Barbara McMahon - Kronika towarzyska.pdf - Barbara McMahon - gingerjb

Barbara McMahon

Kronika towarzyska

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Molly nerwowo przemierzała zatłoczony chodnik przed

hotelem „Magellan" na Union Sąuare. W głowie miała

kompletny mętlik. Była spóźniona, jednak - chociaż zda

wała sobie sprawę, że zachowuje się jak ostatni tchórz -

zupełnie nie miała ochoty na udział w przyjęciu. Niestety,

jej nieobecność wywołałaby kolejną falę plotek. Od trzech

miesięcy była najbardziej obgadywaną osobą w firmie i nie

zniosłaby kolejnych współczujących spojrzeń kolegów.

Do krawężnika podjechała taksówka. Kiedy portier

w hotelowej hberii otworzył drzwiczki, Molly rozpoznała

Harolda Sattena, jednego z dyrektorów w Zentechu, gdzie

pracowała.

- Cześć, Molly. - Niestety, Harold także ją dostrzegł.

- To tutaj, prawda?

- Na dwudziestym piątym piętrze - odparła, witając

uśmiechem jego żonę.

- Idziemy? - zaproponował.

- Czekam na kogoś. - Zaskoczyło ją, że tak gładko uda

ło jej się skłamać.

- O... Myślałem, że przyszłaś sama.

Zaklęła w myślach, z trudem powstrzymując grymas nie

chęci. Cholera! Czy cały świat wie o jej niefortunnym roman

sie? Jasne, że tak! Już Brittany tego dopilnowała. „Biedna Mol-

ly!" - powtarzała każdemu, kto chciał jej słuchać. „Nawet

do głowy mi nie przyszło, żeby wchodzić między nią a Ju-

stina. Po prostu zakochaliśmy się w sobie, ot co."

- Nie, jestem umówiona - powtórzyła, udając, że wśród

przechodniów wypatruje znajomej twarzy.

- W takim razie do zobaczenia na górze - odparł Harold

i skinął głową.

Odprowadzała ich wzrokiem, nie przestając się uśmie

chać. Udział w przyjęciu był służbowym obowiązkiem.

W każdym innym przypadku sprawiłoby jej to ogromną

przyjemność. Ostatecznie to właśnie dzięki jej projektowi

podpisano korzystny kontrakt z wielkim japońskim koncer

nem Hamakomoto Industries. Szefem zespołu był Steve Po-

wers, ale to śmiałe pomysły Molly zadecydowały o sukce

sie. Nic dziwnego, że rozwścieczyła Brittany. Od siedmiu

lat pracowały razem w dziale graficznym Zentechu, ale Brit

tany uwzięła się na Molly od pierwszego spotkania. A teraz

jeszcze odbiła jej Justina.

Uroczyste przyjęcie zaczęło się dziesięć minut temu. Na

imponującej liście gości znaleźli się przedstawiciele prasy,

mediów, wszyscy ważni i wpływowi obywatele San Fran

cisco.

A wśród nich Justin Morris... i Brittany.

Znów podjęła swój spacer, rozmyślając gorączkowo. Może

upaść i symulować skręcenie kostki? Spojrzała z niesmakiem

na zakurzony chodnik. Nie, to kiepski pomysł, uznała.

Albo udawać, że się zaręczyła, tylko narzeczony nie zdą

żył dojechać na przyjęcie.

Żałosne! Była chyba jedyną kobietą w San Francisco,

która nie miała z kim przyjść na służbową imprezę.

Przed czterema miesiącami planowała wesele, a w tym

czasie Justin spotykał się już z Brittany. Marzenia Molly

rozwiały się jak dym.

Nie chciała występować w roli porzuconej, odstawionej

na boczny tor dziewczyny.

Jednak w tej chwili należało pojawić się na przyjęciu

i udawać, że życie jest piękne. Stanąć twarzą w twarz z Ju-

stinem i jego piękną dziewczyną i robić dobrą minę do złej

gry. Wzięła głęboki oddech i skierowała się do wejścia.

Rozejrzała się jeszcze raz wokół, jakby spodziewając

się cudu. Niestety, będzie musiała pójść sama, chyba że

zaciągnie na górę kogoś zupełnie obcego. Czas więc wło

żyć na palec pierścionek i przygotować się do odegrania

rob.

Ogarnęła ją nagła irytacja. Gdyby Justin był dobrym

kolegą, zrezygnowałby z dzisiejszego przyjęcia. Przecież

to ona miała być gwiazdą wieczoru. I będę, postanowi

ła. Z dumnie podniesioną głową wkroczyła do wytwornego

holu i wówczas dostrzegła dyskretny szyld. „Magełlan's

Pub". O, właśnie tego jej teraz potrzeba. Wypije coś dla

kurażu.

Weszła do środka i rozejrzała się po słabo oświetlonym

wnętrzu. Najwyraźniej była jeszcze zbyt wczesna pora, bo

tylko przy jednym stoliku siedziało dwoje młodych ludzi.

Trzeci gość, samotny mężczyzna, stał pogrążony w rozmo

wie z barmanem.

Podeszła do błyszczącego, wyłożonego mahoniem baru

i z pewnym trudem wdrapała się na wysoki stołek. Barman

przerwał rozmowę i ruszył w jej kierunku.

- Na co ma pani ochotę?

- Poproszę o dżin z tonikiem. Nie, chwileczkę, nie zno

szę dżinu. Może być burbon. Nie, tego też nie lubię. Albo

kieliszek chardonnay - rozważała głośno. - Chociaż to

pewno nie wystarczy. A gdyby tak rum z colą? Nie, to zwy

kle piłam z Justinem. Fatalne skojarzenia. Niech to diabli!

- Więc jaki ma być ten drink? - spytał barman.

- Najlepiej duży, ciemny i niebezpieczny - oznajmiła

posępnie. Rzuciła okiem na zegarek. Wpół do piątej. Jeśli

nie chce zbłaźnić się do końca, powinna się pospieszyć.

- Nie wystarczy jasny i uprzejmy? - zasugerował.

- Co? - Podniosła wzrok i zobaczyła błyszczące nie

bieskie oczy pod szopą jasnych włosów.

- Nie. Albo ciemny i niebezpieczny, albo żaden. Jednak

wezmę rum z colą. - Trudno, by z powodu Justina unikała

ulubionego drinka.

- Kłopoty? - Barman patrzył na nią spod oka.

- Czy wszyscy, którzy tu przychodzą, mają jakieś pro

blemy?

- Tylko ci, którzy wpadają o czwartej po południu. -

Postawił szklankę na podstawce. - Przy okazji robię tu też

za psychologa.

- Aha... - Pociągnęła łyk ze szklanki. Ciekawe, ile mu

siałabym wypić, żeby dodać sobie odwagi, zastanawiała się.

Tak czy inaczej poprzestanie na jednym drinku. Nie może

przecież pójść na przyjęcie wstawiona.

Ponownie spojrzała na zegarek. Robiło się coraz później.

Być może wszyscy już ją wzięli na języki. Brittany z pew

nością nie próżnuje.

- Czeka pani na swojego towarzysza? - dopytywał się

barman.

Barbara McMahon - Kronika towarzyska.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: