Johanna Lindsey - Rodzina Reid 1 - Dziedzictwo.pdf - Rodzina Reid - gingerjb

J O H A N N A

indsey

Dziedzictwo

Rozdział I

Wyjrzały przez okno do ponurego, ściętego mrozem

ogrodu, przez który szła dziewczyna. Był niewielki,

choć przylegał do duŜego domu, połoŜonego w modnej

dzielnicy Londynu. śadna z rezydencji w tej okolicy

nie miała wokół tyle ziemi, by moŜna było nadać jej

wygląd wiejskiej posiadłości.

Lady Mary Reid, goszcząca je dama, dobrze jednak

zagospodarowała swój ogródek, podczas gdy większość

sąsiadów ograniczyła się jedynie do zasiania trawy.

KaŜdy, kto znał Sa-brinę, która uwielbiała przebywać

na świeŜym powietrzu niezaleŜnie od pory roku,

wiedział, Ŝe najpewniej znajdzie ją właśnie tutaj.

Dwie kobiety przyglądały się jej w ciszy i

zamyśleniu. Alice Lambert zmarszczyła z niepokojem

brwi. Jej starsza o rok siostra, Hilary, wyglądała na

przygnębioną.

- Chyba nigdy się tak nie denerwowałam - szepnęła

Alice do siostry.

- Ja teŜ, jeśli chcesz wiedzieć - odpowiedziała Hilary

z westchnieniem.

Patrząc na nie, trudno byłoby się domyślić, Ŝe są

siostrami. Hilary, podobna do ojca, była wysoką,

szczupłą, by nie powiedzieć — chudą szatynką o

jasnoniebieskich oczach. Alice natomiast bardzo

przypominała matkę - była niska i raczej okrągła, miała

jedwabiste kasztanowate włosy i ciemnoniebieskie oczy

w odcieniu fiołków.

Jako siostry nie najlepiej się rozumiały. Kłótnie

między nimi były na porządku dziennym. Tym razem

jednak miały podobne odczucia. Bratanica, którą

wspólnie wychowywały, rozpoczynała tego wieczoru

swój pierwszy sezon towarzyski

w londyńskiej socjecie i obie mocno się niepokoiły.

Niestety, miały ku temu powody.

Rzecz nie w tym, Ŝe dziewczyna nie miała szansy

dobrze się zaprezentować. Choć nie była taką pięknością

jak córka Mary, Ophelia, która równieŜ debiutowała w

towarzystwie, to jednak miała wiele atutów. Nie musiała

się takŜe wstydzić swego pochodzenia. Dziadek Sabriny

był hrabią, pradziadek zaś księciem. Sama była

wprawdzie zwykłą ziemianką, ale przecieŜ opiekunki

nie zamierzały zdobyć dla niej utytułowanego czy

szczególnie bogatego męŜa. Siostry Lambert zado-

woliłby ktoś o dobrej reputacji.

Nie, nie martwiły się tym, co zazwyczaj bywa

przyczyną niepokoju, gdy dla dziewczyny z prowincji

szuka się męŜa z wyŜszych sfer. Sprawa miała charakter

znacznie bardziej osobisty i była powodem, dla którego

Ŝadna z sióstr w swoim czasie nie wyszła za mąŜ. Obie

bały się teraz, Ŝe skandal sprzed trzech pokoleń, który

rzucił cień na rodzinę, moŜe po tych wszystkich latach

mieć znowu swoje konsekwencje.

Ani jedna, ani druga nie zdradziłaby jednak, co leŜy u

źródeł jej niepokoju. Na mocy milczącego

porozumienia nigdy nie wspominały tragedii sprzed lat.

- Myślisz, Ŝe nie marznie w tym wełnianym

płaszczu? — zapytała Alice, wciąŜ marszcząc czoło.

- A sądzisz, Ŝe ona się tym przejmuje?

- Policzki ogorzeją jej od wiatru i jak będzie

wyglądała na swym pierwszym balu?

Gdy tak patrzyły na podopieczną, w jej stronę

poszybował suchy liść, który uszedł uwagi ogrodnika

lady Mary i upadł teraz u stóp dziewczyny.

ZauwaŜywszy go, Sabrina przyjęła postawę szermierza i

wykonała w jego kierunku pchnięcie wyimaginowaną

szpadą. Potem zaśmiała się sama z siebie, złapała listek

i podrzuciła go w górę, a dalej uniósł go juŜ wiatr.

- Ona chyba nie traktuje powaŜnie sprawy'

zamąŜpójścia — zauwaŜyła Hilary.

Sabrina, choć z innych powodów, powinna być

zdenerwo-

ana co najmniej tak jak ciotki, a tymczasem sprawiała

wra-enie, jakby jej zupełnie nic nie obchodziło.

- Jak moŜe się tym przejmować, skoro wie, Ŝe my

nie wy-szłyśmy za mąŜ i całkiem dobrze nam się Ŝyje?

- Obawiam się, Ŝe odniosła złe wraŜenie. PrzecieŜ

gdy byłyśmy w jej wieku, chciałyśmy wyjść za mąŜ i

bardzo na o liczyłyśmy. Dopiero teraz jesteśmy

zadowolone, Ŝe tak się

nie stało.

Nie było to całkiem zgodne z prawdą. śadna z nich

nigdy nie Ŝałowała, Ŝe nie ma męŜa. Mogły jedynie

Ŝałować, Ŝe nie mają dzieci, ale cały swój instynkt

macierzyński skupiły na Sabrinie, którą wzięły na

wychowanie, gdy miała trzy lata. Niektórzy nazywali je

starymi pannami i twierdzili, Ŝe to z powodu

staropanieństwa są takie swarliwe. Siostry jednak

kłóciły się ze sobą od wczesnego dzieciństwa. Taki

miały charakter.

Hilary, jakby uświadamiając sobie to dziwne

zawieszenie broni, rzekła nagle:

- Zawołaj ją. Trzeba się przygotować.

- Tak wcześnie? - zaprotestowała Alice. - Mamy

jeszcze parę godzin...

- Przygotowania zajmą duŜo czasu — ucięła Hilary.

- Och, moŜe tobie, ale...

- Co ty moŜesz o tym wiedzieć, skoro sama nie byłaś

na balu debiutantek? - przerwała jej znowu Hilary.

- A ty byłaś? - odcięła się Alice.

- To niewaŜne. Mary wielokrotnie wspominała w

listach, Ŝe zaczyna się przygotowywać do balu, gdy

tylko wstaje z łóŜka.

- Bo wbicie się w gorset zajmuje jej cały dzień.

Hilary oblała się rumieńcem. Nie mogła odeprzeć

tego zarzutu wobec przyjaciółki z dzieciństwa, która

była tak miła, Ŝe zaprosiła je na ten sezon do swojej

rezydencji, gdyŜ same nie miały domu w Londynie.

Maty rzeczywiście sporo przytyła, tak Ŝe Hilary ledwie

ją poznała, gdy wczoraj przyjechały do stolicy.

Powiedziała jednak:

- Nawet jej córka zaczyna przygotowania juŜ w

południe.

- Bez wątpienia Ophelia po prostu lubi przeglądać

się w lustrze! - prychnęła Alice.

Co powiedziawszy, siostry wyszły z pokoju.

Sprzeczka przywróciła zwykle relacje między nimi.

Nikt, kto by przed chwilą zobaczył je szepczące ze sobą

w takiej zgodzie, nie uwierzyłby, Ŝe to moŜliwe, a juŜ

na pewno nie bratanica, o której rozmawiały.

Sama została oficjalnie wprowadzona do towarzystwa

na początku sezonu, trzy tygodnie wcześniej.

Co prawda pojawienie się juŜ na pierwszym balu tej

zimy nie miało w jej przypadku wielkiego znaczenia,

poniewaŜ Ophelia ze swą urodą musiała zostać gwiazdą

sezonu. A ironia losu polegała na tym, Ŝe nawet nie

szukała męŜa, bo miała juŜ narzeczonego, choć nigdy

go jeszcze nie widziała. Jej debiut był właściwie

formalnością, naturalną koleją rzeczy, tak przynajmniej

myślała Sabrina, dopóki nie dowiedziała się, Ŝe Ophelia

nie jest zadowolona ze swego przyszłego małŜeństwa,

które zaaranŜowali rodzice, i postanowiła znaleźć lep-

szego kandydata na męŜa.

Przede wszystkim musiała pozbyć się obecnego

narzeczonego, obgadywała go więc i wyśmiewała w

rozmowie z kaŜdym, kto chciał jej słuchać. Sabrinie

wydawało się to bardzo nieeleganckie, jednak z tego, co

wiedziała, tak właśnie w Londynie pozbywano się

niechcianych narzeczonych.

Mogłaby nawet współczuć temu człowiekowi, który

najwyraźniej był poza Londynem i nie mógł połoŜyć

kresu plotkom rozpuszczanym przez Ophelię, ale nie do

niej naleŜało bronienie go. PrzecieŜ to, co mówiła o

nim Ophelia, mogło być prawdą. Skąd Sabrina miała to

wiedzieć?

Poza tym matka Ophelii ją gościła i była przyjaciółką

ciotki Hilary. Lady Mary moŜe chciałaby wiedzieć, co

knuje córka, i ewentualnie jej w tym przeszkodzić, ale

Sabrina uwaŜała, Ŝe nie od niej powinna to usłyszeć.

Ophelia traktowała ją jak przyjaciółkę, przedstawiała

wszystkim znajomym. Sabrina nie chciała być wobec

niej nielojalna. A co więcej, jej własne ciotki nie lubiły

dziadka tego męŜczyzny...

To wszystko wydawało się dziwne i pewnie dlatego

Sabrina współczuła jednak narzeczonemu Ophelii. Był

właściwie jej sąsiadem, a raczej jego dziadek. „Stary

dziwak" - mówiły o nim ciotki - „odludek", a kiedy

myślały, Ŝe bratanica nie słyszy, nazywały go starym

draniem. Sabrina go nie znała, bo był rzeczywiście

odludkiem i rzadko opuszczał swoją posiadłość.

Sabrina Lambert była zdenerwowana, choć starała się

nie okazywać tego w obecności ciotek. Do balu

debiutantek przygotowywała się od roku, między

innymi odbyła kilka wypraw do Manchesteru, by

skompletować odpowiednią garderobę. Miała

świadomość, Ŝe ciotki pokładają w niej wielkie

nadzieje. Nie chciała ich zawieść, zwłaszcza Ŝe włoŜyły

wiele wysiłku w jej debiut towarzyski.

W przeciwieństwie do nich była jednak realistką. Nie

liczyła na to, Ŝe znajdzie w Londynie męŜa. Ludzie tutaj

byli nazbyt wyrafinowani, a ona przecieŜ pochodziła z

prowincji. Prowadziła zazwyczaj rozmowy o uprawach,

dzierŜawach i pogodzie, podczas gdy towarzystwo

londyńskie ekscytowało się plotkami — szczególnie

chętnie nieprzyzwoitymi -o sobie nawzajem. Poza tym

do Londynu miały zjechać w tym samym celu co ona

dziesiątki innych młodych panien. Pod wieczór jednak

Sabrina zaczęła się uspokajać. Pomogła jej świadomość,

Ŝe ma przyjaciółkę w Ophelii, osobie bardzo lubianej.

Ophelia urodziła się i wychowała w Londynie. Znała tu

wszystkich i doskonale orientowała się w najświeŜszych

plotkach, a nawet chętnie je rozpowszechniała — choćby

o sobie samej. Londyńska socjeta była jej światem.

Dlatego wszystkie je zaskoczyła wiadomość, Ŝe ma

Johanna Lindsey - Rodzina Reid 1 - Dziedzictwo.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: