FELIKS KONECZNY
CYWILIZACJA ŻYDOWSKA
TOM I 11
I. O ŹRÓDŁACH BIBLIJNYCH 11
II. POMIĘDZY MONOLATRIĄ A MONOTEIZMEM 16
III. SAKRALNOŚĆ CYWILIZACJI 31
IV. STRUKTURA SPOŁECZNA 44
V. GOLUS STAROŻYTNOŚCI 63
VI. TALMUD I KARAIMSTWO 77
VII. SZULCHAN ARUCH 88
VIII. KABAŁA 102
IX. PYLPUL i CHASYDYZM 112
X. WOBEC ISLAMU I CHRZEŚCIJAŃSTWA 122
TOM II 133
XI. RASA 133
XII. JĘZYKI ŻYDOWSKIE 142
XIII. OCALENIE W ROZPROSZENIU 157
XIV. NASTĘPSTWA WYBRAŃSTWA 166
XV. PRAWNICZOŚĆ 174
XVI. BRAK HISTORYZMU 184
XVII. OKOŁO BOŻNICY 194
XVIII. NIEUCHRONNE NIEPOROZUMIENIA 202
XIX. ROSSICA 217
XX. UWIELBIENIE IZRAELA 227
XXI. NEOJUDAIZM 240
XXII. NEORABINIZM 249
XXIII. CIEMNA SYNTEZA 255
TOM III 268
XXIV. WALKA O BYT UMYSŁOWY 268
XXV. O BYT MATERIALNY DO WIEKU XIII 277
XXVI. EKONOMIA ŹYDOWSKA 287
XXVII. O BYT MATERIALNY OD WIEKU XIV 300
XXVIII. PAŃSTWO I PAŃSTWOWOŚĆ 313
XXIX. PAŃSTWOWOŚĆ KAHALNA 321
XXX. SEKTA FRANKISTÓW 343
XXXI. PIERWSI “EMANCYPOWANI" 360
XXXII. UWAGA O MORDZIE RYTUALNYM 370
XXXIII. EMANCYPACJA I ASYMILACJA 373
XXXIV. JUDEOPOLONIA 385
XXXV. SYONIZM 398
XXXVI. ZAŻYDZENIE 409
XXXVII. HITLERYZM ZAŻYDZONY 428
XXXVIII. ŻYD ODŻYDZONY 434
XXXIX. JAK ZAŁATWIĆ KWESTIĘ ŻYDOWSKĄ 447
Kwestia żydowska wśród narodów nie jest rasową, ni wyznaniową, żydostwo - to sprawa całej osobnej cywilizacji, czyli odrębnej metody życia zbiorowego. Żydzi posiadają własną cywilizację i w tym właśnie tkwi rozległość zagadnienia.
Studium niniejsze rozstrząsa sprawy li tylko naukowo, mianowicie ze stanowiska nauki o cywilizacji. Badaniami w tej dziedzinie zajmuję się od roku 1917. Doszedłem w nich do własnej metody, której trafność poddawałem częstym próbom. Długo nie wykańczałem do druku zasadniczej swej pracy “O wielości cywilizacji" pragnąc najpierw sprawdzić jej wyniki na badaniach szczegółowych, poszczególnych cywilizacji. W r. 1938 już miałem szkice opisów cywilizacji żydowskiej i bizantyjskiej i dopiero, przekonawszy się na nich, że metoda dopisuje, wykończyłem był ostatecznie pracę “O wielości cywilizacji" – Kraków, 1935, która musiała najpierw wyjść drukiem, jako fundamentalna. (I po czym nastąpił “Rozwój moralności" – Lublin 1938). Tymczasem przez lata całe uzupełniały się “Cywilizacja bizantyńska" i niniejsza “Cywilizacja żydowska".
Wypuszczam tedy w świat owoc prac niemal trzydziestoletnich. Gdy nadeszła kolej na redagowanie, gdy wreszcie z notat powstać miała książka, trzymałem się zasady, żeby publikować to tylko, co należy do zagadnienia cywilizacji i tylko tyle, o ile jest niezbędnym, żeby wykazać pewne objawy i udowodnić pewne twierdzenia. Dokładałem wszelkich starań, by dziełu nadać cechę krótkości. Tu z każdego rozdziału możnaby zrobić książkę! O ile będzie trzeba niechaj to robią moi następcy; mym obowiązkiem było dać przede wszystkim przegląd całości przedmiotu, a to nie może być zbyt długie. Nie jest też to studium ani podręcznikiem dziejów żydowskich, ani też jakimkolwiek encyklopedycznym kompendium rzeczy żydowskich. Rozczaruje się, kto przystąpi do lektury z nadzieją, że będzie tu mowa po trosze o wszystkim co żydostwa tyczy. Znajdzie luk aż nazbyt, albowiem książka nie traktuje o żydostwie w ogóle, lecz o cywilizacji żydowskiej.
Niewątpliwie pracy tej daleko do doskonałości; wszakżeż to pierwsza próba ujęcia nową metodą tematu i dużego i wielkiego. Powiem otwarcie, że książce tej nawet daleko do tego, by autor był z niej zupełnie zadowolony. Postąpię tym razem po myśli Hugona Kołłątaja, którego słowa działają jak pobudka: “Zacznijmy nie bacząc, kto nas potem poprawiać będzie."
Feliks Koneczny
W Krakowie w listopadzie 1945.
CZTERY RELIGIE
Badanie cywilizacji żydowskiej musi się zacząć od Biblii, traktowanej jako źródło i to nie teologiczne, lecz w celach świeckich i świeckimi metodami. Czyż można jednak przystępować do tego, nie zdawszy sobie przedtem sprawy ze stanu krytyki teologicznej w kwestii Biblii, jako Pisma Świętego? Nie będąc do tego kompetentnym, poprzestanę na cytowaniu powag, sam niczego nie przydając ni ujmując. Stwierdzę tylko, jaki jest w tej materii dzisiejszy stan nauki.
Zacznijmy od zagadnienia początków Biblii. Da się o tym powiedzieć tyle tylko. że Księgi zwane PRAWEM (Thora) złożone były w świątyni jerozolimskiej, ale zbiór ksiąg ustalono dopiero po niewoli babilońskiej za Ezdrasza i Nehemiasza; potem restytuowano go za Judasza Machabejczyka, wobec zrujnowania przez Antiocha IV syryjskiego żydowskiej organizacji religijnej. Tej pracy restytucyjnej dokonano w r. 164 przed Chrystusem.
Przekłady greckie zaczęły się wcześniej o wiek cały (przeszło), już około roku 250 przed Chrystusem, a przed rokiem 132 dokończono tak zwane septuaginty. “Biblia hebrajska bez reszty została wcielona w Biblię grecką, a potem chrześcijańską. Z czasem odmówili Żydzi kanoniczności kilku księgom... Sirah czyli Ecclesiasta, Judyt, Tobias, dalsze Machabejskie, Księgi Mądrości (są to tak zwane księgi deuterokanoniczne). Otóż Biblia grecka objęła i te księgi i nadto pewne dodatki do niektórych ksiąg bezspornie kanonicznych. (Ester, Danie[1]. (Toteż Żydzi uznają tylko 39 ksiąg Starego Testamentu, podczas gdy katolicy liczą ich 46, a łącząc (jak niektórzy czynią) treny Jeremiaszowe i księgę Borucha z proroctwem Jeremiasza, wypadnie 44 ksiąg[2].
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa wyzyskiwano tę niezgodność przeciw Kościołowi, a zwłaszcza w wieku IV. Ojcowie i pisarze kościelni ograniczali się tedy i odwoływali tylko do ksiąg uznawanych obopólnie. Zasadniczo atoli uznawał Kościół wszystkie księgi biblii greckiej.[3]
Łaciński pierwszy przekład (tak zwana Itala) podległ w roku 389 i następnych gruntownej rewizji przez Św. Hieronima, z czego powstała tak zwana Vulgata. Zawiera ona księgi, których brak biblii hebrajskiej i sam Św. Hieronim dodał z przekładu starołacińskiego i aramejskiego pewne ustępy ksiąg Estery, Daniela, Judyty i Tobiasza. A przekłady te starsze były od ustalonego tekstu hebrajskiego.
Albowiem dopiero w wieku VI zjawiają się w piśmie hebrajskim hebrajskie samogłoski, które zastosowywano w wyrazach, ażeby ujednostajnić czytanie i wymawianie tekstu. “Całe generacje uczonych, teologów i filologów żydowskich, Palestyny szczególniej, nazywanych ogólnie masoretami... wypracowały skomplikowany system znaczków i zaopatrzyły nim Biblię. Wielkiego tego dzieła dokonano w wiekach VI-VIII, tak, iż wszystkie obecnie przez nas posiadane rękopisy Biblii hebrajskiej są zaopatrzone w punktację masorecką, czyli tradycyjną. Masora jest nieocenionym dokumentem, ułatwiającym czytanie, zrozumienie i tł...
dawid_kowalski1