Program wyborczy ruchu Palikota.pdf

ŚWIECKA POLSKA

Nr 37 (602) 16–22 IX 2011 r.

za nas decyduje, że ktoś

nam mówi, jak żyć, jak

się kochać, ile mieć

dzieci i z kim. Że ubra-

ni na czarno panowie

decydują o tym, kto może mieć

dzieci, kto ma być pochowa-

ny na Wawelu i na kogo

głosować w wyborach,

a także kto to jest Polak.

Mamy też dość państwa,

które nie jest sprzymie-

rzeńcem, ale wrogiem,

w którym urzędnik decy-

duje, jaki możemy zbu-

dować dom, jaką możemy

prowadzić firmę czy sto-

warzyszenie oraz – przede

wszystkim – kiedy możemy

to robić! Mamy wreszcie do-

syć polityki, w której dwóch pa-

nów podzieliło się wszystkimi demo-

kratycznymi instytucjami, obsadzając je ludź-

mi, których jedyną kompetencją jest ślepa lo-

jalność. Mamy dość teatru politycznego za na-

sze pieniądze, mamy dość wyboru pomiędzy

prawicą a bardziej prawicą. Nowoczesna Pol-

ska to Polska świecka, tak jak wszystkie kraje

Zachodu. Nowoczesna Polska to Polska z oby-

watelską kontrolą nad urzędami, prokuraturą,

podsłuchami. To Polska, w której kobieta ma

takie same prawa jak mężczyzna i to ona de-

cyduje o swoim brzuchu, a każdy obywatel de-

cyduje o pieniądzach na rzecz kościoła, do któ-

rego należy. Takiej Polski chcemy. Bez marno-

trawstwa publicznych pieniędzy, bez szarej stre-

fy w urzędach, bez widzimisię w partiach! Je-

steśmy pierwszym ruchem społecznym po 1989

roku, który postanowił działać politycznie. Po-

wstajemy od dołu, jako ruch ludzi, którzy chcą

odzyskać swój kraj, a nie jako układanka kilku

wiecznie tych samych twarzy od 20 lat. Chce-

my zmiany politycznej w Polsce. Wierzymy, że

bez tego nie da się dalej rozwijać kraju.

Uważamy, że obecnie energia społeczna

i system partyjny całkowicie się rozmijają, a to

nie służy nikomu. To zaś, co było wielką cno-

tą w działalności wielu środowisk – brak am-

bicji politycznych – dziś jest wadą i przeszko-

dą w ich rozwoju! Nie jesteśmy kolejną ukła-

danką wśród tych samych elit – ile już ich by-

ło: AWS, PiS, PO, ZCHN, PC, KPN, ROP,

a teraz PJN. Różne nazwy, a ci sami ludzie.

Wzywamy więc Was wszystkich, obywateli Rze-

czypospolitej skupionych w swoich domenach,

abyście we własnym interesie przystąpili do nas

– do działania. Polskę można zmienić. Polity-

ka może być ideowa i bezinteresowna. Partie

mogą mieć charakter demokratyczny. Nadcho-

dzi czas zmiany! Nie chcemy być dla samego

bycia. Dla politycznych konfitur, epatowania

władzą, partyjnej celebry

i politycznych rytuałów. Po-

wstaliśmy, aby dokonać no-

woczesnej zmiany, a gdy ona

nastąpi, to się rozejdziemy.

Rozdzielamy funkcje admi-

nistracyjne i polityczne w na-

szym ruchu, a także funkcje

stowarzyszenia i partii. Je-

steśmy jednym i drugim:

i partią polityczną walczącą

o wejście do parlamentu oraz

zmianę poprzez rządzenie,

i stowarzyszeniem populary-

zującym nasze postulaty. Je-

steśmy ruchem poparcia no-

woczesnej Polski. Jesteśmy

energetyczną zmianą na tak!

PROGRAM WYBORCZY RUCHU PALIKOTA

NOWOCZESNA POLSKA

O co walczymy?

Rozdział państwa i Kościoła

najważniejszych instytucji. Zarówno wybory po-

lityczne, zaprzysiężenia władz politycznych, prze-

kazywanie władzy po wyborach, uroczystości

żałobne, jak i zwykłe drobne inwestycje w obiek-

ty typu „Orliki” są zawłaszczone przez symbo-

likę religijną.

Wycena przekazywanego majątku nie podle-

gała kontroli obywatelskiej i merytorycznej.

Chodzi o majątek wartości dziesiątków miliar-

dów złotych. Dlatego wszystkie te decyzje po-

winny być uchylone.

W 2001 roku SLD obiecywał rozwiązanie

konkordatu, likwidację komisji majątkowej, po-

wrót religii do sfery sacrum . Po wygranych wy-

borach jednak od razu wycofał się z wszyst-

kich tych postulatów. Co więcej, do dziś – i słusz-

nie – lata jego rządów są uznawane za złote

czasy dla polskiego Kościoła. Uzyskane wów-

czas przywileje i wielkość zwróconego mająt-

ku nie mają sobie równych w czasach żadnej

innej władzy po 1989 roku. Ruch Palikota nie

jest wrogo nastawiony do Kościoła, nie walczy

z nim, a tym bardziej nie walczy z religią, wia-

rą i ludźmi wiary. Jednakże w naszej ocenie

w relacjach między państwem a Kościołem

w Polsce ma miejsce niezrozumiały i radykal-

ny przywilej Kościoła kosztem świeckości pań-

stwa. Dotyczy to wielu niezgodnych z Konsty-

tucją sposobów finansowania Kościoła, lekcji

religii w szkołach, remontów świątyń, ale też

codzienności funkcjonowania państwa i życia

w kraju, gdzie niemal wszystko ma związki

z Kościołem. Dzieje się tak dlatego, że pań-

stwo polskie po 1989 roku nie podjęło prób

wytworzenia świeckich form funkcjonowania

Nasz program:

Zakaz udziału osób duchownych

w uroczystościach świeckich

Pokazywanie się osób duchownych w stro-

jach o symbolice religijnej w czasie ważnych

uroczystości państwowych to zacieranie różni-

cy między państwem a Kościołem. To rodzaj

presji, która nie powinna mieć miejsca. Takie

postępowanie prowadzi do kuriozalnych sytu-

acji, gdy nawet zwykłe otwarcie szkolnego bo-

iska sportowego odbywa się w formie poświę-

cenia. Szkoła, urząd, państwo to instytucje świec-

kie, w których trzeba uszanować poglądy ludzi

różnych wyznań, a także niewierzących.

Likwidacja finansowania Kościoła

z budżetu, w tym likwidacja funduszu

świadczeń kościelnych

W sąsiednich Niemczech to obywatele de-

cydują o tym, ile pieniędzy dostaje ich kościół

– sami płacą na rzecz kościoła ze swoich po-

datków. Chcemy, aby to Polacy, a nie polity-

cy, decydowali, ile pieniędzy trafia do różnych

kościołów. Nie widzimy żadnego powodu, by

finansować katechetów, kapelanów oraz innych

urzędników Kościoła przez budżet, czyli wszyst-

kich obywateli. To wstyd, że likwiduje się jed-

nostki wojskowe, a utrzymuje kapelanów ze

strachu przed Watykanem. Fundusz świadczeń

kościelnych to wydatek rzędu 1 miliarda rocz-

nie. To pieniądze, za które można zbudować

setki przedszkoli i bibliotek.

Sprawy światopoglądowe

Większość obywateli w Polsce nie zgadza

się na to, aby kompromisy światopoglądowe

zawarte w latach dziewięćdziesiątych wciąż obo-

wiązywały. Wejście do Unii Europejskiej, pra-

ca 3 milionów Polaków na Zachodzie, setki

tysięcy studentów poza granicami naszego kra-

ju, przemiany demograficzne, a także skanda-

liczna rola Kościoła w czasie tragedii smoleń-

skiej i późniejszej kampanii prezydenckiej spo-

wodowały gwałtowne przemiany światopoglą-

dowe. Odnotowały to niemal wszystkie pracow-

nie badawcze. Tymczasem politycy funkcjonu-

ją w zabetonowanym systemie partyjnym i nie

dostrzegają tych zmian.

Lekcje religii powinny ze szkół wrócić

do kościołów

Uznajemy, że w ciągu dwóch lat Kościół

powinien ponownie przygotować sale kate-

chetyczne na powrót lekcji religii, ale już od ra-

zu należy wstrzymać płatności na rzecz nauczy-

cieli religii. Jest to wyłącznie kwestia rozpo-

rządzenia ministra edukacji narodowej. Na-

uka religii za pieniądze to wstyd i hańba dla

Kościoła. To całkowity upadek etosu naucza-

nia Chrystusa.

Nasz program:

Uchylenie decyzji komisji majątkowej

Decyzje komisji nie miały charakteru jaw-

nego. Nie można było się od nich odwołać,

a znamy przypadki, w których oddano mienie

Kościołowi jako rekompensatę, mimo że mie-

nie to było przedmiotem roszczeń innych osób.

Legalizacja związków partnerskich

bez prawa do adopcji

Zarówno osoby heteroseksualne, jak i ho-

moseksualne, które prowadzą wspólne życie

przez okres przynajmniej 5 lat, powinny mieć

takie same prawa majątkowe i podatkowe jak

M amy dość tego, że ktoś

Nr 37 (602) 16–22 IX 2011 r.

NOWOCZESNA POLSKA

pary małżeńskie. Ci, którzy chcą korzystać z ta-

kich praw, po prostu rejestrują związek. Lu-

dzie nie decydują się na zawarcie małżeństwa

z wielu powodów, takich jak troska o dzieci

z poprzednich związków, nieuregulowane pra-

wa majątkowe, wreszcie względy obyczajowe.

Dlatego trzeba tym parom dać takie same

prawa jak parom ślubnym. Jednakże pary ho-

moseksualne nie powinny mieć prawa do ad-

opcji dzieci. Jest to bowiem sytuacja decydo-

wania o osobach niepełnoletnich, a więc nie-

mogących w pełni ocenić powstałej sytuacji.

Legalizacja miękkich narkotyków

W każdym społeczeństwie, także naszym,

jest jakaś grupa osób, które potrzebują pomo-

cy emocjonalnej w formie różnych używek. Nie

zmienią tego żadne zakazy. Warto zatem ob-

jąć tę grupę specjalną opieką. Ponieważ mięk-

kie narkotyki są mniej uzależniające niż alko-

hol czy dopalacze i nikotyna, ich legalizacja po-

zwoli zmniejszyć skutki toksycznego zatruwa-

nia się oraz rozwinąć programy społeczne ofe-

rujące tym osobom pomoc emocjonalną inne-

go rodzaju. Udawanie, że tego problemu nie

ma, gdy wprowadza się kary więzienia i zamy-

ka sklepy z dopalaczami, to polityka całkowi-

tej nieodpowiedzialności społecznej.

Liberalizacja ustawy aborcyjnej

W Polsce istnieje podziemie aborcyjne. Za-

biegi są wykonywane w skandalicznych warun-

kach z narażeniem życia kobiet. W sąsiednich

krajach obowiązują liberalne przepisy aborcyj-

ne, z których korzystają Polki, jeśli tylko stać je

na wyjazd. Dlatego też nie ma sensu utrzymy-

wanie tak restrykcyjnej ustawy w naszym kraju.

Ustawa aborcyjna nie ma na celu namawiania

do aborcji, ale powinna, zachowując wymagane

konsultacje lekarskie, psychologiczne i społecz-

ne, dawać prawo do tej decyzji samej kobiecie.

Dostęp za darmo do internetu

Nie ma dziś lepszego sposobu na powszech-

ność kształcenia niż dostęp do internetu, a wraz

z nim – dostęp do programów społecznych,

dzięki którym ludzie mogą zdobywać wiedzę

technologiczną, a także uczyć się języków ob-

cych i doskonalić umiejętności funkcjonowania

społecznego. To najlepsze narzędzie łamania

barier. To szansa dla dzieci z rodzin słabszych

społecznie i ekonomicznie na dostęp do świa-

ta i udział w kapitale społecznym.

w postaci odwrócenia relacji pomiędzy urzęd-

nikiem a petentem. To urzędnik musi załatwić

sprawę obywatela! To jemu ma zależeć, a nie

tylko nam. To on ma nie spać po nocach i mar-

twić się, czy zdąży, czy nie. Wówczas wszelkie

uniki – związane jakoby z koniecznością uzupeł-

nienia dokumentacji czy z kolejnymi terminami

– przestaną mieć sens. Osiągnięcie tego efektu

wymaga kilku kroków. Najważniejszym z nich

jest zasada milczącej zgody – jeśli urząd w cią-

gu sześćdziesięciu dni nie wyda ostatecznej de-

cyzji, to zakłada się, że jest ona korzystna dla

obywatela, że jest wydana i człowiek może dzia-

łać. To będzie właśnie oznaczać nową „filozo-

fię” w relacjach biurokracja–obywatel. W pew-

nym sensie to powrót – w dzisiejszych warun-

kach – do tak zwanej ustawy Wilczka. Innym

bardzo ważnym projektem jest wpisanie do ustaw,

a przez to do procesu administracyjnego, oświad-

czenia obywatela w miejsce zaświadczeń. To

oznacza, że głos obywatela ma wagę, że

państwo polskie wierzy swoim obywate-

lom i nie muszą oni z miejsca udowad-

niać swoich racji poprzez zaświadczenie

z innego urzędu. Nie zaświadczenie o nie-

zaleganiu w podatkach, lecz oświadcze-

nie obywatela: nie zalegam w podatkach.

Tanio, szybko i z poszanowaniem każ-

dego z nas, ale także z odpowiedzialno-

ścią za to, że ktoś oszukuje urząd (za fał-

szywe świadectwo grozi kara dwóch lat

więzienia). I dopiero połączenie tych dwu

zmian – milczącej zgody i oświadczeń

w miejsce zaświadczeń – z odpowiedzial-

nością urzędników za podejmowane de-

cyzje daje w efekcie nowy mechanizm

działania administracji na rzecz obywa-

tela, a nie przeciw niemu.

znaczy, że ta decyzja jest pozytywna dla oby-

watela. Tak powstanie administracja usługowa

wobec każdego z nas.

Oświadczenia zamiast zaświadczeń

W zeszłym roku urzędy skarbowe wydały

prawie 6 mln zaświadczeń o niezaleganiu w po-

datkach. Kosztowało to nas wszystkich oko-

ło 120 mln złotych. Wszystkich zaświadczeń wy-

daje się rocznie w Polsce około 100 mln. Cza-

su pracy, kosztów i zwykłego bezsensu nie da

się do końca wycenić, ale sięgają one miliar-

dów złotych. Zaświadczenia o niekaralności,

dacie urodzenia, zawarciu związku małżeńskie-

go, wpisie do rejestru, ubezpieczeniu czy za-

meldowaniu powinny krążyć między urzędami

bez pośrednictwa obywateli.

Walka z biurokracją

Finansowanie z budżetu liberalnej

ustawy o in vitro

W Polsce setki tysięcy par są niepłodne i nie

ma dla nich innej szansy niż metoda in vitro ,

jeżeli chcą mieć dzieci. Również ta ustawa nie

może zmuszać nikogo do stosowania tej me-

tody, ale powinna dawać taką szansę. Przy-

jęte rozwiązania muszą mieć charakter prak-

tyczny. Nie mogą budować barier tech-

nicznych, które wykluczają metodę in vi-

tro , ale powinny zakładać odpowiedzialność

w posługiwaniu się zarodkami, ogranicza-

jąc ich liczbę do niezbędnego minimum.

Tak to się dzieje obecnie.

Walka z biurokracją ma długą tradycję – rów-

nie długą, co bezużyteczną. Komisja Balcero-

wicza, Hausnera, pakiet Kluski – to najbardziej

spektakularne przykłady klęski. Ambitni i kom-

petentni liderzy nie dokonali zmian, choć mieli

potężne wsparcie polityczne. Najnowsza próba

Jawność dokumentów urzędowych

Ledwo wybudowane autostrady już muszą

być remontowane. Dopiero co oddane „Orli-

ki” też wymagają remontów. Ktoś rozstrzy-

gnął przetargi, ktoś dopuścił do użytkowania,

ktoś zatwierdził, odebrał. Te protokoły i na-

zwiska muszą być jawne. Podobnie jak wydru-

ki z kart kredytowych urzędników, kalendarzy

polityków, wynagrodzeń urzędników. Jawność

zwiększy nacisk oraz kontrolę i przyniesie efekt

w postaci ograniczenia korupcji i ulepszenia

sposobów wydawania publicznych pieniędzy.

Takie same pensje kobiet i mężczyzn

Nie może być tak, że za taką samą pra-

cę kobieta otrzymuje niższe wynagrodzenie

niż mężczyzna. We Francji poprzez wpro-

wadzenie stosownej ustawy uzyskano efekt

ograniczenia dyskryminacji kobiet. Taki wy-

siłek państwa, choć biurokratyczny i żmud-

ny, bardzo się opłaci, gdyż uruchomi jed-

nocześnie wiele zmian powodujących ogra-

niczenie ksenofobii, rasizmu i uprzedzeń spo-

łecznych.

Powołanie w parlamencie komisji stałej

do walki z biurokracją

Komisja Nadzwyczajna Przyjazne Państwo

przygotowała ponad 150 projektów zmian róż-

nych ustaw. Większość z nich nie weszła w ży-

cie. Zostały zablokowane w komisjach stałych,

do których trafiały jej projekty.

Warto, aby procedura była krótsza i łatwiej-

sza. Propozycje powinny od razu trafiać pod gło-

sowania w parlamencie, a nie grzęznąć w ko-

misjach na lata.

– z udziałem Janusza Palikota – także zakoń-

czyła się połowicznym sukcesem. Co prawda

wprowadzono w życie ponad siedemdziesiąt

zmian, ale drugie tyle zablokowano. Co więcej,

zablokowano zmiany najważniejsze, o najwięk-

szych skutkach dla ograniczenia biurokracji. Jed-

nakże nawet gdyby wprowadzono wszystkie, to

i tak mielibyśmy poczucie, że wciąż jesteśmy

żebrakami w urzędach i to my musimy się głów-

nie troszczyć o to, czy będą wydane jakieś de-

cyzje, czy nie. Jak to zmienić? Jak nadać admi-

nistracji charakter usługowy? Aby to osiągnąć,

aby odzyskać urzędy dla obywateli, należy za-

proponować takie zmiany, które przyniosą efekt

Nasz program:

Dostęp do środków antykoncepcyjnych

za darmo

Brak pieniędzy nie może być barierą dla

ograniczania niechcianych ciąż albo ochrony

przed AIDS. To najmądrzejszy sposób ograni-

czania aborcji bez zacietrzewienia religijnego!

Lansowana przez Kościół metoda „kalendarzy-

ka” jest tak samo nienaturalna jak prezerwa-

tywa czy pigułki i jej propagowanie wynika

wyłącznie z zacietrzewienia Kościoła, a nie ze

względów etycznych.

Zasada milczącej zgody

Czas najwyższy, aby to urzędnik i urząd

martwili się, czy zdążą na czas wydać zgodę

na budowę, rejestr stowarzyszenia bądź firmy.

Te urzędy są po to, aby rozwiązywać nasze pro-

blemy, a nie zmuszać nas do ciągłego uzupeł-

niania wniosków. Jest absurdem, że mamy do-

nosić zaświadczenia z innych urzędów do te-

go, w którym składamy wniosek. Tak jakby

urzędnicy nie mogli tego załatwić między so-

bą. Niech będzie więc tak, że jeśli w ciągu 60

dni urzędnik nie wyda odpowiedniej decyzji, to

Odpowiedzialność urzędników

za podejmowane decyzje

Sądy, wydając wyroki, powinny wskazywać

z imienia i nazwiska urzędnika odpowiedzial-

nego za wydanie decyzji. Już ten fakt będzie

oddziaływał prewencyjnie, nawet jeśli koszty

poniesie urząd, czyli my wszyscy.

Â Ciąg dalszy na str. 10

ZMIENIMY POLSKĘ

Nr 37 (602) 16–22 IX 2011 r.

Â Ciąg dalszy ze str. 9

Kadencyjność funkcji politycznych

– w tym partyjnych

Gdy szef partii jest „wieczny” i brak demo-

kracji wewnętrznej, to wszystko jest podporząd-

kowane utrzymaniu przez niego władzy – i we-

wnątrz partii, i w społeczeństwie. Dlatego nie

ma reform i dlatego w partiach są miernoty.

Podobnie jest w gminach i w rządzie, który nie

myśli o tym, co jest naprawdę ważne, tylko o tym,

jak się utrzymać przy władzy. Postulujemy mak-

symalnie dwie kadencje! Możliwość od-

woływania się od decyzji sądów i innych

ciał partyjnych do sądów powszechnych

jako egzekwowana praktyka, a nie bier-

ne prawo. Kryteria usuwania ludzi z par-

tii są całkowicie niejasne.

Nie wiadomo, dlaczego ta czy inna

osoba jest wykluczana. To tworzy kultu-

rę serwilizmu i strachu. Jeśli w partiach

ma być dyskusja i silne osobowości; jeśli

partie istnieją dla dobra wspólnego, to

musi być jasne, że usuwa się z nich tyl-

ko za przestępstwa, a nie za nielojalność.

Zmiana formuły ministerstwa gospodarki

na formułę ministerstwa

przedsiębiorczości

Siłą naszej gospodarki jest duża liczba ma-

łych firm. Tymczasem ta sytuacja w żaden

sposób nie jest uwzględniana w organizacji ad-

ministracji. Jednocześnie tempo tworzenia no-

wych firm spadło i grozi to stagnacją. Istnieje

potrzeba ciągłego premiowania przedsiębior-

czości i sprawdzania, jakie bariery są źródłem

Wydłużenie wieku

emerytalnego poprzez wzrost

świadczenia za dłuższą pracę

Polacy pracują za krótko. Jesteśmy krajem

najmłodszych emerytów i tego nie da się utrzy-

mać – także w interesie następnych pokoleń.

Zamiast karać ludzi dłuższym okresem pracy,

lepiej ich zachęcić proporcjonalnym wzrostem

emerytur w wypadku dłuższej pracy. Koniecz-

ne jest także ograniczenie uprzywi-

lejowania służb mundurowych. Nie

może być tak, że młodzi, wykształ-

ceni, w pełni sprawni ludzie przecho-

dzą na emeryturę.

Naprawa polityki

Polski system partyjny jest chory i niede-

mokratyczny. Ordynacja wyborcza – wadliwa.

System dotacji partyjnych ogranicza rozwój spo-

łeczny, a brak nadzoru nad działalnością par-

tii czyni z nich instytucje „niepubliczne” pomi-

mo otrzymywanych dotacji. Liczba posłów i for-

muła Senatu nie odpowiadają oczekiwaniom

społecznym. Taka jak dziś w Polsce konstruk-

cja sposobu funkcjonowania partii politycznych

betonuje ten system i utrudnia wejście na sce-

nę polityczną nowych partii, a jednocześnie nie

gwarantuje, że istniejące partie będą musiały

się liczyć z opinią publiczną. Dlatego nie moż-

na zakładać, że ten system sam się zmieni. To

niemożliwe. Mogą to wymusić tylko siły spo-

łeczne w formie ruchów obywatelskich, a nie

istniejące partie. Jeśli jest tak, że z każdej par-

tii można wyrzucić dowolnego działacza, gdy

sobie tego życzy lider formacji, to powstaje

kilka zasadniczych skutków dla całego syste-

mu politycznego i prowadzą one do całkowi-

tej alienacji tych systemów wobec oczekiwań

społecznych. Funkcjonujące partie przypomi-

nają raczej prywatne fundusze emerytalne li-

derów, a nie środowiska pracujące nad roz-

wiązaniem zasadniczych problemów społecz-

nych. Stąd całkowity brak programów, woli

zmian, interesujących osób w polityce, ale tak-

że brak nowych ludzi, przedstawicieli nowej ge-

neracji. Jeśli nawet się pojawiają, to nie od-

grywają żadnej roli i szybko upodobniają się

do swoich starszych i bezbarwnych kolegów.

Dzieje się tak dlatego, że to dla nich jedyna

szansa awansu i kariery – nie narazić się sze-

fowi. Dla obywateli oznacza to jednak, że nie

mogą oni dokonywać wyboru między realnymi

partiami, lecz jedynie pomiędzy liderami. Po-

nadto fundusze partyjne, na które składamy się

wszyscy, są w istocie wydawane na promocję

tych samych kilku osób, a nie na promocję

idei, programów czy postulatów. Stąd właśnie

wywodzi się powszechne w naszym kraju uczu-

cie, że polityka idzie swoją drogą, a życie swo-

ją. Już nie wierzymy ani w sprawne państwo,

ani w ideową politykę. W konsekwencji grzęź-

niemy w marazmie i jak ognia unikamy aktyw-

ności politycznej. Z tego właśnie powodu wie-

lu wybitnych Polaków – pomimo sukcesów za-

wodowych – nie garnie się do polityki. Jednak-

że hasło „daleko od polityki” jest jednocześnie

hasłem „daleko od dobrej energii społecznej,

od radości życia w państwie przyjaznym i spraw-

nym”. To także hasło, które w konsekwencji ze-

zwala na biurokrację, marnotrawstwo środków

publicznych, absurdy administracji.

Wiele drobnych zmian,

czyli wprowadzenie

w życie projektów

Komisji Nadzwyczajnej

Przyjazne Państwo

Zmiany w ustawach: o zamówie-

niach publicznych, o planie zago-

spodarowania przestrzennego, o pra-

wie budowlanym, o podpisie elektro-

nicznym, o rachunkowości, o kosz-

tach reklamy i reprezentacji, o VAT,

o wykonywaniu różnych zawodów,

w tym o dostępie do zawodów praw-

niczych, i innych.

Prawie sto projektów komisji

ugrzęzło w komisjach stałych. Są to

projekty uzgodnione z wieloma or-

ganizacjami biznesu, mające kluczo-

we znaczenie dla zracjonalizowania

wielu ustaw. Postulatów naprawy pol-

skiej gospodarki jest tak wiele, że wy-

magają one osobnego dokumentu,

dokładnego planu naprawczego. Two-

rzą go dla nas najlepsi eksperci, wy-

bitni ekonomiści. Powyższe postula-

ty gospodarcze to dopiero początek.

Finansowanie partii

przez obywateli.

Zasada darowizny z puli 2,5 proc.

od podatku, deklarowanej przez obywa-

teli przy rocznym rozliczeniu podatkowym.

Z tej samej puli 2,5 proc. finansowanie

Kościoła i organizacji pozarządowych. To

obywatel wybiera, na co chce przeznaczyć

pieniądze.

Gospodarka jest

najważniejsza

Rządy PO i wcześniejsze rządy PiS nie

zrealizowały żadnych ważnych postulatów

środowisk gospodarczych oprócz uchwa-

lonej obniżki podatków. Uchwalonej

w 2006 roku, a wprowadzonej w 2008. Tak

czy inaczej, chwała im za to. Warto było-

by jednak tę zmianę doprowadzić do koń-

ca i zwieńczyć postulatem 3 razy 18: ta sa-

ma stawka CIT, PIT i VAT. Niestety, rząd

Tuska podniósł – a nie zmniejszył – po-

datki VAT. Wprowadzenie podatku liniowego

jest ważnym, ale nie kluczowym dziś postulatem

w polskiej gospodarce! Będziemy go promować,

lecz jest kilka spraw o bardziej doniosłym zna-

czeniu. Polsce grozi poważny kryzys finansów

publicznych z powodu braku reform i złego funk-

cjonowania rządu. Deficyt sięgający 8 proc. PKB

to sytuacja, w której należy bić na alarm. W tej

sprawie kumulują się wszystkie inne problemy

gospodarcze, a przy tym ma ona znaczenie za-

równo makro-, jak i mikroekonomiczne. Przede

wszystkim zapanowanie nad tak wielkim defi-

cytem wymaga odważnych decyzji politycznych

i wizji działania, gdyż sprawa ma wymiar oszczęd-

ności dziesiątków miliardów rocznie przez wie-

le lat. Nie zlikwiduje się tak wielkiego proble-

mu drobnymi korektami.

Kultura i armia

trudności. Ministerstwo gospodarki powinno

przestać zajmować się sprawami nadzoru

w spółkach, gdzie posiada tak zwane resz-

tówki, konieczne jest zatem szybkie pozbycie

się tych małych pakietów i zwolnienie tysięcy

urzędników, którzy tam pracują w imieniu

Skarbu Państwa. Pozostałe funkcje kontrolne

powinny być przekazane do Agencji Rozwo-

ju Przemysłu.

Postulujemy zwiększenie nakła-

dów na kulturę i zmniejszenie ich na wojsko.

Polska – po doświadczeniach drugiej wojny

światowej, ale też całej naszej historii – po-

winna wyzbyć się w polityce zagranicznej ja-

kichkolwiek elementów militarnych. Stop mi-

sjom wojskowym. Wiele krajów członkowskich

NATO nie bierze udziału w misjach i nie od-

bija się to niekorzystnie na ich pozycji między-

narodowej. Co więcej, żadne publiczne obiet-

nice dotyczące korzyści z udziału w misjach

w Iraku i w Afganistanie nie zostały spełnio-

ne – tania ropa z Iraku, inwestycje dla polskich

firm przy odbudowie tego kraju, modernizacja

polskiej armii, system rakiet Patriot i wiele in-

nych. Jednocześnie rewizji wymaga cała nasza

polityka obronna. Wojny przegrywaliśmy i prze-

gramy następne ze względu na ogromną róż-

nicę potencjału pomiędzy Polską a chociażby

Rosją. Teraz trzeba myśleć głównie o funkcjach

logistycznych i o pomocy dla ludności na wy-

padek wojny, a nie o kolejnych ofiarach bitew

wojennych. Tym, co chroniło Polskę jako wspól-

notę, była i będzie kultura. Kulturze jednak nie

można stawiać takich zadań. Ona sama je re-

alizuje wówczas, kiedy jest prawdziwie wolna.

Promocja Polski

Nasz program:

Promocja Polski jest jednym z istotnych źró-

deł wzrostu, tymczasem traktuje się ją całko-

wicie nieprofesjonalnie. Powinna stać się klu-

czowym zadaniem ministerstwa przedsiębior-

czości.

Likwidacja Senatu i ograniczenie liczby

posłów do 360.

System mieszany w ordynacji wybor-

czej: 50 proc. mandatów z systemu partyj-

nego, z metody większościowej i 50 proc.

z okręgów jednomandatowych, a więc z sys-

temu niepartyjnego

Zmieni to radykalnie obecny system par-

tyjny. Dziś to dyscyplina, a nie racja, decydu-

je o ustawach. Więcej – posłowie nie piszą

ustaw! To niewiarygodny skandal, o którym

się milczy. Sejm jest fikcją! Posłowie nie ma-

ją nic do powiedzenia. To rząd przygotowuje

wszystkie ustawy, a posłowie tylko udają, że

są autorami. Oznacza to złamanie jednej z na-

czelnych zasad demokracji – rozdziału funkcji

władzy wykonawczej i ustawodawczej, a to z ko-

lei oznacza głęboki kryzys demokracji i fikcyj-

ność polityki. Dlatego pozapartyjni posłowie

są tak ważni.

Nasz program:

Połączenie KRUS-u i ZUS-u

oraz wprowadzenie nadzoru

korporacyjnego, takiego jak dla spółek

giełdowych, dla połączonego ZUS-u

Podatek liniowy 3 razy 18

Ten system jest przede wszystkim prosty

i w tym tkwi jego siła. To jednocześnie element

konkurowania z innymi krajami, gdzie obowią-

zują już stawki liniowe.

Utrzymanie odmiennych stawek dla rolni-

ków nie musi oznaczać dwóch oddzielnych ad-

ministracji: dwóch budynków w tym samym

mieście, podwójnej liczby urzędników. To mo-

że przynieść oszczędności wielu miliardów

rocznie. Z drugiej strony działalność tej fir-

my nie podlega żadnej prawdziwej, nie zaś po-

litycznej, kontroli, a jednocześnie wydaje się

tam miliardy na inwestycje. Czas to zracjona-

lizować.

Deficyt budżetowy – obniżenie o połowę

w ciągu dwóch lat

Ograniczenie wydatków na armię, Kościół,

partie polityczne. Likwidacja decyzji komisji ma-

jątkowej i zasad funkcjonowania wielu działów

administracji, likwidacja funduszu świadczeń

kościelnych. Połączenie ZUS-ui KRUS-u. To

może dać około 20 mld oszczędności rocznie.

Nasz program:

1 proc. na armię zamiast 2 proc.

wydatków z budżetu

1 proc. na kulturę co roku

jako wydatek z budżetu

Źródło: http://www.ruchpalikota.org.pl/sites

/default/files/rp.file_.3429.231.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: