W_kleszczach_boreliozy.pdf

2008-07-18

Link podała franiolek1 i moroszka_75

Jane E. Brody

W kleszczach boreliozy

Moja przyjaciółka Anne i jej mąż Richard zwykle spędzają urlop w kurorcie w Westchester

County (stan Nowy Jork), gdzie jest jezioro, w którym można pływać, korty tenisowe, ogrody

i piękne tereny otoczone lasami. Jednak Anne nigdy nie wchodzi na trawę.

To z powodu boreliozy , zwanej też chorobą z Lyme. Jak mówi Anne, niemal każdy, kogo zna i kto

korzysta z miejscowej zieleni oraz ogrodów, zaraził się chorobą. Dlatego nie tylko stara się nie

wchodzić w las, ale także ona i jej mąż codziennie nawzajem oglądają swoje ciała od stóp do głów,

poszukując budzącego lęk kleszcza, który przyczepiając się do skóry i ssąc krew może przenosić

chorobę.

Ten kleszcz ( Ixodes dammini ), który zanim opije się krwi ma wielkość główki szpilki, odpowiada

za mniej więcej 20 tysięcy przypadków boreliozy, zgłaszanych co roku na terenie USA (uważa się,

że rzeczywista liczba jest 10 razy większa) i 60 tysięcy przypadków w Europie. (...)

Na niektórych obszarach nawet połowa kleszczy jest zakażona bakterią Borrelia. Chorobę po raz

pierwszy rozpoznano w roku 1975 u dzieci z Lyme w stanie Connecticut, mających objawy

podobne do reumatyzmu – opuchnięte, bolesne stawy.

Najczęstszymi żywicielami kleszcza są jelenie i myszy, ale żeruje także na ptakach, psach i różnych

gryzoniach, na przykład wiewiórkach. Najbardziej niebezpieczna dla ludzi jest pojawiająca się

wiosną i wczesnym latem mniejsza postać kleszcza zwana nimfą. Najtrudniej też ją dostrzec,

zwłaszcza na skórze pokrytej włosami.

Kleszcza zwykle atakują ludzi spacerujących po obszarach trawiastych lub lasach. Czasami

kleszcze przenoszą psy: latem w Minnesocie nasz pies zgromadził na pysku ponad 30 kleszczy,

najpewniej obwąchując świeżą padlinę. W odróżnieniu od pospolitego psiego kleszcza, który jest

okrągły i bardzo ciemny, kleszcz jeleni ma wydłużony kształt i jest brązowawy.

Choroba może być bardzo trudna do rozpoznania. Tylko 50 do 70 procent pacjentów przypomina

sobie, że ugryzł ich kleszcz. Zwykłe badania laboratoryjne rzadko są pomocne. Testy wykrywające

przeciwciała przeciwko bakteriom albo ich ślady genetyczne często dają fałszywie ujemne bądź

fałszywie dodatnie wyniki.

Najlepiej oprzeć rozpoznanie i leczenie na występujących u pacjenta objawach, twierdzą dr Robert

L. Bratton i jego koledzy z Mayo Clinic w Scottsdale (Arizona), którzy dokonali przeglądu

najnowszej literatury dotyczącej boreliozy w majowym numerze ”Mayo Clinic Proceedings”.

Dlatego wszyscy lekarze muszą pamiętać o boreliozie, gdy zajmują się pacjentami mieszkającymi

lub podróżującymi po rejonach gdzie występuje borelioza, a także powinni stosować odpowiednie

antybiotyki raczej w oparciu o ocenę kliniczną niż wyniki badań laboratoryjnych.

Ponieważ objawy są zmienne i często nie pojawiają się przed upływem jednego do czterech

tygodni, a nawet miesięcy, dobrze byłoby, by każda osoba ukąszona przez kleszcza otrzymała

profilaktyczne leczenie antybiotykiem – twierdzą eksperci, z którymi konsultowała się Constance

A. Bean, współautorka - obok dr Lesley Ann Fein – nowej książki "Beating Lyme" [Pokonać

Lyme’a].

Najczęściej występującym objawem jest zaczerwienienie, zwane rumieniem wędrującym (erythema

migrans), które często przypomina rozszerzający się środek tarczy strzelniczej - jednak u 20 procent

pacjentów się nie pojawia. Najczęstsze lokalizacje tej zmiany to udo, pachwina, pośladek i pacha.

Mogą jej towarzyszyć objawy przypominające grypę – gorączka, dreszcze, bóle, ból głowy i

zmęczenie.

Jeśli infekcja nie jest leczona bądź gdy leczy się ją niewłaściwie, może spowodować silny,

wędrujący ból i obrzęki stawów – najczęściej kolan – miesiące bądź lata później. W dodatku po

kilku tygodniach, miesiącach czy nawet latach od nieleczonej infekcji bakteria może spowodować

zapalenie opon mózgowych, przejściowe porażenie mięśni twarzy, drętwienie lub osłabienie

kończyn, zaburzenia pamięci i koncentracji, zmiany nastroju, osobowości i snu. U niektórych

nieleczonych pacjentów pojawiają się przemijające zaburzenia rytmu serca, zapalenie oczu czy

wątroby.

We wczesnej fazie boreliozy antybiotyki powinny być przyjmowane przynajmniej przez 2-3

tygodnie. Leczenie zalecane przez Infectious Diseases Society of America obejmuje podawanie

doksycykliny pacjentom niebędącym w ciąży oraz dzieciom w wieku co najmniej dziewięciu lat,

natomiast ciężarnym i dzieciom poniżej dziewięciu lat podaje się amoksycylinę. Inne dostępne leki

to aksetyl cefuroksymu (Ceftin) oraz erytromycyna.

Jednak te reguły postępowania są kontrowersyjne. Zostały zakwestionowane przez medyczna grupę

nonprofit - International Lyme and Associated Diseases Society, zdaniem której nie wystarczają do

leczenia znacznej liczby pacjentów, co prowadzi do wystąpienia wyniszczających, przewlekłych

objawów.

W maju Infectious Diseases Society zgodziło się zrewidować swoje wytyczne pod wpływem

antytrustowego pozwu ze strony Richarda Blumenthala, prokuratora generalnego Connecticut,

który stwierdził, że niektórzy z ekspertów stowarzyszenia mieli finansowe powiązania mogące

wpływać na ich opinie. (Stowarzyszenie zaprzeczyło temu zarzutowi).

Chociaż nie potrafię stwierdzić z całą pewnością, która strona ma rację, spotkałam dostatecznie

wiele uprzednio zdrowych osób, które cierpiały miesiącami lub latami pomimo początkowego

leczenia, aby przyznać, że ”oficjalne” zalecenia dotyczące rozpoznawania i leczenia mogą nie

wystarczać.

Pamela Weintraub, starszy edytor magazynu ”Discovery” opisała kontrowersyjną historię choroby

w swojej nowej, dobrze udokumentowanej i napisanej książce "Cure Unknown: Inside the Lyme

Epidemic".

Lekarze z Mayo doszli do wniosku, że pacjenci, u których w związku z boreliozą rozwinęło się

zapalenie stawów, powinni być leczeni przez miesiąc lub dwa, a osoby z późną postacią lub ciężkim

przebiegiem choroby, na przykład objawami neurologicznymi lub dotyczącymi układu krążenia,

wymagają podawania antybiotyków dożylnie. Chociaż dwa badania, z których żadne nie było

długoterminowe, wykazały, że powtarzane kuracje antybiotykowe nie spowodowały ustąpienia bólu

i zaburzeń sprawności umysłowej, wiązanych z boreliozą, doświadczenia tysięcy pacjentów, do

których należy Bean, zaprzeczają tym stwierdzeniom.

Nie ma szczepionek, które zapobiegałyby boreliozie; próbną partię wycofano z rynku w roku 2002

z powodu skutków ubocznych i ograniczonej skuteczności. Osoby, które nie chcą lub nie mogą

unikać trawiastych i lesistych obszarów, powinny nosić ubrania z długimi rękawami i długie

spodnie z nogawkami wpuszczonymi w skarpety, a także spryskiwać odkrytą skórę i odzież

repelentem zawierającym od 20 do 30 procent DEET. Repelentów nie powinno się stosować u

dzieci poniżej drugiego roku życia.

Ponieważ kleszcz zwykle musi ssać krew przez 24 godziny, aby przenieść znaczącą ilość bakterii,

codzienne oglądanie skóry i prysznice z użyciem myjki mogą zapobiec infekcji. Ubrania powinny

być prane i suszone w suszarce. Dodatkowe działania zapobiegawcze zostały opisane w książce

"Beating Lyme."

Jeśli kleszcz przyczepił się do skóry, trzeba go usunąć za pomocą pęsety, a nie palcami. Przyciśnij

je do skóry, chwyć za przednią część głowy kleszcza i ciągnij pod kątem prostym do skóry. Włóż

kleszcza do zamykanej plastikowej torebki - pozwoli to na jego późniejszą identyfikację. Następnie

dokładnie umyj ręce oraz miejsce, gdzie był kleszcz.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: