Wiliam R. Glover - Teoria i praktyka Huny.pdf

(486 KB) Pobierz
Microsoft Word - W.R.Glover-Teoria i praktyka huny
Wiliam R. Glover
TEORIA I PRAKTYKA HUNY
Huna. Teoria i praktyka wiedzy tajemnej
WSTĘP
Praca niniejsza stanowi cykl wykładów opracowanych przez Williama R.Glovera.
przejrzanych i zaleconych do publikacji przez M.F.Longa, który uznał je za znakomite, szczególnie
dla ludzi chcących studiować Wiedzę Tajemną.
Pod nazwa tą kryje się praktyczny system psychologii przechowany od tysięcy lat w niezmienionej
formie, zachowany na Hawajach prawie do naszych czasów pod nazwę HUNA, co znaczy
dosłownie właśnie Wiedza Tajemna.
M.F.Long odkrył ów system, poświeciwszy pięćdziesiąt z górą lat badaniom nad obyczajami
i tradycja, dawnych kahunów kapłanów obrzędów hawajskich.
Wiedza Tajemna uczy, Ŝe człowiek składa się z trzech oddzielnych, niezaleŜnych jednostek
świadomości, które obejmują w uŜytkowanie nasze fizyczne ciało na przeciąg Ŝycia. Odpowiada to
współczesnej psychologii, uznającej trzy stany umysłu: podświadomy, świadomy i nadświadomy.
KaŜda jednostka świadomości uŜywa naszej “siły Ŝyciowej” dla swoich celów. Prawidłowe
wykorzystanie tej energii w połączeniu z właściwe technikę twórczej modlitwy pozwoli kaŜdemu
Czytelnikowi osiągnąć sukcesy sprawdzalne w dziedzinach bardzo wymiernych, jak: dobra
Materialne, siła duchowa, zdrowie lub spokój umysłu.
Wykłady zawierają kompletną podstawową, wiedzę o HUNIE, a co waŜniejsze, wskazówki
dotyczące praktyki. Dzięki temu po przestudiowaniu niniejszej pracy kaŜdy moŜe praktykować
Wiedzę, osiągając zdumiewające rezultaty, pod warunkiem, Ŝe będzie się trzymał ściśle wskazówek
zawartych w wykładach. Wszelkie odchylenia od metody powodują jedynie nieskuteczność
modlitwy. Nie naleŜy teŜ zanosić próśb, które ignorowałyby w wolna wolę innych osób nie tylko
pozostaną niewysłuchane, ale jeszcze karmicznie obciąŜają proszącego.
Praca ta zawiera kompletna Wiedzę Tajemną. Bardzo szerokie omówienie Wiedzy znajdę
czytelnicy w ksiąŜkach M.F. Longa. Jedno jest pewne Wiedza Tajemna działa i jej praktyka jest
bardzo skuteczna. Głowa do góry, drogi Czytelniku nie na rzeczy niemoŜliwych. MoŜe po
przeczytaniu tej pracy zapadnie w Twoje serce iskierka światła, która nauczy Cię pomagać sobie
i innym.
Rozdział I
JĘZYK UMOWNY
Wiedza Tajemna, jedna z najstarszych i najlepiej strzeŜonych tajemnic świata, została
poddana w dwudziestym wieku dokładnym, analitycznym badaniom. A jednak mało brakowało, by
człowiek współczesny z własnej winy rozminął się z tą wiedzę, która łęczyc w sobie psychologię
z religią, jest być moŜe najlepszym i najpełniejszym systemem tego rodzaju, jaki kiedykolwiek
istniał na świecie.
Znaczna cześć Wiedzy Tajemnej została ponownie odkryta przez psychologię jako myślenie
pozytywne, na temat, którego napisano wiele ksiąŜek.
Wielu czytelnikom z pewnością, znane są pojęcia, zawarte w ksiąŜce Normana Vincenta Peale pt.
“ Moc pozytywnego myślenia ”. KsiąŜka Napoleona Hill “ Myśl i stawaj się bogatym ” podaje
metodę Andrew Carnegie, jaką naleŜy stosować dla uzyskania osiągnięć w Ŝyciu. Cytowani są tacy
ludzie, jak F. W. Woolworth, O.Wanamaker, W.Wilson. G.Eastman jako ci, którzy zawdzięczają
swe sukcesy zasadzie myślenia pozytywnego.
Popularna ksiąŜka Maxwella Maltz pt. “ Psychocybernetyka ” proponuje czytelnikom
samodoskonalenie się poprzez programowanie w podświadomości sugestii, a następnie
wykorzystanie mechanizmu sprzęŜenia zwrotnego, jaki występuje w cybernetyce.
Jednak większość czytelników tych ksiąŜek po jakimś czasie zarzuca próby praktykowania
opisywanych technik, poniewaŜ nie osiągają, spodziewanych rezultatów.
Dlaczego owe techniki tak często zawodzą? Odpowiedź na to pytanie leŜy w Wiedzy Tajemnej.
Ludzie, którzy Wiedzę Tajemna znali, praktykowali bardzo prostą, a jednocześnie wyrafinowane
formę myślenia pozytywnego, przynosząc widoczne rezultaty. Do ogólnej wiedzy przedostała się,
niestety, tylko część pojęć, zawartych w Wiedzy Tajemnej, w rezultacie czego wiele osób, które
próbują “myśleć pozytywnie” nie osiąga poŜądanych rezultatów. Tymczasem około siedmiu tysięcy
lat temu pewna ilość ludzi praktykujących Wiedzę Tajemną osiągała rezultaty, które według
dzisiejszych pojęć mogą być określone tylko jako cuda.
Nie tylko oni znali zasady myślenia pozytywnego, lecz ich rozumienie podstawowych pojęć z tej
dziedziny było znacznie bardziej jasne, niŜ we współczesnej psychologii, a strona techniczna
praktyki bardziej wyrafinowana, niŜ dziś.
NajbliŜsze rezultatów osiąganych przez ludzi znających wiedzę Tajemną były cudowne
uzdrowienia, dokonywane przez Chrystusa. Badania prowadzą więc do wniosku, Ŝe Chrystusowi
znane były pojęcia zawarte w Wiedzy Tajemnej. Jest ona bowiem czymś więcej, niŜ prowadzącą do
poŜądanych rezultatów metodą myślenia pozytywnego. Zawiera w sobie filozofię Ŝyciową, która
moŜe być uznana za religię.
RozwaŜana z punktu widzenia religii Wiedza Tajemna moŜe okazać się najprostszym,
najpełniejszym i najdoskonalszym z systemów tego rodzaju. Opierając się na oryginalnych, sobie
tylko właściwych pojęciach i nie odstępując od nich. Wiedza Tajemna pozwala wyjaśnić
podstawowe przekonania wielu istniejących obecnie na świecie systemów religijnych.
System znany dziś jako Wiedza Tajemna istniał początkowo nic posiadając nazwy, przekazywany
z pokolenia na pokolenie przez długie wieki. Kiedy został ponownie “odkryty” na Hawajach,
nazwano go “Huna” co oznacza po hawajsku: tajemnica, sekret. “U” wymawia się tu zwyczajnie,
jak w języku polskim. W tłumaczeniu polskim sens tego słona najlepiej oddaje nazwa “Wiedza
Tajemna”, tak jak tłumaczą Ją Anglicy “Secret Science” /przyp. tłum./.
Kapłan Wiedzy Tajemnej nosi w języku Polinezyjczyków nazwę “kahuna” co oznacza: człowiek,
przechowujący wiedzę tajemną, wtajemniczenie w system Wiedzy było dostępne wyłącznie
członkom dziedzicznego klanu kapłanów, którzy przechowywali je, przekazując z pokolenia na
pokolenie. Nigdy nie było spisane, zamiast tego wykształcono specyficzny język, który oddawał tak
zewnętrzne jak i wewnętrzne znaczenie kaŜdego elementu Wiedzy. Tylko wtajemniczeni,
wyłącznie oni znali ukryte znaczenie tekstów.
Zachodzi tu podobieństwo z wtajemniczeniem, dokonywanym we współczesnych loŜach
i bractwach równieŜ występuje podwójne znaczenie słów i tylko wtajemniczony członek danej
loŜy noŜe zrozumieć znaczenie tajnego wyrazu.
Dzięki migracjom znajomość Wiedzy Tajemnej rozprzestrzeniła się ostatecznie w kilku częściach
świata.
Max Freedom Long zetknął się z Wiedzą, a raczej uświadomił sobie, Ŝe istnieje taki system, przez
przypadek. Następnie spędził większą cześć Ŝycia na poszukiwaniach specyficznego języka
Wiedzy, który nazwał szyfrem i w kilku ksiąŜkach opisał swoje odkrycia w tej dziedzinie. Poświęcił
pięćdziesiąt z górą lat na Ŝmudne zestawienie okruchów Wiedzy, która udało mu się odnaleźć.
Dzięki jego, gigantycznej pracy moŜna juŜ w ostatnich czasach mówić o odtworzeniu w pełni
owego bezcennego systemu.
Przed wielu laty Long zawarł znajomość z kustoszem Muzeum Historii Naturalnej w Honolulu, dr
Hilliaem Tufts Brigharoera, który miał juŜ wtedy za sobą czterdzieści lat studiów nad
Hawajczykami, ich społeczeństwem, religię i innymi zagadnieniami ich kultury. Long słyszał, ze
kapłani hawajscy mogli chodzić bez szwanku po gorącej, świeŜo wypływającej z wulkanu lawie i
zainteresowany tym zjawiskiem pytał doktora o prawdziwość owych opowieści. Dr Brigham
odpowiedział, Ŝe kapłani chodzili po goręcej lawie w czasach, gdy on zaledwie przybył na Hawaje.
On miał równieŜ doświadczenia tego rodzaju cięŜkie, przeznaczone do górskich wędrówek buty,
jakie miał na nogach, przepaliły się, ten sam los spotkał skarpetki, jednak jego stopy pozostały
nietknięte. Wystarczyła modlitwa tubylców o ochronę i ochrona została dana. Kapłani ci
uzyskiwali równieŜ wspaniałe wyniki w leczeniu i uzdrawianiu.
Na szczegółowe pytania Longa dr Brigham odpowiedział, Ŝe kapłani ci mają specyficzny system
psychologii i religii, zachowany w czystej formie i jakiekolwiek jest jego źródło, system ten działa
i słuŜy im.
Pomimo czterdziestoletnich prób nauczenia się owej magii dr Brighamowi nią udało się to,
poniewaŜ Wiedza Tajemna była zbyt święta dla kapłanów, aby mogli udostępnić je obcemu.
Po tym spotkaniu Long spędził jeszcze szesnaście lat na Hawajach próbując odnaleźć ukryte
znaczenie recytacji i modlitw kapłanów tubylczych. Dalsze badania prowadził juŜ w Kalifornii i do
roku 1936 zdobył pełną wiedzę o podstawowych zasadach tajemnej nauki.
Archeologowie ustalili, Ŝe obecni mieszkańcy archipelagu Polinezji przywędrowali z kontynentu
azjatyckiego. Studia nad początkami Wiedzy Tajemnej potwierdzają te odkrycia.
Warner Wolf w ksiąŜce “ Wyspa śmierci ” /1948/ omawia podobieństwo pomiędzy hieroglifami
egipskimi i pismem mieszkańców Wyspy Wielkanocnej, sugerując, ze musiały istnieć jakieś
pradawna powiązania Egipcjan z tymi Polinezyjczykami, którzy zamieszkują Wyspę Wielkanocną.
RównieŜ badania Longa zdecydowanie potwierdzają tę tezę. takŜe w odniesieniu do współczesnych
Polinezyjczyków.
Pierwsza ksiąŜka Longa pt.: “Odkrycie staroŜytnej magii” została opublikowana w Anglii. Wśród
jej czytelników znalazł się korespondent wojenny Reginald Stewart, który jako młody człowiek
pobierał nauki tej samej Wiedzy tajemnej wśród szczepu Berberów w górach Atlasu w północnej
Afryce. Stara kobieta które zwano “kuahini” /porównaj: kahuna/ potrafiła stosować Wiedzę w
praktyce. Adoptowała ona Stemarta i zaczęła uczyć jego oraz swą siedemnastoletnią córkę
staroŜytnych wierzeń i praktyk. Niestety,/zaledwie rozpoczęto naukę, kobieta zginęła od zabłąkanej
kuli podczas bitwy, którą prowadziły dwa wojujące ze sobą szczepy.
Nie znalazłszy Ŝadnego innego nauczyciela Stewart powrócił do Anglii, zabierając ze sobą notatki.
Po latach, czytając ksiąŜkę Longa uświadomił sobie, Ŝe autor opisuje ten sam system. Wiele
specyficznych słów, jakich uŜywała jego nauczycielka dla opisanie swych wierzeń, było prawią
identycznych z hawajskimi.
Stewart napisał do Longa i podzielił się z nim całą posiadaną wiedzą. Wspólnie zdołali oni
z posiadanych fragmentów odtworzyć zasady Wiedzy Tajemnej.
Kuahini opowiedziała między innymi historię swego szczepu. Niegdyś był on jednym z dwunastu
spokrewnionych ze sobą szczepów. Były one w północnowschodniej Afryce w czasach, gdy Saharę
była Ŝyzną, zieloną krainą, którą przecinały rzeki. Gdy rzeki wyschły, ludy te zaczęły się obawiać,
Ŝe wyginą, a wraz z nimi zaginie Wiedza. UŜyły więc swych mocy psychicznych dla znalezienia na
świecie miejsca, do którego mogłyby się przenieść i gdzie ich wierzenia byłyby” bezpiecznie
przechowane. Miejscem, które wybrano, były wyspy Pacyfiku. Szczepy porzuciły Egipt i wyruszyły
w duŜych, podwójnych łodziach wzdłuŜ Morza Czerwonego na Ocean Indyjski, skąd dotarły do
odległych wysp.
Jak juŜ powiedzieliśmy, było dwanaście szczepów. Szczep, z którego pochodziła kuahini,
pozostawiono jako straŜ tylną w obawie, aby pozostałe szczepy nie zostały zatrzymane przez
ówczesnych wodzów tych krain. Szczep ten dotarł następnie w góry Atlasu, gdzie mógł Ŝyć
i zachować swą Wiedzę. Kuahini twierdziła, Ŝe szczepy, o których mowa, dały początek
zagubionym w pustyni plemionom Izraela.
Jedenaście szczepów, które wywędrowały, podzieliło się. Jeden z nich udał się wzdłuŜ wybrzeŜy
Afryki do Madagaskaru. Widocznie szczep ten częściowo osiedlił się na Madagaskarze, gdyŜ
jeszcze dziś, dwa tysiąca lat później połowa wyspy jest zamieszkała przez ludzi o jasnobrązowej
skórze mówiących językiem Malagasy. który naleŜy do dialektów polinezyjskich.
Inne szczepy powędrowały przez Arabię do Indii. Nie pozostawiły tam śladów swego języka,
natomiast pozostawiły ślady swej Wiedzy. O ile na Madagaskarze dowód tej teorii stanowi język, w
Indiach stanowią go idee. Kapłani Władzy widocznie przyjaźnili się z kapłanami innych religii tego
okresu, dzięki czemu nauczyciele Jogi zostali wprowadzeni w zasady Wiedzy, która później
stopniowo uległa deformacji.
Pozostałością są ćwiczenia oddechowe, które będąc podstawowe sprawa dla ludzi praktykujących
Wiedzę, waŜne są takŜe w Jodze. Jogini, zamiast zachować Wiedzę w czystej postaci, zaczęli
prawdopodobnie eksperymentować, skutkiem czego została ona poplątana tak, Ŝe tylko szczotkowe
jej praktyki istnieją dziś. z drugiej strony Wiedza Tajemna istniała zapewne w czystej postaci w
czasach, gdy Budda reformował współczesny mu braminizm. Zawarł on część Wiedzy w swej
nauce. Pewne fragmenty nauki Buddy staja, się w pełni zrozumiałe dopiero poprzez poznanie
Wiedzy. Jako przykład moŜna podać ideę pogrąŜania się w Nirwanie, rozumianą zazwyczaj jako
przerywające egzystencję poleczenie się ze źródłem wszelkiego Ŝycia. Ola człowieka, który poznał
Wiedzę, nabiera ona nowego znaczenia wewnętrznego.
Z Indii dziesięć pozostałych szczepów powędrowało poprzez Sumatrę i Jawę dalej. Szczep, który
zawędrował na Madagaskar, nie przyłączył się do nich. Obecnie na wyspach Pacyfiku występuje
dziesięć róŜnych dialektów Języka polinezyjskiego na Nowej Zelandii, Hawajach, Tahiti, Samoa,
oraz mniejszych wyspach tego obszaru.
Odległa połoŜenie od kontynentów sprawiło, ze ludność wysp mogła w ciągu ponad dwóch tysięcy
lat zachować swoje wierzenia i praktyki wolne od wpływów innych wierzeń, jest oczywiste, Ŝe
ludzie praktykujący Wiedzę Tajemne osiedli na wyspach Pacyfiku wcześniej, nim zostały napisana
księgi Nowego Testamentu. Misjonarze, którzy przybyli na Hawaje, ze zdziwieniem stwierdzili, Ŝe
tubylcy znali wszystkie główne wątki Starego Testamentu. Nie było im natomiast znane nic z tego,
co zawiera Nowy Testament. Legendy tubylców mówiły o stworzeniu Adama i Ewy, o Raju, o
Noem i Potopie, znana była nawet opowieść o Jonaszu i wielorybie. Opowieści te pochodziły
z Chaldei i Babilonii, gdzie śydzi przebywali w niewoli. śadna legenda hawajska nie zawiera
jednak nawet najmniejszego śladu opowieści o Jezusie i Marii, czy ukrzyŜowaniu. Misjonarze
przybyli na Hawaje w roku 1620 i nie mogli pojąć, skąd tubylcy znają wątki Starego Testamentu.
Gdyby Jacyś dawni odkrywcy opowiedzieli im te wątki, z pewnością, opowiedzieliby równieŜ o
Jezusie i Marii oraz o dwunastu
Apostołach.
Po osiedleniu się szczepów na Wyspach Polinezji system Wiedzy Tajemnej rozkwitł. Kapłani byli
uzdrowicielami. Mogli np. leczyć złamania, często natychmiastowo. Mogli równieŜ patrzeć w
przyszłość. Kiedy przybyli misjonarze, wywarli, wraŜenie na tubylczych kapłanach twierdzeniem,
Ŝe Jezus dokonywał cudownych uzdrowień. Kapłani uznali więc w naturalny sposób, Ŝe
chrześcijanie w pełni znają Wiedzę Tajemną. Gdy okazało sio, Ŝe lekarze misyjni nie byli w stanie
uzdrawiać chorych tak szybko jak uzdrawiaczekahuni, tubylcy uznali za oczywiste, Ŝe
chrześcijanie, przy zewnętrznych pozorach znajomości pewnych zasad Wiedzy, nie znali systemu w
pełni, dzięki czemu ich praktyki nie przynosiły rezultatów.
Z czasem misjonarze uzyskali wpłyń na wodzów tubylczych, którzy wyjęli kapłanów Wiedzy spod
prawa. Ci zaprzestali więc wtajemniczania w Wiedzę swych dzieci, które zwyczajowo były
kontynuatorami praktyki system. Gdy starzy kapłani zaczęli wymierać, równieŜ i Wiedza zaczęła
stopniowo obumierać.
Wiedza, zachowana w czystej formie, nietknięta przez wieki, zaginęła.
Long zrozumiał, Ŝe kapłani hawajscy musieli uŜywać specjalnych słów podczas nauczania swych
dzieci zasad wierzeń. Zaczął więc studiować wszystkie słowa Języka hawajskiego, które mogły
odnosić się do umysłowej lub duchowej strony natury człowieka. Wkrótce odnalazł słowa, które bez
wątpienia opisywały tzw. “części umysłu”, jak to określa współczesna psychologia Po latach
poszukiwań zaczął wreszcie poznawać tajemną wiedzę
Wielu lat pracy wymagano znalezienia ukrytego w języku kapłanów szyfru, opisującego Ich
wierzenia. Raz odnaleziony, szyfr ów pomógł w dalszym odnajdywaniu podobnych wierzeń wśród
ludów naleŜących do innych cywilizacji.
Szyfr oparty był na języku, identycznym pod względem fonetycznym z tym, którym posługiwały się
szczepy praktykujące Wiedzę, gdy jaszcze Ŝyły w Egipcie. Podczas późniejszej wędrówki w
niektórych krajach słowa tego języka zostały zapomniane, często ulegały modyfikacjom.
Na szczęście kapłani hawajscy strzegli swego języka bardzo pieczołowicie, poniewaŜ właśnie język
zawierał szyfr opisujący ich tajemny system. Gdyby język uległ zmianom, zostałyby równieŜ
zmienione słowa kluczowe i szyfru nie udałoby się zachować. Dla zachowania czystości języka
młodzi kapłani byli ćwiczeni w zapamiętywaniu długich, śpiewanych tekstów religijnych,
zawierajęcych historię ludu, do którego naleŜeli, a takŜe genealogię wodzów.
JeŜeli podczas śpiewania swych genealogii i legend młody kapłan zmienił słowo, sylabę lub
wymowę, był natychmiast poprawiany przez starszych.
Dzięki temu język na Hawajach zachował się w niezmienionym stanie przez tysiące lat. Zmiany w
języku pojawiły się natomiast na Tahiti i w mniejszym stopniu na Nowej Zelandii.
Dla znalezienia kluczowych słów, które pomogłyby rozłamać, szyfr i całkowicie odsłonić
staroŜytną wiedzę Long badał zatem język hawajski. Hawajski. Podobnie jak inne dialekty,
polinezyjskich jest językiem prostym. Nie zawiera słów budowanych z połączeń /aglutynacja/, a
takŜe nie występują w nim odmiany przez liczbę, rodzaj, czy czas. Zamiast tego uŜywa się
specjalnych słów, wyraŜających te zmiany.
Słowa hawajskie zbudowane aa ze słów pierwiastkowych, które razem wzięte stanowię całkowite
znaczenie wyrazu. PoniewaŜ wiele słów pierwiastkowych ma po kilka znaczeń, są one idealne dla
szyfru językowego. Long odkrył, Ŝe poprzez tłumaczenie kaŜdego pierwiastka noŜna odnaleźć
ukryte znaczenie zaszyfrowane znaczenie słów, uŜywanych przez kapłanów. Dodatkową
komplikację przy rozszyfrowaniu języka był fakt, Ŝe niektórych słów uŜywano jako symboli,
wyraŜających określone zagadnienie. Bez znajomości znaczenia symbolicznego prawdziwe
znaczenie danego fragmentu Wiedzy było nie do zrozumienia. Na przykład w staroŜytnym Egipcie,
na sarkofagach mumii występuje hieroglif przedstawiający konika polnego. Konik polny występuje
równieŜ na Hawajach, jako jeden z symboli leŜących u podstaw Wiedzy. Hawajska nazwa konika
polnego brzmi “unihipili”. W słowniku hawajskoangielskim Andrewsa /1965/ czytamy pod tym
hasłem: “imię jednego z grupy bogów, podczas gdy inne brzmi “aumakua”. Były one odłączonymi
duchami zmarłych osób”.
Tylko poprzez tłumaczenie i rozwaŜania znaczenia poszczególnych słów pierwiastkowych moŜna
dojść, co słowa te oznaczają, w systemie Wiedzy. “Unihipili” uŜywane było przez kapłanów dla
oznaczenia tego, co my nazywany podświadomością.. śadne ze słów pierwiastkowych'
składających się na to słowo nie odnosi się do konika polnego, ani do duchów, ani do mumii
zmarłych, wszystkie one natomiast opisuję charakterystyczna cechy podświadomości.
Pierwiastek “pili” oznacza: “zjednoczony lub połączony”, lub: “naleŜący do osoby” oraz: “naleŜeć
do czegoś”.
Pierwiastek “nihi” oznacza: “tajemnicza siła, działająca łagodnie i cicho”.
Podświadomość jest cicha, “przyłączona i naleŜąca” do ciała człowieka.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin