Adolf Warski – Komuna Paryska, dyktatura proletariatu i jej „uczeni” pogromcy w Polsce (1919 rok).pdf - Adolf Warski - Symulator_Farmy

Adolf Warski

Komuna Paryska,

dyktatura proletariatu

i jej „uczeni”

pogromcy w Polsce

Studenckie Koło Filozofii Marksistowskiej (Uniwersytet Warszawski)

WARSZAWA 2007

Adolf Warski – Komuna Paryska, dyktatura proletariatu i jej „uczeni” pogromcy w Polsce (1919 rok)

Artykuł Adolfa Warskiego „Komuna Paryska,

dyktatura proletariatu i jej «uczeni» pogromcy w

Polsce” ukazał się pod pseudonimem J. Jelski w

czasopiśmie „Nowe Społeczeństwo” nr 12,

marzeckwiecień 1919, str. 116.

Podstawa niniejszego wydania: Adolf Warski,

„Wybór pism i przemówień”, tom 2, wyd. Książka

i Wiedza, Warszawa 1958.

– 2 –

www.skfmuw.w.pl

Adolf Warski – Komuna Paryska, dyktatura proletariatu i jej „uczeni” pogromcy w Polsce (1919 rok)

„W ostatnich czasach niemiecki filister znów wpada w świętobliwą trwogę, gdy słyszy wyrazy «dyktatura

proletariatu». Cóż, panowie, chcecie wiedzieć, jak wygląda ta dyktatura? Przyjrzyjcie się Komunie Paryskiej. Była to

dyktatura proletariatu” 1 .

Tak pisał Fryderyk Engels 18 marca roku 1891 w dwudziestą rocznicę Komuny Paryskiej. W tym

miesiącu będzie to już czterdziesta ósma rocznica, a jej sceneria polityczna zmieniła się o tyle i tak

głęboko, iż świat robotniczy z zapartym tchem przeżywa teraz swoją blisko półtoraroczną dyktaturę w

Rosji i w krwawym zamęcie rodzącą się dyktaturę swoją w Niemczech. I jakiekolwiek będą najbliższe

losy i etapy tych tytanicznych zapasów klasowych, nie ulega już wątpliwości, że społeczeństwo

kapitalistyczne weszło w okres nieustannych kataklizmów socjalnych, które pierwej czy później, w

zmiennej kolei zwycięstw i porażek proletariatu, skończyć się muszą triumfem jego dyktatury.

Nic więc dziwnego, że teraz święta trwoga i nie mniej święte oburzenie ogarnia nie tylko

przeciętnego filistra niemieckiego. Gdy się czyta dziś słowa Thiersa sprzed 48 laty, że chciał tylko

„uwolnić Paryż od ohydnych tyranów, którzy go uciskają”, lub że w Komunie Paryskiej „rządzi tylko

garstka zbrodniarzy” – wydaje się nam, że epitety te dopiero co spłynęły z ust dzisiejszych dyplomatów

pod adresem Rosji Sowieckiej lub spartakusowców, albo że rozlegają się ze szpalt dzienników, w tak

głęboki sposób charakteryzujących przewroty najdonioślejszego znaczenia historycznego.

Wspominając Komunę Paryską, którą Engels nazwał dyktaturą proletariatu, nie chcemy

bynajmniej powiedzieć przez to, że była to taka sama dyktatura, jaką jest rosyjska Republika Sowiecka

lub jaką stać się może dzisiejszy ruch rewolucyjny w Niemczech. Zapewne, o ile chodzi o wrogi stosunek

klas panujących do przewrotu, niewiele się zmieniło i nawet język złorzeczeń, jak widzimy, pozostał ten

sam. Jest to w ogóle cechą charakterystyczną wszystkich społeczeństw klasowych, że schodzące ze sceny

historycznej klasy panujące nie są w stanie zrozumieć swych spadkobierców. Europa feudalna w Wielkiej

Rewolucji Francuskiej widziała też tylko ucieleśnienie diabła i wszelakich zbrodni. Ale poza tym historia

się nie powtarza i twierdzić, że Komuna Paryska i dzisiejsza dyktatura proletariatu w Rosji – to zjawiska

podobne do siebie w swej treści historycznej jak dwie krople wody, znaczyłoby to samo, co wymazać z

historii blisko 50 lat światowego rozwoju kapitalistycznego i jego skutki.

Nie mamy zamiaru roztrząsać na tym miejscu szczegółowo podobieństw i różnic pomiędzy

Komuną Paryską a dyktaturą proletariatu doby dzisiejszej. Jednakowy był niewątpliwie tragizm położenia

zewnętrznego. Komuna powstała po ośmiu miesiącach oblężenia przez Prusaków i odcięta od reszty

Francji i świata, znosząc cierpliwie głód niesłychany, wreszcie wśród ciężkich, krwawych walk z

nacierającymi wersalczykami – rozwijała swoje genialne pomysły i zarządzenia, na jakie zdobyć się może

tylko rewolucyjna klasa robotnicza i jakie dały powód Marksowi do stwierdzenia, że „pod okiem armii

pruskiej, która przyłączyła do Niemiec dwie francuskie prowincje, Komuna przyłączyła robotników

całego świata do Francji” 2 . Republika Sowiecka, powstała po wyczerpującej wojnie i wśród powszechnej

anarchii, zaczęła dźwigać zręby swej przyszłości, będąc ze wszech stron osaczoną przez wszystkie

1 Patrz: K. Marks, F. Engels, Dzieła wybrane , Warszawa 1949, t. I, str. 455. – Red.

2 Tamże, str. 494. – Red.

– 3 –

www.skfmuw.w.pl

Adolf Warski – Komuna Paryska, dyktatura proletariatu i jej „uczeni” pogromcy w Polsce (1919 rok)

mocarstwa imperialistyczne, zarówno środkowoeuropejskie, jak koalicyjne, a dziś po porażce Austro

Węgier i Niemiec do rzędu wrogów, jak boadusiciel opasujących Sowiety dławiącym pierścieniem głodu

i bezrobocia, ma zaszczyt należeć Polska, która rzekomo niczego tak nie pragnie, jak bronić interesów

swych żubrówobszarników na Wschodzie i odgrywać rolę wiernego murzyna u boku zwycięskich

aliantów i międzynarodowej giełdy.

Ale pomimo podobieństwa – jaka kolosalna różnica w warunkach otoczenia zewnętrznego! W

1871 r. Moltke mógł z zimną krwią i żołdacką obojętnością przypatrywać się Komunie Paryskiej, a dziś

następca jego i pogromca Rosji, Hindenburg, takimi słowami płakał na wiecu żołnierskim:

„Nigdym nie myślał, że będę się bał Rosji! A teraz przyznaję, że boję się jej. Straszna siła, bo straszna, nie znana nam

dotąd i zdaje się na pierwszy rzut oka – zupełnie nieuleczalna choroba posuwa się z Rosji do nas”.

I gdy Niemcy w 1871 r. mogli szybko i bez kłopotów zagarnąć w postaci odszkodowania pięć

miliardów franków kontrybucji z pobitej, lecz bogatej Francji i tym deszczem złota zapłodnić w

niebywałych przedtem rozmiarach giełdę, handel i przemysł niemiecki, „potężna” koalicja nie tylko bez

widoków powodzenia tłucze sobie głowy nad rozwiązaniem swojej kwadratury koła, tj. nad sposobem

jeszcze większego zrujnowania i tak już doszczętnie zrujnowanych Niemiec i ściągnięcia pomimo to

swoich łupów wojennych w postaci setek miliardów z tychże Niemiec i ich byłych sojuszników, nie mniej

zrujnowanych. Co więcej, utopiwszy miliardy w carskiej Rosji i nowe miliardy na utrzymanie

kontrrewolucyjnych armii Denikinów, Krasnowów, oddziałów czechosłowackich i polskich, sparzywszy

sobie palce na własnych i bezskutecznych wyprawach wojennych przeciw rządowi Sowietów, państwa

Ententy ogłaszają wśród małych państw i państewek wielce dyplomatyczny konkurs z licytacji publicznej

na dostawę materiału ludzkiego, inaczej mówiąc – mięsa armatniego, w celu wybudowania ochronnego

wału sanitarnego przeciw tej „strasznej chorobie”, o której mówił Hindenburg. Im szybciej wojska

koalicyjne rozchodzą się do domów, nie chcąc więcej nadstawiać karków dla miłych kapitalistom zysków,

tym trudniej Fochowi obsadzać połowę Europy topniejącymi z dnia na dzień szeregami. W tej pogoni za

wałem ochronnym przeciw rewolucji proletariatu stare wygi dyplomatyczne Ententy rzuciły tajne i – jak

im się pewnie zdawało – bardzo sprytne obietnice złotych gór Petlurze, Masarykowi, Dmowskiemu i Bóg

wie komu jeszcze. Ale Petlurze zawierającemu jakiś pakt z agentami Ententy co do Galicji wschodniej,

pod warunkiem rzucenia Ukrainy na Rosję Sowiecką, przytrafiło się takie samo małe nieszczęście, jak

pierwszemu socjalistycznonacjonalistycznemu rządowi Ukrainy, gdy rok temu zawierał przeciw Rosji

Sowieckiej pakt z Niemcami 3 : został wysadzony z siodła przez własny lud bolszewicki i uciekłszy z

rządem swoim z Kijowa, zostawił otwarte pole Sowietom ukraińskim, nie zdążywszy rzucić ani jednego

żołnierza na Sowiety rosyjskie! Ta niedoszła samarytanka jest zatem sama poważnie chora na zarazę

bolszewicką, a co się tyczy burżuazji polskiej i czeskiej, to dwie te honorowe kandydatki na trzeciorzędne

członkinie kapitalistycznej „Ligi Narodów” sprawiają swym aliantom ten wcale niemiły kłopot, że

wyrywają sobie nawzajem czupryny o „sporne” granice i wobec wysokich swych protektorów denuncjują

się wzajemnie o bolszewizm. Zresztą do konkursu na dostawę materiału z żywych ciał ludzkich dla

3 Mowa o traktacie zawartym 27 stycznia 1918 r. w Brześciu Litewskim przez przedstawicieli Centralnej Rady Ukraińskiej z

państwami czwórprzymierza (Niemcy, AustroWęgry, Bułgaria, Turcja). – Red.

– 4 –

www.skfmuw.w.pl

Adolf Warski – Komuna Paryska, dyktatura proletariatu i jej „uczeni” pogromcy w Polsce (1919 rok)

wyhodowania tamy przeciw rewolucji stanął żwawo i ochotnie Sejm polski, ofiarując jednogłośnie – wraz

z posłami PPS – sześć roczników chłopa i robotnika polskiego do dyspozycji wspaniałomyślnych

aliantów zachodnic h 4 . Chodzi jeszcze tylko o cenę tej dostawy. Im bardziej rewolucja pogłębia się w

Niemczech i puka do wrót Francji, tym natarczywszą i bezwzględniejszą staje się „wielkoduszna”

protektorka Polski i na wszystkie umizgi polityczne chamstwa polskiego odpowiada szorstko: chcecie

dywizji Hallera, pieniędzy, amunicji, Poznania, Gdańska? – oddajcie się naprzód pod rozkazy Focha.

Chcecie bronić „cywilizacji”, „kultury” od „anarchii”, własności kapitalistycznej od rewolucji socjalnej?

– powinniście wiedzieć, że w społeczeństwie kapitału nie dostaje się nic za darmo, za wszystko trzeba

płacić. Wprawdzie posłowie PPS jeszcze się dąsają, wierzgają, grożą palcem w bucie. Ale kto mówi a, ten

niechybnie powie i b, i kto dla rzekomego zdobycia niepodległości Polski oddawał legiony Piłsudskiego

pod rozkazy Hötzendorfów 5 , Bernhardic h 6 , Hindenburgów, wyrzekając się przy tym Poznania i Gdańska,

tym bardziej pogodzi się z oddaniem już nie sześciu roczników, ale całej Polski pod rozkazy Focha za

obietnice Poznania, Gdańska i przyległości, choćby to miały być tylko obietnice pana Zagłoby. Inna rzecz,

na jak długo starczy jeszcze cierpliwości tym masom, które dotąd idą za PPS i bezkrytycznie znoszą

imperialistyczne awanturnictwo swych wodzów.

Już tych kilka przykładów powyższych świadczy o głębokiej różnicy warunków historycznych, w

jakich walczyła Komuna Paryska i walczy dziś Rosja Sowiecka. Między nimi leży historia dwóch pokoleń

ludzkich. Z jednej strony rozwój kapitalistyczny przez ten czas zdążył wytworzyć tak zaogniony splot

kwestii narodowych i tak „zbałkanizować” Europę, że każdy niemal punkt na jej mapie pozostanie nigdy

nie gasnącym zarzewiem nowych wojen, dopóki istnieć będzie ustrój kapitalistyczny z jego wiecznymi,

nieuniknionymi i coraz nowymi kwestiami „granic” ekonomicznych, handlowych, strategicznych. Nie

można zbudować pokojowego burżuazyjnego państwa polskiego bez Gdańska i kopalń śląskich, jeżeli to

państwo nie ma być karykaturą kapitalizmu i udusić się we własnej nędzy z braku możliwości dla

ekspansji imperialistycznej, tak samo jak nie można bez widoków takiej ekspansji stworzyć pokojowego

czechosłowackiego państwa, nie dając mu tychże kopalń śląskich i ujścia do morza, tak samo jak nie

można utrzymać w ryzach narzuconego „pokoju” Niemiec kapitalistycznych, odbierając im Śląsk,

Gdańsk, Prusy Wschodnie i cofając kapitalizm niemiecki do granic sprzed przeszło stu lat, gdy mu w

granicach 1914 r. było już tak ciasno, tak samo jak nie można narzucić kapitalizmowi angielskiemu

niemieckiego i wilsonowskiego hasła „wolność mórz” itd. itd. Utopić imperializm kapitalistyczny

nowożytnych państw i państewek nie w rewolucji socjalnej, lecz w pustych frazesach Wilsona o

„demokracji”, „sprawiedliwości”, „wiecznym pokoju” i „Lidze Narodów”, za którą ukrywa się dążność

kapitału amerykańskiego do supremacji w truście mocarstw imperialistycznych – znaczy to samo, co

chcieć zburzyć piekło rękami Belzebuba, zagrodzić drogę imperializmowi bez dyktatury proletariatu –

znaczy to samo, co wstrzymać w biegu koło historii lub kazać Wiśle płynąć nie w dół, lecz w górę. W

tych warunkach Europa kapitalistyczna skazana byłaby na nieustające konflikty międzynarodowe, nie

4 Mowa o uchwaleniu przez Sejm dnia 6 III 1919 r. uchwały o poborze do wojska sześciu roczników. – Red.

5 Conrad von Hötzendorff Franz (18521925) – austriacki marszałek polny, szef sztabu generalnego armii austrowęgierskiej w

latach 19141918. – Red.

6 Bernhardi Friedrich von (18491930) – generał niemiecki dowodzący na froncie rosyjskim w latach 19141918. – Red.

– 5 –

www.skfmuw.w.pl

Adolf Warski – Komuna Paryska, dyktatura proletariatu i jej „uczeni” pogromcy w Polsce (1919 rok).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: