White James - Szpital kosmiczny 09 - Galaktyczny smakosz.pdf - White James - failguard

JAMES WHITE

GALAKTYCZNY SMAKOSZ

The Galactic Gourmet

Przekład Radosław Kot

Dla Petera

mojego syna niegdyś i w przyszłości

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Gurronsevas przywykł do szacunku. Wiedział jednak, że zwykle nie chodziło o jego

wysoką inteligencję czy wybitne kwalifikacje zawodowe. Większość istot zwracała w

pierwszym rzędzie uwagę na niezwykłe rozmiary i wielką siłę Tralthańczyka. Tak więc

chociaż zaproszenie na mały mostek rzadko trafiało się pasażerowi - nawet jeśli był on

akurat jedynym pasażerem na pokładzie - Gurronsevas wolałby, aby kapitan

Tennochlana nie przesadzał z uprzejmością i pozwolił mu dokończyć podróż w mniej

zagraconej i znacznie obszerniejszej ładowni.

Siedział wszakże w milczeniu i patrzył z podziwem na ekran, na którym rosła z

wolna wielka sylwetka Szpitala Kosmicznego Sektora Dwunastego. Ten widok szybko

sprawił, że zapomniał o niewygodach. Z zapartym tchem obserwował jaskrawe boje

wyznaczające ścieżki podejścia, jasno oświetlone stanowiska dokowania i mieniące się

najróżniejszymi barwami okna oddziałów, w których odtworzono wszystkie niemal

środowiska właściwe istotom rozumnym zamieszkującym Galaktykę.

Siedzący obok kapitan Mallan pokazał zęby i wydał szczekliwy odgłos, który oparł

się wysiłkom autotranslatora. Gurronsevas wiedział, że u ludzi takie zachowanie oznacza

wesołość.

- Proszę się nacieszyć tym widokiem, dopóki pan może - rzekł dowódca statku. -

Ci, którzy tu pracują, rzadko wychodzą na zewnątrz.

Jego podwładni na mostku zachowali milczenie. Gurronsevas, który nie wiedział,

co mógłby odpowiedzieć, wziął z nich przykład.

Nagle obraz Szpitala zniknął i na ekranie pojawiła się podobizna zielonkawego

chlorodysznego Illensańczyka o rysach zamazanych nieco przez wypełniającą jego

kombinezon żółtą mgiełkę.

- Tu recepcja - powiedział i Gurronsevasowi wydało się, że mimo pośrednictwa

autotranslatora wypowiedź ma nadal coś z oryginalnej sykliwości mowy chlorodysznego.

- Proszę o identyfikację. Podajcie, czy macie na pokładzie pacjentów, gości czy personel, i

określcie gatunki. Jeśli to nagły przypadek, proszę najpierw opisać stan pacjenta. Proszę

też o klasyfikację fizjologiczną wszystkich na pokładzie, abyśmy mogli przygotować dla

was odpowiednie pomieszczenia oraz stosowną aprowizację.

- Aprowizację - mruknął kapitan, spoglądając z uśmiechem na Gurronsevasa. -

Nie mamy na pokładzie nagłego przypadku. Jestem major Mallan, dowódca statku

zwiadowczego Korpusu Kontroli Tennochlan , w locie kurierskim z Retlinu na Nidii.

Załoga składa się z czterech przedstawicieli ziemskiego typu DBDG. Pasażer jest jeden,

Tralthańczyk FGLI. Ma dołączyć do personelu Szpitala. Wszyscy to ciepłokrwiści

tlenodyszni, z których przynajmniej jeden, to znaczy ja, chętnie zapomniałby na jakiś

czas o pokładowych racjach żywnościowych…

- Proszę czekać - przerwał mu recepcjonista. Wyraźnie nie zamierzał tracić czasu

na pogawędki o ziemskim jedzeniu, które dla Illensańczyka było śmiertelnie trujące. Na

ekranie znowu pojawił się masyw Szpitala. Z bliska robił jeszcze większe wrażenie. Ale

mogli podziwiać go tylko chwilę.

- Podążajcie torem wytyczonym przez czerwono - żółto - czerwone boje do śluzy

przy stanowisku dwudziestym trzecim - powiedział zielonoskóry. - Po zacumowaniu

oficerowie Korpusu zameldują się u pułkownika Skemptona. Na Gurronsevasa będzie

czekał porucznik Timmins.

Gurronsevas zastanowił się, czy chodziło o uprzejmość ze strony istoty, która

mogła się okazać jego przełożonym. Po namyśle uznał, że chyba nie. Recepcjonista nie

wydawał się szczególnie poruszony perspektywą wizyty znamienitego gościa, chociaż

sława Gurronsevasa musiała dotrzeć nawet na Illensę. Wszak znała go i podziwiała cała

Federacja. Ilekroć zjawiał się na którejś z planet zamieszkanych przez ciepłokrwistych

tlenodysznych, było to wydarzenie. Tutaj zaś usłyszał tylko krótką zapowiedź, że ktoś

wyjdzie mu na spotkanie.

Gdyby sam siebie nie cenił wystarczająco wysoko, zapewne poczułby się urażony.

Timmins okazał się Ziemianinem w zielonym mundurze, który chociaż czysty i

zadbany, był już tak znoszony, że insygnia ledwo dawało się odczytać. Czubek głowy

oficera porastały miedziane włosy. Pokazał zęby w grymasie, który u przedstawicieli jego

gatunku nie oznaczał agresji, ale był odpowiednikiem uśmiechu. Sprawiał wrażenie

pewnego siebie, do gościa zaś odnosił się z wyważonym szacunkiem.

- Witamy na pokładzie - powiedział, gdy wstępną prezentację mieli już za sobą. -

Technicznie rzecz biorąc, nasz szpital jest za mały, aby uznać go za sztuczną planetę, za

duży natomiast na statek międzygwiezdny. Jednak puryści językowi upierają się, żeby

nazywać go statkiem, a my stosujemy się do tego, chyba że sięgamy po inne jeszcze,

mniej wytworne nazwy… Gdy tylko będzie to możliwe, chciałbym pokazać panu kwaterę i

objaśnić z grubsza, jak co u nas działa. Będąc szefem działu utrzymania i eksploatacji,

odpowiadam za wszelkie sprawy środowiskowe z wyjątkiem, rzecz jasna, środowiska

społecznego. Tym zajmuje się major O’Mara, który pragnie widzieć pana jak najszybciej

w swoim gabinecie. Biorąc pod uwagę natężenie ruchu na korytarzach i konieczność

wkładania ubiorów ochronnych przy przechodzeniu przez strefy o innych warunkach

naturalnych, do celu dotrzemy zapewne za jakieś dwadzieścia minut. Po drodze przekażę

panu najważniejsze informacje, które powinni otrzymać wszyscy nowi w Szpitalu. Jeśli

zatem można, poprowadzę.

Gdy wyszli z przedsionka śluzy i ruszyli rękawem ku pomieszczeniom Szpitala,

porucznik zaczął od przeprosin - na wypadek gdyby w jego przemowie znalazło się coś, co

gość już słyszał. Potem wyjaśnił, że Szpital Kosmiczny Sektora Dwunastego jest

najnowocześniejszym, największym i, w zgodnej opinii środowiska medycznego,

najlepszym szpitalem wielośrodowiskowym, jaki kiedykolwiek zbudowano. Do jego

powstania przyczyniły się dziesiątki gatunków. Produkcja i transport kolejnych modułów

wytwarzanych na rozmaitych planetach zajęły blisko dwa dziesięciolecia. Utrzymanie i

zarządzanie całością powierzono Korpusowi Kontroli, zbrojnemu ramieniu Federacji,

jednak nigdy nie stał się on bazą wojskową. Na trzystu osiemdziesięciu czterech

poziomach można było odtworzyć środowiska wszystkich gatunków zrzeszonych w

Federacji, co obejmowało bardzo szerokie spektrum, począwszy od kruchych

metanodysznych, przez tleno - i chlorodysznych, po istoty żywiące się twardym

promieniowaniem.

Gurronsevas nie słuchał zbyt uważnie. Pochłaniało go przede wszystkim unikanie

zderzeń z innymi użytkownikami korytarza, zarówno większymi od niego, jak i

mniejszymi. Wędrowali tłocznym i gwarnym labiryntem przejść o białych ścianach,

labiryntem, w którym niebawem sam powinien umieć znaleźć drogę.

Dwaj krabopodobni Melfianie i jeden Illensańczyk zawarczeli i zasyczeli na niego,

gdy niezgrabnie zatrzymał się na skrzyżowaniu, aby ich przepuścić. Naraził się w ten

sposób również idącemu z tyłu drobnemu i rudawemu Nidiańczykowi, który wygłosił

szczekliwą reprymendę. Otrzymany jeszcze na pokładzie statku prosty translator

nastawiony był tylko na tłumaczenie mowy Ziemian, Gurronsevas nie wiedział więc, co

dokładnie syczały, gulgotały i jęczały do niego spotkane istoty.

- Teoretycznie o pierwszeństwie przejścia decyduje ranga medyczna - powiedział

White James - Szpital kosmiczny 09 - Galaktyczny smakosz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: