Ekologia-bada zależności mierzy org a ich środ. oraz miedzy org.

Środowisko(biotop)-to całokształt warunków życia działających na jednostki biol. w jego sytuacji życiowej.

Ekosystem-ogół org. zamieszkujących jakiś obszar pozostając we wzajemnych relacjach wraz z ich abiotycznym środ.

Ekosystem(układ ekologiczny)-w którym biocenoza i środ oddziałują kompleksowo czyli zachodzi wymiana materii i energii miedzy częścią ożywioną i nie ożywianą oraz w ramach tych części.

Siedlisko-zespół czynników abiotycznych w danych warunkach geograf i topograficznych.

Nisza ekologiczna-umiejscowienie danego org w ekosystemie.

Biocenoza-zespół org roślinnych i zwierzęcych zamieszkujących określone środ powiązanych przez rożne czynniki ekologiczne i tworzących ograniczone całości, która dzięki samoregulacji pozostaje w równowadze.

Homeostaza- zdolność do utrzymania stałości lub względnej jednorodności funkcji w obrębie org, miedzy org lub grupami wielogat wobec zmieniających się war otoczenia.

Ekoton- strefa przejściowa miedzy 2 biocenozami lub ekosystemami, wyst. tu gat charakterystyczne dla obu stref jak i gat typowe dla ekotonu.

Biosfera-strefa bytowa org żywych.

Ekotyp-(Krebs)grupa organizmów 1 gat które są przystosowane do określonych war siedliska i mogą się tam rozmnażać.(Faliński)populacja w obrębie gat przystosowana w wyniku ewolucji do specyficznych war środowiska.(Encykl leśna) rasa, forma ekologiczna- ogół populacji 1 gat zajmujący pewien obszar, wytworzyły się pod wpływem długotrwałego oddziaływania war ekologicznych, które decydowały o powstaniu ekotypu, które różnią się pod względem fizjologicznym.

Genotyp- zespół wszystkich genów org.

Fenotyp-zespół właściwości org  ukształtowany w wyniku współdziałania genotypu i czynników środ.

Populacja- osobniki 1 gat swobodnie się rozmnażających i wydających płodne potomstwo i wyst na jednym obszarze. w obrębie zachodzą procesy o charakterze genetycznym i ewolucyjnym.

Wystawa-to kierunek w którą stronę najsilniej opada stok.

Mezorelief- różnego rodzaju płaszczyzny stoki grzbiety doliny.

Mikrorelief- różne wypukłości i zagłębienia w terenie. Określamy go jako płaski falisty obejmuje garby wały terenowe.

Wierzchołek- wyst tam warunki niekorzystne do rozwoju roślin(silne wiatry gwałtowne zmiany temp)

Klimat-system pogód z dłuższego czasy określany na podstawie parametrów meteorologicznych(ciś, temp opad)

Klimat polski-jest pod wpływem ścierania się mas powietrza polarno-morskiego, polarno-kontynentalnego , tropikalno-morskiego i tropikalno-kontynentalnego.

Położenie geogr.(ogólne):-szerok.(kąt padania promieni słonecznych na powierzchnie Ziemi, -ilość ciepła dochodzącego do danego miejsca dł. dnia i nocy. Energia słoneczna maleje wraz z wzrastającą szerok. geogr. tzn. od równika w kierunku biegunów) i dł. geogr., -odległ. od mórz i oceanów(morza ogrzewają się wolno i wolniej niż ląd oddają ciepło), od dużych łańcuchów górskich, -charakter krajobrazu w którym mieści się dane siedlisko. Położenie ogólne decyduje o makroklimacie.

Położenie topograficzne(lokalne):-wzniesienie terenu n.p.m. (wysokość bezwzględna-absolutna to w.n.p.m. [m]. Wysokośc względna-różnica wys. miedzy dwoma punktami w terenie. Określenie tych wysokości przeprowadza się przy pomocy map warstwicowych lub altrimetru) , -wystawa i nachylenie terenu, -mezo i mikroelief. Położenie topogr. wpływa na mikrokl.

REGUŁKI: im dalej od dużych zbiorników wodnych tym wieksze amplitudy temp. I mniejsza wilgotnośc powietrza. Zmiany mikroklimat. z  rosnącą wysokością n.p.m: -zmniejsza się grubość atmosfery, rośnie stopień napromieniowania, -maleje temperatura (gradient termiczny ok. 0,550C/100m w zależności od masywności, -do pewnej wysokości rośnie ilość opadów(gradient opadów w Sudetach 60-70mm/100m0, -skraca się okres wegetacyjny. Zwiększa się liczba dni przymrozkowych. Różnica wysokości 1000m powoduje podobną zmianę temp. co przemieszczenie się na linii pł-pd o ok. 800km.

Wystawa-ekspozycja- strona świata, ku której teren najsilniej opada.Wyznacza się ją kompasem lub mapą.

Nachylenie- kąt mierzony w stopniach miedzy powierzchnią stoku.

Atmosfera: fizyczna mieszanina gazów, która otacza kulę ziemską i przechodzi dyfuzyjnie w przestrzeń kosmiczną. Składniki: pierwiastki i związ. chem. w normalnych warunkach nie wchodzące ze sobą w reakcje. Atmosfera nie ma górnej granicy.

Pionowy przekrój atmosfery: a.)toposfera-najniższa: najbliższa Ziemi, grubość: 6(bieguny) i 18(równik), ma nad Polską 10-12km, zawiera ok. 80%masy atm., zawiera niemal całą ilość wody w atm, ciągła pionowa wymiana materii, stały pionowy spadek temp. (śr. 0,65K/100m),ciągłe pionowe ruchy powietrza. B.)stratosfera: brak pionowych ruchów atm., 19,5%masy atm, 2 podwarswty: niższa tzw. warstwa zimna do wys ok. 25km i wyższa warstwa ciepła lub atm., ozonosfera wyłapuje UV w paśmie 200-300nm, bd cienkie chmury(obłoki iryzujące),w ozonosferze temp. rośnie z wys. c.)Mezosfera: pas 50-80km, spadek temp. do ok. –100C, 0,5% masy atm., wyst. Pionowe ruchy atm.. d.)Termosfera: najbardz. rozrzedzona część, temp. wzrasta z  wys., (aż do ok. 650C), 2 podwarstwy(jonosfera i egzosfera).

Skład atm.: a.)pierwiastki: N(78,8%), O(20,95%), Ar(0,93), CO2 (0,003), H20(ppm),CH4(0,1), W gazie wulkanicznym: N(1,29%), O(-),Ar(0,04%),CO2(11,61),H2O(79,31%).

*Dlaczego klatka meteorol. Na 2m?: cechy:-duża zmienność, specyficzność jego elem. w porównaniu z warstwami powietrza powyżej, -tu odbywa się rozwój kiełków, siewek, sadzonek, młodych drzew, -po wyjściu z przygruntowej warstwy powietrza większość gatunków drzewiastych rozpoczyna szybki rozwój.

Powierzchnia czynna:każda powierzch. Przez którą odbywa się wymiana energii w postaci ciepła.

Albedo:stosunek ilościowy promieniowania odbitego względem promieniowania padającego na daną powierzchnię.

REGUŁY: -w nocy ze wzrostem wys. wzrasta temp., a za dnia najcieplej jest przy gruncie. –wilgotnośc bezwzględna za dnia ze wzrostem wys. maleje zawartość pary wodnej, a w nocy wraz z wys rośnie wilgotność względna za dnia a w nocy wraz z malejącą wys. maleje wys. względna.. rośnie zawartość pary wodnej w powietrzu, -wraz  z wys. PRZYGRUNTOWA WARSTWA POW.(p.w.p.)- do wys 1,5m – pierwsze fazy rozwojowe drzew odbywają się w p.w.p. – specyficzne war odmienne od war klimat mierzonych na wys 2m. – zmienność temp jest 500x większa od zmienności powyższej warstwy. ZALEŻY od : 1)charakteru gruntu(czyli albedo) 2)mikroreliefu(analogia do stoku i doliny w wersji mikro> skiba=stok/ bruzda=dolina(gromadzi się zimne pow.-inwersja temp tworzenie zmrozowisk-wieksze amplitudu pow) 3)Prędkosć wiatru- im bliżej gruntu prędkość mniejsza, szata roślinna spowalnia wiatr. 4)wysokość im bliżej gruntu tym gradient +  wyższy, wyższe amplitudy temp. 5)szaty roślinnej zmiejsza siłe wiatru ma wpływ na wilg gruntu zwiększ wilg przy pow gruntu 6)temp.-wzmaga *parowanie *wzmaga siłe wiatru, mieszanie się pow, ma wpływ na wart ciśnienia *wilgotnośc- im wyższa tym mniejsze amplit. temp. A1.Definicja  światła . Jakie zjawiska fizyczne  świadczą o jego właściwościach  falowych i korpuskularnych?

Swiatło- to strumień cząsteczek zwanych fotonami , które wykazują wł. Falowe

- promieniowanie elektromagnetyczne, na które reaguje oko ludzkie (światło widzialne). Światło w optyce to także promieniowanie UV i podczerwone .

- Dyfrakcja, interferencja i polaryzacja – świadczą o tym, że światło jest falą

- żjawisko fotoelektryczne świadczy o wł. Korpuskularnych światła.

2. Wymień rodzaje promieniowania słonecznego docierającego do pow. Ziemi.

Do litosfery dociera promieniowanie: kosmiczne ,podczerwone, dalekiej czerwieni, światło widzialne i część promieniowania UV.

3. Wyj. Pojęcie albedo. Od czego zależy jego wielkość ?.

Albedo- inaczej współczynnik odbicia  i procentowy stosunek światła odbitego do danej pow. Do promieniowania całkowitego.

Wielkość albedo określa się zatem tę część promieni, która jest pochłaniana. Wielkość albedo jest b. Różna w zależności od: - wysokości słońca ; kąta padania jego promieni ; pory roku ; charakteru pow. Odbijających ( 9% dla gruntu wilgotnego do 75-95% dla świeżego śniegu ). Zależy również od ukształtowania powierzchni roślinnej – im jest równiejsza, tym albedo jest większe.

4. Wymień rodzaje światła ze względu na kierunek padania promieni słonecznych w d-stanie.

Wyróżnia się: - światło górne, boczne, dolne (odbite od tafli wody ), mozaikowe ( obrazkowe ).

5. Porównaj pojęcie ażurowości d-stanu.

Ażurowość d-stanu jest jego cechą strukturalną, która decyduje o możliwości przenikania światła i opadów do dna lasu oraz o pionowych ruchach powietrza w lesie. Ineczej mówiąc jest to stosunek sumarycznej pow. Pionowych rzutów przerw w pułapie d-stanu do ogólnej pow. D-stanu i wyraża się najczęściej w %. (sito pułapowe Matusza).

6. Porównaj pokrój drzewa rosnącego w zwarciu i poza d-stanem.

Wpływ światła na pokrój, czyli na ogólny zewn. Wygląd drzew – uwidacznia się w szczegółach morfologicznych całych drzew ; ich poszczególnych organów. Różnice między typowymi kształtami drzew rosnących w zwarciu

I na przestrzeni otwartej powodowane są różnym w tych warunkach natężeniem światła.

Drzewa rosnące samotnie: mają do dyspozycji w nieograniczonej ilości światło górne i boczne, wykształcają szeroką i wielką, korone i nisko osadzoną koronę ; ich wzrost na wysok. Jest wolniejszy, a dolna część strzały znacznie grubsza niż górna ( o kształcie pośrednim między stożkiem a neiloidą ) zbieżyste.

Drzewa rosnące w lesie : poddane przez przez cały dzień znacznie słabszemu oświetleniu ; mają skierowane wieżchołki ku światłu górnemu , staje się długie i smukłe , a ich  Korony są wysoko osadzone i stosunkowo nieduże.

- dł. I wielkość koron się zmniejsza, grubość drzew maleje, strzały stają się pełniejsze i lepiej oczyszczone z gałęzi – w miarę zwiększania się zwarcia.

Drzewa wyrosłe na okrajkach  d-stanów: nierównomierny dostęp światła sprawia, że korony drzew wykształcają się silniej od strony

Naświetlonej, zanikając od strony ocienionej, co w dalszym ciągu staje się przyczyną powstania ekscentrycznego przekroju poprzecznego strzały. Równocześnie i korzenie rozwijają się silniej po stronie zewnętrznej.

7. Wyjaśnij pojęcie wydzielania się drzew i opisz znaczenie tego procesu.

Światło pełni rolę naturalnego czynnika redukcyjnego w d-stanie. Drzewa, które znalazły się pod okapem innych drzew z różnych przyczyn, mają małe szanse na przeżycie. Zmniejszona ilość światła sprawia, że procesy asymilacji w wielu przypadkach  nie równoważą procesów dysymilacji, co prowadzi do osłabienia drzew a w konsekwencji  do ich  śmierci.

8. Wyjaśnij pojecie oczyszczania się drzew i podaj różnicę w przebiegu tego procesu między gatunkami iglastymi i liściastymi.

Oczyszczanie się drzew – w zwarciu niżej położone gałęzie obumierają w skutek niedostatecznego dostępu światła, słabiej asymilują, gorzej są odżywione, tworzą coraz większe słoje roczne i w końcu powoli umierają, usychają i odpadają 

- u liściastych – gałęzie odpadają przeważnie na całej długości albo w dużych kawałkach, natomiast u iglastych krótszymi odcinkami, przy czym na strzale pozostają przeważnie suche tylce. W ten sposób strzały oczyszczają się z gałęzi do ½ lub nawet 2/3 wysokości drzew.

9. Zdefiniuj okres odnowienia i podaj kilka przykładów.

Okres odnowienia- jest to czas upływający od pierwszego cięcia obsiewnego do ostatniego cięcia uprzątającego resztę starodrzewia z powierzchni manipulacyjnej. Wyróżnia się następujące okresy odnowienia: krótki- 10l., średni-11-20l., długi-21-40l., bardzo długi-Ø40l.

Okres odnowienia- trwa on tym dłużej im drzewo lepiej znosi ocienienie i wynosi dla Jd. 10-20l., Bk. 8-12l., Św. 6-10l., Db. 4-7l., So. 2-3l., 

10. od czego zależy pionowy rozkład natężenia światła w d-stanie?. Jak zmienia się to natężenie przesuwając się od szczytów koron do dna lasu?.

Pionowy rozkład natężenia światła w d-stanie zależy od następujących czynników: - natężenia światła na przestrzeni otwartej (oświetlenie w d-stanie zwiększa się i zmniejsza tak jak światło zewnętrzne).

- położenie słońca ( przy jednakowej intensywności oświetlenia, promienie ukośnie padające muszą przebyć dłuższą drogę; tym samym więcej promieni ulega adsorpcji i odbiciu).

- masy listowia znajdujące się nad poszczególnymi punktami pomiaru

-przestrzennego rozmieszczenia tej masy

- elementów położenia (stok, niziny).

W d-stanach  Bk-Db-So (zwarcie pionowe) wzgledne natężenie światła maleje bardzo regularnie od powierzchni koron ku glebie.

Jeżeli d-stan ma zwarcie poziome – to wnikające coraz głębiej do d-stanu promienie nie natrafiają na masę organów asymilacyjnych, które by je pochłaniała i odbiła. Wskutek tego, po silnym osłabieniu światła wewnątrz przestrzeni koron, krzywa w niższej partii koron załamuje się, co oznacza, że odtąd natężenie światła w kierunku dna lasu spada ale nieznacznie

11. Czy warunki świetlne panujące na brzegu d-stanu są korzystne dla odnowienia naturalnego?. Wymień strefy odnowieniowe dla Św. Ze względu na warunki  świetlne panujące na brzegu d-stanu.

Brzegi d-stanu- tj. bardzo wąskie (zaledwie kilkumetrowe) wydłużone powierzchnie po zewnętrznej i wewnętrznej stronie skrajnego rzędu drzew – korzystają przede wszystkim ze światła bocznego, polepsza ono stosunki świetlne na smudze brzeżnej d-stanu, ale natężenie światła na niej jest bardzo różne, zależnie od usytuowania brzegu względem stron świata.

Wyróżnia po wewnętrznej stronie brzegu zwartego d-stanu świerkowego trzy strefy:- pierwszą- szerokości 6-8 m , w której powstają naloty mają dosyć światła i opadów i dlatego dobrze rosną.

-drugą- o granicy położonej w odległości około 30 m od brzegu, mianowicie tam gdzie działanie światła bocznego jest zbyt słabe dla wzrostu nalotu świerka, konieczne są cięcia.

-trzecią- w której kiełki świerkowe wprawdzie powstają, ale wskutek dużego ocienienia zawsze giną, jeżeli im się nie udostępni dostatecznej ilości światła górnego. 

# zależy od usytuowania względem stron świata i czasu ekspozycji.

12. Od czego zależą i jak zmieniają się warunki świetlne panujące na gnieździe.

Natężenie na stoku południowym jest większe niż na stoku północnym – intensywność światła w gniazdach położonych w nieckach była zbliżona do wartości w gniazdach leżących na stoku północnym.

- we wszystkich gniazdach oświetlenie wzmagało się szybko ze zwiększeniem się średnicy do 1-1.5 h. drzew po czym nasilało się dalej, ale w wolniejszym tempie, zwiększając  średnicę gniazda >1.5 h.  D-stanu tracimy wpływ otaczającego d-stanu na mikroklimat. 

- północna strona i środek gniazd

na południowym  brzegu d-stanu otrzymuje większe ilości promieniowania niż strona zachodnia, na której z kolei jest nieco więcej światła niż po stronie wschodniej. Ostatnie miejsce zajmuje południowa strona leżąca w cieniu brzegu d-stanu. Zależy  więc od wystawy, nachylenia stoku, na którym jest położone a także średnica gniazda (silna zależność do średnicy  1-1.5 h drzewa. 

13. W jaki sposób można regulować natężenie światła w d-stanie.

-położenie uprawy

-ustalenie składu gatunkowego i więźby

-prowadzone cięcia

14. Co to jest przyrost z prześwietlenia?.

Jest to przyrost na grubości uzyskany w wyniku przeprowadzania w d-stanach  bliskorębnych  TP.

15. co to jest przedplon? Wymień gatunki wysadzane w przedplonie.

Przedplon- uprawa leśna o charakterze przejściowym wprowadzona na grunty porolne, ale także dla takich gatunków jak Jd, Bk, Db. Stosuje się tu Brz, Os, Md, drzewa mające luźne korony i szybko rosnące. Przedplon można pozostawić do dalszej chodowli.

16.Gat. światłorzadne:Md,Brz brod.,Tp,So zw.,Ol szara, Rb

Gat. Lepiej znoszące ociennienie:So w.,Db czerw.,Db bezszyp.,Je,Kl,Lp drob.,Dg ziel.,Św,Gb

Gat. Gorzej znoszące ocienienie:Brz omsz.,osika,Js,Ol cz.,So limba, Wz,Db szyp.,

Gat. Cieniolubne:Cis,,Jd,Bk

17. światło niebieskie- wpływ na rośliny.

-może powodować zahamowanie wzrostu u roślin wyższych

-synteza karotenoidów u grzybów i roślin niższych

-regulacja ruchu aparatów szparkowych

-silne oddziaływanie na grzyby, np. fototropizm niektórych grzybów.

Światło niebieskie może wzmacniać oddziaływanie promieniowania UV.

Klimat-wypadkowa ogólnych warunków. geograficznych  danego obszaru oraz realizacji trzech cykli klimatotwórczych  (obiegu ciepła, obiegu wody, ogólnej cyrkulacji atmosferycznej)

Atmosfera- fizyczna mieszanina gazów, która otacza kulę ziemską i przechodzi dyfuzyjnie w przestrzeń kosmiczną.

Pionowy przekrój atmosfry

-troposfera-najbliższa ziemi, grubość- 6-bieguny, 18-równik, Polska –10-12 km., zawiera 80% atmosfery, zawiera niemal całą wodę atmosferyczną, ciągła pionowa wymiana materii, stały pionowy spadek temp., ciągłe pionowe ruchy powietrza.

-stratosfera-brak pionowych ruchów powietrza, zawiera około 19.5% masy atmosfery, ma dwie warstwy- niższa zimna około 25 km., ciepła- ozonosfera 50km., bardzo cienkie chmury, w ozonosferze temp. Rośnie wraz ze wzrostem wysok.

-mezosfera-pas rozciągający się do wys. Ok. 80 km., spadek temp, do ok., -100st,C

min, dla atmosfery, 0.5% masy atmosfery, pionowe ruchy atmosfery

- termosfera- najbardziej rozrzedzona, tenp, wzrasta wraz z wysokością, dwie podwarstwy: jonosfera, egzosfera.

Klimat przygruntowej warstwy powietrza. Cechy: -duża zmienność, -fazy młodociana, rozwojowa roślin, -po wyjściu z przygruntowej warstwy powietrza szybki wzrost na wysokość rozpoczyna większość gat. Drzewiastych.

Powierzchnia czynna-każda powierzchnia przez którą odbywa się wymiana energii w postaci ciepła np., gleba , korony drzew.

Przebieg parametrów: -temperatura:- wzmaga parowanie,- indukuje wiatr (różnica temp, to różnica ciśnień)

-wilgotność- zwalnia wahania temp, zmniejsza wahania temp,

-wiatr-obniża temp, w dzień, podwyższa temp, w nocy.Insolacja –dopływ bezpośredniego promieniowania słonecznego do powierzchni poziomu (heliograf- pomiar) *sposoby zapobiegania przymrozkom w lesie: dość luźna osłona koron brzóz stwarza już skuteczną ochronę dla wrażliwych gatunków drzew, dowodzą tego badania nad ochronnym działaniem przedplonu brzozowego przed wiosennymi przymrozkami. Często pojawiająca się na zrębach zupełnych bujna roślinność przerastająca sadzonki drzew chroni je przed przymrozkami. Gdy jednak z kolei sadzonki wyrosna nieco ponad trawy drzewka znajdą się w niebezpiecznej strefie nocnego wypromieniowania, wtedy należy zniszczyć chwasty przy czym należy stworzyć możliwie dużą różnicę wysokości między pędami wierzchołkowymi drzew a wierzchołkami gęstych chwastów(powierz. wypromieniowania). Niebezpieczeństwo przymrozków w zakładanych nowych uprawach może w pewnych przypadkach zmniejszyć pełna(na całej powierzchni)orka, gdyz polepsza właściwości gleby mające duże znaczenie dla bilansu cieplnego gleby i przyziemnej warstwy powietrza. Zmrozowisko:zasloniete od wiatru zagłębiebie terenu do którego napływa zimne powietrze. Latem wyst. do wys. kilku cm i rosnie do 2m zimą. Drzewa które przekroczą 2m wys. są mniej narażone. Do takich miejsc spływa w bezchmurne i bezwieczne noce oziębione powietrze najnizszych warstw przylegających do ziemi, nie może wymieszać się z cieplejszym powietrzem spływa jako cięższe i gromadzi się w zmrozowiskach.

*Wymagania cieplne drzew: a.)klimat nizinny:

-duże wymagania: Lp szer.,Jd,Bk,jawor,Db bezsz.

- średnie wymagania: Gr,Db szyp.,Lp drobn, Kl zw,

Js,Ol cz, Ol sz, Wz g,

- małe wymagania: Św, So,Md,Tp osika, Brz br.

b.) klomat górski:

-duże wymagania: Ol cz,Gr,Db szyp,So

- śr wym:Ol sz,Js,Lp dr,Lp szer,Brz br,Wz g,Kl zw, Jd,Bk, Tp osika, Jawor

- małe: Md,So limba, Św,jarząb posp.

*Szereg gat. drzew ze względu na ich wrażliwość na przymrozki:

- bd wrażliwe: Js,Bk,Db,Rb ak,Jd

- mniej wrażliwe: Kl zw,Lp dr,Md,Św,Dg zielona

- najmniej wrażliwe: Brz br,Tp osika, Ol cz, Wz, Gr,  Jarzab, So zw, wierzba.

Kwiaty i liście Db bezsz są mniej wrażliwe na przymrozki bo rozwijają się 2 tygodnie później. *Temp w lesie.: promieniowanie cieplne w lesie jest o wiele słabsze a jego działanie znacznie krótsze. Zapobiega to nadmiernej transpiracji i niebezpieczeństwu usychaniu młodych roslin drzewiastych rosnących pod osłoną d-stanu. Las nieznacznie obniża przecietną temp pwietrza i wybitnie łagodzi temp. skrajne. Temp max pod wpływem roślinności drzewaistej są łagodzone, i to bd w lecie aniżeli w zimie, także temp min podnoszą się bardziej w okresie weget., mniej w porze zimowej. Spadek temp. max i wzrost min. powoduje zmniejszenie dobowej amplitudy dobowej. Dość luźna osłona koron brzóz stwarza już skuteczną ochronę dla wrazliwych gat. drzew.

*Temp. na brzegu d-stanu: termoklimat panujący na brzegach i gniazdach d-stanu ma scególne znaczenie dla naturalnego odnowienia drzew rębnią brzegowo-smugową i różnych rębniach posługujących się cięciami gniazdowymi. Specyficzny klimat brzegów lasu wytwarza się gł. pod wpływem insolacji i wiatrów. D-stan otzrymuje w poblizu brzegu więcej energii słonecznej niż w swoim wnetrzu. Swiatło boczne, które na brzegu przeważa nad światłem górnym, warunkuje temp. brzegów, zależnie od ich położenia względem stron swiatła. Brzegi otwarte ku południowi(SE i SW)sa nieco cieplejsze, a otwarte ku północy(NE i NW)odpowienio chlodniejsze. Również odbicie promieni od drzew brzeznych powoduje podwyższenie temp.

*Temp w gniazdach: im wieksze gniazdo tym wieksza wymiana temp. z otoczeniem, gdy zwiększa się średnica będzie rosło niebezpieczeństwo

przymrozków. Gdy średnica równa 0,5 wys. d-stanu może dochodzić do podwyższenia śr temp. Gdy średnica równa jest 3x śrenia wys d-stanu to zanika wpływ d-stanu na mikrolkimat gnaizda. Im dłuższa oś elipsy skierowana na pł-pd to średnie temp. są najwyższe.

*Temp w hodowli lasu: Dla hodowli ważny jest nie tylko obszar klimatyczny lecz także lokalne ukształtowanie terenu, względna wys. nad poziomem morza, ekspozycja, zmrozowiska, które maja własny układ temp. Najważniejszym regulatorem klimatu lasu są cięcia zmieniające zwarcie w d-stanie. W świerczynach trzebionychsilnie i bardzo silnie promieniowanie przenika przez sklepienie leśne znacznie głebiej niż w d-stanach nie trzebionych. Tym samym po silniejszych trzebieżach punkt wyst. max temp przesuwa się do dolnych partii koron.  Przy cieciach odsłaniających i uprzątających należy unikać tworzenia zmrozowisk. We wszystkich tych przypadkach przylegający stary d-stan musi być przerzedzony, a podszyt na brzegach zrębu usunięty dla zapobieżenia gromadzeniu się zimnegoPowietrza. Przy zrębach zupełnych powinien być brany pod uwagę stosunek powierzchni zrębu chronionej przez ścianę d-stanu do pozostałej powierzchni zrębu, która jest pozbawiona tej ochrony. Podział roślin ze względu na ich stosunek do H2O

1.) Hydrobionty(hydrolity)-org. Żyjące w H2O

2.) Helobionty(helofity) org. Z pogranicza H2O i lodu

3.) higrofile- org. Wymagające dużej wilgotności środowiska

A.) Atmofile(mezofile) wymagają dużej wilgotności względnej powietrza

B.)higrofile właściwe wymagają dużej wilgotności względnej powietrza i gleby

4.) Kserofile- org.wykazują dużą odporność na susze Wymagania drzew co do wilgotności powietrza

- o dużej: Jd, Św, Js

- dość dużej: Dg, Md jap. Bk, Jw., Kl

-małych pozostałe Stosunki wodne w lesie

Las ne wpływa na cykliczność opadów, w warunkach klimatu umiarkowanego las może zwiększac ilość opadów do kilku % poprzez wymuszenie wznoszenia się mas powietrza od nawietrznej, las zmniejsza powierzchniowy splyw wiosenny wod, gromadzenie wody w glebie(retencja), zwiekszanie wilgotności powi etrza przez silna transpiracjeLuka  i gniazdo- jeżeli wielkość nie przekracza 1 wysokośco wysokości d-stanu to ilośc opadu docierającego do dna gniazda luki będzie wynosił 50% z tego na otwartym terenie bo istniejący drzewostan zatrzyma opad

Wielkość luki ok. 1,5 wysokości drzewostanu to do dna gniazda dociera ponad 100% opadu w porówn...