Barbara McMahon - Wyjść za mąż z miłości.pdf - Barbara McMahon - gingerjb

Barbara McMahon

ROZDZIAý 1

Nie ulegaþo wĢtpliwoĻci, Ňe wyszedþ ze szpitala za wczeĻnie.

Jared Montgomery zaklinowaþ drewnianĢ kulħ w rogu stopnia schodw,

wziĢþ gþħboki oddech i podciĢgnĢþ siħ. Przeszyþ go ostry bl. Zagryzþ wargi i

przystanĢþ na chwilħ, Ňeby odpoczĢę.

Policzyþ wznoszĢce siħ przed nim stopnie - zostaþo ich jeszcze czternaĻcie.

Umocowaþ kule pod pachami i z zaciĻniħtymi zħbami pokonaþ nastħpny stopieı.

Kostka w gipsie rwaþa go nieznoĻnie, zdrowa noga drŇaþa z wysiþku, bolaþy go

wszystkie koĻci, a zwþaszcza Ňebra. Nie byþy zþamane, a tylko stþuczone, ale nie

widziaþ Ňadnej rŇnicy.

Jeszcze jeden stopieı.

Na piħtrze otworzyþy siħ drzwi z lewej strony i wyjrzaþa z nich

zaciekawiona twarz w aureoli siwych loczkw. Pani Eugenia Giraux. Byþa jego

sĢsiadkĢ z naprzeciwka od oĻmiu lat, czyli od chwili gdy wynajĢþ apartament w

tym budynku. Nie pamiħtaþ, aby w tym czasie zamieniþ z niĢ wiħcej niŇ kilka

sþw.

- O mj BoŇe - powiedziaþa, patrzĢc na niego ze wspþczuciem.

Jared sprbowaþ siħ uĻmiechnĢę, ale byþ zbyt obolaþy. Na szczħĻcie zeszþa

mu juŇ opuchlizna z oczu i pozbyþ siħ plastrw na twarzy, jednak mimo

wszystko musiaþ przedstawiaę opþakany widok.

- Dobry wieczr - powiedziaþ. Pani Giraux przywiĢzywaþa wielkĢ wagħ

do dobrych manier, lecz nie miaþ teraz siþy wdawaę siħ w uprzejmĢ pogawħdkħ.

- O mj BoŇe - powtrzyþa i szybkim truchtem pobiegþa do drzwi

naprzeciwko, pukajĢc w nie gwaþtownie.

Jared podciĢgnĢþ siħ na kolejny stopieı. Jechaþ tu piħę tysiħcy mil i teraz

nie zatrzyma go jedenaĻcie stopni. Pokona je, choęby miaþ paĻę trupem.

Drugie drzwi na piħtrze - jego drzwi - otworzyþy siħ i stanħþa w nich

wysoka blondynka.

Jared z ulgĢ skorzystaþ z chwili przerwy w wspinaczce i zdumiony

zmierzyþ jĢ bacznym wzrokiem od stp do gþw. Dziewczyna byþa bardzo

zgrabna i miaþa na sobie nieprzyzwoicie krtkie szorty. Na widok jej dþugich

ng Jared zapomniaþ o blu. Poczuþ oŇywienie i wzmoŇony przypþyw energii,

mimo, Ňe nie mgþ to byę spŅniony skutek dziaþania Ļrodkw

przeciwblowych, bo nie braþ ich od poprzedniego dnia. Musiaþ to byę raczej

efekt wielomiesiħcznego celibatu na polach naftowych.

- Pan Montgomery przyjechaþ - oznajmiþa pani Giraux. Tylko tego

brakowaþo, Ňeby staþy nad nim teraz dwie

kobiety i przyglĢdaþy siħ jego zmaganiom. Jakby maþo byþo takswkarza,

ktry obserwowaþ go z doþu. Wiħksza widownia byþa caþkiem zbyteczna.

- Jared Montgomery? - spytaþa blondynka.

- A kto inny przy zdrowych zmysþach wspinaþby siħ na te schody w takim

stanie? - sarknĢþ, zaciskajĢc znw zħby i z uporem podejmujĢc wysiþek.

Jak tylko znajdzie siħ w mieszkaniu i odda dziecko wynajħtej przez siostrħ

opiekunce, poþknie parħ tabletek przepisanych przez lekarza i sprbuje zasnĢę.

WstrzĢs mzgu wciĢŇ dawaþ mu siħ we znaki powracajĢcym blem gþowy, a

Ňebra Ļciskaþy go w tej chwili niczym Ňelazne obrħcze.

- Czy jest pani pielħgniarkĢ? - spytaþ i przystanĢþ, korzystajĢc z pretekstu,

Ňeby odpoczĢę.

Dziewczyna oblizaþa wargi, a Jared poczuþ, Ňe robi mu siħ gorĢco. Nie

doĻę, Ňe temperatura powietrza dochodziþa do trzydziestu stopni, to jeszcze

oblaþa go nagþa fala Ňaru. CzyŇby miaþ gorĢczkħ? WziĢþ gþħboki oddech. Zdawaþ

sobie sprawħ, Ňe gapi siħ na niĢ niczym podniecony nastolatek, ale nie byþ w

stanie oderwaę oczu. Wyobraziþ sobie jej jedwabiste wþosy oplecione wokþ

swoich palcw i kuszĢce usta zaczerwienione od jego pocaþunkw. Ten wstrzĢs

mzgu musiaþ byę powaŇniejszy, niŇ myĻlaþ.

- PielħgniarkĢ? Nie, nie jestem pielħgniarkĢ. Potrzebuje pan pomocy? -

Dziewczyna spojrzaþa z troskĢ na jego posiniaczonĢ twarz i na nogħ do kolana w

gipsie.

- Nie chodzi o mnie, tylko o dziecko! - zniecierpliwiþ siħ, wskazujĢc za

siebie.

Dopiero teraz mþoda kobieta spojrzaþa na drzwi wejĻciowe i dostrzegþa

takswkarza. Trzymaþ przed sobĢ niepewnie dzieciħcy fotelik, w ktrym

spoczywaþo niemowlħ- przyczyna jej przyjazdu do Nowego Orleanu.

- Jestem Jenny .Stratford. Nie jestem pielħgniarkĢ, ale umiem zajmowaę

siħ dzieęmi. Paıska siostra mnie wynajħþa.

- DomyĻliþem siħ. Musiaþa daę pani klucze do mieszkania.

Miaþ jeszcze przed sobĢ dziesiħę stopni. Poradzi sobie. Radziþ sobie w

gorszych sytuacjach. To tylko dziesiħę stopni.

- MoŇe mogþabym panu jakoĻ pomc?

Jared wbiþ kule pod pachy i nie mogĢc siħ oprzeę pokusie, raz jeszcze

ogarnĢþ jĢ peþnym aprobaty spojrzeniem, od jasnopopielatych wþosw przez

smukþĢ kibię po dþugie, niekoıczĢce siħ, opalone nogi. Miaþa na sobie skĢpĢ

koszulkħ bez rħkaww i te przeklħte szorty. Chħtnie skorzystaþby z jej

ŇyczliwoĻci, ale nie w pokonywaniu schodw. PotrzĢsnĢþ gþowĢ z chmurnĢ

minĢ.

- Jak pani to sobie wyobraŇa? UĻmiechnħþa siħ leciutko.

- No tak, niewiele mogħ zrobię. Ale jest pan juŇ prawie na grze - dodaþa

zachħcajĢco.

- Widzħ - mruknĢþ.

Podskoczyþ na kolejny stopieı i poczuþ rozrywajĢcy bl, ktry

eksplodowaþ w nim jak wybuch. No, niezupeþnie. Nigdy nie zapomni siþy

prawdziwego wybuchu. Ani jego skutkw.

- O mj BoŇe - westchnħþa pani Giraux, patrzĢc na niego z gþħbokĢ troskĢ.

- Proszħ siħ nie martwię, pan Montgomery na pewno da sobie radħ.

Dziħkujħ, Ňe zawiadomiþa mnie pani o jego przyjeŅdzie. Zobaczymy siħ rano. -

Jenny poklepaþa starszĢ paniĢ uspokajajĢco po plecach i delikatnie skierowaþa w

stronħ jej mieszkania.

Jared przyjĢþ to z milczĢcĢ wdziħcznoĻciĢ. Przynajmniej o jednego

Ļwiadka mniej jego niezdarnych zmagaı. Najlepiej by byþo, gdyby Jenny

Stratford teŇ znikþa - w kaŇdym razie z podestu.

MoŇe to tylko gþupia mħska duma, ale zþoĻciþo go, Ňe ta dziewczyna widzi

jego sþaboĻę. KaŇda kobieta by go w tej sytuacji krħpowaþa, a w niej na dodatek

byþo coĻ takiego...

Po dwch minutach zostaþy mu jeszcze tylko trzy stopnie.

- Przyjechaþam dziĻ po poþudniu, ale nie spodziewaþam siħ pana wczeĻniej

niŇ jutro - powiedziaþa Jenny, cofajĢc siħ do drzwi, Ňeby zrobię mu miejsce na

podeĻcie.

- Wysþaþem do Patti telegram.

Jeszcze jeden skok i Jared byþ na szczycie schodw. Po rwnej podþodze

þatwiej kuĻtykaþo mu siħ do mieszkania, ale wiedziaþ, Ňe nie zdoþa wspiĢę siħ

jeszcze na drugi poziom, gdzie znajdowaþa siħ czħĻę sypialna. W kaŇdym razie

nie dzisiaj. Jaki diabeþ go podkusiþ, Ňeby fundowaę sobie dwupoziomowy

apartament? W normalnych warunkach bardzo mu odpowiadaþ, jednak teraz

sama myĻl o pokonaniu kolejnych siedemnastu stopni napawaþa go

przeraŇeniem.

PrzeĻpi siħ dzisiaj na sofie. We wnħce pod schodami byþa maþa zapasowa

þazienka dla goĻci. W tej chwili i tak nie miaþ siþy myĻleę o prysznicu, marzyþ

tylko o tym, Ňeby usiĢĻę.

Podszedþ prosto do sofy, z ulgĢ opadþ na miħkkie poduszki, odstawiþ kule

i wyciĢgnĢþ nogi. Czuþ siħ wykoıczony. Caþe ciaþo miaþ obolaþe nie tylko z

powodu obraŇeı odniesionych podczas wybuchu i trudu chodzenia o kulach, ale

i ze zmħczenia.

Barbara McMahon - Wyjść za mąż z miłości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: