Hendrick Avercamp
Avercamp malował głównie realistyczne sceny rodzajowe inspirowane twórczością Pietera Bruegla starszego. Specjalizował się w scenach zimowych, jego prace charakteryzują się stonowaną, ale bogatą kolorystyką i doskonale oddaną perspektywą. Najczęściej przedstawiają duże grupy niewielkich postaci, zwykle łyżwiarzy, na tle zimowego krajobrazu okolic Kampen. Pod koniec życia malował również obrazy o tematyce marynistycznej.
Twórczość artysty stanowi łącznik pomiędzy pejzażem dekoracyjnym takich twórców jak David Vinckboons i realizmem holenderskim reprezentowanym m.in. przez Jana van Goyena i Esaiasa van de Velde. Spotyka się opinie, że Avercamp stworzył nowy gatunek holenderskiego pejzażu panoramicznego[2]. Bratankiem i prawdopodobnie uczniem malarza był Barent Avercamp.
Scena na lodzie
Scena na lodzie pod miastem z 1610
Jacob Izaakszoon van Ruisdael lub Ruysdael
- malarz, pejzażysta i grafik.
Malował przeważnie lasy, wodospady, rzadziej widoki morskie, równiny, krajobrazy zimowe lub widoki miast. Cechą charakterystyczną dla tego malarza jest dominacja drzew w ujęciu dramatycznym. W roku 1648 został przyjęty do haarlemskiego cechu świętego Łukasza. W jego pierwszych pracach widać było wpływ stylu stryja oraz Cornelisa Vrooma, np. Pejzaż wydm, 1646 (Ermitaż, St. Petersburg).
Po 1650 roku wyjechał na studia do wschodniej Holandii i Nadrenii.
Jacob opuścił sektę mennonitów i 14 czerwca 1657 roku przyjął chrzest w kościele reformowanym w Ankeveen.
Razem z przyjacielem Claesem Berchem podróżował po Holandii, po czym zamieszkał na stale w Amsterdamie i w roku 1659 został obywatelem tego miasta. Otworzył pracownię, w której kształcił się między innymi Hobbema. Obrazy Ruisdaela sprzedawały się bardzo dobrze, malarz uzbierał mały kapitał i prowadził dostatni, wygodny tryb życia holenderskiego mieszczanina.
Właśnie w Amsterdamie zapoznał się ze sztuką Rembrandta. Wielkie wrażenie wywarły na niego również prace Philipa Könincka, pod wpływem których tworzył rozległe panoramy pod szerokim niebem, widziane z najwyższego punktu, np. Młyn w Wijk pod Durstede, 1670 (Rijksmuseum, Amsterdam). Równocześnie wiele uwagi poświęcał motywowi spienionego potoku górskiego w ciemnych lasach, do czego inspirowały go dzieła Allarta van Everdingena. W latach 60. malował wiele scen zimowych o posępnym nastroju, np. Pejzaż zimowy,1661 (Gemaldgalerie, Berlin).
Do najsłynniejszych prac Ruisdaela należą: Cmentarz żydowski, zachowany w dwóch wersjach (pierwsza po 1670 roku, Drezno; druga (1660-1670), Detroit). Kolejność prac wykonywanych w ostatniej fazie twórczości nie jest znana, gdyż po 1663 roku artysta zaprzestał datowania obrazów.
W roku 1676 artysta ukończył studia medyczne na uniwersytecie w Caen i uzyskał tytuł doktora medycyny. Pracował jako lekarz w Haarlemie. Pozostał kawalerem i zachował bliski kontakt z ojcem, który pod koniec życia pozostawał pod jego troskliwą opieką.
Mimo talentu i dobrego zawodu Jacob zmarł w nędzy w haarlemskim szpitalu 14 marca 1682 roku.
Był samotnikiem nie dbającym o sukcesy, człowiekiem głęboko religijnym i z naturą kontemplacyjną. Jego pejzaże nie zawsze ukazywały konkretny fragment natury, bardziej bywały odzwierciedleniem stanu ducha, obiektem medytacji. Cmentarz żydowskijest na przykład połączeniem motywu cmentarza żydowskiego w Amsterdamie z ruinami kościoła w Brederode w całości symbolizującym znikomość ludzkiego życia i wysiłków. W obrazie Krzak artysta ukazał jedynie krzew szarpany na wydmie wichurą, ale wczepiony korzeniami w jałową glebę. Był malarzem o wyraźnych tendencjach moralizatorskich i symbolizujących.
Młyn koło Wijk
Cmentarz żydowski
Meindert Hobbesa
-malarz pejzażysta, obecnie uznawany za ostatniego z wielkich XVII-wiecznych mistrzów holenderskiego krajobrazu.
Hobbema malował jednolite tematycznie krajobrazy wiejskie, młyny wodne, lasy. Jego prace odznaczają się dbałością o szczegóły, mistrzostwem w posługiwaniu się światłem i nienaganną, wieloplanową kompozycją. Miał duży wpływ na rozwój malarstwa pejzażowego w XIX-wiecznej Europie, szczególnie w Anglii i Francji (Szkoła z Barbizon).
Aleja drzew w Middelharnis
Willem Claesz Heda
-malarz, twórca licznych, pełnych siły martwych natur.
Specjalnością jego było malowanie stołów suto zastawionych z elementami posiłków i naczyń stołowych. Kompozycje tego malarza sąmonochromatyczne. Stosował równowagę cienia i światła podkreślając malowane przedmioty. Prace Willema Hedy przedstawiają najczęściej martwe natury: Martwa natura z cytryną (1631), Ciasto z owocami morwy (1631), Ostrygi (1634), Szkło i złoty puchar (1634), Złota czara, krab itytoń (1637), Deser (1637, Muzeum Narodowe w Warszawie), Martwa natura z nautiliusem (Muzeum Narodowe w Warszawie ), Śniadanie z szynką, Pasztet z oliwkami, Śniadanie z homarem (1648, Ermitaż, Petersburg).
Martwa natura (Śniadanie)
Gerard ter Borch także Terborch
– holenderski malarz.
Jego ojciec, Gerard ter Borch starszy, także był malarzem. W 1635 roku Gerard ter Borch młodszy wyruszył w 5-letnią podróż, podczas której odwiedził Anglię, Włochy i Francję. W latach 1640-41 przebywał we Włoszech i Hiszpanii, a między 1646 i 1648 odwiedził Münster, gdzie namalował obraz Traktat westfalski (Traktat pokojowy z Münster). Przede wszystkim jednak malował sceny rodzajowe i portrety. Na początku swojej kariery malarskiej (lata 30.-50.) malował głównie sceny z życia codziennego ubogich ludzi. W 1654 osiadł w Deventer, gdzie tworzył przedstawienia bogatych rodzin.
<- Napomnienie ojcowskie
Phillips Wolfermann (także Wouwerman lub Wouwermans)
Phillips Wolfermann był jednym z najbardziej utalentowanych, holenderskich twórców scen konnych XVII w., jego prace cieszyły się popularnością i były naśladowane do początków XIX w. Ulubionym tematem artysty były konie, malował również sceny myśliwskie, postacie jeźdźców, sceny batalistyczne z okresu wojny trzydziestoletniej, jarmarki, biwaki i obozy wojskowe[1]. Na jego twórczość największy wpływ miał Pieter van Laer.
Wolfermann był bardzo płodnym twórcą, namalował ponad tysiąc obrazów z czego zachowało się ok. 700[2]. Znacznym utrudnieniem w identyfikacji dzieł malarza była duża liczba naśladowców. Oprócz braci Pietera (1623-1682) i Jana (1629-1666) artysta wykształcił wielu uczniów m.in. Nicolaesa Ficke, Jacoba Warnarsa i Emanuela Muranta.
Siwek
Powrót z polowania
Melchior de Hondecoeter lub d'Hondecoeter
– barokowy malarzholenderski, animalista.
Melchior de Hondecoeter znany jest głównie z przedstawień ptaków, szczególnie drobiu i ptaków egzotycznych, były to wielkie malowidła dekoracyjne jak i mniejsze formy. Jego prace odznaczają się bogatą, żywą kolorystyką i realistycznym bogactwem szczegółów. Pierwsze obrazy miały proste kompozycje, później za tło służyły podwórza, dziedzińce i barokowe ogrody wzbogacone o elementy architektoniczne. Wiele obrazów przedstawia dynamiczne sceny, takie jak walki kogutów czy ataki ptaków drapieżnych, częstym tematem są także sceny z polowań.
Ze względu na artystyczne mistrzostwo Hondecoetera nazywano Rafaelem ptaków[1].
Prace malarza posiadają Rijksmuseum w Amsterdamie, Ermitaż w Sankt Petersburgu, Wallace Collection i Belton House w Anglii oraz inne muzea i kolekcje w europejskie i amerykańskie[2].
...
tranulcia