Carol Grace - Dar niebios.pdf - Carol Grace - gingerjb

Carol Grace

Dar niebios

H a r l e q u i n

Toronto  Nowy Jork  Londyn

Amsterdam  Ateny  Budapeszt  Hamburg

Madryt  Mediolan  Paryż  Sydney

Sztokholm  Tokio  Warszawa

Carol Grace

Tytuł oryginału:

A Taste of Heaven

Pierwsze wydanie:

Mills & Boon Limited 1993

Przełożył:

Jacek Potrzeszcz

Strona nr 2

DAR NIEBIOS

PROLOG

Zawsze przed niedzielnym obiadem McDermottowie z Friday Harbor

składali ręce, by odmówić krótką, cichą modlitwę. Kyla Tanner pamiętała o

tej tradycji, choć przez dłuższy czas nie odwiedzała krewnych swojej matki.

Nie spuściła oczu i objęła spojrzeniem bliskie, kochane twarze pochylone nad

owalnym stołem. Widok rodziny przypomniał jej szczęśliwe lata spędzone na

wyspie przed śmiercią matki.

– Jak długo możesz jeszcze zostać, Kylo? – pytanie kuzynki Beth przerwało

jej rozmyślania.

– To mój ostatni dzień. Wyjeżdżam po obiedzie.

– A dokąd tym razem?

– Do Nepalu – starała się, by zabrzmiało to rzeczowo, ale nawet ona

odczuwała dreszcz podniecenia na myśl o wspinaczce w niebotycznych

Himalajach.

– Nepal? – Głos ciotki był pełen niepokoju. – Czy nie kusisz losu, moja

panno?

– Mam chyba niewiarygodne szczęście, że agencja „Podróż z przygodami”

płaci mi za to, co tak bardzo lubię robić. Myślę sobie, że właściwie to ja

powinnam im zapłacić.

– Co by na to powiedziała twoja matka? – Pokiwała głową ciotka Mildred.

– Powiedziałaby: jedź. Ona sama osiągnęłaby więcej, gdyby mogła. Ale

młodo wyszła za mąż, a potem... – Kyla przerwała nagle.

Nawet teraz, siedem lat po śmierci matki, mówienie o niej i o jej nie

zrealizowanych ambicjach sprawiało ból.

– Miałam tylko na myśli – ciągnęła miękko ciotka, by złagodzić przykrość

Strona nr 3

Carol Grace

Kyli – że w tych miejscach, do których jeździsz, często brak porządnej opieki

lekarskiej.

– Nie martw się – uspokajała ją Kyla, nakładając drugą porcję doskonałego

łososia. – Noszę z sobą podręczną apteczkę ze wszystkim, czego mogę

potrzebować, od surowicy na jad żmii po antybiotyki.

Powiodła wzrokiem wokół stołu i dostrzegła na twarzach krewnych

mieszaninę zainteresowania i podziwu. Musi częściej przyjeżdżać do starego

domu na Puget Sound. Jeśli w ogóle miała gdzieś dom, to właśnie tu.

Na wędrówce pieszej czy na kajakowym spływie czuła się wolna. Nikt tam

nie wiedział, że żyje ze świadomością zbliżającego się nieszczęścia, co

pozwalało jej udawać, że sama o tym nie wie. Mogła wyobrażać sobie, że jest

taka jak wszyscy, że ma prawo kochać, wyjść za mąż, mieć dzieci. Tutaj, w

tym domu, znano prawdę o niej i dzielono z nią te same nadzieje i lęki.

Sięgnęła przez stół i nakryła ręką dłoń ciotki.

– Jestem bardzo ostrożna – powiedziała łagodnie. – Wiem, że to wszystko

wygląda niebezpiecznie, ale naprawdę tak nie jest.

Kuzyn Brian przytaknął ze zrozumieniem. Nikt nie zgadłby, patrząc na jego

silną postać i piękną twarz cherubina, że jest, tak jak pozostali, zagrożony

fatalnymi skutkami dziedzicznej choroby Huntingtona, pląsawicy.

– Wiem, dlaczego to robisz, Kylo. Łatwiej jest podejmować ryzyko, jeśli i

tak grozi niebezpieczeństwo największe z możliwych.

– Może – szybko odpowiedziała Kyla.

Nie była zadowolona z wyjaśnień Briana. Robiła to, co lubiła robić. Być

może, w odróżnieniu od innych ludzi, miała wrażenie, że musi się spieszyć,

że nie wolno tracić ani chwili tak bezcennego czasu.

– Nonsens – wtrącił wuj Jack. – Nawet kiedy była dzieckiem, robiła

wszystko, co chciała. To Kyla dopływała aż do ławicy piaskowej w porcie.

To ona zeskakiwała z huśtawki i obdzierała sobie kolana ze skóry w krzakach

jeżyn. Nie wyobrażacie sobie chyba, że się zmieni, dlatego tylko, że dorosła?

Po obiedzie wszyscy zebrali się na werandzie, gdzie Kyla ze łzami w

oczach ucałowała ich na pożegnanie.

– Jak długo jeszcze masz zamiar uciekać, Kylo? – spytała ciotka, gdy

jechały na przystań promu, którym Kyla miła odbyć pierwszy etap podróży

do Katmandu. – Pewnego dnia będziesz musiała zatrzymać się i stawić temu

czoło. Choroba Huntingtona nie mija. Przeprowadź test. Dowiedz się, czy ją

masz. Inni nie chcą, ale ty masz więcej rozsądku.

Kyla z uporem potrząsnęła przecząco głową.

– Jeśli się zatrzymam, by stawić temu czoło, nie będę już w stanie wspinać

się, żeglować, latać szybowcem. Przyznam, że boję się testu. Oszczędzam

nerwy, by móc pracować. Nie mam dość siły, by dać sobie z tym radę.

– Owszem, masz – odparła spokojnie ciotka. – Masz dużo odwagi.

– Nie więcej niż oni wszyscy – powtórzyła z naciskiem Kyla.

Strona nr 4

DAR NIEBIOS

Na przystani zabrała walizkę z tylnego siedzenia i uśmiechnęła się

uspokajająco do ciotki.

– Za rok, o tej samej porze, w tym samym miejscu?

Mildred skinęła głową i przechyliła się, by ją mocno objąć.

– Nie mówiłabym nic, gdyby żyła twoja matka, ale jestem jej siostrą.

Znałam cię przez całe twoje życie...

– Wiem i rozumiem. Nie bój się o mnie. Życie mam piękne. Dziękuję ci za

wszystko.

Pomachała ciotce na pożegnanie z górnego pokładu promu, który z hałasem

odbijał od brzegu. Dopiero gdy samochód ciotki wydawał się małym

punkcikiem na przystani, Kyla pozwoliła płynąć łzom.

Mogę iść dalej tak długo, jak potrafię. Chcę iść dalej, myślała. Nie będę

patrzeć w przyszłość, dopóki przyszłość mnie nie dopadnie.

Strona nr 5

Carol Grace - Dar niebios.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: