięki której projekty te mogły być zrealizowane, Virginia uznałaby wszystkich

mężczyzn z rodu Chesterów za beznadziejnych męskich szowinistów. Mimo że

fabryka nosiła imię jej babki, tata i Charles traktowali płeć piękną nieco

lekceważąco. Nieraz dawali jej, Virginii, do zrozumienia, że im szybciej

wyjdzie za mąż i będzie miała dzieci - tak jak jej bratowa Lucy - tym lepiej! To

nie było w porządku! Znowu poczuła żal, ale i złość na siebie za to, że jest taka

samolubna nawet w chwili, gdy rodzinna firma stanęła na skraju bankructwa.

Ojciec zawsze polegał na poczuciu odpowiedzialności Charlesa, dzielił z nim

kłopoty i strapienia. Byłoby to wspaniałe, pod warunkiem, że liczono by się

również z jej zdaniem... Ma dwadzieścia jeden lat. Jeśli uzyska dobre wyniki w

szkole, już w sierpniu otrzyma dyplom projektanta tkanin. Dlaczego więc nie

może być traktowana poważnie?

- A zatem mamy przekazać ster w ręce człowieka, którego nie obchodzi

nic poza pieniędzmi? - zapytała z uporem. - I to wtedy, gdy każdy widzi, że

firma wymaga jedynie przemyślenia na nowo kierunków działania,

urozmaicenia produkcji...

- Może jednak uwierzysz w naszą inteligencję, Virginio? - Głos ojca

zabrzmiał bardzo chłodno. Wstał gwałtownie, a jego spojrzenie mówiło, że nie

dopuszcza sprzeciwu. - Gdyby był jakikolwiek sposób pozwalający na

uniknięcie całej tej afery, to przy naszym doświadczeniu na pewno byśmy go

znaleźli!

Virginia przygryzła wargę, dojrzała współczujący uśmiech Lucy i wzięła

głęboki oddech.

- Tak, oczywiście - powiedziała z goryczą czując, że emocje towarzyszące

rozmowie wywołały jeden ze znanych jej ataków szalonego bólu głowy.

- Wracaj do domu z Lucy, Virginio. Odpocznij trochę i nie zadręczaj

interesami swojej pięknej główki - dodał ojciec z lekkim poczuciem winy w

głosie, jakby przypomniał sobie o jej rekonwalescencji. - Jesteś blada jak upiór,

kochanie.

- 3 -

- To tylko nerwy, tatku - wymamrotała kipiąc ze złości.

- Herbatę wypijemy w oranżerii, dobrze, Virgie? - Lucy wstała,

podnosząc z trudem swój wielki brzuch zza stołu.

- Świetnie. - Virginia przytrzymała drzwi biura, przepuszczając ciężarną

Lucy, i na pożegnanie uśmiechnęła się chłodno do pozostających w sali

mężczyzn.

- Do zobaczenia.

Na parkingu Lucy podała kluczyki Virginii i wcisnęła się na miejsce obok

kierowcy. Zerkała z lekkim przestrachem na bratową, prowadzącą, jej zdaniem,

nieco zbyt szybko.

W parę minut zostawiły za sobą biura Sarah Chester Fabrics, minęły

osmaloną przez pożar halę druku tkanin i zanurzyły się w bujną zieleń drogi do

Armscott Manor, domu Chesterów od trzech pokoleń. Trudno było uwierzyć, że

to już prawie sierpień... Przebłyski słońca, pierwsze od wielu dni tego,

chłodniejszego niż zwykle, angielskiego lata, ozłacały kremowe kwiaty

wychylające się ze splątanych gałązek żywopłotu. Ich silny zapach dolatywał

przez odkryty dach samochodu, przywołując Virginii bolesne wspomnienia

wiejskich spacerów z Mortimerem w Oxfordshire. Tak, to był szczególny rok - i

to z wielu powodów...

Przejechały kilkanaście kilometrów, zanim Lucy odważyła się odezwać.

- Postaraj się tak tym nie przejmować, Virgie...

Virginia zdała sobie sprawę, że zupełnie niepotrzebnie kurczowo ściska

kierownicę. Spróbowała się odprężyć, zmuszając się do uśmiechu, lecz

wzmagający się ból głowy na powrót wykrzywił jej usta.

- Zwykle mi się udaje. Ale to takie frustrujące! Mam przecież swoje

udziały w spółce i mimo to nikt nie uważa za stosowne poinformować mnie, gdy

zaczyna ona iść na dno!

- 4 -

Rosalie Ash - Ślepa namiętność.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: