wypalenie.pdf

Osoba, która Ci przekazała tego ebooka, lubi Cię

i chce, abyś poświęcał wiele uwagi swojemu

rozwojowi osobistemu.

Zależy jej na Twoim sukcesie, w każdej sferze życia.

Im więcej szczęśliwych ludzi na świecie,

tym ten świat będzie lepszy.

Po przeczytaniu tej publikacji, prześlij ją

swoim przyjaciołom i znajomym.

Dbaj o ich rozwój osobisty, jak o swój własny!

Pamiętaj, że każdy człowiek zasługuje na to,

by zmieniać swoje życie na lepsze.

Pozdrawiam serdecznie

Aneta Styńska

www.psychorada.pl

ps. Masz moją zgodę na przesyłanie tej publikacji

bez ograniczeń, pod warunkiem zachowania jej w

niezmienionej formie.

Pierwsze badania nad syndromem wypalenia

zawodowego odnoszono wyłącznie do zawodów

ściśle związanych

z niesieniem pomocy innym ludziom (służba

zdrowia, nauczyciele itp.). W związku z tym,

pierwsze wzmianki dotyczące problemu wypalenia

zawodowego, które pojawiły się w źródłach

piśmienniczych w latach pięćdziesiątych XX wieku

za sprawą Schwartza i Willa, opisywały badania nad

pielęgniarkami.

W 1980 roku Cherniss zdefiniował wypalenie

zawodowe jako:

"chroniczny (przedłużający się) stres pracy, gdzie

wymagania stawiane w miejscu pracy wyczerpują i

przekraczają możliwości indywidualnych zasobów".

W tym samym czasie Edelwich i Brodsky opisują

syndrom burnout jako „progresywną utratę

idealizmu, energii i celu

w pracy, doświadczaną przez ludzi w zawodach

'helping professions' jako skutek ich pracy”.

Jako pierwszy pojecie bornout zastosowali

psycholog społeczny Christina Maslach (1981) oraz

psychoanalityk Herbert Freudenberger (1983),

którzy zaobserwowali u swoich badanych pewne

symptomy, które wskazywały na brak motywacji do

pracy. Według Maslach wypalenie zawodowe to:

„zespól fizycznego i emocjonalnego wyczerpania,

którego rezultatem jest rozwój negatywnej

samooceny i negatywnego nastawienia do pracy

oraz spadek zainteresowania problemami

pacjenta”.

Autorka definicji stworzyła specjalny

kwestionariusz badający syndrom burnout Maslach

Bournout Inventory (MBI), którym posłużyłam się

prowadząc własne badania.

W 1982 roku Veniga opisał wypalenie zawodowe

jako:

„destruktywny psychologiczny stan wywołany

frustracją

z niezadowalającej pracy zawodowej, który obniża

wydajność pracownika”.

Tego samego roku Pines, Aronson i Kafry stworzyli

nową definicje problemu pisząc, że to:

„stan fizycznego, emocjonalnego i umysłowego

wyczerpania spowodowany przez długotrwałe

zaangażowanie się w sytuacje emocjonalnie

obciążające”.

Koncepcja Christiny Maslach

Według Maslach wypalenie zawodowe przebiega

według następującego schematu:

I. stadium wyczerpanie emocjonalne - pojawia się

zmęczenie fizyczne, dolegliwości ze strony układu

pokarmowego, bóle głowy, zaburzenia snu,

osłabienie układu immunologicznego. Sprzyja to

ograniczaniu kontaktu z klientami lub pacjentami,

poprzez zwiększanie przerw w pracy.

II. stadium depersonalizacja - przejawia się poprzez

dystansowanie się fizyczne lub psychiczne w

stosunku do pacjenta lub klienta, a także

negatywne przekonanie, że osoba potrzebująca

pomocy zasługuje na los jaki ją spotkał i nie jest

warta godnego traktowania.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: