neuroshima_suplement_neuroshima_nurglitcha.pdf

wiat

Inne podejcie do Neuroshimy

Mawiam o wiatach (systemach)

RPG, ¿e zbudowane s¹ ze cian/rusz-

towañ i z farby/tapety, które na nich

le¿¹. Owe ciany i rusztowania to naj-

bardziej podstawowa podbudowa

wiata - rzeczy takie, jak wielkoci

narodów, wielkoci miast, informa-

cje o tym z czego miasta ¿yj¹, jak

wygl¹da ¿ycie w danym wiecie, ja-

kie s¹ realia fizyczne etc. Funda-

ment i ciany s¹ tym solidniejsze,

im bardziej to wszystko ze sob¹ po-

wi¹zane, im bardziej logiczne i spój-

ne, im mniej jest rzeczy, które wci-

niête s¹ w rodek, prosto z Marsa

bo to fajnie wygl¹da. Na te stoj¹ce

ju¿ ciany k³adziona jest farba i

tapety - barwne opisy, kawa³ki fa-

bularne, narracja prowadz¹ca kli-

mat, ciekawostki, szczególiki - to, co

daje wiatowi ¿ycie. Ró¿nie bywa w

wiatach RPG z tymi proporcjami.

Neur oshimê zdefiniowa³a osobowoæ

i styl pisania Ignacego. Ignacy jest

fenomenalnym malarzem i tapecia-

rzem - pisze wietnie, ³atwo porywa

ze sob¹ czytelnika, od razu przeka-

zuje klimat i nastrój o który mu

chodzi. Fundamenty i ciany Igna-

cego po prostu nie interesuj¹, dlate-

go jego domy trzymaj¹ siê tylko na

tapecie - za ni¹ s¹ olbrzymie dziury.

Czy to le? Zale¿y dla kogo. Gracze

bli¿ej drugiego przedstawionego eks-

tremum nawet dziur nie zauwa¿¹,

bo ich realizm równie¿ nie obchodzi.

Ci z pierwszego nie bêd¹ siê czuæ

komfortowo - musz¹ za du¿o roboty

wykonaæ sami, za du¿o w wiecie

poprzestawiaæ zanim stanie siê dla

nich grywalny. Dla tych ludzi piszê

ten tekst. Ignacy naklei³ liczne ta-

pety, opowiedzia³ liczne gawêdy.

Teraz trzeba siê otrz¹sn¹æ i za³ataæ

RPG to gra wyobrani. Nie mamy w

niej sto³u - wyobra¿amy sobie stó³.

Nie mamy w niej miecza - wy obra-

¿amy sobie miecz. O ile w naszym

wiecie mo¿emy mieæ wy³¹cznie to,

co jest mo¿liwe, o tyle wyobra¿aæ

sobie mo¿emy (z ca³ym szacunkiem

dla pana Hume) cokolwiek. Mo¿emy

wiêc wyobra¿aæ sobie krasnoluda

walcz¹cego widoczn¹ na ilustracjach

wielu artystów patelni¹, elfa robi¹-

cego salta przez przeciwników i w

koñcu wje¿d¿anie czo³giem po dra-

binie. W grze mog¹ wiêc siê poja-

wiaæ rzeczy zupe³nie niemo¿liwe.

Dlaczego? Bo albo nie wiemy, ¿e s¹

niemo¿liwe (niewielu ludzi zdaje so-

bie sprawê z tego, ¿e widoczna na

rzeczonych ilustracjach pó³tonowa

patelnia jest mniej wiêcej tak sku-

teczn¹ broni¹ jak betonowe buty),

albo chcemy oderwaæ siê od ograni-

czeñ nasze go wiata i porobiæ sobie

rzeczy, które widzimy na filmach.

St¹d mamy dwa skrajne podejcia

do rpg i multum porednich. Pierw-

sze to trzymanie siê cile realizmu

i pozwalanie tylko na rzeczy, które

zdarzyæ siê mog¹ naprawdê. To po-

dejcie czêsto wi¹¿e siê z odrzuce-

niem, lub ograniczeniem mechaniki,

bo co takiego, jak mechanika reali-

styczna nie istnieje. Drugie podej-

cie to - nazywane przeze mnie z

ró¿nych przyczyn krakowskim, to

zupe³ne ignorowanie realizmu, po-

zwalanie na dwudziestomilionowe

miasta fantasy porodku wielkiej

pustyni i co tam jeszcze jest ³adnym

obrazem. Wiêkszoæ graczy lokuje siê

gdzie pomiêdzy tymi ekstremalny-

mi wyskokami. A teraz: wiat RPG.

neuroshima Nurglitcha

dziury za nimi - zanim zaczniemy

graæ. Lepiej zrobiæ to teraz, ni¿ pó-

niej co chwila w nie wpadaæ.

Rzecz oczywista, ¿e nie opiszê

tutaj wszystkiego co jest do zrobie-

nia. Opiszê to, co mnie razi szczegól-

nie i co powinno byæ przez MG za³a-

tane w pierwszej kolejnoci.

I. Co robisz? Umieram,

oraz By³o sobie przetwardzieli milion.

Nowy Jork jest ca³y zasnuty dy-

mem, nic tam nie ronie i nic nigdy

nie wyronie, syf, brud, choroby, lu-

dzie ¿yj¹ w podziemiach bez wia-

t³a, a kto tam przyjedzie, ten umie-

ra od chemii i ró¿nych nocnych ³ow-

ców (jak mówi podrêcznik trzeba

mieæ szczêcie aby co napotkanego

w nocy by³o cz³owiekiem). Wniosek

- przyje¿d¿asz do Nowego Jorku i

umierasz.

Missisipi - jedno chemiczne ba-

gno, w rzece same siedemsetmetro-

we potwory (co one ¿r¹?), wody tam

nie ma w ogóle, ale cotam niby p³y-

wa i ludzie to ¿r¹, wszêdzie toksycz-

ne opary, trzeba chodziæ w maskach

- jednym s³owem ¿yje siê tam jak w

beczce z toksycznymi odpadami: w

ogóle. Przyje¿d¿asz nad Missisipi i

umierasz.

Miami - wilgoæ, aligatory, strasz-

ne choroby. Przyje¿d¿asz do Miami i

umierasz.

Detroit - gangi nie zabijaj¹ tyl-

ko tych podró¿nych, którzy wygra-

j¹ wycig, wszyscy rozbijaj¹ siê po

drogach i strzelaj¹ do ka¿dego, roz-

je¿d¿aj¹ co im wpadnie pod maskê i

tak dalej. Przyje¿d¿asz do Detroit i

umierasz.

I tak dalej. Ignacy zrobi³ co móg³,

aby niemal ka¿de miasto odmalowaæ

jako piek³o, w którym nie da siê ¿yæ.

I uda³o mu siê. W rezultacie tam siê

nie ¿yje - tam siê umiera. Oprócz

mo¿e Salt Lake City ¿adne z przed-

stawionych miast nie mo¿e mieæ

przyrostu naturalnego - nikt o zdro-

wych zmys³ach siê tam nie wpro-

wadzi, ka¿dy bêdzie zwiewa³ jak

szybko mo¿e, a ci, którzy nie zd¹¿¹

zostan¹ zabici przez tych, którzy nie

chc¹, albo przez choroby/chemikalia/

potwory. Ka¿de z tych miast musi

siê wyludniæ do zera w ci¹gu mie-

si¹ca-dwóch, ¿adne z tych miast nie

mo¿e tak naprawdê istnieæ. Co jest

wiêc pierwszym krokiem?

Krok 1: trochê mniej piek³a.

Aby mog³o istnieæ, aby nap³ywali do

niego ludzie i aby z niego nie ucie-

kali, miasto musi po prostu byæ bar-

dziej atrakcyjne, ni¿ otaczaj¹ce je

tereny. Zbieractwo nie jest wystar-

czaj¹c¹ odpowiedzi¹. Rozejrzyjcie siê

po swoim pokoju i wyobracie sobie

te rzeczy po 10/20 latach walania

siê w brudzie. Czy którakolwiek z

nich, albo choæby wszystkie razem

ci¹gnê³yby was na wie¿o usypa-

n¹ ha³dê wêglow¹ i kaza³y ¿yæ tu¿

przy kominach fabrycznych? A te

kominy i ha³da s¹ miêkkie w po-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: