R11_05_SPR.PDF

Rozdział 11.

Łączenie z siecią Internet

Rozdział ten wyjaśnia, jak połączyć system Linux ze zdalnymi serwerami. Przedstawia program wvdial , który

ułatwia połączenie z siecią Internet poprzez usługę PPP. Następnie wyjaśnia podstawowe pojęcia związane z

sieciami TCP/IP, które musisz znać, aby poprawnie administrować systemem Linux podłączonym do Internetu

lub sieci lokalnej. Aby wykorzystać tę wiedzę efektywnie, rozdział objaśnia także, jak używać pppconfig do

konfiguracji i administracji systemu podłączonego do Internetu za pomocą modemu lub do lokalnej sieci. Po

skonfigurowaniu sieci zajmiemy się opisem kilku popularnych klientów sieciowych dostępnych dla Linuksa,

włączając przeglądarkę WWW i klienta FTP. Dodatkowo w rozdziale tym pokazano użycie programów

minicom i seyon , które działają podobnie do HyperTerminala systemu MS Windows 9x. Na koniec

przedstawię, jak nawiązać połączenie PPP ręcznie za pomocą programu minicom .

Łączenie z Internetem

Większość usługodawców internetowych oferuje dwa podstawowe rodzaje usług: konta systemowe i konta PPP

(Point to Point Protocol). Konta systemowe były bardzo popularne przed narodzinami sieci WWW. Pozwalają

one użyć własnego komputera tak, jakby był wirtualną konsolą związaną z danym komputerem zdalnym.

Możesz wydawać polecenia, które są interpretowane przez zdalny system, oraz oglądać rezultaty wydanych

poleceń. Pomimo że kilka przeglądarek — jak na przykład Lynx — może pracować poprzez konto systemowe,

nie oferują one obsługi stron multimedialnych i graficznych, których ostatnio jest coraz więcej.

Konta PPP pozwalają na bezpośrednie połączenie z Internetem. Kiedy jesteś podłączony do największej

„pajęczyny” na świecie, możesz korzystać ze swojej ulubionej przeglądarki. Możesz nawet postawić własny

serwer WWW, umożliwiając innym oglądanie własnych dokumentów, jeśli pozwala na to ISP.

Te dwa rodzaje kont internetowych (systemowe i PPP) można porównać do dwóch typów usług pocztowych.

Wyobraź sobie, że nikt nie przychodzi do twojego domu dostarczyć ci pocztę lub ją odebrać. Zamiast tego,

zawsze gdy masz do wysłania list lub pocztówkę, musisz iść na pocztę. To przypomina konto systemowe.

Zdalny komputer, który łączy z Internetem, dostarcza swych usług cały czas, tylko gdy chcesz połączyć się z

Internetem, musisz otworzyć sesję terminala lub sesję telnet. Konto PPP jest jak dostawa poczty do domu;

Internet masz w zasięgu ręki, a twój komputer jest dosłownie umieszczony w Internecie przez maszynę Twojego

ISP.

W systemie MS Windows masz narzędzie zwane HyperTerminal, które umożliwia dostęp do kont systemowych,

oraz Dial-up Networking służący dla kont PPP. W Linuksie możesz wybierać pomiędzy programami, które

pozwalają używać kont systemowych. Najczęściej używanymi programami są minicom i seyon . Aby uzyskać

dostęp do kont PPP w systemie Linux, używa się demona PPP zwanego pppd . Kolejny podrozdział opisuje, jak

posłużyć się programem wvdial do uruchomienia procesu demona pppd i ustanowienia połączenia z kontem

PPP.

Konfiguracja modemu

Modem jest urządzeniem peryferyjnym dla systemu Linux, podobnie jak napęd CD-ROM, dysk twardy czy

mysz. Podłączony on jest do portu szeregowego, co oznacza, że jedno z urządzeń szeregowych z katalogu /dev

wskazuje obecnie na modem. W katalogu znajduje się również plik /dev/modem , który służy jako plik urządzenia

modemu. Początkowo plik ten jednak może niewskazywać Twojego modemu. Dla uproszczenia działania

aplikacji takich jak minicom i seyon możesz stworzyć dowiązanie symboliczne łączące urządzenie szeregowe

podłączone do modemu z plikiem /dev/modem .

Aby tak zrobić, zaloguj się na użytkownika root i wydaj polecenie:

ln –sf /dev/ttySX /dev/modem

gdzie X oznacza numer odpowiadający urządzeniu szeregowemu połączonemu z modemem. Tabela 11.1

przedstawia polecenia tworzące dowiązania symboliczne odpowiednie dla urządzenia szeregowego, do którego

może być podłączony modem. Aby poprawić czytelność nazw portów szeregowych, są one oznaczone dla

dwóch systemów: DOS i Linux.

Tabela 11.1. Polecenia tworzące dowiązanie symboliczne /dev/modem

Nazwa urządzenia DOS Nazwa urządzenia Linux

Polecenie

COM1

ttyS0

ln –sf /dev/ttyS0

/dev/modem

COM2

ttyS1

ln –sf /dev/ttyS1

/dev/modem

COM3

ttyS2

ln –sf /dev/ttyS2

/dev/modem

COM4

ttyS3

ln –sf /dev/ttyS3

/dev/modem

Praca z programem wvdial

Usługodawcy internetowi używają różnych metod nawiązywania połączeń PPP. Jednym z najtrudniejszych

zadań podczas nawiązywania połączenia PPP jest określenie wszystkich wymaganych przez nich opcji

konfiguracyjnych.

Na przykład większość ISP używa jednego z trzech sposobów uwierzytelniania: PAP (Password Authentication

Protocol), CHAP (Challenge-Handshake Authentication Protocol) lub zwykłej metody użytkownik-hasło. PAP

jest obecnie najczęściej stosowanym protokołem. Jeśli spytasz obsługę techniczną ISP o używaną procedurę

logowania, prawdopodobnie nikt nie będzie wiedział, o czym mówisz, ponieważ większość użytkowników

pracujących pod kontrolą systemu MS Windows i w sieci MS Windows Dial-up stosuje procedurę logowania

niezauważalnie (tzn. automatycznie, bez powiadamiania o tym użytkownika).

Program wvdial , podobnie jak usługa Microsoft Dial-up Networking, ustanawia połączenie PPP. Obsługuje on

różnorodne metody uwierzytelniania, używane przez ISP na całym świecie. W większości przypadków analizuje

dane wysyłane przez ISP i odpowiada właściwymi formatami danych, wymaganymi przez ISP.

Aby bez problemów używać programu wvdial , należy najpierw określić poprawnie konfigurację serwera nazw;

tak jak to zostało opisane w poprzednim rozdziale, a następnie wydać polecenie:

route del default

wvdial &

Polecenie generuje wiele komunikatów, co powoduje lekki dyskomfort. Najlepiej jest przełączyć się na inną

konsolę, poprzez wciśnięcie Alt+ n , gdzie n oznacza numer konsoli wirtualnej (1 – 7). Alternatywnie, możesz

przekierować wyjście polecenia do pliku, zapisując je w trochę inny sposób:

wvdial 2 > /tmp/wvdial.messages &

Oczywiście będziesz musiał przejrzeć ten plik w razie nieprawidłowej pracy programu wvdial . Możesz tego

dokonać natychmiast, wpisując polecenie:

more /tmp/wvdial.messages

Kiedy połączenie zostanie nawiązane, możesz eksplorować zasoby WWW i innych usług dostępnych w sieci

Internet, opisanych w kolejnych podrozdziałach. Aby sprawdzić, czy połączenie PPP jest ustanowione, wydaj

takie polecenie:

ping www.helion.pl

Polecenie ping powinno potwierdzić, że serwer ISP otrzymał poprawne pakiety echa, które zostały wysłane z

komputera. Jeśli nie potwierdzi, sprawdź jeszcze raz konfigurację serwera DNS.

Jeśli chcesz przerwać połączenie internetowe, użyj polecenia:

killall wvdial

Klient PPP

Klient PPP systemu Linux pozwala na połączenie z Internetem poprzez serwer PPP; podobnie jak usługa

Microsoft Dial-up Networking, pozwala stacjom roboczym MS Windows na ustanowienie połączenia z

usługodawcą internetowym. W tle program wvdial wywołuje usługi klienta ppp potrzebne do połączenia z

serwerem PPP. Jednakże możliwe jest używanie bezpośrednio klienta ppp bez pomocy wvdial . Mamy wtedy

dostęp do wszystkich opcji klienta ppp, które usprawniają połączenia sieciowe, a co najważniejsze, dają dużą

wiedzę związaną z zagadnieniami sieciowymi, zwłaszcza jeśli chodzi o usługę PPP. Na przykład łatwiej

będziesz rozwiązywać problemy połączenia ppp, jeśli zrozumiesz w pełni wszystkie funkcje i opcje klienta ppp

nie uruchamianego przez aplikację wvdial .

Określanie opcji PPP

Klient ppp systemu Linux wymaga skonfigurowania kilku plików. Zamiast budować te pliki ręcznie od samego

początku, lepiej użyć programu pppconfig , który uruchamia krótki dialog, a następnie tworzy odpowiednie pliki

konfiguracyjne na podstawie odpowiedzi na pytania. Zaloguj się na konto użytkownika root i wydaj polecenie:

pppconfig

Rysunek 11.1 przedstawia menu główne programu pppconfig , które jest wyświetlane niezależnie od miejsca

uruchomienia programu. Zauważ, że pppconfig pozwala stworzyć połączenie — określenie, które odnosi się do

zestawu parametrów konfiguracyjnych — oraz pozwala na edycję istniejącego połączenia. Aby stworzyć nowe

połączenie, użyj klawiszy kursorów do zaznaczenia Create i naciśnij Enter .

Rysunek 11.1. Główne menu programu pppconfig

Jeśli pppconfig wykryje, że plik /etc/resolv.conf nie istnieje lub nie zawiera żadnych informacji o serwerach

DNS, zapyta (patrz rysunek 11.2), czy chcesz podać adres serwera nazw (lub kilku). Powinieneś odpowiedzieć

twierdząco, zaznaczając Yes i wcisnąć Enter ; w przeciwnym razie nie będziesz w stanie nawiązać połączenia

PPP.

Rysunek 11.2. Program pppconfig żąda określenia serwera nazw

Rysunek 11.3 przedstawia ekran służący do określania adresu serwera nazw. Aby określić podstawowy serwer

DNS, wprowadź jego adres IP i naciśnij Enter . Adres serwera DNS powinieneś uzyskać od ISP.

Rysunek 11.3. Określanie adresu podstawowego serwera nazw

Możesz także podać adres IP drugiego (zastępczego) serwera nazw, tak jak to pokazuje rysunek 11.4. Wpisz

adres i naciśnij Enter .

Rysunek 11.4. Określanie zastępczego serwera nazw

Rysunek 11.5 przedstawia następny ekran konfiguracji, w którym zostaniesz poproszony o podanie nazwy, jaka

zostanie przypisana nowemu połączeniu. Jeśli masz już określone serwery nazw w pliku /etc/resolv.conf , ekran

ten jest wtedy następnym wyświetlanym tuż po ekranie głównym programu pppconfig . Wybierz nazwę dla

połączenia PPP, do którego będziesz się odwoływał podczas dzwonienia, i naciśnij Enter . Możesz użyć nazwy

domeny ISP.

Uwaga

Program pppconfig czasami dwuznacznie odnosi się do połączenia, usługodawcy internetowego lub

dostawcy. Termin „połączenie” jest dokładniejszym określeniem w tym kontekście, ponieważ możesz

ustanawiać połączenie z danym ISP na kilka sposobów — na przykład ISP może mieć kilka numerów dial-up.

Każdy sposób połączenia z ISP może być skonfigurowany oddzielnie (dla jednego numeru jedno połączenie

PPP o przypisanej dowolnej nazwie).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: