Kopia C-v2009.doc

(144 KB) Pobierz
Tytus Sosnowski

 

                                                                                                        Aktywność sercowo-naczyniowa  2008/2009   –   20

 

Tytus Sosnowski

WPROWADZENIE
DO  PSYCHOFIZJOLOGII

 

 

Aktywność sercowo-naczyniowa

 

 

 

REGULACJA  AKTYWNOSCI 

SERCOWO-NACZYNIOWEJ

 

Ø      aUTOMATYZM  SERCA

§         węzeł zatokowo-przedsionkowy (“rozrusznik serca”), generuje rytmiczne skurcze serca »120 skurczów/min,

§         węzeł przedsionkowo-komorowy),

§         pęczek przedsionkowo-komorowy Hisa.

 

Ø      AUTOREGULACJA

·         Prawo Starlinga: serce pompuje tyle krwi, ile powraca do niego naczyniami żylnymi

 

Ø      REGULACJA MIEJSCOWA (LOKALNA)

·      Lokalny przepływ krwi przez tkanki zależy od intensywności zachodzących tam procesów metabolicznych

·         Przepływ przez serce i mózg zależy niemal wyłącznie od mechanizmów lokalnych. Zapewnia to stały przepływ krwi niezależnie od zmian przepływu obwodowego

·         Przepływ przez mięśnie szkieletowe: podczas wysiłku fizycznego przeważa regulacja lokalna; w stresie – przeważa wpływ regulacji centralnej.

Ø     
AUTONOMICZNY UKLAD NERWOWY

 

UKLAD PARASYMPATYCZNY /przywspółczulny
(cholinergiczny: acetylocholina)
 

– Zmniejsza częstość skurczów mięśnia sercowego (hamuje węzeł zatokowo-przedsionkowy) – ujemny efekt chronotropowy.
 

– Odruch (feedback) z baroreceptorów zapobiega gwałtownym zmianom ciśnienia krwi: (chwilowy) wzrost ciśnienia w arteriach ® pobudzenie baroreceptorów ® hamowania węzła zatokowo-przedsionkowego ® zmniejszenie częstości skurczów serca + rozszerzenie naczyń ® obniżenie ciśnienia krwi.
 

– W czasie dużego wysiłku fizycznego lub silnego pobudzenia
emocjonalnego (np. podczas reakcji typu: walka/ucieczka) następuje hamowanie odruchu z baroreceptorów. Częstość skurczów serca i ciśnienie krwi mogą wówczas osiągnąć bardzo wysokie wartości.


UKLAD SympatYCZNY / współczulny (adrenergiczny: noradrenalina)

 

– Działając na receptory beta-adrenergiczne zwiększa częstość (chronotropowy efekt dodatni) i siłę skurczów (inotropowy efekt dodatni) mięśnia sercowego;

 

– Działając na receptory alfa-adrenergiczne zwęża naczynia tętnicze (® podnosi ciśnienie tętnicze). Włókna współczulne, zwężające naczynia tętnicze pozostają  w stałym napięciu tonicznym (włókna rozszerzające należą zarówno do układu sympatycznego jak i parasympatycznego).

– Krążąca z krwią adrenalina oddziałuje podobnie jak
pobudzenie przekazywane przez włókna sympatyczne.

 

Ø      CENTRALNY  UKŁAD  NERWOWY

Wpływ centralnego układu nerwowego widoczny jest w zmianach sercowo-naczyniowych towarzyszących procesom poznawczym i emocjonalno-motywacyjnym a także w  zmianach towarzyszących procesom planowania działania.
 

 

WSKAŹNIKI AKTYWNOŚCI UKŁADU
SERCOWO-NACZYNIOWEGO

 

CZYNNOŚĆ  SERCA

Ø      Szybkość pracy serca:

– długość cyklu pracy serca (interbeat interval – IBI, 
     heart period – HP) w ms

– częstość skurczów serca w skurczach (uderzeniach)/min;
     heart rate (HR) – beats per minute (bpm);

podczas spoczynku HR »70 skurczów/min,
podczas wysiłku (zwłaszcza u ludzi młodych) HR może przekroczyć 180 skurczów/min.

 

Do pomiaru szybkości pracy serca można użyć:
peak detector (rejestruje czas pojawiania się załamków R)
– elektrokardiogramu (EKG) –  zliczamy załamki R
                                                      w jednostce czasu;
– kardiotachometr;

– pletysmografu (tętno krwi).

 

Ø      Zmienność rytmu serca (heart rate variability – HRV) 

 

Nawet w czasie relaksu rytm serca nie jest stały ale podlega wahaniom o różnej częstotliwości i amplitudzie. Podobnym wahaniom podlegają inne parametry układu sercowo-naczyniowego, np. ciśnienie tętnicze. Najlepiej widoczna jest arytmia oddechowa (respiratory sinus arrhythmia – RSA): przyspieszenie rytmu serca w czasie wdechu i zwolnienie w czasie wydechu.

 

Analiza spektralna (spectral analysis) zwana też analizą widmową pozwala ujawnić komponenty (składowe) rytmu serca o różnej częstotliwości i obliczyć ich wariancję (moc).

Podstawowe komponenty zmienności rytmu serca

High Frequency (HF):                              0,15 – 0,40 Hz (T » 6,67-2,5s)

Low Frequency (LF):                                0,04 – 0,15 Hz  (T » 25-6,67s) Very Low Frequency (VLF):   0,0033 – 0,04 Hz (T » 300-25s)

Ultra Low Frequency (ULF):   <  0,0035 Hz  (T > 300s)

Największą amplitudę ma składowa HF, pokrywająca się zazwyczaj z częstotliwością oddechu. HF zależy głownie od układu parasympatycznego. LF jest łącznym efektem aktywności układu sympatycznego i parasympatycznego.

 

Stwierdzono że umieralność po przebytym zawale serca jest znacznie wyższa u pacjentów o obniżonej HRV. Przypisuje się to zmniejszonemu wpływowi układu parasympatycznego, co prowadzi do nadmiernej kontroli serca przez układ sympatyczny i niestabilności elektrycznej serca.

 

Aktywność poznawcza prowadzi do przyspieszenia czynności serca i jednocześnie do zmniejszenia jej zmienności (szczególnie w zakresie składowej LF), co interpretuje się jako wskaźnik obciążenia poznawczego.

 

 

Ø      Objętość wyrzutowa serca (stroke volume – SV): objętość krwi wyrzucanej do naczyń w czasie jednego skurczu każdej z komór serca. Podczas spoczynku SV » 60-100 ml

SV zależy od:
–  powrotu żylnego (prawo Starlinga); na powrót żylny
         wpływa pompa mięśniowa i oddechowa

–  kurczliwości mięśnia sercowego

Dobrymi wskaźnikami kurczliwości mięśnia sercowego są:

wielkość frakcji wyrzutowej oraz wskaźnik DP/Dt  (szybkość narastania ciśnienia komorowego).

 

 

Ø      Pojemność minutowa serca (cardiac output – CO, Q): ilość krwi pompowanej przez serca w czasie 1 minuty. 

Podczas spoczynku CO » 5 litrów/minutę, podczas skrajnego wysiłku CO może przekroczyć 25 l/minutę

 
CO = SV x HR

Kardiografia impedancyjna (Impedance Cardiography – IC) polega na pomiarze impedancji (oporności) tułowia.

Krew jest lepszym przewodnikiem elektrycznym niż inne tkanki. Wzrost objętości krwi w aorcie głównej po skurczu lewej komory powoduje chwilowy spadek impedancji tułowia.  IC pozwala ocenić objętość wyrzutową serca oraz czas trwania poszczególnych faz cyklu pracy serca.

 

Ciśnienie Tętnicze Krwi

·         Skurczowe (systolic blood pressure – SBP).
W spoczynku SBP » 120 mm Hg

·         Rozkurczowe (diastolic blood pressure – DBP).
W spoczynku DBP » 80 mm Hg

·         Średnie (mean arterial pressure – MAP).
 

Przybliżoną wartość MAP można obliczyć wg wzorów:
              MAP » DBP + 1/3 (SBP–DBP)
lub                             MAP » (SBP + 2 DBP) / 3

MAP = pojemność minutowa serca x  całkowity opór obwodowy (total peripheral resistance – TPR)

MAP = CO x TPR

 

Pomiar ciśnienia tętniczego


– metoda osłuchowa (nadmuchiwany mankiet, stetoskop,
wysłuchiwanie „dźwięków Korotkowa”).

– w psychofizjologii problemem jest ciągły, nieinwazyjny
pomiar ciśnienia krwi. Jedną z metod takiego pomiaru jest
metoda odciążenia ścianki naczynia opracowana przez
Peñaza. Na zasadzie tej działają aparaty FINAPRES i PORTAPRES

– pośrednią miarą ciśnienia skurczowego jest czas przejścia fali tętna (puls transit time - PTT)
 

 

Przepływ krwi
 

·         szybkość strumienia krwi.

·         Czas przejścia fali tętna (pulse transit time – PTT) i  szybkość przejścia fali tętna (pulse wave velocity – PWV); 
PTT i PWV korelują pozytywnie z ciśnieniem skurczowym.

·         Wielkość obwodowego przepływu krwi (peripheral blood
flow).
 

Przepływ obwodowy wzrasta stosownie do zapotrzebowania energetycznego tkanek. Relatywnie stały jest natomiast przepływ krwi przez mózg:  ~750 ml/min, co stanowi 15% CO.

Zatrzymanie krążenia na 5–10 s powoduje utratę świadomości

a na 3–4 min – nieodwracalne zmiany w mózgu

 

Bardzo stałe jest również całkowite zużycie energii przez mózg podczas czuwania i to niezależnie od rodzaju podejmowanej aktywności.  Mózg (ważący ok. 1,4 kg) zużywa bardzo dużo bo ok. 20% tlenu zużywanego przez cały organizm. Mózg nie jest zdolny do zaciągania długu tlenowego.


Przepływ obwodowy może wzrosnąć:

·                mięśnie szkieletowe                             x 25

·                skóra                                                                                    x 10

·                przewód pokarmowy                              x   9

 

 

Pletysmografia i fotopletysmografia

 

Jest to metoda pomiaru zmian przepływu krwi w naczyniach obwodowych

·    szybkość tętna = częstość skurczów serca

·    amplituda tętna (pulse amplitude) –  zmiany fazowe

·    zmiany objętości krwi (blood volume) – zmiany toniczne

 

Zastosowanie pletysmografii

Ogólna zasada: czym większy przepływ krwi przez dany narząd, tym wyższy jest jego metabolizm ® wyższa aktywność (o zasadę oparte są m.in. metody funkcjonalnego obrazowania pracy mózgu).

 

         Wzrost przepływu krwi przez narządy płciowe i wzrost ich temperatury jest najlepszą metoda badania pobudzenia seksualnego.
 

         Wykorzystanie pletysmografii do różnicowania OR i DR (Sokołow)

 

INTERPRETACJA  PSYCHOLOGICZNA
ZMIAN  SERCOWO-NACZYNIOWYCH

 

·         Zmiany TONICZNE, powolne, długotrwałe i mogące osiągać dużą amplitudę, są powodowane wzbudzeniem układu sympatycznego (beta-aderenergicznego)

·         zmiany FAZOWE, szybkie lecz krótkotrwałe o niewielkiej amplitudzie, są efektem wzbudzenia układu parasympatycznego
 

·         INTEGRACJA sercowo-somatyczna (cardiac
somatic-coupling (integration) – Obrist

 

Gdy układ sercowo-naczyniowy jest pod kontrolą układu parasympatycznego, praca serca jest ściśle skorelowana ze zmianami pobudzenia układu somatycznego (mięśnie szkieletowe). Przykład: reakcja na bodziec orientacyjny, zadanie na czas reakcji, warunkowanie klasyczne.

 

Zdaniem Obrista integracja sercowo-somatyczna jest efektem integracji układu  sercowo-naczyniowego i somatycznego przez ośrodkowy układ nerwowy.

 

Mechanizm ZMIAN  TONICZNych

 

·           wYMAGANIA METABOLICZNE 

W czasie prostego wysiłku fizycznego CO i HR są wysoko i liniowo skorelowane z wydatkiem energii metabolicznej (zużyciem tlenu)
 

·         NADWYŻKA PRACY SERCA (additional cardiac activity)
Blix, Stromme & Ursin, 1974; Obrist; Sherwood; Turner.

W warunkach aktywnego radzenie sobie ze stresem i wzbudzenia układu sympatycznego (beta-adrenergicznego), częstość skurczów serca jest wyższa niżby to wynikało z  wydatku energii ustroju (mierzonego zużyciem tlenu).  Podobną nadwyżkę wykazują też niektóre inne parametry układu krążenia (np. pojemność minutowa serca), stąd mówi się o ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin