Skala Apgar

Skala Apgar – skala używana w medycynie w celu określenia stanu noworodka zaraz po porodzie[1]: w 1., 3., 5. i 10. minucie życia. Wprowadziła ją w 1953 Virginia Apgar[2], akronim powstał zaś 10 lat później. Dziecko minimalnie może dostać 0, a maksymalnie 10

punktów.             

Cecha              0 punktów              1 punkt              2 punkty

A              Appearance (Skin color)

kolor skóry              sinica całego ciała              tułów różowy, sinica części dystalnych kończyn              całe ciało różowe

P              Pulse

puls/na min.              niewyczuwalny              <100              >100

G              Grimace (Reflex irritability)

reakcja na bodźce (np. wprowadzenie cewnika do nosa)              brak              grymas twarzy              kaszel lub kichanie

A              Activity (Muscle tone)

napięcie mięśni              brak napięcia, wiotkość ogólna              napięcie obniżone, zgięte kończyny              napięcie prawidłowe, samodzielne ruchy

R              Respiration

oddychanie              brak oddechu              wolny i nieregularny              głośny płacz

Wynik:

10–9 – noworodek w dobrym stanie

8–7 – zmęczenie porodem

6–4 – zamartwica średniego stopnia (sina)

3–0 – zamartwica ciężka (blada)

Skala nie ma zastosowania przy ocenie potrzeby resuscytacji u noworodka. Podkreślano fakt subiektywności oceny przy pomocy tej skali[3].