Dekoracja: Na ścianie wisi gazetka przedstawiająca dzieci biegnące do szkoły. W drzwiach szkoły stoi nauczyciel witający dzieci. Gazetka graficznie podobna do zaproszenia, jakie otrzymywali zaproszeni na uroczystość goście.Z boku stoi duży wazon pełen róż.Część oficjalnaProwadzący wychodzi na scenę i podaje kolejno komendy:- Baczność!- Spocznij.- Poczet flagowy wystąp.(na środek sceny wychodzi poczet flagowy)- Do hymnu.- Po hymnie.- Klasa VI do ślubowania wystąp.(Pośrodku stoi poczet flagowy, a uczniowie klasy VI ustawiają się po obu jego stronach. Wychowawca czyta treść ślubowania, a uczniowie powtarzają) - Po ślubowaniu. Poczet flagowy wstąp.- (prowadzący) Prosimy o zabranie głosu panią (pana) dyrektor.(zabiera głos dyrektor szkoły, a następnie inni zaproszeni na uroczystość goście)- Prosimy o przekazanie kroniki naszej szkoły.(uczniowie klasy VI przekazują przyszłorocznym absolwentom kronikę szkoły)- Teraz dyrektor szkoły wraz z wychowawcą wręczą absolwentom naszej szkoły dyplomy ukończenia szkoły.(Następuje wręczenie dyplomów ukończenia szkoły oraz nagród. Po zakończeniu tej części uczniowie klasy szóstej przedstawiają część artstyczną)Część artystyczna"Jakże nie płonąć w podzięce" (Wszyscy śpiewają piosenkę pt. "Pożegnania")PożegnaniaTak niedawno żeśmy się spotkali,a już pożegnania nadszedł czas,tyle żeśmy z sobą przebywali,a dziś już wspomnienia łączą nas.I choć w życiu przyjdąsmutne chwile,i choć przyjdą w życiu chwile złe,my wspominać wasbędziemy mile,pozdrowienia wam przesyłać swe.Ref. My dziś z piosenkąpożegnamy was,niech ta piosenkastale łączy nas.Gdy usłyszycietej melodii ton,niech w sercach waszychradość budzi on.Życie daje nam radości tyle,tyle szczęścia i cudownych chwil.Trzeba wykorzystać każdą chwilęi zapomnieć, że istnieją łzy.I choć smutek, żal Ci serce targa,w oku Twym niechnie zabłyśnie łza,bo nikt nie zrozumie, co to skarga,trzeba śmiać się,chociaż serce łka.Ref. 2x My dziś z piosenką...UCZEŃ I:Nadszedł czas pożegnania i czas, by pochylić nasze głowy przed tymi, dzięki którym doszliśmy do końca tego etapu życia-naszym nauczycielom. Chcielibyśmy podziękować im za trud i serce, bo...UCZEŃ II:Jeśli masz czyjeś sercemasz dom na każdym miejscuna którym staniesz.I nawet w obcym krajuone twój sen osłaniają jak liść róży gniazdo nieduże.UCZEŃ II:To właśnie oni, gdy...UCZEŃ III:Są takie chwile,gdy się nie śmie badaćswej własnej duszy, bo się człowiek lęknie,że ani jednej nie znajdzie w niej strunyco, potrącona, jeszcze czysto dźwięknie.Lecz trzeba tylko jednego spojrzeniapełnymi wielkiej serdeczności oczyma,by w akord-związać wszystkie struny duszy...Potrzeba jednych oczui nauczyciel je ma! (muzyka, np. Szopena, Bacha)UCZEŃ IV:W takim dniu pożegnania chcielibyśmy powiedzieć i wyrazić wszystko, ale..UCZEŃ V:Powiedzieć wszystko?Nie,To niemożliwe.Zawsze zostaje toco najważniejszei co się nie da okpićpowiedzeniem.UCZEŃ VI:Właśnie uczuciadoprawdysą najtrudniejsze do wypowiedzenia.Choćbyś najbardziej chciałnie powiesz nigdy.UCZEŃ VII:Drżenia naszego serca, chaos naszych myślii żar naszej duszy zwiąże w harmonijny akord słowo poety.UCZEŃ VIII:Bezmierny mój dług wdzięczności,więc strof mi potrzeba jak w słońcu grająca kapela,żeby po całym kraju rozsławił się, rozgłosiłwysiłek nauczyciela.UCZEŃ IX:Jakże nie pisać wiersza,jakże nie płonąć w podzięceza światło, co się rozszerz,za dar najpiękniejszy, za wiedzę!UCZEŃ VIII:Nasz świat jest słonecznym światem,nasz świat na wiedzy stoi-i dlatego, dziś wieńczę oświatę,o przyjaciele moi.UCZEŃ VII:Dziś zamykamy okres naszej beztroski,dziecięcych marzeń.Chciałem, już zamknąć dzień na klucz,Jak doczytaną księgę,Owinąć się czarną cisząI zasnąć na potęgę.UCZEŃ X:LeczOto dzień nowy i świat nowyTysiącem dziwów gra mi.Zerwałem się na równe nogi,bo przyszłość cudami mami.UCZEŃ XI:Oj mami, mami. Dlatego więc warto pamiętać słowa poetki:Patrz zawsze przed siebiez uśmiechem pogodyi umiej wybaczaćobłudę i grzech.Nie żądaj oklasków,nie czekaj nagrodyi nie szemrz,gdy często spotyka cię pech.UCZEŃ XIIBo twarde jest życiei walka jest twarda,więc trzeba uzbroić sięw pancerz i grot.Ukochaj zmagania, miłość-nie wzgardaniech barwi być możezbyt szarych dni splotUCZEŃ XII:Bo jak mówi Jan Paweł II"Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest, nie przez to, co ma, lecz przez to, czym się dzieli z innymi." NARRATOR:W chłopięcym już to stwierdzisz wieku,Że świat wciąż robi ci na przekór.Na drodze życia już od razuNie-znaki zakazu!(uczniowie na zmianę)Nie wolno piłką rzucać w okno,Nie wolno w majtki, bo ci zmokną.Nie wolno chodzić ci, boś dziecko,Na tę filmową twórczość szwedzką.Nie wolno kłamać w życia wiośnie,Nie wolno kląć aż się dorośnie.Nie wolno palić ani pić,Bo wciąż ci mówią: wstydź się, wstydź!NARRATOR:A gdy w wiek męski zdołasz zmienićTę młodość szkolną i mozolną,Wolno ci będzie się ożenićUCZEŃ:(z westchnieniem)I znów ci nic nie będzie wolno!UCZEŃ XIII:Prawdziwe są zatem słowa porty:"O to chodzi jedynie,By naprzód iść wciąż śmiało.Bo zawsze się dochodzigdzie indziej, niż się chciało".UCZEŃ XIV:My jednak mamy nadzieję, że dojdziemy do upragnionego celu. Przecież to nasi nauczyciele uczyli nas wytrwałości, uporu, dodawali odwagi, zachęcali do działania.(Wszyscy śpiewają piosenkę: "Wyśpiewać dziś chcemy...")UCZEŃ:Dziękujemy pani wychowania przedszkolnego za to, że pomogła nam bezboleśnie przejść ze świata dziecięcych, beztroski, w świat szkolnych obowiązków.UCZEŃ XV:Serdecznie i z rozrzewnieniem będziemy pamiętać o paniach, które pomagały nam stawiać pierwsze niezdarne litery, wprowadziły w czarodziejski świat książek, były wspaniałymi przewodnikami w początkach naszej edukacji szkolnej.UCZEŃ I:Pamiętam słowa pani od historii, która nie tylko ciekawie potrafiła mówić o dawnych wiekach, ale i wychowywała nas w duchu pamięci o przodkach naszych..."Nie jesteśmy, by spożywaćuroki świata, ale po to,by go tworzyć i przetaczaćprzez czasy jak skałę złotą".WSZYSCY:Dziękujemy jej za to.UCZEŃ II:Dziękujemy również pani od języka polskiego, która tak pięknie mówiła o poezji:"(...) poezja jest to noc księżycowa,wielkie uspokojenie,kiedy poziomki słodkie są w parowachi słodsze cienie.UCZEŃ III:Z wdzięcznością będziemy pamiętać o pani od przyrody, która z takim zapałem uczyła ją kochać." O cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem ".UCZEŃ IV:Pragniemy również okazać wdzięczność pani od matematyki, która powołując się na słowa Euklidesa:" W naukach ścisłych nie ma drogi specjalnie dla królów ", pomogła nam przejść przez nieodgadnione ułamki, liczby wymierne i tajemnicze procenty.UCZEŃ V:Chylimy również czoła przed tymi, którzy wprowadzili nas w świat sztuki. Były to panie, które uczyły nas plastyki, muzyki, techniki. Dzięki nim widzimy i czujemy piękno wokół naszych zwykłych rzeczy.WSZYSCY:Dziękujemy im za to.UCZEŃ:Dziękujemy paniom od gimnastyki, dzięki którym z taką radością ćwiczyliśmy nasze wątłe mięśnie.Mozolnie, lekko,Z cierpliwością zwinną,W wyrachowanym natchnieniu,Robiła wszystko z wielką zręcznościąI pomagała w ćwiczeniu.UCZEŃ VI:Pragniemy również złożyć podziękowanie nauczycielom języka angielskiego. To dzięki nim będziemy mogli porozumiewać na całym świecie a najpewniej już w Unii Europejskiej.UCZEŃ XVI:Składamy również wyrazy wdzięczności pani od informatyki. To ona pokazała nam, czym się różni mysz polna od myszy komputerowej, okno budynku od okna programu.UCZEŃ:Gorące podziękowania składamy naszym nauczycielom od religii, którzy obok wiedzy wpajali nam miłość dla siebie i bliźniego.WSZYSCY:Dziękujemy im za to!UCZEŃ:Dziękujemy pani od biblioteki, która na każdym kroku zachęcała wszystkich do czytania książek, zapraszała do biblioteki, a w wolnych chwilach opowiadała nam, w jaki sposób Koziołek Matołek błąkał się po całym świecie, by dojść do Pacanowa.WSZYSCY:Dziękujemy jej za to!UCZEŃ V:Pamiętamy również o naszych rodzicach, a szczególnie o mamach, które uczyły nas stawiać pierwsze kroki, uczyły nas wypowiadać pierwsze słowa. Chciałbym w tym dniu powiedziećjakieś ciepłe słowo...Jakąś wyrazić myśl wspaniałą...Ale pragnienie owoTak jakoś ubrać w odpowiednie słowo,Więc powiem prosto i szczerze:Kocham Cię Mamo. UCZEŃ XVIZ serca wszystkim dziękujemyI przyrzekamy to,Chcemy wyrosnąć na takich samychJak nasi nauczyciele są.(wszyscy tworzą półkole i na melodię" ogniska już dogasa blask)Ogniska już dogasa blaskbraterski splećmy krągW wieczornej ciszy, w świetle gwiazdostatni uścisk rąk. Kto raz przyjaźni poznał mocNie będzie trwonił słówPrzy innym ogniu w inną nocDo zobaczenia znów. Nie zgaśnie tej przyjaźni żar,co połączyła nasNie pozwolimy by ją starłNieubłagany czas. Kto raz przyjaźni...(Uczniowie podchodzą do wazonu z różami i kolejno biorą je, by wręczyć nauczycielom)W opracowaniu w/w scenariusza wykorzystano min. Utwory:- J. Brzostowska: "Jeśli masz czyjeś serce", "Powiedzieć to nie wszystko" - K. I. Gałczyński: "Wiersz o wielkiej wdzięczności", "Pieśń", "O mej poezji" - J. Misztal: "Młodość" - M. Załuski: "Ot i życie" - W. Faber: "Rzecz"
Opracowanie: Dorota Czerniak
Gromiczek