Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl <<<>>> Zacznij zarabiać http://partner.e-sciagi.pl

ROZDZIAŁ I

Nauka administracji

I. sposób badań- w ujęciu socjologicznym należy tak badać administrację publiczną, by pokazywać i opisywać najistotniejsze jej cechy przedmiotowe, które łącznie stanowią z administracji zjawisko osobne, całościowe i swoiste, zjawisko trwałe i podlegające tylko niewielkim modyfikacjom.

Należy pamiętać o potrzebie dostosowania pojęcia administracji do całości okoliczności politycznych, ustrojowych i społecznych panujących w danym czasie i miejscu. Każde określenie administracji razem czy z osobna odpowiada na szereg pytań dotyczących:

- podmiotu działania,

-                      - celu działania,

-                      - przedmiotu działania,

-                      - cech działania a zwłaszcza sposobu działania,

-                      - adresata działania.

-                      Administracja publiczna jest to przejęte przez państwo i realizowane przez jego zawisłe organy a także przez organy samorządu terytorialnego zaspokajanie zbiorowych i indywidualnych potrzeb obywateli, wynikających ze współżycia ludzi w społecznościach.

-                      II. kontekst polityczny- administracja publiczna jest jednym z czterech segmentów politologii. Możemy wyznaczyć pole, na którym administrację możemy oglądać, wydzielać i badać w kontekście analizy politycznej. Polem tym jest:

-                      1- obszar wszystkich stosunków przedwyborczych obejmujący ustalenia zmierzające do osobowej obsady stanowisk w administracji publicznej i ustalenia zmierzające do formowania programów wyborczych,

-                      2-  pole stosunków i sytuacji w zakresie wyszukiwania, obsadzania i odwoływania ze stanowisk publicznych w państwie,

-                      3- pole sposobów i treści wpływów jakie mogą być wywierane na organy publiczne i na pracowników ich urzędów,

-                      4- pole merytorycznego wpływu na działania regulujące zadania administracji publicznej,

-                      5- pole nieuregulowanych prawem zachowań zmierzających do ustanowienia aktu normatywnego lub aktu prawa wewnętrznego,

-                      6- pole sposobów, dróg i procedur przekształcania cząstkowych i całościowych celów uważanych za niezbędne w budowaniu koncepcji przekształceń i postępu w strukturze i funkcjonowaniu państwa i wszystkich w jego obrębie działających urządzeń publicznych.

-                      7- pole sposobów wyrażania, motywowania i propagowania celów publicznych,

-                      8- pole ustaleń decyzyjnych opartych zwłaszcza na referendum i konsultacji,

-                      9- pole ustaleń decyzyjnych w zakresie przyspieszania lub opóźniania procesów mających swe podstawy w obowiązującym prawie i pole ustalania priorytetów w sytuacjach w których mogą być realizowane tylko niektóre zadania,

-                      10- pole ustaleń co do bliskich i dalszych reform w państwie.

-                      III Kontekst językowy- etymologicznie rzecz ujmując wyrażenie

-                      /administracja/

-                      /administrować/

-                      /administrator/

-                      /administracyjny/ i inne pochodne nawiązują do j. Łacińskiego. Język ten posługiwał się określeniem /ministrare/ dla oznaczenia działalności służebnej w celu spełnienia cudzej woli. Wyżej wymienione określenia zostały przyjęte do wszystkich współczesnych j. Europejskich.

-                      IV Kontekst prawny

-                      1. administracja jest powołana do kształtowania zewnętrznych wobec niej stosunków społecznych. Jeżeli należycie ich się nie kształtuje działa niepoprawnie.  Bez odniesienia administracji do treści obowiązującego prawa nie uzyskamy wyników mających znaczenie globalne i trwałe. Każde działanie administracji może być zakwestionowane przed niezawisłym sądem, który wcale nie będzie badać jej pod względem zgodności działań z zasadami teorii odejmowania decyzji, z polityką rządu, z ustaleniami rządzących partii politycznych, z wymogami skuteczności i sprawności, z wymogami teorii organizacji pracy, z wymogami ergonomii.

-                      2. administrację charakteryzuje cecha, że jest organizacją formalną. Element jej sformalizowania jest niezbędny, bez niego administracja nie mogłaby utrzymać się w całości i realizować postawionych przed nią celów. Sformalizowanie obejmuje:

-                      - całość organizacji,

-                      - poszczególne jej części,

-                      - stosunki między tymi częściami.

-                      Ogólnie cała formalizacja administracji wiąże się z:

-                      - wyznaczeniem zewnętrznych celów organizacji,

-                      - wyznaczeniem relacji między celami wewnętrznymi,

-                      - określeniem całości i poszczególnych części struktury organizacyjnej i relacji między nimi,

-                      - określeniem wszystkich niezbędnych elementów organizacji i funkcjonowania.

Tam gdzie sformalizowanie administracji się kończy lub jest osłabione mamy do czynienia z organizacja nieformalną. Cechę sformalizowania nadaje się w prawie aktami normatywnymi, których znaczna część pochodzi od organów administracyjnych.

3. relacje między administracją a prawem muszą uwzględniać okoliczności iż administrowanie jest przedmiotem normowania. Niezależnie od cywilizacji, kraju, systemu społeczno- gospodarczego, sposobu rządzenia model obejmowania regulacjami prawnymi administracji jest podobny. Całe zaś jego istnienie wypływa z przekonania iż przez uregulowanie osiągnie się jakiś podstawowy czy dodatkowy skutek.

V Rodowód i ewolucja administracji- zmieniają się cele administracji, jej zadania, cele polityczne, formy i metody działania, struktury organizacyjne, ludzie a nawet nazwy. Nie ma tu nic trwałego z wyjątkiem niej samej. Trwałość administracji ma swój nowożytny początek, który przypada na czasy historycznie nieodległe. Nowożytna historia administracji jest nieprzerwana. To co dziś nazywamy administracją przewijało się jako zjawisko przez całą historię ludzkiej cywilizacji, odkąd pojedynczy ludzie zaczęli żyć w wielkich grupach i odkąd z tego powodu zaczęli mieć i zaspokajać swoje potrzeby, których nie mieli dotychczas.

W nowoczesnym znaczeniu administracja pojawiła się wtedy gdy pojawiło się prawo. A zaprawo uznane zostało uznane dopiero w doktrynie oświecenia to co pochodziło od przedstawicieli narodu. 

Administracja stawała się coraz częściej głównym promotorem stosunków społecznych. I to nie tylko gdy wykonywała prawo lecz wtedy gdy je tworzyła. Rozwijała się stale w różnych okolicznościach, z różnych powodów i w różnym stopniu.

Administracja w nowoczesnym rozumieniu tego słowa wzięła swój początek z przełomu XVIII i XIX z chwilą przekształcenia się państwa policyjnego w państwo konstytucyjne a administracji terytorialnej w państwową. Na początku XIX powstało prawo administracyjne z prawami i obowiązkami po stronie administracji publicznej jak też po stronie obywateli. W połowie XIX obowiązywała już zasada                       związania ustawowego administracji tzn. żadna ingerencja administracji oraz żaden obowiązek nie mógł być nałożony na obywatela bez podstawy ustawowej. Na straży tej zasady stały sądy administracyjne. Głównym przedmiotem działań admi8nistracji było wydawanie urzędowych nakazów, zakazów i pozwoleń w oparciu o istniejący porządek prawny oraz procedurę.

W Polsce po II w. ś. Administracja stawała się jedną z głównych sił zjawiska upaństwawiania a później też zarządzania. Przejęła agendy życia publicznego. Najnowsze przemiany ustrojowe i powrót do założeń państwa kapitalistycznego spowodowały zmiany funkcji, roli i znaczenia administracji poprzez: odejście od centralnego planowania i zarządzania gospodarką, procesy prywatyzacji, ograniczenie funkcji rządowej, powołanie administracji samorządowej, szersze korzystanie z prawa cywilnego.

VI Administracja publiczna w państwie policyjnym-

Państwo policyjne to konstrukcja modelowa, ukształtowana przez naukę administracji i naukę prawa administracyjnego w oparciu o realia ustrojowo- polityczne państw europejskich na przełomie XVII i XVIII wieku.                                 Administracja publiczna w państwie policyjnym była w istocie administracją państwową. W państwie policyjnym administracja charakteryzowała się tym, że:

- stanowiła f. zarządu wewnętrznego państwem oraz sprawowania i umacniania władzy politycznej panującego

- do panującego należało decydowanie o sposobie zarządzania wewnętrznego państwem,

- zarząd wew. I sprawowanie władzy politycznej pozostawały w luźnym związku z prawem,

- zarząd wew. stanowił działalność swobodna i twórcza,

- prawo było wyrazem woli panującego,

- panujący był opiekunem poddanych i mógł wkraczać we wszystkie dziedziny życia poddanych,

- akty władzy panującego nie podlegały kontroli sądów.

VII Administracja publiczna w państwie prawa- państwo prawa stanowiło modelową konstrukcję ustrojowo- prawną ukształtowaną w doktrynie prawa w oparciu o warunki ustrojowo- polityczne państw europejskich na przełomie XIX i XX w. Administracja publiczna pojmowana jest jako ustrojowa funkcja państwa i samorządu terytorialnego polegająca na wykonywaniu zadań publicznych określonych prawnie. Administracja publiczna w państwie prawa opiera się na 4 zasadach:

a) związanie prawem powszechnie obowiązującym całej

działalności wszystkich jej organów- wszystkie działania adm. pub. Musza mieć podstawę prawną i podejmowane wyłącznie dla wykonania zadań publicznych określonych prawem. Prawo określa także formy działania organów administracyjnych oraz procedury działania.

b) wykonawczy charakter jej działalności-  zasada ta wyrasta z konstytucyjnej zasady trójpodziału władz publicznych. Władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza nie konkurują ani nie przeszkadzają sobie wzajemnie.

c) poddanie całej działalności adm. pub. Kontroli niezawisłego sądu- pojmowana jako skuteczny środek ochrony praw i wolności obywatela. Ma na celu ochronę przed nakładaniem na obywateli niekonstytucyjnych obowiązków i niekonstytucyjną ingerencja administracji w prawa i wolności człowieka.

d) odpowiedzialność prawna organów i osób wykonujących administrację za podejmowane działania- ponoszenie odpowiedzialności prawnej ( karnej, cywilnej, dyscyplinarnej) przez urzędników za działania niezgodne z prawem, naruszające prawo oraz za szkody wyrządzone takimi działaniami.

VIII Administracja publiczna a dobie globalizacji- to proces umiędzynarodowienia finansów, rynków, technologii istniejących modeli kultury, konsumpcji, instytucji ustrojowo- prawnych i politycznego ujednolicenia świata. W sferze administracji globalizacja jest inspirowana 3 czynnikami:

- liberalizacją przynoszącą osłabienie interwencji państwa w sferze gospodarki i ograniczenie funkcji regulacyjnych wykonywanych przez organy administracji publicznej,

- prywatyzacją oznaczającą redukcję zadań publicznych wykonywanych przez organy adm. pub. Sprywatyzowane zadania publiczne zostają przekształcone w usługi publiczne świadczone przez podmioty prywatne

- deregulacją.

W warunkach globalizacji  zasadnicza funkcja państwa i jego administracji jest działalność interwencyjna w sytuacjach kryzysu ekonomicznego, konfliktu społecznego i w sytuacjach zagrożeń określanych jako stany nadzwyczajne. Tylko państwo i jego administracja dysponują odpowiednią organizacją i koniecznym władztwem aby interweniować w wypadkach tj. trzęsienie ziemi...i zapobiegać patologiom społecznym, chronić obywateli.

IX Administracja państwowa- do niej zaliczamy: prezydenta RP, organy NIK, KRRiT, RPO, Krajowa Rada Sądownictwa, organy NBP w tym Krajowa Radę Polityki Pieniężnej, centralne organy administracji podległe Sejmowi, ambasadorów i konsulów RP. Wszystkie organy administracji państwowej powołane są do realizacji i ochrony najwyższego stopnia interesu publicznego tj. interesu państwowego. 

X Wyróżnienie administracji władzy ustawodawczej- działalność administracji sejmowej i senackiej nie jest regulowana prawem administracyjnym. Kompetencje ma tutaj wyłącznie Sejm i jego organy a administracja jedynie organizuje i świadczy pracę niezbędną do realizacji tych kompetencji. Administracja sejmowa i senacka nie załatwia indywidualnych spraw z zakresu administracji państwowej.

XI Wyróżnienie administracji wymiaru sprawiedliwości- organy administracji  wymiaru sprawiedliwości nie sprawują działalności orzeczniczej. Zajmują się wyłącznie normowaniem organizowania i organizowaniem pracy sądów i trybunałów. Do organów tych należą: Prezydent RP, Rada Ministrów, Minister: Sprawiedliwości i Prokurator Generalny RP, Krajowa Rada Sądownicza, prezesi wszystkich trybunałów i sądów. Zakres działania administracji wymiaru sprawiedliwości nie obejmuje kontroli wyroków i postanowień sądowych.

XII Administracja rządowa (państwowa)-  administracja rządowa była budowana i funkcjonowała jako pierwsza

- stanowi przebieg trwały, co oznacza że jej istnienie, funkcjonowanie i realizowanie zadań i celów nie ulegał przerywaniu chyba że zanikało całe państwo,

- podstawy prawne miała od zarania dziejów,

- w ostatnich czasach funkcjonuje w kontekście i obok administracji samorządu terytorialnego,

- jej utrzymanie zapewnia całościowe traktowanie określonego państwa gdy chodzi o przedsięwzięcia m/n o charakterze doktrynalnym, militarnym, handlowym itp.

- jest scentralizowana.

XIII Centralne organy administracji rządowej- nie wchodzą w skład rządu, nie są tez organami terenowymi. Podlegają organom naczelnym takim jak: prezesowi RM, RM bądź określonemu ministrowi. Zazwyczaj są organami monokratycznymi. Jeśli nazwa zawiera określenie urząd to jest to organ jednoosobowy a jeśli organ nosi nazwę komitetu czy komisji to mamy do czynienia z organami kolegialnymi.

XIV Administracja samorządu terytorialnego- została w Polsce skasowana ustawą w 1950 r. I przywrócona w czasie zmiany ustroju w 1990 r. na stopniu gminy oraz w 1998 na stopniach powiatu i województwa. Obecnie funkcjonuje obok administracji państwowej i rządowej. Ma dużą część kompetencji całej administracji publicznej. Całość kompetencji została podzielona między organy samorządu terytorialnego na stopniu gminnym, powiatowym i wojewódzkim. S. t. wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Administracja samorządu teryt. Jest sprawowana przez chronione przez sąd samodzielne i niezależne organy jednostek s.t. i zadania są zadaniami publicznymi służącymi zaspokajaniu potrzeb ludzi zamieszkujących obszar danej jednostki s.t. zwanych wspólnotą samorządową. Organy administracji s.t.:

1- stopień wojewódzki- organ stanowiący to Sejmik-organy wykonawcze to marszałek województwa i zarząd województwa,

2- powiat- organ stanowiący to rada powiatu- organ wyk. To starosta i zarząd powiatu,

3- gmina- organ stanowiący to rada gminy- organ wyk to wójt.

XV Relacje między administracją państwową i samorządową- -funkcjonują w ramach państwa

- należą do władzy wykonawczej,

- respektują jedno prawo,

- mają legitymację do tworzenia prawa,

- noszą te same cechy władczości,

- funkcjonują w oddzielnych strukturach, z których jedna zbudowana hierarchicznie a druga decentralizacyjnie,

- każda z nich ma odrębny blok kompetencji związanych z określonymi kategoriami organów.

XVI Zagrożenia administracji samorządowej- układ samorządu ter. Mimo że mocno zdecentralizowany ma też korzystne warunki dla kształtowania jego uchybień. Prawna oddzielność gminy, powiatu i województwa prowadzi bezpośrednio do osłabienia czy zaniku kontroli społecznej. istnieje problem zjawiska centralizowania w strukturach zdecentralizowanych.

XVII Administracja samorządu zawodowego- samorządy zawodowe to korporacje wyłaniane w oparciu o kryteria więzi interesów zawodowych określonej grupy obywateli. Samorząd ten może reprezentować osoby wykonujące zawody zaufania publicznego: adwokatów, notariuszy, radców prawnych oraz osoby wykonujące określony rodzaj pracy zawodowej: rolników. Jego istotą jest udzielona mu przez ustawodawcę samodzielność w zakresie organizacji wykonywania zawodu, określenia warunków jego wykonywania oraz kontroli należytego wykonywania zawodu.

XVIII Podmioty prywatne pełniące funkcje administracji publicznej- za podmioty te uważa się te które nie wchodzą w zakres pojęciowy podmiotów państwowych w tym podmiotów samorządowych i podmiotów społecznych. Najczęstszym podmiotem prywatnym jest osoba fizyczna. Kwalifikowanie tej osoby jako podmiotu odbywa się w dwojaki sposób:

- za pomocą postanowień ustawowych (aktów wykonawczych),

- mocą zindywidualizowanych aktów administracyjnych.

XIX Administracja prywatna a administracja publiczna- adm. prywatna tym różni się od publicznej, że:

- jej cele działania są wąskie,

- jej zadania są wewnętrzne,

- motywacja działania jest ochrona interesu indywidualnego,

- cele wyznacza rynek, ( publicznej – państwo)

- działalność opiera się na prawie cywilnym i handlowym

(w publicznej prawo administracyjne),

- prowadzona w imieniu właściciela,

- ma charakter przejściowy (publiczna jest trwała).

XX Administracja publiczna prowadzona przez kościół katolicki- obszary aktywności kościoła:

1) oświata i szkolnictwo- kościół uzyskał prawo do zakładania i prowadzenia szkół oraz placówek oświatowych i wychowawczych podlegających władzy kościelnej,

2) opieka społeczna i zdrowotna- ma uprawnienie do prowadzenia działalności charytatywno- opiekuńczej,

3) środki przekazu i kultura- dostęp do środków społecznego przekazu w formie działalności wydawniczej i radiowo- telewizyjnej,

4) wolności obywatelskie- wolność sprawowania kultu publicznego. Realizacja tej wolności jest zagwarantowana prawem obywatela do pochówku, do zawarcia małżeństwa.

XXI Administracja publiczna jako część działalności państwa-

Podstawę budowy struktur organizacyjnych państwa tworzą postanowienia konstytucji z 1997 r. ustrój opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej (Sejm i Senat), wykonawczej ( prezydent i RM) i sądowniczej (sądy i trybunały).

ROZDZIAŁ II

I Rozwój cywilizacji a administracja- stare cywilizacje rozwijały się w terytorialnej i funkcjonalnej izolacji a każda z nich budowała się osobno. Administracja stała na straży prawa prywatnego i prawa publicznego.

II Spis powszechny i podatki-

Ściąganie podatków szczególnie dobrze łączy się ze spisem ludności. Dziś oddziela się jedno od drugiego, przypisując każdemu z nich cel osobny, ale dawniej łączyły się one stanowczo. Najstarsze informacje o ewidencji ludności pochodzą już sprzed 2000 lat przed Chrystusem

w Ugarycie, Allalach i Mari.

Spis ludności i nakładanie na nią uciążliwych podatków, powoływanie do robót przymusowych, wcielanie młodzieży do wojska stanowiły bardzo odczuwalny przejaw twardej władzy Rzymu nad podbitymi krajami. Ewidencji podlegali wolni obywatele rzymscy oraz poddani i tzw. wyzwoleńcy. niewolników wg. prawa rzymskiego nie zaliczano do osób, lecz do przedmiotów. Ewidencja poddanych i wyzwoleńców w rozległym imperium rzymskim trwała stosunkowo długo. Przeprowadzano ją cyklicznie by nie doszło do ogólnopaństwowych rozruchów. Ewidencja miała zapobiegać nie kontrolowanemu opuszczaniu przez ludność wiejską swych gospodarstw i roli. Spis ludności dokonywany w miejscowości rodowej składał się z dwóch elementów z tzw.:

-ewidencji personalnej, połączonej z opisem danej osoby-ewidencji tej podlegali mężczyźni w wieku 14 lat, kobiety zaś od 12 roku życia; jedni i drudzy do 65 roku życia.

-z oszacowania własności, dochodów i powinności rodzinnych-należało podać dokładną listę wszystkich domowników, na podstawie której obliczano pogłówne.

3.Znaczenie maszyny parowej.

Coraz szersze wykorzystanie maszyny parowej w przemyśle i górnictwie wynikało ze złych warunków pracy. Zastosowanie maszyny parowej na statkach spowodowało pod koniec XIX wieku dość gwałtowny rozwój stałych połączeń komunikacyjnych Anglii z Europą, Afryką, Azja czy Ameryka Pn.i Śr. Dało to podstawę głębokiego rozwoju admiralicji   marynarki i mocnego utrwalenia administracji kolonialnej, łącznie z eksploatacja objętych nią krajów. Użycie maszyny parowej w komunikacji lądowej doprowadziło do szybkiego rozwoju kolei prawie we wszystkich nowoczesnych krajach Europy i Ameryki Pn. W Europie prywatne spółki akcyjne nie mogąc sprostać zwiększającym się kosztom i intensywnie rozwijającemu się przedsięwzięciu, prawie całkowicie przejęte zostały przez państwo, które formułowało w tym celu osobna administrację. Administracja ta była sama w sobie olbrzymia, ale nadto stymulowana, wzmacniana i poszerzana o te elementy, które były ewidentnie związane ze skutkami połączeń kolejowych w sferze gospodarczej i społecznej. Przepływ towarów i ludzi budował wiele administracji, ale w sposób oczywisty budował administrację celną.

4.Rola samochodu w rozwoju administracji.

Przykład samochodu-jako faktora rozwoju administracji publicznej-przetrwał, rozwinął się, zawładnął wieloma działami gospodarki i umysłów. Udział w budowaniu administracji publicznej okazał się znaczący, co świadczy o tym, że niektóre pola w tej administracji powstały w swoistej zależności od samochodu, np.: administracja miar i normalizacji; patentowa; budowy i utrzymania dróg publicznych i autostrad. szkolenia kierowców; ruchu i znaków drogowych; ubezpieczeń obowiązkowych i cywilnych; praw jazdy; rejestrowania i kasacji pojazdów; ubezpieczeń społecznych; zabezpieczeń pojazdów przed kradzieżami; skarbowa i podatkowa; ochrony środowiska.

5.Najnowszy przykład rejestracji krów.

Wprowadzenie systemu pełnej rejestracji jest przedsięwzieciem trudnym ,drogim i uciążliwym. Ale w tym celu należy poważnie rozbudować i odpowiednio wyposażyć administrację kontroli: weterynaryjnej, statystycznej i gospodarczej. Stacja powiatowa musi zatrudniać specjalistów i dysponować odpowiednimi urządzeniami czy sprzętem, mieć odpowiednie samochody.

6.Nowe zjawiska-przykład urbanizmu.

Zjawisko urbanizmu wywodzi się w prostej linii ze zjawiska  urbanizacji, którego nieuniknioność, spontaniczność i bezprzykładny w historii zasięg nie były równoczesne ani z kontrolą wobec niego funkcją administracji, ani tym bardziej a funkcją kierowniczą. Rola administracji w kształtowaniu zjawiska urbanizmu wzrastała powoli, ale stanowczo. Do niedawna jeszcze urbanizm był dla administracji nie przedmiotem działania, lecz tylko przedmiotem reglamentacji. I właśnie owo przechodzenie do funkcji aktywnej ,kreacyjnej, organizującej obrazuje zarazem zmianę koncepcji roli administracji publicznej. Ta nowa funkcja ukaże się lepiej gdy zważymy, iż zagospodarowanie i rozbudowa miast nie mogły być i nie były we Francji znacjonalizowane. W tej sytuacji przejęcie przez administracje roli animatora, promotora, normodawcy, planisty i po części bezpośredniego realizatora zagospodarowania urbanistycznego musiało się łączyć także z poszerzeniem tradycyjnych form i środków jej służących.

Oczekiwana skuteczność działań administracji wyraziła się nie tylko w zaostrzeniu reżimu ingerencji administracji w dziedzinie dóbr nieruchomych, ale też w szczególnych środkach urbanizacji obszarów specjalnych, renowacji miast, scalania parcel ,budowy obiektów wyposażenia społecznego. Całość kierowanych w tym celu środków zarówno tradycyjnych(służebności, wywłaszczenia, pozwolenia na budowę),jak i nie mieszczących się w obrębie klasycznych instytucji i struktur działania administracyjnego, przedstawiana jest dziś w ramach wyodrębnionego tematu” działań urbanistycznych” ,ujmowanego kompleksowo i zawsze określonego w planach urbanistycznych celu. Istota mechanizmu wyraża się w przejściu od kontrolnej funkcji administracji nad inicjatywą prywatną do zlecenia przez państwo żądań z zakresu urbanizmu podmiotom publicznym i prywatnym.

DOKTRYNY A ADMINISTRACJA

7.Doktryna trójpodziału władz.

Każdy ustrój ma wg. Arystotelesa 3 czynniki:

*obradujący-rozstrzyga o sprawach podstawowych(wojnie i pokoju, prawach, karze, wygnaniu, konfiskacie, wyborze urzędników, kontroli nad nimi).

*rządzący-to zespół stanowisk, na których wydaje się rozporządzenia i rozstrzyga o ważnych sprawach gospodarczych czy wojskowych.

...