Przeciwskręt dla początkujących.pdf

Przeciwskręt dla początkujących

Metodyka ćwiczenia zapoznającego ze zjawiskiem

Zjawiska towarzyszące jeździe

Motocykl najchętniej jeździ po prostej, wystarczy mu w tym nie

przeszkadzać. Geometria przedniego zawieszenia działa w

sposób dążący do utrzymania maszyny w pionie. Dzieje się to

dzięki ruchom jakie może wykonywać zespół składający się z

koła, widelca i kierownicy, na skutek ułożyskowania widelca w

główce ramy. Podczas jazdy, kiedy wydaje się nam że jedziemy

po prostej, koło przednie po prostej nie jedzie. Ono stale

wężykuje, jedzie śladem który złożony jest z długich łuków o

wielkich promieniach. Tych ruchów nie widać, są niewielkie i

bardzo płynne, ospałe. Mówiąc ,że wydaje się nam że jedziemy

prosto, mówimy prawdę - to nam się wydaje. Jeżeli zablokować

łożyskowanie widelca w główce ramy, jednoślad natychmiast

przewróci się. Nie utrzyma równowagi.

Motocykl o zużytych, zbyt mocno skręconych, lub nie

nasmarowanych łożyskach główki ramy, prowadzi się opornie,

wymaga wysiłku, wykazuje tendencje do zataczania się. Nie

jest w stanie samodzielnie utrzymać równowagi, gdyż koło

przednie nie ma możliwości jechać śladem zapewniającym

równowagę maszynie.

Przekonajmy się że motocykl jest w stanie samodzielnie jechać

prosto i utrzymywać równowagę. Trzeba puścić kierownicę, lecz

przy prędkości zapewniającej stabilne zachowanie maszyny.

Potrzebne jest bezpieczne miejsce, z równą i twardą

nawierzchnią, o długości co najmniej 100 m. Rozpędzamy się

na drugim biegu do prędkości ok. 40 km/h i zrzucamy na luz.

Następnie puszczamy kierownicę i staramy się siedzieć luźno,

lecz z prostymi plecami, trzymając się dosiadem (kolana przy

baku). Czemu na luzie? Żeby nie przeszkadzało nam

hamowanie silnikiem. Na luzie maszyna toczy się swobodnie,

pozwalając dłużej obserwować swoje zachowanie po puszczeniu

kierownicy. Jazda na luzie ma zastosowanie tylko w takich

przypadkach jak ten, czyli służąc pomocą w zapoznawaniu się z

maszyną.

Co się okazało? Maszyna samodzielnie porusza się po prostej,

mimo że nie dotykamy kierownicy. Czyli przekonaliśmy się że

nie trzeba przykładać siły do kierownicy, by motocykl jechał

prosto. Czy ruchy kierownicy są widoczne? Nie bardzo...

Czas na drugi eksperyment

Co będzie gdy prawą dłonią zaczniemy wywierać nacisk na

kierownicę, od siebie w płaszczyźnie poziomej? Czyli, co się

stanie, gdy zaczniemy odpychać kierownicę prawą dłonią?

Motocykl skręci w prawo. Im bardziej naciskamy, tym bardziej

maszyna pochyla się i zacieśnia zakręt. Nacisk na kierownicę,

szczególnie podczas pierwszej próby, ma być lekki, jednostajny,

spokojny, lecz konsekwentny. To nie może być bujnięcie,

impuls, klepnięcie. Dotykamy dłonią kierownicę i zaczynamy

spokojnie lecz konsekwentnie naciskać od siebie. Nie w dół, lecz

w poziomie.

W miarę jak maszyna zwalnia, staje się mniej stabilna, co

powoduje konieczność chwycenia kierownicy oburącz i

rozpędzenia się ponownie. Dla GS500, dolna granica

samostabilności wynosi około 20 km/h. W momencie zejścia do

tej prędkości, zalecam normalne złapanie kierownicy, zapięcie

dwójki i rozpędzenie się do kolejnej próby.

Przejazdy na luzie, odpychając kierownicę wykonujemy na obie

strony. Czyli w lewo pcha ręka lewa, w prawo prawa, na

zmianę.

Urozmaicamy ćwiczenia

- Slalom, gdzie butelki plastikowe ustawimy co 10 m, pozwoli

zaobserwować jak maszyna przechodzi z pochylenia w

pochylenie, w momencie zmiany ręki.

- Ten sam slalom, spróbujmy przejechać (także na luzie)

całkowicie bez trzymanki, nie dotykając kierownicy. Okaże się

że sterowanie motocyklem samym balansem ciała jest mniej

efektywne niż stosując przeciwskręt. Znaczenie balansu

zmniejsza się wyraźnie wraz ze wzrostem prędkości i masy

motocykla.

- Skręty, jazda po łukach oburącz, na zapiętym biegu, z gazem,

z jednostajną prędkością. Rozpędzamy się do ok. 40 km/h, jak

poprzednio, lecz na trzecim lub nawet czwarty biegu. Trzymamy

oburącz kierownicę, normalnie, tak jak na co dzień jeździmy.

Staramy się jechać z prędkością jednostajną, czyli pilnujemy

gazu, jednak pamiętając by skręt zainicjować przez spokojne

lecz zdecydowane wypchnięcie kierownicy wewnętrzną ręką.

Zacznijmy w lewo, żeby nacisk na kierownicę wywołać ręką

która nie jest zajęta gazem. Pilnujemy jednostajnej prędkości i

nacisku lewej ręki na kierownicę (w poziomie). Maszyna składa

się w lewo, a my staramy się składać razem z nią. Jeżeli

zaczniemy odchylać się na zewnątrz, utrzymując mimo to

żądany kurs, to mamy dowód na to że przeciwskręt działa. Bo

gdyby nie wywierać nacisku na kierownicę, maszyna pojedzie w

stronę pochylenia kierowcy, jak podczas prób slalomu bez

dotykania kierownicy.

Czemu teraz jedziemy na trzecim, lub wręcz czwartym biegu

(zależnie od maszyny)? Bo na biegu wyższym, maszyna

spokojniej zareaguje, gdy niechcący poruszymy gazem. Ot,

wsio.

Wnioski

W miarę powtarzania przejazdów, zwróćmy uwagę na szczegóły

zachowania maszyny. W momencie dotknięcia kierownicy,

jeszcze jedzie prosto, w pionie. Nacisk powoduje przechylenie

się na stronę ręki pchającej. Maszyna natychmiast skręca,

stosownie do nacisku jaki wywieramy. Im mocniej, tym bardziej

pochyla się i zacieśnia zakręt. Kierownica jest uległa tylko w

pierwszym momencie, gdy naciskiem na nią wytrącamy

motocykl z równowagi. W miarę jak zwiększamy nacisk, rośnie

opór, jaki stawia kierownica. Nie jest to wielka siła, lecz

wyczuwalna bez wątpliwości.

Do czego zmierzam?

Otóż wiele osób nie jest w stanie zacieśnić zakrętu, jeżeli

zajdzie taka potrzeba w sytuacji podbramkowej (i nie tylko).

Wiele osób traci panowanie nad motocyklem (głównie

początkujący), jeżeli pasażer w połowie zakrętu podniesie się

do pionu. Omijanie awaryjne jest też często niewykonalne, a

próby walki z kierownicą kończą się pojechaniem prosto w

przeszkodę, opuszczeniem zakrętu, zmianą pasa na przeciwny

do zamierzonego, i wszystko to w sytuacjach podbramkowych.

Bo przeciwskręt stosuje każdy z Was, lecz wielu o tym

nie wie

Skoro slalom bez trzymanki nie dał się łatwo pokonać, a

normalnie nie było problemu, to coś w tym jest... Skoro

podczas prób pokonywanych na luzie, rozpędem, motocykl

skręcał zgodnie z pchająca ręką, to też coś w tym jest...

Uświadomienie sobie, że inicjacja skrętu i kontrola maszyny

polega na wytrąceniu jej z równowagi i "droczeniu się" z nią

(opór kierownicy), pozwala bezpieczniej poruszać się po

drogach, bo wiemy jak wywołać skręcanie motocykla.

Wyrobienie nawyku stosowania świadomie przeciwskrętu,

spowoduje że w sytuacji podbramkowej walniemy właściwą

ręką w kierownicę. Bez myślenia, na które nie będzie czasu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: