POLITYCZNA AGENTURA WPLYWU.pdf

POLITYCZNA AGENTURA WPŁYWU

POLITYCZNA AGENTURA WPŁYWU - 1

Zapewne wiele osb, zna to charakterystyczne zdanie -á Istnieją powiązania interesw tak

przemożne, że nikt nie ma ochoty ich tknąć ", ktrego autorem jest Alexandre de Merenches,

były, długoletni szef SDECE, francuskiego wywiadu i kontrwywiadu. Podobnie jest z

tematem, ktry chciałbym poruszyć.

Wspłczesne wywiady mają kontakty, ktre nie mieszczą się w kanonie zwykłych agentur. Są

to kontakty wyższego rzędu, szczeglnego znaczenia i pod specjalnym nadzorem. Należą do

sfery rzeczywistości trudno uchwytnej dla postronnego obserwatora, gdzie decyzje,

przyporządkowane instytucjonalnie rżnym ciałom i organizacjom poza wywiadem, udaje się

dostrzec dopiero w fazie wykonania.

Ta kategoria tajnych wspłpracownikw nie ma ścisłego określenia. Oddanie łącznej,

charakterystyki tej struktury utrudnia duże zrżnicowanie i zindywidualizowanie operacji

wywiadowczych, odmienność lokalnych warunkw działania oraz rżnorodność motyww

podejmowanej wspłpracy. W przeszłości najliczniejszą grupę stanowili agenci, działający z

pobudek ideowych, ale korzystający z materialnego wsparcia tajnych służb, głwnie dla

utrzymania organizacyjnych form reprezentowanego ruchu i jego propagandy. Pźniej

zastąpili ich płatni agenci. Z takich właśnie związkw rozwinął się w drugiej połowie XX w.

wywiad polityczny i agentury wpływw .

Zadania tych ostatnich tak charakteryzuje człowiek, ktry stał przez całe lata na czele

komunistycznej bezpieki - Czesław Kiszczak: á Zadaniem agentw wpływu jest urabianie

opinii publicznej lub określonych środowisk w danym kraju. Urabianie w rżnym kierunku.

Najczęściej chodzi o pozyskanie sympatii dla państwa, dla ktrego się pracuje, czasami dla

służb, dla ktrych się pracuje. Mogą też być bardziej zawiłe kombinacje, na przykład

tworzenie atmosfery niechęci wobec kogoś lub czegoś.

Agent wpływu politycznego działa w interesie własnym lub grupowym oraz w interesie służb

specjalnych, z ktrymi jest związany. Wykonuje zadania specjalne przy pomocy organizacji,

ktre funkcjonują poza wywiadem. W razie konieczności otrzymuje wspomaganie aparatu

klasycznego wywiadu. Mamy wwczas do czynienia z agenturą wpływu wyższego rzędu,

podejmującą decyzje z wysokiego poziomu władzy w strukturach państwa lub wpływowej

organizacji, albo działającą bezpośrednio przy osobie lub grupie osb, na ktre

skoncentrowane są wysiłki służb specjalnych. Zwykle celem takich działań jest

zdominowanie i przejęcie kontroli nad reprezentowaną formacją lub układem politycznym.

Wykorzystanie agentury wpływu do perfekcji opanowali Sowieci, jednak wiedza o tym, jakie

decyzje podejmowane przez organizacje międzynarodowe lub rządy poszczeglnych państw,

były dziełem agentury wpływu, pozostanie jeszcze na długo ściśle strzeżoną tajemnicą

sowieckiego imperium. W książce Anatolija Golicyna áNowe kłamstwa w miejsce starych.

Komunistyczna strategia podstępu i dezinformacjiÑ, w rozdziale zatytułowanym á Potencjał

wywiadowczy i agenci wpływuÑ czytamy, że á Wdrażanie programu Dezinformacji może być

w pełni zrozumiane tylko wtedy, jeśli weźmie się pod uwagę wykorzystywanie przez

komunistw ich potencjału wywiadowczego, a szczeglnie agentw wpływu, działających

zarwno na Zachodzie, jak i w krajach komunistycznych.Ñ

Dezinformacja Î to jedno z podstawowych zadań agenta wpływu. Osoba taka bywa

najczęściej wykorzystana do dyskretnego urabiania opinii politykw i środkw masowego

przekazu w kierunku przychylnym zamiarom i celom obcego państwa lub grupie interesw,

na rzecz, ktrej prowadzi działalność. W przeciwieństwie, bowiem do rżnego rodzaju innej

agentury, agenci wpływu nie zbierają, lecz rozpowszechniają informacje. Najczęściej

prawdziwe, ale z niszczącym, tendencyjnym komentarzem, także informacje zmanipulowane

i sfabrykowane.

áRozpoznanie i rozpracowanie agentw wpływu jest trudne choćby dlatego, że granica

między procederem, z ktrym wiążą się środki łączności (...) i wypłacana przez wywiad gaża,

a agenturalnością nieświadomą, opłacaną przez fundacje i dziwne organizacje charytatywne

lub nie opłacaną w ogle, jest płynna. Nie mwiąc już o działalności z wewnętrznego

przekonania.Ñ Î mwi Kiszczak w cytowanej już książce.

O tym, że rozpracowanie agenta wpływu jest zadaniem niezmiernie trudnym, a często wprost

niemożliwym, bardzo trafnie pisze Rafał Brzeski w tekście áWojna informacyjna:

áAgent wpływu nie wykrada tajemnic z sejfw i nie sposb go przyłapać na ágorącym

uczynkuÑ. Najczęściej nie kontaktuje się potajemnie z oficerem prowadzącym i nie otrzymuje

od niego instrukcji wywiadowczej lub wynagrodzenia. Wyjeżdża na jawne seminaria lub

konferencje naukowe, pobiera stypendia naukowe lub wykłada na zagranicznym

uniwersytecie, zagraniczni wydawcy publikują jego książki, otrzymuje nagrody twrcze,

spotyka się z politykami, ludźmi ze świata gospodarki i nauki. Zebrane áwrażeniaÑ ubrane we

áwłasne przemyśleniaÑ publikuje w mediach lub rozpowszechnia w ápolitycznych salonachÑ

albo podczas spotkań z politykami i decydentami własnego kraju. Formalnie nie robi nic

nielegalnego, tylko skutki jego działalności są niszczące.Ñ

Oczywiście, nie każdego z uczestnikw życia publicznego, ktrych wypowiedzi można by

uznać za służące interesom obcych państw lub rozpowszechniających nieprawdziwe,

zmanipulowane informacje, należy podejrzewać o związki agenturalne lub dopatrywać się w

ich działalności zewnętrznych inspiracji. Choć w potocznym rozumieniu, przypisujemy takim

zachowaniom cechy agentury wpływu, zwykle nie ma ona nic wsplnego z działalnością

prawdziwych agentw. Tę rżnicę można doskonale naświetlić, posługując się określeniem

używanym przez sowieckie GRU czy KGB. Dla kategorii ludzi, ktrzy z własnej woli,

zwykle z pobudek ideologicznych wyznawali i głosili poglądy zgodne z celami imperium,

uknuto określenie á gawnojedy Ñ

áPogarda, jaką oficerowie GRU i KGB żywili wobec takich osobnikw, nie oznaczała

naturalnie, że nie wykorzystywali ich gdzie i jak się dało, i to absolutnie nie zważając na ich

bezpieczeństwo (w przeciwieństwie do bezpieczeństwa agentw )Ñ Î pisał Wiktor Suworow o

tej szczeglnej kategorii áużytecznych idiotwÑ.

Warto, zatem pamiętać, że istnieje zasadnicza rżnica, pomiędzy ludźmi, ktrych

zaangażowanie na rzecz interesw państw obcych jest wynikiem ich ideologicznego,

autonomicznego przekonania (szczeglnie wwczas, gdy jest ono manifestowane), a tymi,

ktrzy w sposb planowy i sukcesywny, kierując się zewnętrznymi dyrektywami i korzystając

z pomocy potencjału wywiadowczego, prowadzą działalność agenturalną. Ta druga, choć

mniej spektakularna, stanowi znacznie większe zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, niż

krzykliwe stada użytecznych ágawnojedwÑ.

Ten, może trochę teoretyczny wstęp i wyjaśnienie, czym tak naprawdę jest agentura

wpływu, wydaje mi się konieczny, jeśli chciałoby się prześledzić pewne zjawiska w polskim

życiu politycznym, dostrzegając w nich więcej, niż woleliby ujawnić sami sprawcy tych

działań.

Jeśli bowiem w potocznej świadomości wielu Polakw funkcjonuje opinia, że ten, czy inny

polityk lub nawet cała partia polityczna, jest gwarantem wpływw rosyjskich czy niemieckich

w Polsce, to zwykle pojawia się poważny problem, by tezę taką uzasadnić. Nie chodzi już

nawet o twarde, bezpośrednie dowody, a bardziej o wskazanie, chociaż sensownych

przesłanek, aby mc w publiczny sposb wypowiadać takie tezy czy przypuszczenia.

Gdyby zapytać Î dlaczego Platforma Obywatelska miałaby wspierać interesy innych państw,

wbrew interesom Polski, lub reprezentować w polityce wewnętrznej środowiska związane z

komunistyczną nomenklaturą i agenturą - to prba udzielenia twierdzącej i sensownej

odpowiedzi, wiązałaby się z poważnymi problemami.

O tym, że agentura wpływu jest jak najbardziej realnym zagrożeniem, niech świadczą słowa

profesora Andrzeja Zybertowicza, pochodzące z wywiadu, zatytułowanego áCisza wokł

agentw wpływuÑ:

- á Gdy rozmawia się z funkcjonariuszami służb polskich i obcych - na naukowych

konferencjach międzynarodowych spotykałem się z oficerami, a nawet szefami zagranicznych

służb - widać, że pojęcie agentury wpływu jest przez tych ludzi bardzo poważnie traktowane.

Ale zazwyczaj na ten temat nie mwi się w dyskursie publicznym m.in. z tego powodu, że

agenta wpływu bardzo trudno jest namierzyć w taki sposb, by nadawało się to do

uruchomienia środkw procesowych. Służby rżnych krajw diagnozują obszary wrażliwe na

działanie agentury wpływu, ale bardzo rzadko tacy agenci lądują przed sądem i rwnie

rzadko te kierunki diagnoz są ujawniane publicznie. Ale nie spotkałem się z przypadkiem, by

na pytanie o agenturę wpływu doświadczony funkcjonariusz żachnął się i mwił o jakimś

spiskowym myśleniu. Ten problem traktowany jest bardzo poważnie i, według mojej

orientacji, w polskich służbach są także funkcjonariusze, ktrzy to zagadnienie traktują

poważnie.Ñ

Jeśli chcielibyśmy w jakimś, chociaż stopniu naruszyć áciszę wokł agentw wpływuÑ i nie

narazić się na zarzut budowania bezzasadnych teorii spiskowych, będzie to zadaniem

trudnym, choć zapewne nie do końca niemożliwym. Dlatego, w następnej części wpisu na ten

temat, sprbuję pokazać te obszary życia politycznego, gdzie w ciągu ostatnich 19 lat naszej

átransformacjiÑ mogliśmy mieć do czynienia z agenturą wpływu.

Źrdła:

- áGenerał Kiszczak mwi... prawie wszystkoÑ, s. 23. Autorzy Witold Bereś, Jerzy Skoczylas;

wyd. Polska Oficyna Wydawnicza BGW Warszawa 1991 r.

- Anatolij Golicyn - áNowe kłamstwa w miejsce starych, komunistyczna strategia podstępu i

dezinformacji.Ñ Biblioteka Służby Kontrwywiadu Wojskowego .Warszawa 2007r.

- Norman Polmar, Thomas B. Allen, Księga Szpiegw: Encyklopedia, Warszawa, Magnum,

2000r.

- Ryszard Świętek - Najniebezpieczniejsza broń mocarstw. Agentura wpływu.

http://ojczyzna.pl/ARTYKULY/BRZESKI-R_Wojna-Informacyjna.htm

- Wiktor Suworow - á GRU. Radziecki wywiad wojskowy". Warszawa 1999 r.

http://www.medianet.pl/~naszapol/0732/0732zybi.php

POLITYCZNA AGENTURA WPŁYWU (2)Î POD SOWIECKIM NADZOREM

áJaskrawym przykładem, świadczącym o spełnianiu podrzędnej roli tajnych służb PRL w

stosunku do służb sowieckich także po 1956 r., jest tzw. Połączony System Ewidencji Danych

o przeciwniku (PSED) - komputerowy system zbierania informacji o osobach (cudzoziemcach

i własnych obywatelach) oraz organizacjach uznanych za wrogie dla obozu państw

komunistycznych, pozostających w sferze zainteresowań jednostek operacyjnych.

Sygnatariusze porozumienia PSED zobligowani byli do przekazywania danych do centrali w

Moskwie raz na dwa tygodnie. Chodziło tu o informacje, ktre przez służby państw

niepodległych są szczeglnie chronione. W systemie PSED rejestrowano także osoby

zajmujące się działalnością opozycyjną. Informacje o rejestrowanej osobie, przekazywane do

Moskwy, charakteryzowały się wysokim stopniem szczegłowości. Oprcz danych

personalnych zawierały także charakterystyki psychologiczne, opis stanu majątkowego i

szczegłowe informacje o rodzinie. System działał od 1978 r. Część dokumentacji systemu

dotyczącej opozycji i Kościoła, zgodnie z sugestią przedstawiciela PSED, członka rezydentury

KGB w Warszawie, zniszczono na przełomie roku 1989 i 1990, kopia natomiast pozostała w

moskiewskiej centrali. Według wiarygodnych zeznań funkcjonariuszy przed zniszczeniem akt

operacyjnych w Wydziale XI Departamentu I MSW sporządzono ich streszczenia, a następnie

ukształtowane w ten sposb informacje przelano na dyskietki komputerowe i oddano

przełożonym.

Nie wiadomo, kto aktualnie dysponuje zmagazynowaną na dyskietkach wiedzą. Można

domniemać, że materiały te znajdują się w rękach dawnych zwierzchnikw służb specjalnych.

Nie można wykluczyć, iż dostęp do tych informacji mają rwnież zagraniczne wywiady, a w

szczeglności KGB i GRUÑ Î to fragment raportu o zasobach archiwalnych MSW,

sporządzonego w okresie rządw Jana Olszewskiego.

Mało znana jest informacja, że, jeszcze do jesieni 1990 r. (czyli rok po powstaniu rządu

Tadeusza Mazowieckiego) wojskowe służby specjalne przekazywały informacje o áwojskach

trzecichÑ do centrali Układu Warszawskiego w Moskwie. Było to zgodne z obowiązującą

wwczas pragmatyką, ktrej zwyczajnie nikt nie zamierzał zmieniać.

Przykłady świadczące, że służby specjalne PRL-u były jedynie przedłużeniem służb

sowieckich i przez cały okres swojej działalności pozostawały zależne od moskiewskich

dyrektyw, są już na tyle liczne i znane, że można ten fakt uznać za udowodniony.

Wspłczesne opowieści ludzi komunistycznej bezpieki, o ich ásłużbie dla PolskiÑ trzeba

zaliczyć do mitw III RP. Jaskrawym przykładem wypełniania woli sowieckich mocodawcw

jest sprawa ápolskiego BondaÑ czyli agenta sowieckich służb Mariana Zacharskiego, ktry

został wcielony do polskiego wywiadu dopiero po aresztowaniu w USA i otrzymaniu wyroku

dożywocia. Wywiad PRL-u spełnił w tym wypadku rolę áfirmyÑ, legalizującej Zacharskiego.

W czasach pźnego PRL Îu przedstawiciele radzieckich służb rezydowali w MSW (KGB), w

MON (GRU i KGB) oraz w miejscach stacjonowania grup wojsk radzieckich (służby

zabezpieczenia i penetracji). Warto podkreślić, że na teren jednostek Armii Czerwonej nie

miała prawa wstępu żadna z służb polskich. Niezależnie od tych áoficjalnychÑ pobytw

należy brać pod uwagę nieznaną liczbę agentw pracujący pod przykryciem i tzw.

nielegałw, prowadzonych przez rezydentury KGB i GRU przy ambasadzie i konsulatach

ZSRR.

Znamiennym przykładem działalności sowieckiej agentury pod przykryciem jest sprawa,

opisana w książce Jana Dziadula áRozstrzelana kopalniaÑ, w ktrej znajdujemy opowieść

byłego komendanta wojewdzkiego MO w Katowicach, gen. Jerzego Gruby. Milicjant

wspomina, jak po tragedii áWujkaÑ zastrajkowała huta áKatowiceÑ, w ktrej działania

odblokowujące nie do końca były skuteczne. Protest nadal się tlił. Po jej ponownym

odblokowaniu prowadzone było śledztwo w stosunku do organizatorw strajku. á Nie

wszystkich zdołaliśmy zatrzymać. Nagle pojawił się w Katowicach konsul radziecki, Gienadij

Rudow. Niewiele spraw mnie w życiu dziwi, ale byłem szczerze zdziwiony, kiedy zażądał, aby

w stosunku do jednego z organizatorw strajku umorzyć śledztwo, nie szukać go listami

gończymi, bo został już wycofany do... Związku Radzieckiego.Ñ

Oficjalnym szefem grupy KGB w Polsce był zawsze generał, umiejscowiony jako I sekretarz

ambasady ZSRR Grupa KGB liczyła - w zależności od aktualnych potrzeb - od kilku do

kilkudziesięciu pracownikw. Oficerowie KGB do połowy lat osiemdziesiątych dysponowali

stałymi przepustkami do gmachw MSW. Swobodnie poruszali się gdzie chcieli i jak chcieli.

Każdy departament miał swego áopiekunaÑ z głosem doradczym, ktry utrzymywał

codzienne, robocze kontakty. Do jego obowiązkw należało między innymi opiniowanie

działalności funkcjonariuszy SB. Przedstawiciele KGB mieli dostęp do wszystkich

materiałw w, dostawali stenogramy z podsłuchw najważniejszych obiektw, mieli prawo

sięgania do archiww MSW, nawet najtajniejszych. Korzystali z lokali konspiracyjnych

MSW, samochodw i kierowcw.

Nieprzypadkowo, strukturą najmocniej uzależnioną od Związku Sowieckiego były wojskowe

służby specjalne. Od początku działania tej formacji, czyli roku 1943 sto procent wszystkich

stanowisk w Informacji Wojskowej, aż do zakończenia działań wojennych było zajętych

przez oficerw sowieckich. Informacja w Polsce miała wyłącznie zadania policyjne,

terroryzowała, bowiem zarwno kadry, jak i zwykłych żołnierzy, wymuszając na nich

posłuszeństwo i całkowitą lojalność wobec komunistycznych przełożonych. Jak najbardziej

uprawnione jest więc określenie, że była to zbrodnicza organizacja terrorystyczna, ktra za

pomocą przestępczych metod trzymała społeczeństwo w szachu. To z tej, zbrodniczej

formacji wywodzi się Czesław Kiszczak i gen Wojciech Jaruzelski ( agent IW. áWolskiÑ) Î

áojcowie założycieleÑ III RP.

W roku 1957 zmieniono nazwę IW na Wojskową Służbę Wewnętrzną, a w roku 1991, po

połączeniu z II Zarządem Sztabu Generalnego LWP (wywiad) na Wojskową Służbę

Informacyjną. Do końca działalności WSW, w gmachu na ul.Oczki w Warszawie urzędował

rezydent GRU.

Przez całe lata niepodległej Polski, wojskowymi służbami kierowali ludzie wyszkoleni w

sowieckich uczelniach szpiegowskich. Po 1991 roku w całym Polskim Wojsku na

dowdczych stanowiskach było około 3 tysięcy oficerw, ktrzy skończyli kursy GRU i KGB

w Moskwie. Wojskowe służby miały bardzo rozbudowaną agenturę krajową, przy czym

miejsce lokowania wielu agentw, świadczy, że zainteresowania WSW-WSI daleko

wykraczały poza sprawy wojskowości. W samych tylko urzędach centralnych, doliczono się

170 tajnych wspłpracownikw WSI. Zmiany organizacyjne dokonane na przełomie lat 80. i

90. nie miały żadnego, zasadniczego znaczenia. Służby wojskowe przez cały czas swojej

działalności pełniły rolę aparatu politycznego. Prace Komisji Weryfikacyjnej WSI pozwoliły

ujawnić obraz rzeczywistej struktury służb wojskowych: spośrd blisko 10 tysięcy

działających w 1990 r. w kraju i za granicą wspłpracownikw tych służb aż 2,5 tysiąca to

ludzie ulokowani w centralnych instytucjach administracyjnych i gospodarczych kraju.

Już tylko ta liczba i znajomość karier ludzi, związanych z WSI powinna świadczyć, że wpływ

tej formacji na proces tworzenia III RP był bardzo znaczący.

Byłoby naiwnością uważać, że wojskowe służby, w pełni podległe dyrektywom Moskwy i

dowodzone przez jej ázaufanych przyjaciłÑ mogły pozostać wolne od wpływw sowieckiej

agentury. Rwnie dużą naiwnością byłoby domniemywać, że wpływy sowieckich służb ustały

z chwilą odzyskania przez Polskę niepodległości, czy od momentu wyjazdu z naszego kraju

ostatniego rezydenta KGB.

A jednak byli w Polsce ludzie, ktrych wiara w siłę átransformacji ustrojowejÑ skłaniała do

całkiem innych ocen sytuacji. W roku 1992 wczesny wiceminister ON, Bronisław

Komorowski twierdził, że wprawdzie á Między służbami specjalnymi Wojska Polskiego i armii

radzieckiej istniała ścisła wspłpraca. Była to jednak raczej wspłpraca instytucji, a nie

kontakty agenturalne oparte na zasadzie indywidualnego werbunku. Po co więc radzieckie

służby specjalne miałyby lokować agentw w instytucji w pełni sobie podporządkowanej? To

jest wątpliwe. W ramach tej zinstytucjonalizowanej wspłpracy, na wysokich szczeblach byli

przedstawiciele służb radzieckich. To są fakty i temu nikt nie przeczy. Uważam, że odwołanie

radzieckich oficerw łącznikowych - rezydentw, powinno przerwać wspłpracęÑ

Czy wolno w ogle sądzić, że sowieci stosowali się do oficjalnego zakazu werbunku

agenturalnego w Polsce i rezygnowali z utworzenia u nas siatki agenturalnej? I jak ta opinia

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: