ius tractatuum

prawo zawierania umów międzynarodowych, pośrednio    - prawo uczestniczenia w organizacjach międzynarodowych

ius legationis

prawo legacji – utrzymywania stosunków dyplomatycznych: prawo przyjmowania (legacja bierna) i wysyłania (legacja czynna) przedstawicieli dyplomatycznych

ius standi

prawo występowania z roszczeniami międzynarodowymi oraz obowiązek ponoszenia odpowiedzialności międzynarodowej

zorganizowane

niezorganizowane (jednostka)

terytorialne

bezterytorialne

(organizacje międzynarodowe)

1

państwa jednolite

- reprezentowane przez jeden centralny rząd, który nabywa uprawnienia oraz zaciąga zobowiązania w imieniu całego państwa;

państwa złożone

- w niektórych państwach związkowych  ich części składowe mają ograniczone prawo występowania w stosunkach międzynarodowych

2

państwa rozwijające się

- klasyfikacja ze względu na stopień rozwoju gospodarczego; o przynależności do grupy państw rozwijających się („Grupa 77”) decydowały trzy elementy: 1) wola zainteresowanego państwa; 2) uznanie ze strony innych państw rozwijających się; 3) uznanie za państwo rozwijające się ze strony państw wysoko rozwiniętych

3

państwa śródlądowe

- mają utrudniony dostęp do morza i bogactw morskich

- - pełne prawo do korzystania z wolności mórz;

- nie mogą ustanawiać stref przybrzeżnych i czerpać z nich korzyści gospodarczych 

państwa o niekorzystnym położeniu geograficznym

- mają dostęp do morza, ale ze względu na swoje położenie nie mogą ustanowić 200-milowych sfer ekonomicznych - ograniczony dostęp do bogactw morskich

państwa archipelagowe

- ich całe terytorium składa się z archipelagów i wysp;

- mogą zawłaszczać obszary morskie położone między wyspami archipelagów, które stanowią tzw. wody archipelagowi

4

państwa trwale neutralne

- status neutralności: wola zainteresowanego państwa i uznanie go przez inne państwa;

- zobowiązane jest nie brać udziału w konfliktach zbrojnych między innymi państwami; nie może zaciągać żadnych zobowiązań mogących uwikłać je w wojnę; musi powstrzymać się w blokadach politycznych

- jest uprawnione do obrony swego terytorium przeciwko wszelkiemu zbrojnemu atakowi;

uznanie państwa

- jednostronny akt, za pomocą którego państwo lub państwa oświadczają lub milcząco przyjmują, że istniejącą organizację terytorialną uważają za państwo ze wszystkimi wynikającymi stąd konsekwencjami

- nie pociąga nawiązania z danym państwem stosunków dyplomatycznych

- ma charakter deklaratywny

uznanie rządu

- jednostronny akt państwa, w którym oświadcza ono lub milcząco przyjmuje, że nowy rząd jest organem właściwym do reprezentowania swego państwa w stosunkach międzynarodowych i że uznający chce utrzymywać stosunki z tym rządem

- ma charakter deklaratywny

- posiada duże znaczenie polityczne i prawne

uznanie powstańców lub strony wojującej

- powstanie i wojna domowa na terytorium danego państwa

- ma charakter konstytutywny

- może nastąpić ze strony państwa macierzystego lub państw trzecich

- może być udzielone wyraźnie lub milcząco

I

uznanie deklaratywne

istnienie tego co się uznaje, nie zależy od aktu uznania; uznanie nie tworzy nowej sytuacji prawnej lub nowego podmiotu prawa międzynarodowego

uznanie konstytutywne

tworzy nową sytuację prawną lub nowy podmiot prawa międzynarodowego, który bez aktu uznania nie istniałby

II

uznanie wyraźne

państwo oświadcza, że uznaje nowe państwo, nowy rząd, powstańców lub stronę wojującą

uznanie domniemane

wyraża się w określonym postępowaniu państwa uznającego, np. nawiązanie stosunków dyplomatycznych lub konsularnych

III

uznanie de iure

uważane za pełne i ostatecznie udzielone; stosowane gdy uznawany podmiot spełnia wszelkie warunki niezbędne do jego uznania

uznanie de facto

uważane za niepełne, prowizoryczne, może być w każdej chwili cofnięte; stosowane gdy uznawany podmiot nie spełnia wszystkich warunków niezbędnych do uznania de iure, a uznający ma interes w nawiązaniu z nim stosunków