CHARAKTERYSTYKA CHODU OSÓB Z NIEDOWŁADEM POŁOWICZYM PO UDARZE MÓZGU
1. PRZYCZYNA ZABURZEŃ CHODU:
· Niedowłady lub porażenia mięśni (Niewielka reprezentacja korowa dla kończyny dolnej)
· Zaburzenia czucia, głównie czucia głębokiego
· Ubytki w polu widzenia
2. STEROWANIE CHODEM U OSOBY ZDROWEJ
· W warunkach prawidłowych chód polega na rytmicznym gubieniu i odzyskiwaniu równowagi połączonym z przemieszczaniem ciała w kierunku chodu.
· Chód jest czynnością ruchową autonomiczną, ale pozostającą pod ciągłym wpływem dowolnego sterowania nerwowego.
3. FAZY PRAWIDŁOWEGO CHODU
· Faza podporu - 60%cyklu chodu
o kontakt pięty z podłożem
o pełne obciążenie
o propulsja (przetaczanie stopy)
· Faza przenoszenia – 40% cyklu chodu – oderwanie palucha od podłoża, a kończy się w chwili zetknięcia pięty tej samej kończyny z podłożem.
o przyspieszenie
o przenoszenie właściwe
o hamowanie
· Faza podwójnego podparcia – kończyna zakroczna ma kontakt z podłożem, natomiast kończyna wykroczna (przenoszona) nawiązała kontakt z podłożem.
· Czas podwójnego podparcia uzależniony jest od szybkości chodu.
4. CECHY CHODU PACJENTA PO UDARZE MÓZGU Z NIEDOWŁADEM POŁOWICZYM
· Chód w mniejszym lub większym stopniu jest asymetryczny. Asymetria kroku wynika z trudności w przenoszeniu ciężaru ciała na niestabilną kończyną niedowładną.
· Czas fazy podporu na kończynie zdrowej jest dłuższy (stojąc na której czuje się bezpieczniej) w porównaniu do czasu trwania fazy podporu w kończynie niedowładnej
· Wydłużenie czasu wymachu kończyny niedowładnej, a skrócenie tej fazy po stronie zdrowej
· Dla poczucia bezpieczeństwa podczas jednostronnego podporu na kończynie dolnej niedowładnej, chory nogę zdrową szybko przenosi w przód aż do osiągnięcia kontaktu z podłożem
· Okres podwójnego podporu w chodzie hemiplegika jest dłuższy niż u osób zdrowych, z powodu zaburzeń koordynacji nogi niedowładnej i jest wysoko skorelowany z prędkością chodu.
· Zaburzona jest kontrola ruchu zgięcia podeszwowego stopy przy uderzaniu piętą o podłoże. Daje to charakterystyczne, pozorne wydłużanie całej niedowładnej kończyny (przeprost w stawi kolanowym) w pozycji stojącej daje sylwetkę Wernickiego – Manna, a w czasie prób chodzenia „chód koszący”.
· Pacjenci z zachowanym czuciem proprioceptywnym mogą kompensować brak zgięcia grzbietowego stopy przez przeprost w stawie kolanowym, pochylenie do przodu i boku zdrowego lub skrócenie podparcia na zdrowej kończynie.
· Spastyczność uniemożliwia ruchy w stawach kończyny dolnej i powoduje końsko – szpotawe ustawienie stopy.
· Pacjent wykonując wykrok chorą kończyną zatacza łuk („kosi”), pochylając się przy tym na stronę zdrową.
5. OBSERWACJE PRAKTYCZNE DLA OCENY CHODU HEMIPARETYKA
· Prędkość chodu jest użytecznym wskaźnikiem oceny stopnia nieprawidłowości chodu osób po udarze mózgu
· Im wolniejszy chód tym bardziej odbiegające od normy pozostałe zmienne czasowe chodu i tym bardziej pacjent uzależniony jest od sprzętu pomocniczego
· Prędkość chodu 0,55m/sek. stanowi dolną granicę pozwalającą na uzyskanie funkcjonalnej niezależności u osób po udarze.
· Prędkość chodu 0,94m/sek. wyznacza zdolność do nieograniczonej aktywności poza domem.
· Prędkość można traktować jako miarę złożoną z długości kroku i ilości kroków na jednostkę czasu.
dziubusek30