Penny Jordan - Gra o duszę.pdf - Penny Jordan (właśc. Annie Groves) - gingerjb

PENNY JORDAN

Gra o duszę

(The Trusting Game)

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Krzywiąc się na widok deszczu, Christa Bellingham pośpiesznie opuściła parking i

skierowała się w stronę hotelu. W duchu przeklinała służby meteorologiczne za nagłą i nie

zapowiedzianą zmianę pogody. Bez płaszcza i parasola była zupełnie bezbronna wobec

ulewy. Hotel znajdował się po drodze do Izby Handlowej, toteż postanowiła wpaść tam na

moment, aby podrzucić Johnowi Richardsowi, dyrektorowi hotelu, próbki materiałów wraz z

cennikiem.

Myśli Christy kierowały się już jednak ku wieczornemu wystąpieniu w Izbie, do którego

miała określony, wrogi stosunek. Usilnie protestowała przeciwko zaproszeniu dzisiejszego

mówcy na obrady, ale Howard Finley, nowy prezes Izby, twierdził, że nadszedł czas otwarcia

się na możliwości stwarzane przez nowe teorie i projekty.

– W takim razie, równie dobrze możemy wystawiać czeki in blanco każdemu

szarlatanowi, który tu przyjdzie wygłaszać swe teoryjki – zawzięcie protestowała Christa.

– Daniel Geshard nie bierze pieniędzy za swoje wystąpienia – wyjaśnił John łagodnym

głosem, ale nie udało mu się zmienić wrogiego nastawienia Christy.

Niezależnie od tego, co John sądził o tym człowieku, ona miała swój własny pogląd na

temat celu, do jakiego zmierzał. Ludzie jego pokroju nie zawahają się przed żadnym

oszustwem, aby dopiąć swego. O tak! Tego była absolutnie pewna.

Daniel Geshard przybywał na posiedzenie tylko po to, aby sprzedać swe fałszywe teorie

każdemu naiwnemu, kto zechciałby za nie zapłacić. Na przykład radzie Izby Handlowej.

Na myśl o tym Christa rozpaczliwie wzniosła oczy ku niebu. Howard Finley to miły

człowiek o łagodnym sercu, ale nie jest odpowiednim przeciwnikiem dla typów pokroju

Daniela Gesharda. Wyraźnie świadczył o tym fakt, że już po pierwszej rozmowie

telefonicznej z tym człowiekiem wyrażał się entuzjastycznie o pomyśle posłania kluczowych

pracowników Izby na „cudowne” kursy Daniela Gesharda.

– On ma wspaniały pomysł na dojście do najbardziej opornych członków naszej

społeczności, ukazanie im nowych możliwości i natchnienie nowymi motywacjami –

zachwycał się Howard.

Christa nie lubiła pełnego upiększeń, niekonkretnego języka, jakim posługiwał się prezes,

opowiadając o teoriach Gesharda. Zawsze ceniła sobie jasne postawienie sprawy w ścisłym

nawiązaniu do realiów życia...

– Bum!

Rozbawiony męski głos i nieoczekiwane zderzenie z jego właścicielem natychmiast

przywróciły Christę do teraźniejszości. Odruchowe przeprosiny uwięzły jej w krtani, gdy

zauważyła spojrzenie szarobłękitnych, męskich oczu. Były przepełnione ciepłem... ciepłem i

czymś jeszcze... jakimś bardzo osobistym uczuciem. Tak. Było w nich coś więcej niż tylko

ciepły uśmiech. Także o twarzy mężczyzny dałoby się powiedzieć znacznie więcej niż

potrafią wyrazić banalne określenia męskiej urody. Christa z trudem chwytała oddech,

podczas gdy jej serce łomotało w piersiach, a puls osiągnął rytm zbliżony do serii z karabinu

maszynowego. Całą sobą wyrażała zainteresowanie nieznajomym.

Gdy tak stała na wpół zahipnotyzowana, zapomniawszy o lejącym się z nieba deszczu,

powoli uświadamiała sobie, co sprawia, że ten mężczyzna tak bardzo jej się podoba. Był

wysoki, mocno, wręcz atletycznie zbudowany, ciemnowłosy. Emanował zapachem świeżego

powietrza i deszczu, a nie, tak jak wielu innych mężczyzn, duszną wonią płynu po goleniu.

Jego ciemny garnitur był w dobrym gatunku, co Christa niezwłocznie spostrzegła swym

okiem fachowca. Uszyty z bardzo dobrego materiału był jednak niewątpliwie dziełem

krajowego krawca. Nieco sfatygowany rolex na ręku mężczyzny – modny symbol pewnego

statusu w dzisiejszych czasach – był prawdopodobnie jego własnością od nowości, nie zaś

zakupem u handlarza starociami.

Ten mężczyzna nie potrzebował podkreślać swojej osobowości, stwierdziła Christa z

uznaniem. Wyglądałby równie dobrze w starych, znoszonych dżinsach.

Gdy wyobraziła go sobie występującego w znanej scenie z telewizyjnej reklamy dżinsów,

tak podobającej się kobietom, na jej ustach, podświadomie, pojawił się uśmiech, z gatunku

tych intymnych uśmiechów, które rozkwitają na twarzy kobiety, gdy myśli o mężczyźnie

swych marzeń.

Na ten widok wyraz szarobłękitnych oczu pogłębił się, jak gdyby mężczyzna nie tylko

był świadom jej zauroczenia, ale także je podzielał.

Tak silne doznania były dla Christy czymś zupełnie nowym i nie znanym, toteż nie

wiedziała, jak się im przeciwstawić. Została zauroczona jego uśmiechem i owładnięta ciepłą,

niemal fizycznie wyczuwalną atmosferą, jakby nagle weszła w szczególny, magiczny świat.

Poczuła nagłą chęć uczynienia czegoś zupełnie niespodziewanego. Była bliska zrobienia

małego kroku naprzód, aby pokonać dystans dzielący ją od mężczyzny. On zaś swym

spojrzeniem zachęcał dziewczynę do jawnego zdradzenia się ze swym pragnieniem. Nagle

usłyszała męski głos, dochodzący od hotelowych drzwi:

– Co się stało, Daniel? Zameldujmy się wreszcie, abym zdążył jeszcze rozejrzeć się po

mieście za jakimiś chętnymi dziewczynami, które dotrzymają nam towarzystwa po tym

twoim przemówieniu. Wtedy na pewno przyda ci się coś na rozluźnienie.

– Za chwilę przyjdę, Dai.

Daniel... Christa poczuła, jak całe jej ciało zamienia się w sopel lodu. Spoglądała na

stojącego przed nią człowieka z niedowierzaniem przechodzącym w obrzydzenie.

– Co się stało? – spytał z widoczną troską w głosie, sam robiąc ten mały kroczek w jej

kierunku.

Daniel... Christa miała wrażenie, że jej w gardle zaschło na wiór.

– Czy pan może nazywa się Daniel Geshard? – zapytała, zaciskając dłonie w pięści.

Twarz mężczyzny przybrała zdziwiony wyraz.

– Tak, zgadza się, ale...

Christa nie czekała dłużej. Z rumieńcem na twarzy gwałtownie odskoczyła do tyłu,

ignorując wyciągniętą na powitanie rękę mężczyzny. Jej głos przepełniony był obrzydzeniem

i złością.

– Czy zawsze tak pan traktuje swą pracę, panie Geshard, jako nudny wstęp do

prawdziwych rozrywek? Chyba powinien pan już iść? Pański przyjaciel wyraźnie się

niecierpliwi.

Zanim zdążył cokolwiek odpowiedzieć, odwróciła się na pięcie i odeszła. John będzie

musiał poczekać na swoje próbki. Gdyby weszła razem z Danielem Geshardem do

hotelowego foyer, nic nie powstrzymałoby jej od powiedzenia mu, co o nim myśli.

Gdy biegła do samochodu, czuła gwałtowną złość na samą siebie. Co się stało z jej

zdolnością do rozpoznawania ludzkich charakterów? Jak mogła być tak głupia? Dlaczego od

razu nie odgadła kim był... jakim typem człowieka? Jak mogła być tak naiwna? Właśnie ona!

Działając odruchowo, pojechała prosto do domu. Miała akurat wystarczająco dużo czasu,

aby zmienić przemoczoną sukienkę i wyruszyć na spotkanie w Izbie Handlowej. Po tym, co

się wydarzyło, nie mogła sobie pozwolić na spóźnienie. Teraz nic już nie powstrzyma jej od

jasnego przedstawienia swoich poglądów na temat mowy Daniela Gesharda... A na temat

samego mówcy?

Zaraz po wejściu do domu wykręciła numer hotelu i przeprosiła dyrektora za

niedoręczenie próbek. Przyrzekła, że przywiezie je w najbliższym czasie. Następnie pobiegła

do sypialni, gdzie zrzuciła z siebie przemoczone ubranie. Szybko wysuszyła i uczesała swe

długie, orzechowe włosy, na które nałożyła prostą opaskę.

Drobna, zgrabna, niebieskooka Christa musiała ciężko i wytrwale pracować, aby

przezwyciężyć ludzkie opinie o niej, jako o jeszcze jednej ładnej kobiecie, której jedynym

atutem jest uroda i tak jak inne podobne ślicznotki nie ma głowy do interesów. Zdecydowanie

odmawiała jednak pójścia na jakikolwiek kompromis, co do swego wyglądu. Nie poddawała

się więc stereotypowi przeciętnego wyglądu kobiety interesu. Nie było to łatwe, zwłaszcza na

początku, gdy odziedziczyła po swej ciotce firmę importującą tekstylia. Wiedziała, że wielu

ludziom wydawało się, iż spotkało ją wielkie szczęście, ale tylko ona zdawała sobie sprawę z

tego, że przez ostatnie lata poprzedzające śmierć ciotki, starsza pani doprowadziła swoją

firmę niemalże do bankructwa.

Po śmierci rodziców Christa była wychowywana przez ciotkę. Przed studiami i kursem

projektowania często jeździły razem za granicę, odwiedzając różnych dostawców materiałów.

Tak było praktyczniej i taniej dla starszej kobiety, gdyż nie musiała troszczyć się o

dodatkową opiekę dla siostrzenicy podczas swej nieobecności. Christa z lojalności i miłości

do ciotki zatrzymywała dla siebie wiedzę o tym, iż starsza pani coraz bardziej traciła

panowanie nad działalnością firmy. Dziewczynę bardzo smucił fakt, że ciotka zatraciła swą

dawną intuicję w przewidywaniu zachowań rynku i wyborze właściwych materiałów.

Christa musiała włożyć mnóstwo pracy, aby odmienić złą kondycję firmy. Niekiedy,

dążąc do celu, zmuszona była postępować bezwzględnie, wbrew swej naturze. Nagrodę

stanowiło powolne wychodzenie firmy z kryzysu. Wkładała w pracę całą swą duszę.

Choć życie w brutalnym czasami świecie biznesu nie szczędziło jej razów, to zawsze

starała się walczyć z przeciwnościami otwarcie, z podniesioną przyłbicą. Brzydziła się

oszustami, manipulatorami, którzy wykorzystywali ludzkie uczucia dla własnych korzyści.

Takim człowiekiem z pewnością był Daniel Geshard. Tego wieczoru Christa zamierzała

do cna obnażyć jego dwulicową naturę. Znała dobrze ten typ elokwentnych proroków nowych

idei. Tacy ludzie nieodmiennie przywodzili jej na myśl bolesne skojarzenia z pewnym

nawiedzonym filozofem, o imieniu Pierś, który uwiódł, a następnie poślubił jej bliską

przyjaciółkę, Laurę. Wydawszy wszystkie pieniądze z pokaźnego posagu dziewczyny na

pokrycie dawnych długów, porzucił ją dla innej kobiety. Zrozpaczona Laura przedawkowała

środki nasenne.

Ta historia pozostawiła w pamięci Christy trwały ślad.

Obiecała sobie solennie, że już nigdy nie dopuści do tego, aby ktokolwiek padł ofiarą

tego typu mężczyzn. Będzie z całą konsekwencją obnażać przed światem ich niecne

knowania.

Z niezadowoleniem spojrzała na swoje odbicie w lustrze. Niechętnie myślała, że o mały

włos sama nie stałaby się ofiarą niewątpliwego uroku tego człowieka. Być może najbardziej

ze wszystkiego bolało ją to, iż zawiodła jej jak dotąd bezbłędna intuicja w natychmiastowym

rozpoznawaniu ludzi jego pokroju.

– A teraz, w imieniu nas wszystkich, chciałbym podziękować naszemu gościowi za jego

niezwykle interesujące wystąpienie...

Same bzdury, skomentowała Christa w myślach. Wszystko, co usłyszała, utwierdziło ją

jeszcze mocniej w przekonaniu, że natchnione teorie wypowiadane przez proroków nowych

idei, w praktycznych kategoriach biznesu były kompletnie bezwartościowe.

A jeśli chodzi o osobę mówcy... Złość wywołana widokiem tego mężczyzny o

szarobłękitnych oczach sprawiła, że twarz dziewczyny oblała się rumieńcem.

Z niewiadomego powodu spodziewała się, że ich dzisiejszy gość, Daniel Geshard,

wybierze bardziej swobodny strój na swe wystąpienie. Sądziła, że zamiast nienagannego,

drogiego garnituru, który tak dobrze sobie obejrzała, włoży coś bardziej niewyszukanego, na

przykład gruby sweter robiony na drutach i dżinsy...

Znowu to marzenie o chłopaku w dżinsach! – skarciła się w myślach. Jej usta zacisnęły

się jeszcze mocniej. Jakże ten człowiek mógł się jej choć przez chwilę podobać? Dlaczego jej

serce zabiło mocniej na jego widok? Nie może przecież zaprzeczyć, że gdy była tuż przy nim,

poczuła ten niebezpieczny dreszcz rozbudzonych zmysłów.

Taki pozer, szarlatan, oszust! Człowiek szukający naiwnych ofiar, które gotowe są

rozstać się ze swoją gotówką w zamian za obietnicę, że w sobie tylko znany sposób tchnie w

zmęczonych i wyzutych z fantazji pracowników entuzjazm i kreatywność, pozwalające

pracodawcy z nawiązką odzyskać koszty poniesione na prowadzony przez niego kurs.

O, nie! Jedyną osobą, która odniesie jakikolwiek zysk, będzie on sam, stwierdziła Christa

z przekonaniem.

Prezes Izby Handlowej gorąco zachęcił zebranych do zadawania mówcy pytań.

Christa natychmiast podniosła się z miejsca.

Na twarzy Daniela Gesharda pojawił się wystudiowany wyraz zadowolenia na jej widok.

O tak, dobrze widziała, jak zareagował, gdy pierwszy raz dostrzegł ją na widowni. Ten

szybki, jakże fałszywy uśmieszek zadowolenia, po którym podniósł brwi w wyrazie

niewinnego zdziwienia, gdy Christa udała, że go nie poznaje.

Penny Jordan - Gra o duszę.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: