1.pdf

KOŚCIÓŁ ZIELONOŚWIĄTKOWY

Zbór FILADELFIA

Bielsko-Biała, ul. Lotnicza 19

Świadectwo nawrócenia pochodzi ze strony kzbb.org

http://kzbb.org/ind.php?kzbb=swiadectwa

Krzysztof Żywiołek

Gdy miałem niewiele po dwudziestce, ciągnęło mnie do jakiejś inności. Picie tanich win

już miałem poza sobą i szukałem nowych wrażeń. Poznałem przyjaciół, którzy coś tam

zażywali, więc spróbowałem i ja. Ci, którzy już w tym siedzieli, przestrzegali mnie, że

mogę się uzależnić, ale śmiałem się z tego. Mam silną wolę, to był mój koronny

argument, w każdej chwili mogę przestać.

Zaczęło się niewinnie, najpierw trawka, za jakiś czas ktoś załatwił morfinę. Bałem się

pierwszego zastrzyku i nie myślałem o skutkach - no zawsze mogę przestać. Piłem wywar

z makowin zaprawiany prochami i tak minął rok.

Zacząłem dostrzegać, że organizm zaczął domagać się kolejnej dawki, a kiedy nie było,

fizycznie cierpiałem. Zdałem sobie sprawę, że jestem uzależniony i żeby to jakoś

złagodzić przeszedłem na heroinę, najsilniejszy narkotyk. Żeby zdobyć narkotyk,

wynosiłem różne rzeczy z domu i sprzedawałem je. Moi najbliżsi próbowali mi

persfadować, żebym się leczył, jednak nie chciałem. W końcu zamknęli przede mną

drzwi. Nie miałem wstępu do domu. Poczułem lekki niepokój, ale co tam, grałem

twardziela, dam sobie radę. Stałem się bezdomny. Żeby sobie jakoś ulżyć, wmówiłem

sobie: teraz to już nic mnie nie krępuje, jestem wolny i mogę robić, co mi się podoba.

Włóczyłem się po narkomańskich melinach, kradłem, lata leciały, a ja nie mogłem się

z tego wyzwolić.

Czułem się jak na karuzeli, świat wiruje wokół, a ja nie mogę wysiąść.

Zobojętniałem na wszystko, a w sercu była pustka.

Gdzieś po 10 latach miałem dość, nienawidziłem ludzi, sypiałem na dworcach, strychach

i piwnicach, gdzie się dało. Prowokowałem los biorąc coraz więcej w nadziei, że

przedawkuję i w końcu się to skończy. Trafiałem na różne odtrucia w Lublińcu, Sosnowcu,

Czeladzi, Rybniku - nic to nie dawało, nie potrafiłem się zmienić. Pogodziłem się z takim

losem, stałem się bierny i dalej trwałem w nałogu.

Po jakichś 15 latach uzależnienia myślałem o Bogu, nawet nieporadnie się modliłem, ale

nie widziałem w Nim ratunku. Była we mnie rozpacz, ludzie wokół mieli swoje miejsca, do

których wracali, ciepło, rodziny. Ja sam się pozbawiłem tego. Nienawiść musiała więc

gdzieś znaleźć upust na zewnątrz. Piłem i postanowiłem to przeciąć. Doskonale pamiętam

ten budynek i gzyms, na którym stałem. Był późny wieczór, a w dole czarna czeluść, łzy

płynęły po policzkach.

Strona 1

Wewnątrz głos mówił - skacz, nie będzie bolało, no skacz, nie poczujesz. Drugi

mówił - nie rób tego, nie skacz.

Była we mnie walka, stchórzyłem i zwlokłem się z dachu zły, że nawet nie potrafię się

zabić.

Za jakiś czas poszedłem do ośrodka dla narkomanów. Terapeuci naprawdę się starali.

Uwierzyłem, że wszystko zależy ode mnie. Wychodząc po 2 latach leczenia byłem

przekonany, że jestem silny. Przestałem brać, a skoro jestem silny, to piwo nie zaszkodzi.

Znowu upadłem, koszmar się zaczął na nowo. Moje życie stało się takie samo jak

przedtem. Zmienił się tylko środek, już nie narkotyki lecz alkohol.

Zdałem sobie sprawę, że jestem w punkcie 0. Wszyłem sobie esperal i przepijałem go.

Chodziłem na spotkania Anonimowych Alkoholików, ale nic to nie dawało, trwałem w piciu

5 lat.

Kolejne leczenie w Bulowicach. W ramach leczenia przyjeżdżali tam jacyś ludzie i mówili

o Jezusie. Siedziałem w kącie sali przybity swoimi problemami, ale dało się zauważyć, że

Ci ludzie są jacyś inni. Mieli coś w swoich twarzach, czego ja nie miałem, jakiś spokój

i radość. Instynktownie zapragnąłem tego.

Zbliżały się Dni Skupienia w Ustroniu i pojechałem tam jako pacjent. Na spotkaniach

usłyszałem, że Jezus mnie kocha, nawet się przestraszyłem, bo niby za co mnie można

kochać. Na dodatek pastor, nazywał się Tomczyński, powiedział mi, że Jezus może

zmienić moje życie. Ja już miałem dość swojego życia, poczułem ogromne pragnienie

chęci zmiany. Dostrzegłem w tym szansę dla siebie, przychodził ratunek.

Nie umiałem się modlić, ale moje serce było otwarte. Poczułem falę miłości. Powietrze

było gęste od niej. Czułem, że coś mnie wewnątrz ściska za serce. Zobaczyłem sercem

płaczącą mamę, siostrę, brata, zrozumiałem krzywdę, jaką im zrobiłem. Ten ciężar

przytłaczał mnie. Przepraszałem za swoje życie Jezusa i wołałem o pomoc. Łzy cisnęły się

do oczu, ściskało mnie w gardle, próbowałem to tłumić, obok stali obcy mi ludzie. W

końcu wszystko we mnie puściło, szlochałem, łzy płynęły, bo potrzebowałem

oczyszczenia.

W tylnej części sali ktoś bił brawo. Nie wiedziałem co się dzieje, dziś wiem, że te brawa

były dla Jezusa. Poczułem spokój, wokoło wiele się działo, ludzie wychodzili, przychodzili,

byłem poza tym.

Czułem w moim wnętrzu, emanowało od środka. Po fali czułem bezpieczeństwo.

Przyjąłem Jezusa do swojego serca, coś się skończyło i coś się zaczęło. Jakiś brat spytał -

ty palisz? Możesz być wolny, módl się. Zacząłem wołać: Jezusie pomóż, znowu płakałem.

To był pamiętny dzień. Tego wieczoru Jezus mnie uwolnił od narkotyków, alkoholu,

papierosów. Stałem się wolny.

Strona 2

Jezus obdarował mnie swoją miłością, dziś nie zrobię kroku bez Niego, odnalazłem sens

życia, poczułem swoją wartość. Z mamą i rodzeństwem znowu jesteśmy rodziną.

Zakładam swój dom, jest w nim ciepło i bezpiecznie, bo mieszka w nim Jezus. Cudownie

jest być pogodzonym i śmiało patrzeć ludziom w oczy. Jestem wdzięczny Jezusowi.

Strona 3

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: