Dokumentowanie transakcji
1. Polityka rachunkowa - miejsce cen transferowych w polityce rachunkowej
W praktyce normalny proces zawierania transakcji między podmiotami powiązanymi i sporządzania dokumentacji w zakresie cen transferowych przebiega następująco.
Krok 1. Identyfikacja potrzeby przeprowadzenia takich transakcji.
Krok 2. Spotkania planistyczne.
Krok 3. Sporządzenie, zawarcie i wykonanie umowy, realizacja płatności itp.
Krok 4. Zbieranie informacji i dokumentów do celów sporządzenia dokumentacji dla cen transferowych.
Krok 5. Przygotowanie dokumentacji i zatwierdzenie jej przez zarząd.
Decyzje podejmowane w opisanym zakresie mieszczą się w polityce rachunkowej z następujących dwóch powodów:
n po pierwsze, decyzje co do procedur i formularzy regulujących ten proces (decyzje formalne) są podejmowane przez zarząd i są oczywistą częścią polityki rachunkowej - tak samo jak decyzje na temat Planu Kont.
n po drugie - co jest mniej oczywiste - decyzje na temat wyboru metod określania cen i sposobu kalkulacji transferowych (decyzje merytoryczne) muszą również być podejmowane przez zarząd (członka zarządu), gdyż mogą mieć istotny wpływ na działalność i w tej mierze są nieodłączną bezpośrednią częścią obowiązków członków zarządu w takiej samej mierze, w jakiej zarząd odpowiada za sprawozdania finansowe.
Bardzo istotną kwestią jest również kontrola dokumentów przedstawianych kontrolującym - powinny to być wyłącznie dokumenty dotyczące zapytania kontrolujących, właściwie uporządkowane i posegregowane.
Cechy prawidłowej ewidencji:
n autentyczność,
n prawidłowy pomiar i wycena,
n kompletność ujęcia,
n prawidłowość prezentacji.
1.1. Umowa
Umowa między stronami transakcji jest najczęściej pierwszym dokumentem, po który sięgnie urzędnik podatkowy kontrolując daną transakcję. Ze względu na włączenie umów do dokumentacji cen transferowych umowa powinna tłumaczyć stosowanie ceny nierynkowej w danej transakcji. Wszelkie błędy w umowie będą stanowiły czynniki ryzyka, które mogą zostać wykorzystane przez władze skarbowe.
Wart podkreślenia jest fakt, że dla polskiego prawa (a więc i dla organów podatkowych) decydujące znaczenie ma nie forma umowy, lecz zgodny zamiar stron. Tak więc nie nazwa decyduje o tym, z jakiego typu umową mamy do czynienia, lecz jej treść.
1.2. Faktury
Ze względu na przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zdecydowana większość transakcji będzie dokumentowana fakturami. Faktury będą też w pierwszym rzędzie podlegały kontroli urzędu skarbowego.
Dlatego przy wystawianiu i przechowywaniu faktur jest wymagana najwyższa staranność.
1.3. Dokumentacja potwierdzająca fakt świadczenia usługi
Przechowywana w firmie dokumentacja transakcji musi zawierać odpowiedź na pytanie:
n czy usługi zostały rzeczywiście wykonane oraz
n czy świadczenie/otrzymanie tych usług ma związek z prowadzoną działalnością.
Dla potwierdzenia faktu otrzymania usługi nie jest wystarczające samo dokonanie płatności. Udokumentowanie świadczenia może być szczególnie trudne, jeżeli mamy do czynienia z usługami szkoleniowymi, marketingowymi lub zarządczymi.
W skład takiej dokumentacji mogą wchodzić:
n notatki ze spotkań, korespondencja,
n zamówione raporty i opinie,
n materiały ze szkoleń,
n notatki z prezentacji.
2. Dokumentacja podatkowa
Dokumentacja cen transferowych służy możliwości zaprezentowania władzom podatkowym racji ekonomicznych, które stoją za metodą i wysokością cen transferowych. Jej głównym adresatem są zatem odbiorcy zewnętrzni. Taka dokumentacja może być jednak również pomocna dla zarządu/przedsiębiorcy przy planowaniu i optymalizacji podatkowej transakcji. W tej drugiej roli sprawdzi się jednak tylko wtedy, gdy osoby odpowiedzialne za jej tworzenie wezmą udział w samym planowaniu transakcji.
2.1. Kiedy należy sporządzić dokumentację podatkową
Do sporządzania dokumentacji są zobligowani m.in. przedsiębiorcy realizujący transakcje z podmiotami powiązanymi lub transakcje, w związku z którymi zapłata należności z ich tytułu jest realizowana na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (art. 9a updop i art. 25a updof). Obowiązek ten obejmuje transakcje między podmiotami powiązanymi, w których wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:
n 100 000 euro - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego albo
n 30 000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
n 20 000 euro - dla transakcji, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji jest dokonywana bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową,
n 50 000 euro - w pozostałych przypadkach.
UWAGA!
Dokumentacji podlegają transakcje, których łączna kwota wymagalnych świadczeń w ciągu roku podatkowego przekracza:
n 100 000 euro i wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału;
n 30 000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych,
n 50 000 euro - w pozostałych przypadkach,
n 20 000 euro - dla transakcji ze spółką z siedzibą w tzw. raju podatkowym.
Przepisy o dokumentacjach podatkowych stosuje się odpowiednio do podatników nieposiadających siedziby czy miejsca zamieszkania w Polsce, ale prowadzących działalność przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład.
Podsumowując, o powstaniu obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej w stosunku do danej transakcji decyduje to, czy:
n istnieją powiązania między jej stronami (zob. rozdział I opracowania) lub płatność została dokonana do tzw. raju podatkowego,
n jej wartość osiągnęła pewien próg.
Przez wysokość transakcji należy rozumieć łączną kwotę (lub jej równowartość) wynikającą z umowy lub rzeczywiście zapłaconą w roku podatkowym wymagalnych w roku podatkowym świadczeń (art. 9a ust. 2 updop). Nie ma przy tym znaczenia, czy chodzi o pojedynczą transakcję, czy o ich większą liczbę. Z przepisu wynika także, że ocena powstania tego obowiązku powinna nastąpić z wykorzystaniem metody memoriałowej (a więc na podstawie zarachowanej, a nie rzeczywiście zapłaconej w ciągu roku wysokości świadczeń).
Termin na przedłożenie dokumentacji to 7 dni od otrzymania żądania organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej (art. 9a ust. 4 updop i art. 25a ust. 4 updof).
Termin ten powoduje, że sporządzenie rzetelnej dokumentacji, odpowiednio zabezpieczającej dany podmiot gospodarczy przed zarzutem stosowania cen transferowych, już po otrzymaniu wspomnianego wezwania, jest niezmiernie trudne. W przypadku bardzo złożonych powiązań i licznych transakcji realizowanych przez podmioty powiązane może się to okazać wręcz niemożliwe do wykonania.
Jeżeli organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej określą w wyniku przeprowadzonej kontroli dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji z podmiotami powiązanymi, a podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej przez przepisy dokumentacji podatkowej - różnicę między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez te organy opodatkowuje się stawką 50% (art. 19 ust. 4 updop i art. 30d ust. 1 updof).
Warto zauważyć, że na równi z nieprzedstawieniem dokumentacji może być traktowane dostarczenie dokumentacji niekompletnej (niezawierającej jednego z elementów, o których mowa w art. 9a updop). Przed zastosowaniem 50% sankcyjnej stawki podatku można się ochronić przedstawiając organom skarbowym dokumentację podatkową w terminie 7 dni od dnia doręczenia żądania tej dokumentacji.
Sankcyjna stawka podatku (50%) jest karą za naruszenie obowiązków ustawowych, która zastępuje zobowiązanie podatkowe powstające z mocy prawa w stosunku do dochodu oszacowanego w trybie art. 11 updop lub art. 25 updof. Sankcja ta wyłącza opodatkowanie tego dochodu na zasadach ogólnych. Bez dokonania szacunku przez organy i bez zaniechania przez podatnika przedstawienia szczególnej dokumentacji podatkowej nie jest możliwe powstanie tego zobowiązania. Zobowiązanie podatkowe powstaje tu nie z mocy prawa, lecz w drodze wydania i doręczenia ustalającej jego wysokość decyzji, o której mowa w art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W takim przypadku, na mocy art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego została doręczona podatnikowi po upływie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Takie stanowisko podzielił także WSA w Białymstoku w wyroku z 7 sierpnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Bk 207/07).
Obowiązek dokumentowania transakcji obciąża podatnika dokonującego transakcji z podmiotem powiązanym, a nie konkretną stronę takiej transakcji.
W przypadku transakcji oddziału zagranicznego polskiej spółki, oddział ten jest rozpoznawany przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jako tzw. zakład. Umowy przewidują, że jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi swą działalność przez zakład, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie - jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub od niego wolnych (art. 7 ust. 3 updop). Tym samym dochody oddziału opodatkowane za granicą i zwolnione z podatku w Polsce nie są uwzględniane przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Nie jest zatem konieczne sporządzanie dokumentacji podatkowych do transakcji oddziału, z których dochody te pochodzą, gdyż transakcje te nie wpływają na wysokość dochodu spółki.
Podsumowując, w odniesieniu do transakcji zawieranych bezpośrednio przez spółkę nie ma wątpliwości, że jeśli są spełnione warunki wynikające z przepisów updop, spółka ma obowiązek sporządzania ich dokumentacji podatkowej. Z obowiązku dokumentacyjnego mogą być natomiast wyłączone te transakcje dokonywane przez oddział, które nie mają wpływu na podstawę opodatkowania w Polsce. Stanowisko to potwierdził Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w interpretacji z 2 lutego 2007 r. (nr 1471/DPD2/423-159/06/JB).
2.2. Ustalenie wartości transakcji
Ustalenie wartości transakcji z danym podmiotem powiązanym ma znaczenie z uwagi na obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej. Obowiązek sporządzenia dokumentacji transakcji między podmiotami powiązanymi istnieje wówczas, gdy kwota wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza określone limity.
Do sporządzenia dokumentacji może być zobowiązana zarówno strona świadcząca usługę (sprzedająca towar), jak i strona kupująca usługę lub towar. Aby wyodrębnić transakcję z podmiotem powiązanym, należy wziąć pod uwagę cechy charakterystyczne transakcji (czyli przedmiot transakcji, np. usługi najmu powierzchni biurowej, zakres zaangażowania stron w transakcję, a więc funkcje i ryzyko stron, oraz aktywa, metodę kalkulacji ceny itp.). Po zakończeniu roku podatkowego należy zsumować kwoty z faktur dotyczących danej transakcji i tę wartość przyjąć jako podstawę oceny, czy został przekroczony limit.
Zasadniczą wartością, od której jest wymagane posiadanie dokumentacji, jest 50 000 euro. Pozostałe wartości stanowią wyjątki. Ustawa przewiduje obniżone progi dla dwóch rodzajów transakcji. Pierwszy z nich obejmuje transakcje, których przedmiot stanowią usługi sprzedaży lub udostępnienie wartości niematerialnych i prawnych. Przez wartości te należy rozumieć m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych oraz wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how). Tego rodzaju transakcje stanowią przedmiot szczególnej troski władzy skarbowej, ponieważ przy ich zawarciu najczęściej dochodzi do transferu zysku za granicę i tym samym do „wyprowadzania” dochodu spółki z Polski. Wartości niematerialne i prawne są z jednej strony szczególnie trudne do oszacowania - a z drugiej strony często nie mają miejsca. Z tych powodów ich udokumentowanie ma szczególne znaczenie. Dlatego w przypadku zawarcia kilku umów z podmiotem powiązanym należy je podzielić na: umowy, których przedmiotem są te wartości, a także umowy, z których płatności trafiają do krajów prowadzących szkodliwą konkurencję podatkową oraz pozostałe umowy.
Przykład
Example Spółka z o.o., utworzona przez spółkę Freundschaft GmbH z siedzibą w Berlinie, zawarła z nią umowę licencyjną, na podstawie której ma płacić 15 000 euro rocznie z tytułu korzystania z licencji. Kolejne 22 000 euro jest przekazywane do spółki niemieckiej na podstawie umowy know-how. Dodatkowo w ciągu roku polska spółka nabywa od spółki niemieckiej surowce i półprodukty o łącznej wartości 15 000 euro. Ponieważ łączna kwota transakcji, których przedmiotem są wartości niematerialne i prawne (licencja i umowa know-how), przekracza 30 000 euro, to transakcje między stronami powinny być udokumentowane zgodnie z art. 9a updop.
Wyjątek w sporządzaniu dokumentacji dotyczy podmiotów o znacznym kapitale zakładowym. Jeżeli spółka zawarła transakcję do wartości 100 000 euro, a nie przekracza ona 20% jej kapitału zakładowego, to nie powstanie obowiązek jej udokumentowania.
2.3. Co powinna zawierać dokumentacja podatkowa
Przepisy nie określają formy udokumentowania. Należy przyjąć, że w przypadku bardziej skomplikowanych transakcji udokumentowanie powinno zawierać elementy opisowe (np. opis transakcji, opis funkcji stron transakcji itp.),odpowiednie kalkulacje (np. zestawienia kosztów, kalkulacja marży itp.) oraz załączniki (lub listę referencji odpowiednich dokumentów) związane z transakcją (kopia umowy, kopie faktur, korespondencja itp.).
Dokumentacja transakcji powinna obejmować:
n określenie funkcji, jakie będą spełniać podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko) - tzw. analiza funkcjonalna,
n określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty,
n metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji,
n określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot,
n wskazanie innych czynników - w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji zostały uwzględnione te inne czynniki,
n określenie oczekiwanych przez podmiot zobowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń - w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
Brak nawet jednego z elementów dokumentacji transakcji może skutkować odrzuceniem jej przez organy podatkowe jako dokumentacji podatkowej. Konsekwencją tego będzie, w przypadku oszacowania wartości transakcji, zastosowanie 50% stawki podatku do różnicy między dochodem wykazanym a oszacowanym.
To na podatniku spoczywa obowiązek właściwego udokumentowania informacji zawartych w dokumentacji podatkowej. Problemy pojawiają się w momencie próby zdefiniowania, o jakich dokumentach, notatkach i danych jest mowa w przepisach regulujących zasady sporządzania dokumentacji. Ustawodawca nie zawarł wyczerpującego katalogu takich dokumentów. Jeżeli podatnik wskaże konkretne dokumenty, to jednocześnie jest zobowiązany do uzasadnienia wpływu tych informacji na taki, a nie inny sposób ustalenia ceny transakcyjnej jako ceny na poziomie rynkowym.
Właściwe jest również wskazanie, że dokumenty, o których mowa wyżej, nie stanowią dokumentów księgowych będących podstawą zapisów w księgach handlowych.
W praktyce sporządzania dokumentacji cen transferowych wskazuje się m.in. na następujące dowody:
n publikacje naukowe z danej dziedziny,
n ekonomiczno-finansowe analizy rynku,
n oferty handlowe, cenniki, broszury informacyjne (własne i firm konkurencyjnych) itp.,
n opracowania biegłych z danej dziedziny, pisma branżowe,
n wewnętrzne bazy danych.
Analiza funkcjonalna
Analiza funkcjonalna ma na celu określenie funkcji ekonomicznych pełnionych przez każdą ze stron transakcji. Jej wyniki mają znaczny wpływ na prawidłowe określenie przewidywanych kosztów, a także odgrywają istotną rolę przy kalkulacji ceny transakcji.
Podział funkcji w grupie powiązanych spółek
Dokonując tego rodzaju analizy przede wszystkim należy uwzględnić podział ryzyka i zakresu odpowiedzialności stron transakcji, rozmiar zaangażowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Istotnym celem opracowania analizy funkcjonalnej jest to, aby po jej przeczytaniu kontrolujący byli w stanie zrozumieć, na czym polegała dokumentowana transakcja. Dodatkowo konieczne jest wymienienie wszelkich kosztów rodzajowych, jakie musiały zostać poniesione przez strony biorące udział w transakcji w celu realizacji pełnionych przez siebie funkcji. Do tego rodzaju kosztów można zaliczyć m.in. koszty wynagrodzeń, koszty różnic kursowych, transportu, koszty koncesji, napraw, ubezpieczeń, czynszów, podatków itd.
Analiza funkcjonalna dla transakcji między producentem określonego wyrobu (sporządzającym dokumentację) a spółką funkcjonalną pełniącą rolę dystrybutora (podmiotem powiązanym). W tabeli znakiem (+) zaznaczono pełnienie danej funkcji w transakcji.
Analiza funkcji stron transakcji w ujęciu tabelarycznym - przykład
Ocena transakcji
Rzetelnie opracowana dokumentacja powinna zawierać także prawidłową ocenę. W tym celu powinno się wziąć pod uwagę nie tylko różnice cen, ale również inne okoliczności - przede wszystkim całokształt powiązań między kontrahentami biorącymi udział w transakcji. Niezbędne jest także określenie udziału stron transakcji w ogólnym dochodzie ze sprzedaży. Wielkość poszczególnych udziałów zależy m.in. od ryzyka ponoszonego przez każdą ze stron, kosztów, warunków płatności itd. Opracowana analiza powinna obejmować także porównanie wszystkich transakcji podatnika zawartych z podmiotem z nim powiązanym z transakcjami zawieranymi z innymi podmiotami oraz obrazować faktyczną działalność gospodarczą podatnika. Bardzo istotne jest także określenie formy i terminu płatności. Wskaźniki te mogą bowiem znacząco wpływać na cenę transakcji.
Ostateczna cena przedmiotu transakcji
W kolejnej części dokumentacji transakcji powiązanych należy dokonać wyboru metody kalkulacji zysków, przedstawić sposób kalkulacji oraz określić ostateczną cenę przedmiotu transakcji. Musi ona uzasadniać konkretne kwoty, które zostały bądź zostaną zafakturowane.
Strategia gospodarcza
Określenie strategii gospodarczej jest elementem fakultatywnym dokumentacji. Powinna być jednak opracowana w przypadkach, gdy miała wpływ na wartość transakcji. Zastosowana przez podatnika strategia może wiązać się z podjęciem decyzji o obniżce cen. Może także polegać na przykład na ponoszeniu wyższych kosztów w celu wypracowania wyższych zysków długoterminowych. Dokonując analizy okoliczności mających wpływ na warunki transakcji kontrolowanej, należy uwzględnić także inne czynniki cenotwórcze. Mogą to być m.in. położenie geograficzne rynku, wielkość rynku, rozmieszczenie konkurencji, wielkość popytu i podaży na danym obszarze, siła nabywcza konsumentów itd.
Analiza korzyści
W przypadku analizy korzyści, ich określenie jest wymagane przede wszystkim w odniesieniu do umów dotyczących świadczenia usług o charakterze niematerialnym. W tej części dokumentacji należy wykazać, że istnieje znaczący związek między poniesionymi kosztami a oczekiwanymi korzyściami. Mogą one dotyczyć m.in. pozyskania dostępu do nowego rynku zbytu, ograniczenia ogólnego ryzyka gospodarczego, ryzyka nieściągalnych należności, ograniczenia kosztów, podniesienia poziomu kwalifikacji pracowników itd.
2.4. Kalkulacja ceny - uwagi praktyczne
Istotnym elementem dokumentacji jest przedstawienie faktycznie stosowanej metody kalkulacji - nawet jeżeli nie odpowiada ona jednej z metod wymienionych w rozporządzeniu. Metodę wyceny i wysokość ceny transferowej należy uzasadniać przede wszystkim przez: wskazanie argumentów pokazujących, że wysokość ceny jest potwierdzona interesem ekonomicznym podatnika.
Podatnik powinien przekonująco uzasadnić ewentualne różnice między cenami stosowanymi przez siebie w transakcjach z kontrahentem powiązanym oraz kontrahentami niezależnymi. Dokumentacja powinna także zawierać wyjaśnienie, jak stosowana przez podatnika strategia gospodarcza wpływa na wysokość ceny transferowej, oraz że transakcja miała na celu uzyskiwanie przychodów - m.in. przez określenie korzyści uzyskiwanych przez podmiot w związku z transakcją.
Jeżeli jest to tylko możliwe, w dokumentacji warto zamieścić prezentację porównywalnych danych na temat cen z rynku. Odniesienie do wartości rynkowych powinno służyć obronie stosowanej ceny, zatem prezentowane ceny stosowane przez podmioty niepowiązane powinny być zbliżone do ceny ustanowionej w transakcji.
Zalecane jest przygotowanie uzasadnienia stosowanej ceny transferowej w szczególności dla istotnych transakcji już w momencie ich zawierania. Oczywiście prezentacja zastosowanej metody powinna nastąpić w dokumentacji podatkowej, którą podatnik musi sporządzić dla transakcji zawieranych z kontrahentami powiązanymi.
Natomiast o tym, jakie są funkcje stron zaangażowanych w transakcję, przesądza wola stron. Ważne jest, aby nie sugerować się jedynie zapisami zawartymi w umowie.
2.5. Sporządzanie dokumentacji - uwagi praktyczne
Dokumentacja stanowi dla podatnika przygotowany kompletny pakiet „argumentów” na wypadek potencjalnej kontroli skarbowej (UKS) lub postępowania podatkowego (US). Z tego względu powinna także uzasadniać celowość danej transakcji i tym samym na przykład potwierdzać prawidłowość zaliczenia wydatków związanych z tą transakcją do kosztów uzyskania przychodu.
Dokumentacja powinna pozwolić także na wykazanie, że zakupione przez podatnika usługi rzeczywiście miały miejsce. Często bowiem transfer zysków do zagranicznych spółek matek odbywa się np. na podstawie fikcyjnych usług administracyjnych świadczonych po zawyżonych cenach. Przykładowe transakcje między podmiotami powiązanymi, które powinny być szczególnie pieczołowicie dokumentowane, to świadczenie usług: księgowych, marketingowych, pomocy technicznej (związanej z transferem wartości niematerialnych), menedżerskich, techniczno-naprawczych.
Warto także dodać, że metodologia opracowania dokumentacji cen transferowych powinna być przygotowana w sposób, który nie będzie zanadto pracochłonny dla służb finansowo-księgowych podatnika. Może tu pomóc umiejscowienie całości dokumentacji w jednym segregatorze i jej modułowa konstrukcja. W takim przypadku, gdy spółka musi prowadzić kilka dokumentacji, niektóre z tych modułów mogłyby być dla nich wspólne (np. opisy uczestników transakcji).
...
biker_pawek