EWANGELICY_BIOGRAMY.pdf

Biogramy

osób pochowanych

na cmentarzu

ewangelicko-augsburskim

w Częstochowie

ALGAJER Henryk (1855—1935), kolejarz. Ur. 23 IX 1855 w Gostyninie,

był synem Fryderyka (Krystiana?), piwowara, i Amalii z Schillerów (Szit-

terów?).

Rodzina Algajerów przybyła w pierwszej połowie XIX w. do Gostyni-

na ze Śląska.

Algajer przez szereg lat pracował jako kolejarz; był maszynistą paro-

wozów na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Od ok. 1893 r. zamieszkiwał

wraz z żoną i dziećmi w Częstochowie. W latach dwudziestych XX w. był

pracownikiem Polskich Kolei Państwowych. Zm. 26 IV 1935 w Często-

chowie, pochowany został na miejscowym cmentarzu ewangelicko-aug-

sburskim, grób nie zachował się (wg Rejestru do planu cmentarza znaj-

dował się w kwaterze 9).

W małżeństwie z Emilią Chiną (28 VI 1856—6 VII 1920), włościanką,

miał córki Helenę Wandę (ur. 1891) i Marię (ur. 1894) oraz syna Karola,

działacza niepodległościowego, politycznego i związkowego, senatora

Drugiej Rzeczypospolitej.

APCz, Akta m. Częstochowy 27/33, t. IX, k. 1733–1736; USCCz, Parafia ewang.–augsb.

1935, akt zgonu nr 7, k. 73.

Juliusz Sętowski

ARAMOWICZ (ARAMOWICZ-LITTAWOR) Stanisław Maria (1891—

1970), lekarz. Ur. 27 VII 1891 w Wilnie, był synem Józefa Marii, sekretar-

za generalnego kurii ewangelicko-reformowanej w Wilnie (zm. 1940)

oraz Marii z Pietkiewiczów (zm. ok. 1902), ziemianki.

Aramowicz ukończył gimnazjum w Wilnie, później studiował medycy-

nę na Uniwersytecie w Kijowie. W dn. 18 V 1918 otrzymał dyplom lekar-

za. W końcu tego roku jako ochotnik wstąpił do Woj-

ska Polskiego; w latach 1919—20 brał udział w woj-

nie polsko-bolszewickiej. W czasie kampanii wojen-

nej dotarł do Kijowa. W trakcie walk został ciężko

ranny. Po zakończeniu wojny powrócił do majątku

rodzinnego (matki) Ignapol (w powiecie dziśnień-

skim, województwo wileńskie). Aramowicz praco-

wał jako lekarz w Wilnie, majątkiem zarządzała

żona. Zmobilizowany do wojska 1 IX 1939, jako

lekarz w stopniu kapitana brał udział w kampanii

1939; do pierwszych dni października służył w

pociągu sanitarnym. Unikając niewoli sowieckiej

przedostał się przez Równe do niemieckiej strefy

okupacyjnej. Osiadł w Dąbrowie Górniczej, gdzie

otrzymał pracę lekarza w Hucie „Bankowej”.

Oskarżony przez Niemców o sabotaż, na początku

1943 r. został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w

Gross-Rosen. Później przewieziono go do obozu w Mauthausen. Po wyz-

woleniu obozu przez armię amerykańską w 1945 r. znajdował się w stanie

skrajnego wyczerpania; był leczony w szpitalu polowym amerykańskim.

Po powrocie do Polski pracował jako lekarz Ubezpieczalni Społecznej w

Kamienicy Polskiej, później w Poraju k. Częstochowy. Zm. 28 XI 1970 w

Częstochowie, pochowany został w kwaterze 7, rząd IV, grób 11.

Jego żoną była Helena Pancewicz (1904—1987), która studiowała na

Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie.

W 1943 r. aresztowana wraz z dziećmi, została osadzona w obozie w Będzi-

nie. W małżeństwie z nią miał syna Jerzego Mariana, biologa oraz córki:

Zofię Danutę, zamężną z Andrzejem Engelkingiem, inżynierem budow-

nictwa; po ukończeniu studiów medycznych pracowała jako lekarz

pediatra, M a r i ę A l i n ę B u r g h a r d t (ur. 25 III 1924 w Wilnie),

która w 1941 r. ukończyła Liceum im. Księcia Adama Jerzego Czartory-

Stanisław Aramowicz

Biogramy

skiego w Wilnie i rozpoczęła studia medyczne na Uniwersytecie im. Ste-

fana Batorego. Po prześladowaniach ze strony okupantów sowieckich,

później niemieckich, wraz z rodziną wydostała się z Wilna i osiadła w

Dąbrowie Górniczej. Od marca 1945 kontynuowała studia na Wydziale

Lekarskim UJ w Krakowie. W 1950 r. otrzymała dyplom lekarza. Jeszcze

przed ukończeniem studiów zatrudniona była w Pogotowiu Ratunko-

wym w Częstochowie. Od 1 IX 1949 pracowała, na oddziale okulistycz-

nym Szpitala Maltańskiego (później Szpital im. prof. W. Orłowskiego). W

1953 r. uzyskała I stopień, a w 1958 r. II stopień specjalizacji w zakresie

okulistyki. W 1962 r. została ordynatorem oddziału okulistycznego w

tymże Szpitalu. Zatrudniona była też w Miejskiej Poradni Okulistycznej,

Poliklinice Dziecięcej, Przychodni Okulistycznej przy Hucie im. B. Bieru-

ta (Huta Stali „Częstochowa”). W małżeństwie z Leszkiem Burghardtem,

lekarzem, specjalistą radiologii, kierownikiem pracowni radiologicznych

w Częstochowie, ma dwóch synów: Andrzeja, pracownika Politechniki

Częstochowskiej, który w czasie stanu wojennego był internowany. Po

uwolnieniu, zmuszony do wyjazdu z kraju, zamieszkał w Nowym Jorku,

oraz Leszka Konrada, lekarza okulistę, od 2003 r. ordynatora oddziału

okulistycznego w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Częstochowie.

Woźniewski, Polski almanach medyczny 1956, s. 33 (dot. córki, Marii Aliny Burghardt);

— Wyględowski M., Wyględowska-Promieńska D., Okulistyka i okuliści w Częstochowie,

Cz. 2004, s. 132—134 (dot. córki, Marii Aliny Burghardt, jej męża i synów); — „Życie Czę-

stochowy” 1947, nr 73, s. 4; — USCCz, Parafia ewang.-augsb. 1970, akt zgonu; — infor-

macje córki, Marii Aliny Burghardt z Częstochowy oraz fot. i dokumenty w jej posiada-

niu; — odpis z inskrypcji nagrobnej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: