HUNA PRAKTYCZNY PODRĘCZNIK.pdf

HUNA PRAKTYCZNY PODRĘCZNIK

Historia początków.

Rajskie wyspy Polinezji. Położone nad błękitnym oceanem, zalane jasnym słońcem.

Gdzie czystą i obfitą zieleń lasów otaczały złote plaże, a natura swym bogactwem wprawiała

w zachwyt. Te piękne wyspy, były zamieszkiwane niegdyś przez wiele plemion

Polinezyjczyków. Żyli oni spokojnie w małych skupiskach. Natura hojnie obdarowywała ich

swymi owocami tak, że wszyscy żyli w dostatku i spełnieniu.

Wiedli oni naprawdę szczęśliwe życie. Bez zazdrości, bez kłamstwa, bez wstydu.

Każdy, kto należał do plemienia, był w pełni akceptowany i kochany. Nie było problemu z

okazywaniem miłości. Ludzie byli otwarci i szczęśliwi. A cieszyli się z wielu rzeczy, cieszyli

się sobą, miłością, seksem, twórczością, naturą, słońcem, oceanem, tańcem…wszystkim.:)

Społeczność wyspiarzy była podzielona na system kastowy. Każdy miał swoją

specjalność, pracę do wykonania i każdy był potrzebny. Dzieci były wychowywane zgodnie

ze swoimi predyspozycjami i szkolone w danej specjalności od małego. Dzięki temu,

wszystko miało swoje miejsce i było doskonale dopasowane.

Jedną z takich kast była kasta Kahunów. Dosłownie znaczy to „Strażnicy tajemnicy”.

A w praktyce byli to kapłani, którzy dbali o wszystkich innych i utrzymywali porządek.

Pomagali ludziom w ich ewentualnych problemach, doradzali i uzdrawiali. Ich wiedza w

zakresie psychologii dorównywała obecnym odkryciom, a praktyczne zastosowanie tej

wiedzy, swą skutecznością daleko przekracza dzisiejsze systemy pomocy psychologicznej.

Wszyscy darzyli kahunów ogromnym szacunkiem, nie tylko za ich zasługi społeczne.

Również dlatego, że władali oni potężną mocą magiczną. Dzięki niej właśnie mogli

uzdrawiać. Legendy mówią, że potrafili oni chodzić po lawie, zmieniać pogodę, panować nad

zwierzętami, a nawet zmieniać przyszłość. Byli to naprawdę wielcy ludzie, którzy świadomie

posługiwali się wielką mocą.

Niestety, na przestrzeni wieków nawet oni nie byli w stanie zapobiec zdarzeniom,

które miały nadejść. W miarę upływu czasu, ludy polinezyjskie podzieliły się na wiele

odrębnych plemion. Zaczęły prowadzić ze sobą wojny, w których kahuni wykorzystywali

swoją moc nie tylko do celów ratowania życia.

Powstało wiele odrębnych „wierzeń”, wiele bożków, którym składano ofiary. Byli to

bogowie wojny, którzy rzekomo pomagali wodzom podbijać wrogie plemiona. Kahuni jednak

wiedzieli, iż miały one charakter bardziej symboliczny.

Po wielu bitwach i ciężkich czasach, przyszło zjednoczenie. Polinezyjskie plemiona

stały się jednością za sprawą władcy Kamehamehy I i jego najwyższego kapłana Hewahewy.

Hewahewa był bardzo inteligentnym kahuną, a do tego potrafił władać wielką mocą.

Pewnego dnia otworzyła się przed nim wizja przyszłości. Ujrzał białych ludzi

przypływających na wielkich łodziach. Wiedział, że posiadają oni potężną broń, wielkie

statki, maszyny, bogate ubrania. Wiedział też, że przypływają razem ze swoim Bogiem.

Sądząc po wizjach stwierdził, że ten Bóg jest jakąś potężną istotą. To zrobiło na nim

wrażenie. Nie chcąc walczyć z tak groźnym przeciwnikiem, kazał zniszczyć wszystkie posągi

bożków, wszystkie ołtarze i świątynie, a kahunom zakazał używania mocy. Postanowił

przyjąć nową religię, wierząc w, że potrafi ona zdziałać naprawdę ogromne cuda… nawet

wskrzeszać zmarłych, jak to czynił mistrz nowoprzybyłych (Jezus).

Dokładnie przewidział czas i miejsce przybycia statku i przygotował specjalną mowę

powitalną.

W 1820 roku, na jedną z wysp przybyły europejskie statki. Wylądowali dokładnie na

miejscu przewidzianym przez najwyższego Kahunę. Tak więc Hewahewa powitał ich

serdecznie, wygłaszając swoją mowę. O tradycyjnej magii tylko wspomniał i powiedział, że

sam jest magiem. Jednak całą uwaga była poświęcona nowym kapłanom i ich

wszechmocnemu Bogu z dalekich krain.

Po krótkich przygotowaniach misjonarze zaczęli swoje zadanie. Podzielili się i

wyruszyli na wiele wysp, by szerzyć wiarę chrześcijańską. Zadowolony Hewahewa

postanowił towarzyszyć jednej grupie nowych kapłanów, żeby zobaczyć jak sobie radzą.

Niestety czekało go niemiłe zaskoczenie… Szybko okazało się, że biali kahuni nie znają

żadnej wielkiej magii. Bóg ich milczy, a oni sami głodują, chorują i umierają. Byli zupełnie

bezbronni.

Chcąc dowiedzieć się, o przyczynę niepowodzeń, Hewahewa zaczął wypytywać się

misjonarzy dlaczego tak się dzieje. Okazało się, że „chrześcijańscy magowie” potrzebują

świątyń. Nie namyślając się długo, Hewahewa zlecił swoim ludziom zbudowanie dużej

świątyni, kościoła. Wszystko w nadzieji, że chrześcijański Bóg zacznie działać. Zaczęła się

budowa ogromnej świątyni, która pochłonęła wiele czasu i energii. Jednak udało się ją

ukończyć i została poświęcona.

Wielki kahuna dumny z tego, że może pomoc swoim braciom, białym magom, był

pewien sukcesu. Bardzo się z nimi zaprzyjaźnił. A Polinezyjczycy tylko czekali na

spektakularne uzdrowienia z ciężkich dolegliwości i wskrzeszenia zmarłych. Przecież

misjonarze nieraz opowiadali barwne opowieści o działaniu Jezusa i mocy ich Boga.

Świątynia stała, misjonarze byli… a po cudach ani śladu.

Hewahewa był coraz bardzies sceptyczny. Widząc w tym wszystkim oszustwo, był zmuszony

powrócić do dawnych wierzeń i swojej sprawdzonej magii. To samo polecił kahunom. W

końcu ludzie potrzebowali uzdrowień, zarówno Polinezyjczycy, jak i nowoprzybyli

chrześcijanie.

Mijały lata, chrześcijaństwo się rozrastało, wyspy stawały się coraz bardziej

cywilizowane. Jednak wraz z chrześcijaństwem, równolegle rozwijała się Huna, która była

skuteczniejsza. Widząc to, chrześcijanie wystrszyli się czarna magia może przysłonić ich

nauki i Boga. Postanowili oni zakazać wszelkiego posługiwania się magią. Kahuni zostali

wyjęci spod prawa. Zostali zepchnięci do „podziemi” tamtejszego społeczeństwa. Na

szczęście tamtejsze władze były w większości pochodzenia polinezyjskiego i miały

świadomość mocy kahunów, więc nie wchodziły im w drogę. Magia nie byłą oficjalna, jednak

większość i tak jej używała, w tajemnicy przed Europejczykami. Zepchnięta na margines,

wiedza ta po pewnym czasie, prawie całkiem zanikła. Przenoszona z pokolenia na pokolenie

z coraz mniejszym entuzjazmem, zagubiła się w nowoczesności cywilizacji. Jednak nie do

końca.

Max Freedom Long był współczesnym człowiekiem, który przypadkowo

zainteresował się zanikającą tajemniczą tradycją. Jako nauczyciel w szkółce na Hawajach,

spotkał się z dziwnymi legendami, opowiastkami, czy tajemniczymi zachowaniami. Bardzo

go to zaintrygowało. Chciał zbadać tą tradycję dokładniej, a jako racjonalista, nawet

podważyć istnienie jakiejkolwiek magicznej niezwykłości. Mimo początkowych oporów

tamtejszej ludności, zbierał coraz więcej wiadomości. Odkrywał tajemnice starożytnej wiedzy

hawajskiej. Przypadkowo spotykał ludzi, którzy próbowali badać to samo.

Zajął się studiowaniem języka używanego przez tradycyjnych Polinezyjczyków,

odkrywał coraz to nowe informacje. Był nawet świadkiem wielu niezwykłych wydarzeń.

W miarę zagłębiania się w tą „wiedzę tajemną”, przed Longiem ukazywały się coraz

to bardziej fantastyczne rzeczy. Zafascynował go ogrom i możliwości wykorzystania Huny w

dzisiejszych czasach.

Jest autorem wielu książek poświęconych Hunie i zarazem pierwszym wielkim

badaczem „tajemnicy”. Odkrył powiązania wiedzy Polinezji, ze starożytnym Egiptem, a

nawet Indiami. Wszystko zaczynało się układać w całość.

Huna stała się brakującym ogniwem między religią, a nauką. Między praktyką, a

teorią. Dzięki niej, Long mógł bardzo jasno wytłumaczyć wiele do tej pory niewyjaśnionych

zjawisk. Wiele tajemnic przeszłości związanych z religią stało się jasnych.

Sam autor uważał, że jego odkrycie może zrewolucjonizować świat…i miał rację.

Huna stała się popularna. Wielu ludzi korzysta z tej wiedzy z powodzeniem. Posługuje się nią

świadomie w codzienności, dzięki temu kreując sobie cudowną i świetlaną przyszłość.

Czym Jest Huna??

Huna to hawajskie słowo, oznacza ono „tajemnicę” lub „ukryty”. Huna jest wiedzą

tajemną, wywodzącą się z zamierzchłych czasów. Jej elementy można znaleźć w pradawnych

kulturach – Indiach czy Starożytnym Egipcie. Jednak właśnie na wyspach Polinezji

przetrwała ona najmniej zniekształcona. Ponieważ wyspiarze byli odizolowani od reszty

świata mogli utrzymywać swoją wiedzę przez bardzo długi okres. Co może dziwić,

szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że przekazywana była tylko za pomocą słów.

Polinezyjczycy nie znali pisma, cała wiedza przechodziła z pokolenia na pokolenie. Huna

została na nowo odkryta przez Maxa Freedoma Longa. Wyciągnął on starożytną tajemnicę na

światło dzienne współczesnego świata.

Niektórzy twierdzą, że Huna jest systemem magicznym. Mimo, że praktykując hunę,

większość działań zachodzi na planach niewidzialnych, to nie nazwałbym tego magią. Są to

bardziej naturalne prawa wszechświata. Huna jest po prostu wiedzą o życiu – o jego

przyczynach i skutkach. Jest wiedzą o umyśle, wiedzą o Bogu, wiedzą o świecie. Pokazuje

zasady, na których opiera się nasze życie w tej rzeczywistości. I pokazuje to z najbardziej

praktycznego punktu widzenia. Huna jest praktyką. Pokazuje jak korzystać z cudownych i

nieograniczonych mocy umysłu. Nie jest to pusta teoria, filozofia, czy religia bez

praktycznego zastosowania. Jest bardzo użyteczna i praktyczna.

Dzięki swej spójności, jest wręcz nauką. Nie ma tam miejsca na nieskuteczność. Nie

ma miejsca na ślepą i często nieskuteczną wiarę. Wszystko jest jasne i przejrzyste. Wiadomo

dlaczego, wiadomo jak. W Hunie wszystko ma swoje miejsce i jest wręcz logiczne. Na

dodatek ta wiedza okazuje się dziecinnie prosta.

Co by było gdybym Ci powiedział, że dysponujesz cudowną mocą, która potrafi

przekształcać twoją rzeczywistość w niewyobrażalnym wręcz stopniu? Gdybym powiedział,

że możesz osiągnąć w życiu wszystko, o czym kiedykolwiek marzyłeś? Śniłeś o wycieczce w

dalekie kraje? A może chcesz nowy dom, czy samochód? Chcesz znaleźć wreszcie idealnego

partnera? Chcesz się uwolnić od lęków i negatywnych programów umysłu? Masz do tego

wszystkiego prawo i możesz to osiągnąć. Wszystkie te rzeczy mogą się zmaterializować w

Twoim świecie… i to w bardzo prosty sposób.

Niektórzy byliby zdziwieni, inny przyznaliby mi rację, a jeszcze inni wyśmiali. Jednak

faktem jest, że Huna pomogła już milionom ludzi na całym świecie i ciągle się rozwija.

Wszystko jest możliwe. Również dla Ciebie. Posiadasz w sobie ogromny potencjał,

który umożliwia kreację rzeczywistości. Można powiedzieć więcej, posługujesz się nim na co

dzień. Dlaczego więc z tego nie skorzystać i świadomie zacząć stwarzać własną

rzeczywistość? Przestać być rzucanym gdzie wiatr zawieje. Uniezależnić się od przeciwności

losu i wziąć go w swoje ręce. Wreszcie móc poczuć wolność, radość, szczęście, spełnienie.

Zasługujesz na to by stworzyć to w Twoim życiu.

Dzięki Hunie właśnie to wszystko jest możliwe.

Poznając zasady huny, niewątpliwie zyskuje się wiedzę o sobie samym (o umyśle).

Można uświadomić sobie zależności między nami, a otaczającym nas światem. Dzięki temu,

możemy zacząć świadomie kreować nasz świat… i wcale nie chodzi tu o fizyczną pracę,

wręcz przeciwnie.

Nawet nie musisz nic kreować. Możesz używać huny by polepszyć swoje

samopoczucie, wyleczyć się z chorób fizycznych, czy uwolnić się z pomieszania mentalnego.

System Huny jest zaskakująco prosty. Nie ma w nim nic skomplikowanego. Mimo, że

prosty, to jednak niesamowicie efektywny. Jedyną trudnością okazują się nasze własne

umysły, które nie zawsze działają tak, jak tego chcemy. Jednak Huna posiada również wiedzę,

jak usunąć te trudności. Kahuni byli wręcz specjalistami od ludzkich umysłów. Znali zasady

postępowania i uzdrawiania ludzkiej psychiki. W czym byli skuteczniejsi nawet od

współczesnych psychiatrów. Wszystko po to by człowiek mógł wieść szczęśliwe życie. Tak

się działo i dzieje nadal.

Huna jest nauką cudów. Każdy, kto ją poznał głębiej, stwierdza, że jest to system o

nieograniczonych możliwościach. Nawet niedowiarek, czy początkowy sceptyk, szybko

przekonuje się o skuteczności huny. Rzeczy kreowane przy pomocy modlitwy huny,

faktycznie się materializują. To naprawdę działa, tysiące ludzi na całym świecie potwierdza to

i stosuje hunę w codziennym życiu. Kreują oni sobie szczęśliwe i dostatnie życie.

Właściwie, można wykorzystywać hunę w każdych warunkach i do każdych celów.

Nic nie stanowi ograniczenia. Nie ważne gdzie się urodziłeś, czy jakim językiem mówisz.

Umysł ludzki działa na podobnych zasadach. Warto zrozumieć te zasady i wykorzystać je do

polepszenia swojej sytuacji. Tego uczy Huna.

Huna nie jest religią. Mimo, że pada tu słowo „modlitwa”, nie jest to modlitwa taka,

jaką znamy. Nazwałbym to raczej „życzeniem”. Wyraża się życzenie, a umysł to spełnia.

Nie wymaga to czczenia jakiegoś Boga, odprawiania jakichś nieznanych i

tajemniczych rytuałów, czy uczęszczania na jakieś zebrania. Nie ma tu inicjacji czy

sakramentów rzekomo niezbędnych. Co ważne, w żaden sposób nie koliduje z jakąkolwiek

religią. Może natomiast poszerzyć horyzonty i sprawić, że na religię spojrzymy z innego

punktu widzenia. Bardziej praktycznego punktu widzenia. Czasem zdarza się tak, że ludzie

poznając hunę odkrywają głębię swojej religii. Potwierdza się tylko to, co wiedzieli w głębi

od zawsze, a nie umieli tego dokładnie określić. Huna może zbliżyć do Boga. Wszystko

zależy od Ciebie.

W Hunie nie musisz nic robić, nikt Cię nie przymusza. Nikt Ci też niczego nie

obiecuje za darmo. Po prostu, chcesz coś osiągnąć, wtedy działaj. Nie musisz, ale możesz.

Jesteś wolny.

Zasady huny są tak proste, że aż budzą radość. Jednak praktyka wymaga cierpliwości i

pewnej samodyscypliny. Przynajmniej na początku. Później człowiek przyzwyczaja się do

pracy nad sobą, zapoznaje się z umysłem i wszystko przychodzi o niebo łatwiej. Mamy

naturalne prawdo do cudów.

Człowiek dostaje wszystko za darmo. Bogactwo wszechświata jest nieskończone. Czy

drzewom trzeba „płacić” za życiodajne owoce? Czy ptaki na niebie cierpią niedostatek?

Wszystko jest w harmonii. Energia ciągle krąży, jak w żywym organizmie. Człowiek jest

przetwornikiem takiej energii, czy tego chce, czy nie. Jest częścią natury. Dlatego jest

naturalnym prawem, aby żył w dostatku i szczęściu.

Ta energia może być użyta według woli człowieka. Można jej użyć do celów

korzystnych, lub niekorzystnych. Oczywiście tylko głupiec użyłby narzędzia, aby sobie

zaszkodzić. Głupiec, albo nieświadomy. Dlatego warto być świadomym działania tego

najwspanialszego narzędzia, jakim jest umysł. Dzięki niemu wszystkie drogi staną otworem i

nie będzie rzeczy niemożliwych. Tego uczy Huna.

Jak korzystać z Huny?

Najpierw przydałoby się poznać jej zasady. Postaram się opisać wszystko jak

najbardziej przystępnie i prosto, a zarazem dokładnie. Aby każdy mógł się odnaleźć. Dalej,

należy zrozumieć, na czym to wszystko polega. Poznać etykę kreacji, aby czasem sobie nie

zaszkodzić (bo i to jest możliwe, jeśli się tego chce). Gdy wszystko zrozumiemy, można

zacząć kreacje w praktyce. A potem, cieszyć się z efektów.:)

Czym jest Huna? – Jest instrukcją dotyczącą używania Boskiego Placu Zabaw, na

którym się właśnie bawimy. I to jest cudowne.:)

Trzy jaźnie człowieka.

Gdy misjonarze przybyli na rajskie wyspy Polinezji, rozpoczęli rozgłaszać

nauki o Bogu, duszy człowieka, zbawieniu i Jezusie. Przedstawiali im swoją wiarę i swoje

poglądy na temat duchowości. Niektóre z tych rzeczy były kahunom znane, inne budziły

śmiech. Zarówno kahuni jak i misjonarze dziwili się odmiennością swoich poglądów. Na

dodatek wymiana informacji była często utrudniona nieprecyzyjnym tłumaczeniem. Mimo to

się dogadywali.

Pierwszą rzeczą, którą byli zaskoczeni kahuni, było twierdzenie jakoby człowiek miał

jedną jedyną duszę. Przecież wiedzieli oni dokładnie, że wnętrze człowieka składa się z trzech

„duchów”. Był to właściwie podział na trzy funkcje, które jest w stanie wykonywać umysł.

Koncepcja kahunów rozśmieszyła z kolei misjonarzy. Nic dziwnego, działo się to w 1820

roku, kiedy psychologia jeszcze nie istniała. (Psychologia jako nauka pojawiła się dopiero ok.

1880r.) Dlatego misjonarze mieli prawo nic nie wiedzieć o strukturze umysłu. I nic nie

wiedzieli.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: