Julie Garwood - Montana.pdf - Julie Garwood (właśc. Emily Chase) - gingerjb

Julie Garwood

Monta

PrzełoŜyła Zuzanna Maj

Zobaczy ć ś wiat w ziarenku piasku,

Niebiosa w jednym kwiecie z lasu.

W ś ci ś ni ę tej dłoni zamkn ąć bezmiar,

W godzinie — niesko ń czono ść czasu.

William Blake, Wró Ŝ by niewinno ś ci

Tłum. Tadeusz Kubiak

Cnota jest odwaŜna i dobroć nic zna trwogi.

William Szekspir. Miarka za miark ę

Tłum. Leon Ulrich

Londyn, Anglia, 1868

Sępy gromadziły się w westybulu. Salon, jadalnia oraz biblioteka na piętrze były juŜ

szczelnie wypełnione. Nawet na schodach prowadzących na górę widać było te na czarno

ubrane „drapieŜniki". Od czasu do czasu dwie lub trzy głowy schylały się jednocześnie,

łapczywie pijąc szampana. OstroŜne, wyczekujące, pełne nadziei.

To byli krewni.

Było tam równieŜ wielu przyjaciół lorda Havensmound, którzy przyszli okazać

współczucie z powodu spodziewanego nieszczęścia.

Oficjalna uroczystość miała odbyć się później.

Na początku wszyscy starali się zachowywać z godnością stosowną przy tej

przygnębiającej okazji. Alkohol jednak szybko przywrócił uśmiechy na ich twarzach, a

wkrótce dał się słyszeć głośny śmiech towarzyszący brzękowi kryształowych kieliszków.

Matroną wreszcie umierała. Ostatniego roku były co prawda dwa fałszywe alarmy, ale

teraz uwierzono, Ŝe ten trzeci atak okaŜe się ostatnim. Była tak wiekowa, Ŝe nie powinna go

przetrzymać i ponownie wszystkich rozczarować. PrzecieŜ miała juŜ przeszło sześćdziesiąt

lat.

Lady Esther Stapleton spędziła całe Ŝycie gromadząc swoją fortunę. Nadszedł więc czas,

Ŝeby umarła i dała moŜliwość krewnym wydania tych pieniędzy. Zaliczano ją do grona najbogatszych

kobiet w Anglii, a jej jedynego pozostałego przy Ŝyciu syna uwaŜano za biedaka. To nie było w

porządku, przynajmniej tak twierdzili Ŝyczliwi wierzyciele lorda. Malcolm był lordem Havensmound

i miał prawo wydawać ile chciał i kiedy chciał. Wiedziano, Ŝe był wyjątkowym hulaką i lubieŜnym

rozpustnikiem, zainteresowanym zwłaszcza najmłodszymi, ale te skazy charakteru nie przeszkadzały

lichwiarzom. Wręcz przeciwnie. Od dawna juŜ szacowni bankierzy odmawiali poŜyczek rozpasanemu

Julie Garwood - Montana.pdf