2121_2 Zdalne sterowanie przez telefon.pdf

rojekty AVT

VVT

Zdalne sterowanie

przez telefon

część 2

2121

rysunku 5.

Montaż należy rozpocząć od wykona−

nia wszystkich zwór oznaczonych na

płytce literą Z.

Najpierw warto zmontować zasilacz

i sprawdzić, czy przy zasilaniu 12V da on

na wyjściu (na kondensatorach C12, C16,

C7) napięcie w granicach 5,2...5,6V. Pobór

prądu ze źródła 12V wynosi około 5mA.

Po uruchomieniu zasilacza można

zmontować pozostałe elementy: naj−

pierw bierne, potem półprzewodniki.

Transformator separujący TR1 to

zwykły transformator sieciowy TS24.

W przeciwieństwie do większości trans−

formatorów tego typu, nie ma on nóżek

do wlutowania w płytkę − należy go przy−

kręcić dwoma wkrętami M3 i wykonać

połączenia przewodami. Na płytce ozna−

czono punkty S, T, U, W. Podczas luto−

wania trzeba uważać, żeby nie pomylić

uzwojeń − uzwojenie sieciowe 220V za−

jmuje większą objętość, niż uzwojenie

wtórne i ma dużo większą rezystancję.

W modelu zastosowano podstawkę

tylko pod kostkę U3.

W roli przekaźnika REL1 można zasto−

sować zarówno mały przekaźnik teleko−

munikacyjny (np. jak w modelu Meisei

M4−5H), jak i duży RM81 czy RM96.

W skład zestawu AVT−2121, oprócz

przekaźnika REL1, wchodzi tylko jeden

przekaźnik wykonawczy, pozostałe nale−

ży zakupić oddzielnie.

Po zmontowaniu elementów na płycie

(ale jeszcze bez kostki U3) należy spraw−

dzić pobór prądu. Należy dołączyć zasi−

lacz o napięciu 12V − pobór prądu powi−

nien nadal wynosić około 5 miliampe−

Rys. 5. Płyta główna.

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 12/96

rojekty A

Projekty A

Montaż i uruchomienie

Główną część układu można zmonto−

wać na jednostronnej płytce drukowanej,

pokazanej na rysunku 5

rysunku 5

rojekty AVT

VVT

Rys. 6. Płyta sterowania.

przycisk powinien włączać dany kanał

(przekaźnik), dolny − wyłączać. Stany

przekaźników muszą odpowiadać

wskazaniu diod D18...D21, umieszczo−

nych na płytce czołowej.

Jeśli wszystkie kanały dają się włą−

czać i wyłączać, należy sprawdzić współ−

pracę z linią telefoniczną. W zasadzie po−

trzebne są dwie linie, ale można poradzić

sobie, mając tylko jedną − własną. Należy

wtedy skorzystać z pomocy kolegi albo

zaprzyjaźnionego sąsiada. Trzeba kogoś

poprosić, aby zadzwonił na nasz numer

i po zgłoszeniu się odbiornika i usłysze−

niu sygnału potwierdzenia, nacisnął

w swoim aparacie (przełączonym na wy−

bieranie tonowe − przełącznik w pozycji

TONE, a nie PULSE) kolejno klawisze 1,

2, 1, 2, 3, 4, 3, 4, 5, 6, 5, 6, 7, 8, 7, 8. Mo−

ment zgłoszenia odbiornika wskaże nam

dioda świecąca D6. Przy podanej kolej−

ności naciskania klawiszy powinny kolej−

no zapalać się i gasnąć diody D18...D21

na płytce sterującej.

Do takiej próby, aby nie nadużywać

cierpliwości bliźniego, warto zmniejszyć

rezystancję R7; celowe może być także

dolutowanie równolegle do C3 i C6, do−

datkowych elektrolitów o pojemności

100...220µF (wcześniej zaformowanych

przez kilka godzin pod napięciem 5V).

Jeśli montaż został wykonany popra−

wnie, układ będzie pracował od razu i ta−

ka jedna próba całkowicie wystarczy.

Jeśliby jednak coś nie zadziałało, należy

poszukać błędu, wykorzystując wskaza−

nia dodatkowych diod LED dołączonych

do punktów A, B, C, D.

Rys. 7. Układ testowy.

rów: tyle zużywa stabilizator U7. Układ

złożony z kostek CMOS praktycznie nie

pobiera prądu. Gdyby było inaczej, należy

odszukać przyczynę − zwykle jest nią

zwarcie lub pomyłka w montażu.

Jeśli wszystko jest w porządku należy

włożyć do podstawki układ U3 i pozosta−

wić układ pod napięciem na kilka godzin.

Chodzi tu o uformowanie kondensato−

rów elektrolitycznych. Jest to niezbędne,

ponieważ aluminiowe elektrolity prze−

chowywane przez kilka miesięcy czy lat

mają zawsze znaczną upływność, i układ

na pewno nie będzie działał poprawnie

zaraz po pierwszym włączeniu zasilania.

Po takim kilkugodzinnym formowaniu

kondensatorów można przystąpić do

ostatecznego sprawdzania.

W tym celu należy zmontować i dołą−

czyć przewodami do punktów K1...K8

i O1, O3, O5, O7, J, H, płytkę z przycis−

kami i diodami LED. Płytkę tę pokazano

na rysunku 6

ra C2 − będzie on udawał odebranie syg−

nałów dzwonienia.

Do takich prób warto też równolegle

do R7 dolutować

dodatkowy rezys−

tor (10...100k W )

przyspieszający

proces zgłoszenia.

Układ testowy

pokazany jest na

rysunku 7

Po zmontowaniu, w celu

uformowania kondensatorów

elektrolitycznych, należy

koniecznie pozostawić układ

na kilka−kilkanaście godzin pod

napięciem. Tuż po pierwszym

włączeniu układ na pewno nie

będzie działał poprawnie!

W razie grub−

szej pomyłki, do

wyszukania popeł−

nionego błędu,

można wykorzys−

tać układ z rysunku

rysunku 7.

Po włączeniu

zasilania przerzut−

niki z kostek U5,

U6 ustawią się

w jakichś przypad−

kowych stanach. Najpierw należy więc

sprawdzić, czy działają przyciski K1...K8

umieszczone na dodatkowej płytce ste−

rowania. W gotowym urządzeniu górny

8. Do włączenia

odbiornika należy

użyć przycisku wlu−

towanego równo−

legle do kondensa−

tora C2.

W urządzeniu

przewidziano wykorzystanie od jednego

do czterech przekaźników wykonaw−

czych. Na płytce można zmontować za−

równo przekaźniki RM81 (o obciążalności

rysunku 6. Szczegółowe wskazówki

dotyczace montażu płyty czołowej poda−

ne są w dalszej części artykułu.

Dla ułatwienia warto też do wyjść de−

kodera DTMF (punkty oznaczone A, B, C,

D) dołączyć diody LED połączone szere−

gowo z rezystorami 2,2k W . Pozwoli to na

bieżąco monitorować pracę kostki U3.

Warto też prowizorycznie przylutować

jakiś przycisk równolegle do kondensato−

Rys. 8. Układ do odszukiwania błędów.

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 12/96

rojekty A

Projekty A

rysunku

rysunku 7

rysunku 6

rojekty AVT

VVT

Rys. 9. Widok płyty czołowej.

styków 16A), RM82 (2 x 8A) lub RM96

(8A).

Na krawędzi płyty głównej umieszczo−

no też zaciski śrubow ARK oznaczone

K1,2...K7,8. Umożliwią one łatwe dołą−

czenie dowolnych urządzeń elektrycz−

nych, także tych zasilanych z sieci 220V.

Płytki drukowane są przewidziane do

zamontowania w estetycznej obudowie

typu KM−60 (trzeba wyciąć cztery naroż−

niki dużej płytki drukowanej).

Na rysunku 9

stępnie położyć na wierzch nieuzbrojoną

płytkę drukowaną, dokładnie wszystko

dopasować i zaz−

naczyć igłą wszyst−

kie punkty wierce−

nia. Dla ułatwienia,

w płytce drukowa−

nej wykonane są

dodatkowe otwory

wyznaczające

środki przycisków

i diod LED.

Po wywierceniu

wszystkich otwo−

rów w plastikowej

płycie przedniej,

należy umocować

do niej płytkę dru−

kowaną za pomocą

dwóch wkrętów

Według krajowych przepisów,

wszelkie urządzenia dołączane

do publicznej sieci telefonicznej

powinny mieć homologację

(czyli poprzedzone badaniami

zezwolenie na użytkowanie)

wydane przez Ministerstwo

Łączności.

Przedstawiony odbiornik DTMF

nie ma takiej homologacji.

Jednym z powodów jest fakt, że

nie wydaje się stosownych

zaświadczeń dla wyrobów

w postaci zestawów do

samodzielnego montażu.

M3. Łby wkrętów należy wpuścić

w plastik, a same wkręty zakontrować

nakrętkami. Dopie−

ro teraz należy na−

kleić papierową

naklejkę, która za−

kryje łby wkrętów.

Następnie należy

starannie wykonać

w papierze otwory

na diody i przycis−

ki, a potem przy−

kręcić płytkę dru−

kowaną już w pełni

uzbrojoną, z dolu−

towanymi od stro−

ny druku przewo−

dami.

Przekrój zmon−

towanej płyty czo−

łowej pokazano

w uproszczeniu na

rysunku 10

rysunku 10.

Problem bezpieczeństwa

Przy opracowaniu układu poświęcono

wiele uwagi sprawom bezpieczeństwa

użytkowania. W niektórych czasopis−

mach zagranicznych prezentuje się ukła−

dy, które dołączone bezpośrednio do linii

telefonicznej, mogą stwarzać wręcz

śmiertelne zagrożenie. Elektronika dla

Wszystkich jest przede wszystkim cza−

sopismem edukacyjnym, dlatego choć

opisywane urządzenie przeznaczone jest

głównie do celów dydaktycznych, celo−

wo pokazano, jak można zrealizować

skuteczne oddzielenie galwaniczne mię−

dzy układami i systemami elektroniczny−

mi.

Według krajowych norm, każde urzą−

dzenie telekomunikacyjne musi być tak

skonstruowane, aby izolacja między jaki−

mikolwiek dostępnymi z zewnątrz częś−

ciami ubudowy, a linią telefoniczną, wy−

trzymała bez przebicia napięcie przynaj−

mniej 4000V. Jeśli urządzenie telekomu−

nikacyjne zasilane byłoby z sieci energe−

rysunku 10

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 12/96

rojekty A

Projekty A

rysunku 9 pokazano proponowany

wygląd płyty czołowej. Nabywcy zesta−

wu AVT−2121 otrzymają samoprzylepną

naklejkę, inni mogą skserować na papie−

rze samoprzylepnym rysunek 9.

Autor zaleca poniższą kolejność mon−

tażu płyty czołowej. Najpierw przyłożyć

do plastikowej płyty przedniej naklejkę

z rysunkiem (ale jej nie przyklejać). Na−

rysunku 9

rojekty AVT

VVT

WYKAZ ELEMENTÓW

Rezystory

R1: 3,3k W

R2: 6,8k W

R3, R15: 470k W

R4, R12, R19−R33: 100k W

R5, R6, R7, R8: 1M W

R9, R10, R34−R37: 2,2k W

R11: 4,7M W

R13: 10k W

R14: 91k W

R16: 51k W

R17: 300k W

R18: 5,1k W

Kondensatory

C9, C10: 100nF

C11, C12, C16, C17: 100nF

ceramiczny

C14: 10µF/10V

C15: 220...470µF/16V

Półprzewodniki

U1, U2: CMOS 4093

U3: MT8870, UM92870A lub

odpowiednik

U4: CMOS 4028

U5, U6: CMOS 4027

U7: 7805

Różne

Półprzewodniki

D1, D3, D4, D14: 1N4148

D2: dioda Zenera 18V

D5, D7−D12, D15−D17: 1N4001

D6: LED 3mm żółta

D13: 1A Schottky

D18−D21: LED 3mm czerwona

OPT1: CNY−17

REL1: Meisei M4−5H lub DS2Y 5V

lub inny o napięciu pracy 5V

REL2−REL5: RM81 12V lub

podobny

TR1: TS2/24

T4, T1: BC548

T3, T2: BC558

T5...T8: BS107, BS170 lub podobne

Różne

X1: 3,579MHz

zaciski ARK2 7 szt

płytka drukowana układu

płytka drukowana klawiatury

naklejka samoprzylepna płyty

czołowej

obudowa KM−60

koszyk na 4 baterie paluszki

microswitch z ośką min. 6mm 8szt

Kondensatory

C1: 680nF foliowy 100V

C2: 47nF

C3, C5, C13: 100µF/10V

C4: nie stosować (patrz tekst)

C6: 47µF/10V

C7: 1µF MKT

C8: 22nF

Uwaga! Elementy REL3 − REL5,

D10−D12, R19−R24, T4 nie

wchodzą w skład kitu AVT−2121.

REKLAMA REKLAMA

REKLAMA

Rys. 10. Szczegóły konstrukcji płyty

czołowej.

tycznej, to zasilacz i inne bloki muszą za−

pewnić wytrzymałość na przebicie mię−

dzy układem a siecią, nie mniej niż

4000V.

W prezentowanym układzie zastoso−

wano podwójne oddzielenie galwanicz−

ne: Z jednej strony transformator TR1,

przekaźnik REL1 i transoptor OPT1 sku−

tecznie oddzielają układ od linii telefo−

nicznej.

Z drugiej strony, oddzielenie od sieci

zapewniają: fabryczny zasilacz posiadają−

cy stosowny atest oraz przekaźniki wy−

konawcze REL2...REL5.

Warto też zwrócić uwagę, iż na płytce

pokazanej na rysunku 5, pomiędzy ścież−

kami oddzielanych obwodów pozostawi−

no odstępy o szerokości minimum

4,5mm.

Żeby nie pogorszyć parametrów izola−

cji należy odpowiednio ukształtować

i odsunąć od transformatora przewody

dołączone do punktów S, T, U, W.

Także przy dołączaniu do zacisków

K1,2...K7,8 przewodów energetycznych,

należy zachować odpowiednie odstępy

izolacyjne.

Piotr Górecki

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 12/96

rojekty A

Projekty A

WYKAZ ELEMENTÓW

Rezystory

Półprzewodniki

Różne

Kondensatory

REKLAMA

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: