Evangeline Anderson - Slave Boy [PL] - Rozdział 04.pdf - Evangeline Anderson - Kattze

SLAVE BOY

Evangeline Anderson

www.loose-id.com

Tłumaczenie: GeDeTe

www.gedete.blog.onet.pl

UWAGA!!!

Książka zawiera dokładne opisy scen seksu oraz wulgarny język mogące być uznane za

nieprzyzwoite i obraźliwe przez niektórych czytelników. Przeznaczona jest tylko i

wyłącznie dla osób pełnoletnich.

Historia zawarta w tej książce jest fikcją. Niektóre wydarzenia mogą sprawiać wrażenie

odwołania do aktualnych lub historyczny zdarzeń, istniejących miejsc, nazw i postaci

jednak wszystkie są całkowicie fikcyjne i stanowią wytwór wyobraźni autorki.

Tłumaczenie: GeDeTe

www.gedete.blog.onet.pl

Rozdzial czwarty

Zbiór rzemieni albo uprząż, jaką B’orl i Minister Odzieży nalegali, aby założyć

był niczym więcej jak wymyślnym pierścieniem na penis, który umocowano dookoła ud

Wrena i połączono z tyłu. Wren trzymał się jak dotąd idealnie, starał się zwolnić

łomoczące serce, kiedy jego Mistrz zapinał sprzęt na nim. Jego penis był ciągle twardy

od bycia stymulowanym tuż przed chwilą. Wydawało mu się, że jeżeli dożyje 1000 lat

nigdy nie zapomni niesamowitego erotycznego doznania, kiedy Haven pieścił jego

członek i jądra i otwierał jego piekielne wejście jakby naprawdę zamierzał posiąść

Wrena, pieprzyć go zamiast tego tylko się trochę bawił.

„Mistrzu,...” pomyślał, ostrożnie osłaniając swoje myśli. „Oh, Mistrzu, gdybyś

tylko naprawdę chciał!” Złapał umykające myśli – wyobrażenia, w których był

uczepiony poniżej umięśnionego ciała Mistrza, z rozłożonymi nogami i gotowy, aby

wziąć gruby penis Havena głęboko w siebie. Czy podobne pragnienia o jego częściach

albo cześć z tych obrazów wyciekła przez cześć połączenia Havena? To było

szaleństwo, nie mogło tak być, nadzieja, że jego Mistrz ma te same pragnienia, te same

niespełnione pragnienia, które ma Wren?

„Nawet, jeżeli miał, to nie znaczyło, że mógł je spełnić,...” Wren skarcił siebie

srogo. Po wszystkim, gdyby Rada na Radiant miałaby, chociaż najmniejsze

przypuszczenia, co do nieodpowiednich kontaktów, które zaczęły się miedzy Havenem i

jego uczniem zostaliby rozdzieleni i Haven mógłby zostać usunięty z Zakonu. To była

ostatnia rzecz, którą chciał Wren – Zakon Światła był życiem jego Mistrza, a on był

jego. Ale nadal, odkąd razem znaleźli się w tej trudnej sytuacji, sytuacji gdzie jego

Mistrz musiał go dotykać i Wren ulegał jego dotykowi, czy naprawdę było to takie zła,

że miał nadzieję, że Haven odczuwał taką samą przyjemność jak on?

Myśli Wrena wróciły do teraźniejszości, kiedy Haven skończył zakładać plątaninę

rzemieni na miejsce. Gruby na cal skórzana opaska, która otaczała podstawę ciągle

sztywnego penisa Wrena i trzymała go mocno. Zanim spiął ją na miejscu, Haven

delikatnie wytarł miękkim ręcznikiem kapiącą spermę, która wyciekała z tętniącego

członka jego ucznia.

„Gotowe,...” przesłał, kiedy pierścień był założony na miejsce „Ale obawiam się,

że nie zamierzają dać ci więcej ubrań poza tym. Jak się czujesz w związku z tym Wren?

Wren skiną głową. Posłuszny, musi być posłuszny. Przechodził już to wcześniej,

lata temu. Robił to tak wiele razy, z tak wieloma różnymi mężczyznami. Ale nigdy z

tym, którego kochał tak jak kochał Havena.

Tłumaczenie: GeDeTe

www.gedete.blog.onet.pl

„Mistrzu,...” przesłał po chwili „Tak długo jak jestem u twojego boku nie dbam o

to, co mam na sobie albo, czego nie mam, Tylko... trzymaj mnie blisko siebie.”

„Oczywiście, Wren.” Haven pomógł mu wstać, co nie było takie proste, kiedy

jego ręce były ciągle skrępowane kajdankami za plecami a nogi prawie zdrętwiały od

klęczenia w pokornej pozycji przez tak długo. Wren zrobił krok czując się zażenowany

swoją nagością i członkiem sterczącym prosto przed nim.

- Czy jesteście wreszcie gotowi? – Minister Odzieży pośpieszył ich, jego

czerwone oczy żarzyły się z podekscytowania.

- Będziemy, jak tylko uwolnisz jego ręce. – wskazał gniewnie na kajdanki, które

ciągle związywały ręce Wrena za jego plecami.

- Bardzo dobrze, możemy uwolnić jego ręce, ale tak długo jak jesteś na statku

musi cały czas nosić hamujące kajdanki. – wyjaśnił Minister Odzieży, wyją mały

elektroniczny klucz i uwolnił ręce Wrena.

- Dlaczego? – Haven domagał się wyjaśnień – Aby pokazać, że jest

niewolnikiem? Czy nie wystarczy, że zmusiliście go do noszenia takiego ubrania?

Minister Odzieży klikną językiem.

- To nie wszystko, Mistrzu Havenie – aby powstrzymać go przed dotykaniem

swoich intymnych miejsc. Jeżeli spróbuje, hamujące kajdanki wygenerują silny i bardzo

nieprzyjemny impuls do jego centralnego systemu nerwowego. W ten sposób będzie

całkowicie zależny od ciebie i twojego wynagrodzenia.

- Ale to absurdalne... i niebezpieczne – oponował Haven – kajdanki muszą być

wyłączane w niektórych sytuacjach – co jeżeli będzie potrzebował do łazienki?

- Oh, są wystarczająco bezpieczne, Mistrzu Havenie, bez obaw – zapewnił go

Minister Odzieży – Przykro mi – tak długo jak pozostaniesz z nami na Tiberiońskim

terytorium, twój niewolnik musi nosić kajdanki przez cały czas. Nie mogę pozwolić mu

pokazać się przed boskim-cesarzem bez nich tak jak nie mogłem pozwolić mu pokazać

się ubranym w tym odrażającym ubrania, jakie miał na sobie, kiedy tu przybyliście.

Haven otworzył usta, aby kłócić się dalej, ale po chwili zdecydował jednak, że to

przegrana bitwa.

„Przykro mi, Wren” przesłał przez połączenie obdarzając Wrena przepraszającym

spojrzeniem.

„W porządku Mistrzu, może znajdziemy sposób, aby je zdjąć, kiedy będziemy w

naszym pokoju. Jeżeli dadzą nam pokój...” odpowiedział Wren.

Wewnątrz jednak starał się zdławić narastający napływ paniki. Czy naprawdę

miał być całkowicie zależny od swojego Mistrza dla seksualnej przyjemności? Jego

penis był nadal taki twardy, chciał dojść, pragną wymknąć się do prywatnej łazienki

gdzieś gdzie z łatwością duże dłonie Mistrza wywołałyby bolesne drżenie w jego ciele.

Tłumaczenie: GeDeTe

www.gedete.blog.onet.pl

Zastanawiał się jak długo zmuszony nosić ten przeklęty pierścień i czy jest sposób, aby

zdjąć hamujące kajdany bez klucza, który Minister Odzieży właśnie wkładał do swojej

kieszeni.

Nagle drzwi do ubieralni rozsunęły się z głośnym trzaskiem i Minister T’will

wszedł do środka sztywnym krokiem. Jego czerwone oczy iskrzyły.

- Więc? Gdzie oni są? Oczekiwałem, że będą gotowi dawno temu. Boski-cesarz,

niech żyje wiecznie, będzie w sali audiencyjnej jeszcze tylko przez dziesięć

standardowych minut.

- Jesteśmy gotowi – powiedział Haven stając z przodu swojego Ucznia zasłaniając

nagość Wrena.

- Nie do końca! – B’orl niespodziewanie pojawił się obok niego trzymając tacę. –

Jeszcze nie wybrałeś obroży, którą będzie nosił twój niewolnik, Mistrzu Havenie –

powiedział podtykając tacę pod jego nos.

Z miejsca gdzie stał, Wren mógł zobaczyć, że obroże były w trzech różnych

kolorach – czysto białej skóry, olśniewającego szkarłatu i idealnej czarni. Z jakiegoś

powody, spojrzenie na czarną obrożę wywołało u Wrena drżenie z obawy.

- Co do diabła...? – oczywiście, Haven tracił cierpliwość – Ta... – warkną

wskazując szkarłatną obroże – Daj mi ją i samu mu ją założę.

Kiedy obroża była na miejscu, przymocowana dokładnie, ale tak by nie uciskać

szyi Wrena, Minister T’will poprowadził ich przez kręty labirynt korytarzy

pomalowanych jasno perłowymi kolorami i wyłożonych dywanami z jakiegoś

miękkiego i sprężystego srebrnoszarego futra. Oczywiście, takie wydatki były zbyteczne

na statku wojennym i wszędzie gdzie szli byli Tiberiońscy oficjele z półnagimi

niewolnikami.

Wren trzymał wysoko brodę i starał nie czuć się tak strasznie nieosłonięty. Nie

było wątpliwości, że to upokarzające doświadczenie przywoływało wspomnienia z tej

części jego przeszłości, o której wolałby zapomnieć. Jednak miarowe brzęczenie

komfortowego połączenia umysłów z jego Mistrzem pomagało mu znieść wstyd

chodzenia nago pośród tłumu obcych, co inaczej byłoby nie do zniesienia

Starając się trzymać swój umysł z dala od własnej nagości, Wren zauważył, że on

i Haven byli jednymi z nielicznych par pan/niewolnik tej samej płci, które mijali na

olbrzymim statku. Większość Tiberiońskich oficjeli było mężczyznami i większość z ich

niewolników stanowiły kobiety. Zdaniem Wrena Tiberionskie kobiety były znacznie

bardziej atrakcyjne niż mężczyźni wyglądający jak piaskowe jaszczurki. Miały taką

samą błotnisto zieloną skórę, ale w miejscu pojedynczego pasa purpurowej skóry

wzdłuż czaszko miały coś jak chustę z grzywką prawie jak włosy, które okrywały ich

głowy i stawały się falami na ramionach.

Tłumaczenie: GeDeTe

Evangeline Anderson - Slave Boy [PL] - Rozdział 04.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: