Cherryh Carolyn Janice - Przybysz 01 - Przybysz.pdf - Przybysz - robem

C. J. Cherryh

Przybysz

tom 1 cyklu „Przybysz”

litƏRA

Foreigner -

Przełożyła: Agnieszka Sylwanowicz

Data wydania oryginalnego: 1994

Data wydania polskiego: 1997

Wydawnictwo Mag

ISBN: 8387968374

Feniks, ziemski statek kosmiczny, skierowany do eksploracji

układu T-230, wychodzi z nadprzestrzeni w miejscu, którego

nie zaznaczono na żadnej z gwiezdnych map. Zapasy paliwa

są niemal wyczerpane, następny skok jest niemożliwy. Kapitan

musi wydać rozkaz lądowania na obcej, niezbadanej planecie.

Wkrótce Ziemianie orientują się, że nie są na niej sami.

Dochodzi do pierwszego w historii ludzkości kontaktu - z rasą

wojowniczych atevi. Zależeć od niego będzie los załogi

Feniksa oraz przyszłość miliardów ludzi, zamieszkujących

galaktykę...

KSIĘGA PIERWSZA

Rozdział 1

Głęboka czerń badana wyłącznie przez roboty. Zawieszona

w niej masa stanowiła drugi kamień milowy na trasie podróży

z Ziemi ku obiecującemu sznurowi gwiazd. Dla pierwszego

statku załogowego, który wszedł w strefę jej oddziaływania,

punkt masy był miejscem samotnym, pozbawionym

elektromagnetycznej sieczki wypełniającej ludzką przestrzeń,

zawodowych plotek i gadaniny, poleceń wydawanych statkom

i załogom przez kontrolę lotów, szybkich, sporadycznych

sygnałów przebiegających między maszynami. Tutaj czujniki

muskało jedynie promieniowanie masy, sygnały odległych

gwiazd i szmer tła samego istnienia.

Tutaj ludzie musieli pamiętać, że wszechświat jest o wiele

rozleglejszy niż ich własny gwiezdny grajdołek – że w

szerokim wszechświecie cisza znaczy więcej niż

najgłośniejszy krzyk życia. Ludzie badali ów wszechświat i

naruszali jego spokój, budowali w nim stacje i wiedli na nich

życie, stanowiąc biologiczne zanieczyszczenie

nieskończoności – zanieczyszczenie lokalne i tymczasowe.

Nie byli jednak jedynymi mieszkańcami wszechświata – w

to nie mogli już dłużej wątpić. Gdzie zatem sondy

wskazywały możliwość istnienia życia, gdzie gwiazdy

wyglądały na przyjazne istotom żywym, ludzie zapuszczali się

z pewną ostrożnością, nadstawiali mechanicznych uszu i

nasłuchiwali w ciemności – tak jak od stu godzin pilnie

nasłuchiwał „Feniks”, przemierzając przestrzeń rzeczywistą.

Na żadnym z zakresów nie było nic słychać, a kapitanowie

statku i jego załoga byli z tego zadowoleni. „Feniks” nie

chciał natknąć się na istoty, które by mogły zgłaszać

wcześniejsze roszczenia do obiektów swych pragnień,

stanowiących pomost do nowego, zasobnego terytorium, a

szczególnie do gwiazdy typu G5, oznaczonej w książkach

kodów Departamentu Obrony symbolem T-230, na mapach

numerem 89020, a w planach umieszczonych w bazach

danych „Feniksa” określonej jako cel misji.

Dotrzeć do gwiazdy, wysłać ciężki sprzęt... i stworzyć

stację, która będzie przyjmowała kupców, rozszerzając

obecność człowieka na nowy i zyskowny obszar przestrzeni.

Tak więc „Feniks” miał na pokładzie podstawowe elementy

konstrukcyjne, glony i kultury do zbiorników

podtrzymujących życie na stacji, projekty i plany obwodów,

wykresy, procesy i programy, dane i szczegóły, a wraz z nimi

pilotów-górników, mechaników, budowniczych,

programistów i obsługę techniczną. Głównym

wynagrodzeniem całego tego personelu miały być pierwsze

udziały w wybudowanej na tym obszarze przestrzeni

pierwszej stacji handlowej – najnowszym, bardzo śmiałym

kolonizatorskim przedsięwzięciu Ziemi, za którym stało całe

doświadczenie poprzednich sukcesów.

Optyka podpowiedziała Matce Ziemi, gdzie znajdują się

zasobne gwiazdy. Roboty przetarły szlak bez narażania ludzi

na ryzyko. Przetarły go i wróciły z danymi nawigacyjnymi

oraz wynikami bezpośredniej obserwacji: T-230 był układem

tak bogatym, że „Feniks” wziął maksymalny ładunek, pędząc

z szybkością, jaką odważał się rozwinąć statek nie

spodziewający się żadnych przeszkód i mający pewność, że

będzie mógł uzupełnić paliwo u celu podróży. Rozgarniał

otaczający go gaz i pył, tworząc krótkie, jasne turbulencje, a

jego załoga kontynuowała stugodzinny cykl konserwacji,

regulacji wskaźników i kontroli nawigacji. Podczas ostatniej

wachty przed ponownym wejściem w nadprzestrzeń

kapitanowie wypili wspólnie kawę, przyjęli ogólne

sprawozdania oraz plan dalszej podróży sporządzony przez

nawigatora McDonougha.

W wyniku tej dyskusji, na krawędzi ekranu pilota pojawiła

się mrugająca zielona kropka, a sam pilot niejasno czuł, że

wszystko toczy się zgodnie z planem i statek funkcjonuje bez

zastrzeżeń. Taylor znajdował się w pozycji Włączony, co

oznaczało, że otrzymuje dane z prędkością wymagającą

obróbki komputerowej. Miał zablokowane skłonności do

dygresyjnego przetwarzania informacji i odrywania się od ich

strumienia – skłonności właściwe nie wspomaganemu

umysłowi ludzkiemu – natomiast uszy dostrojono mu do

sygnałów komputerowych, a oczy i postrzeganie dostosowano

chemicznie do przefiltrowanej przez komputer prędkości

statku.

Zanim Taylor odpłynie, zielona kropka musi znaleźć się na

swoim miejscu. Kropka pojawiła się, a to, co robili z nią inni

ludzie, Taylora nie obchodziło ani nawet nie zdawał sobie z

tego sprawy. Kiedy popędził mu na spotkanie punkt wyjścia i

Cherryh Carolyn Janice - Przybysz 01 - Przybysz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: