TAROT- MAGIA I WIEDZA

Na pewno wielu z tych którzy interesują się parapsychologią słyszało o tarocie, niektórzy może go widzieli, posiadają, lub nawet posługują się nim. Nazwa "tarot" właściwie nie ma swojego źródłosłowia, niektórzy badacze uważają, że pochodzi od staroegipskiego słowa "tar" -droga, "rot" lub "roq" -królewski. Zatem tarot to " królewska droga" -droga do samopoznania i wiedzy.

Tarot jest układem 78 kart złożonych z dwóch podstawowych części. Pierwsza to: "Major Arkana" -Wielkie Wtajemniczenia. Jest to zbiór alegorycznych 22 figur o symbolicznej treści i ukrytych znaczeniach. Są tam m.in. symbole: Głupca, Cesarza, Kapłana, Maga, Śmierci, Sądu Ostatecznego itd. Druga część składa się z czterech kolorów: Buławy, Kielichy, Miecze i Denary, mających swoje odniesienie do czterech żywiołów astrologicznych: ognia, wody, powietrza i ziemi. Ezoterycy (znawcy wiedzy tajemnej) uważają, że tarot jest syntezą hermetycznej i gnostycznej wiedzy, mającej swe głębokie korzenie w kulturze chrześcijańskiego zachodu. Znajdziemy w nim elementy egipskiego hermetyzmu, wczesnochrześcijańskiej gnozy, ezoterycznego chrześcijaństwa, żydowskiej kabały, starobabilońskiej astrologii, greckiego pitagoreizmu i neoplatonizmu. Na tarota oddziaływały hermetyczne zakony, mistyka islamu i mitologia starożytna. Tarot zatem nie ma swojego twórcy, niektórzy twierdzą, że sam się stworzył...

Tarot inspirował i nadal inspiruje artystów (m.in. Salvador Dali namalował cykl Wielkich Wtajemniczeń), psychoanalityków, kulturoznawców, filozofów i etnologów. Badają go teologowie i mistycy. Używany jest do najprzeróżniejszych celów. Stosowany był do praktyk magicznych, a także jako narzędzie w misteriach i inicjacjach. Tarot służy do medytacji, jak i do psychoanalizy. A wreszcie przy pomocy tarota także się wróży, albo precyzyjniej- stawia wyrocznię, gdyż wróżenie tarotem niewiele ma wspólnego z prymitywnymi praktykami Cyganek.

Tarot uważany jest przez znawców za "klucz do wnętrza człowieka". Otwiera zakamarki i piwnice naszej duszy. Praktyka wróżenia tarotem ma więcej wspólnego z technikami medytacyjnymi, inicjacyjnymi i psychoterapeutycznymi, niż z prymitywnym przepowiadaniem przyszłości. Poznanie i zrozumienie tarota wymaga wielu lat długotrwałych studiów nad tą wiedzą, a praca nad tarotem wywołuje głębokie zmiany w osobowości tarocisty. Droga ta wcale nie jest łatwa, ani bezpieczna, jak każda zresztą forma duchowego rozwoju człowieka. Tarot nie może służyć do zabawy, a wróżenie dla zaspokajania pustej ciekawości może być bardzo przykre dla wróżącego. Ale tarot jest niezwykle cennym przewodnikiem i nauczycielem. Tym, którzy stawiają mu mądre pytania, udziela adekwatnych odpowiedzi.

>Wzrastająca popularność tarota w XVIII i XIX w. zwróciła uwagę na tajemniczą talię kart czujnych hierarchów Kościoła. Wszakże znajdowało się w niej zbyt wiele pogańskich i magicznych elementów. Tarot potrafił wprowadzać swoim okultyzmem co bardziej wrażliwych i posiadających wyobraźnię ludzi w bardzo głębokie stany z pogranicza mistycyzmu i szaleństwa. Uaktywniał wizjonerstwo i zdolności parapsychiczne, ludzie zaczynali mówić pod jego wpływem jak prorocy. Zresztą tarotem posługiwali się w tamtych czasach "podejrzani" ludzie jakimi byli Cyganie, wędrowni kuglarze, artyści, magicy, Żydzi, alchemicy, astrolodzy i inni. Niepokojący był także intensywny rozwój wszelkiej maści zakonów tajemnych i masonerii, dla których to tarot często był wyrocznią, księgą objawioną, inicjacyjną bramą dla kandydatów do wtajemniczenia. Przepowiadanie przyszłości jest ingerencją w naturalny bieg wydarzeń, dlatego ci którzy się tym zajmują, dokonują aktu zuchwalstwa wobec tajemnicy przeznaczenia, a jest to, ni mniej, ni więcej definicja magii. Dlatego tarot to narzędzie magiczne i w efekcie został nazwany przez jego wrogów "Biblią Szatana".Mądrość tarota najlepiej widać w amagramie słowa "tarot":

ROTA -łac.-koło,

ORAT -łac.-mówić,

TORA -hebr.- "prawo"(pięcioksiąg Mojżesza),

TROA -gr.-brama,

ATOR -egipska bogini świata podziemnego- Hator,

RATO -(ratio)-łac.-rozum.

Wstęp do kart Tarota
 

Witam bardzo serdecznie wszystkie osoby żywo zainteresowane tematyką TAROTA!

Jest to niezwykła talia kart, często nazywana przez znawców kluczem do wnętrza ( tytuł dzieła Małgorzaty Karskiej brzmi właśnie "Tarot - klucz do wnętrza").
Inni mówią, że jest magią, która uzdrawia i pomaga żyć.
Astrologowie również sięgają po karty tarota, w sytuacji, gdy np. mapa astrologiczna uniemożliwia pełną analizę problemu lub osobowości klienta. Medytowanie z tarotem bywa niezwykłą przygoda, wręcz wędrówką w głąb samego siebie.
Czymś na wzór poznania siebie i zrozumienia tego, co nas otacza. Obcowanie z tarotem odbija się bardzo wyraźnie na duszy każdego człowieka. Następuje metamorfoza duchowa pozwalająca na pełniejsze zrozumienie istoty życia.
Ale trzeba pamiętać o poprawnym obchodzeniu się z tarotem. Nie jest to zabawa i nie powinno się kart tarota w ten sposób traktować.
&nb sp;Posiadają one ogromną moc i energię, i trzeba pamiętać o niebezpieczeństwach czyhających na osoby obcujące z nim. Jeśli dobrze wykorzystywany i traktowany z należytym szacunkiem, tarot może się stać pożytecznym narzędziem i przewodnikiem do samopoznania.

Na sam początek może parę słów o pochodzeniu magicznej talii kart tarota. Prawdopodobnie powstały w Italii, w dobie renesansu. Pierwsza pewna wzmianka o tych kartach pochodzi z roku 1442; w archiwum książąt dŐEste z Ferrary odnotowano, że kupiono karty do gry w "tryumfy" (trionfi), nazwanej później tarokiem. Nazwy "tarok" i "tarot" nie były wtedy jeszcze znane. W Egipcie nie znaleziono żadnych obrazów, które przypominałyby treść kart tarota, a historię o ich egipskim pochodzeniu wymyślił dopiero około 1750 roku francuski pisarz i okultysta Antoine Court de Gebelin. Karty tarota nie służyły od początku do wróżenia i nie zostały wynalezione jako wyrocznia. Wszystko wskazuje na to, że tarot powstał jako talia do gry w trionfi, i tylko do gry.
Tyle że od innych talii karcianych tarot różnił się pewną liczbą alegorycznych figur, takich jak "Sprawiedliwość", "Moc", "Umiarkowanie" - a więc grając w trionfi, można było prowadzić filozoficzne dysputy.
Pierwszym, który wróżył z kart tarota, był Francuz używający pseudonimu Etteilla, a zaczął to robić około 1783 roku. Kartami tarota wróżyli Cyganie i to oni rozpowszechnili je w Europie. Już Court de Gebelin pisał, że te karty zostały przyniesione z Egiptu przez Cyganów (wówczas wierzono, iż Cyganie pochodzą z Egiptu, co samym Romom pewnie się podobało).
Dziś jednak wiadomo, że przybyli w średniowieczu z Indii. Zresztą nie mogli tarota przynieść z Egiptu, bo go tam nie znano. Aż do ubiegłego wieku Cyganie nie wróżyli z kart, tylko z dłoni. Najpierw kartomancję opanowały paryskie wróżki, idące śladem pomysłów Gebelina, a dopiero u nich Cyganki podpatrzyły tę sztukę. I na pewno używały wtedy popularnych i tanich kart do gry w brydża lub pokera, a nie rzadkich i drogich kart tarota. Ponieważ jedna z najbardziej znanych książek o tarocie, napisana przez francuskiego okultystę "dra Papusa" (Gerarda Encausse), nosiła tytuł "Tarot Cyganów" - przyzwyczajono się łączyć tarot z Cyganami.

Nazwa "tarot" ma swoje znaczenie po egipsku, "tar" - droga, "rot" lub "roq" - królewska, razem złożone oznaczają "królewska droga".
Jasno zostało powiedziane, że tarot nie powstał w Egipcie, więc jest mało prawdopodobne, żeby miał egipską nazwę.
Tę historię wymyślił Antoine Court de Gebelin (lub jeden z jego przyjaciół), a w jego czasach język staroegipski był jeszcze nierozszyfrowany.
Ale - trzeba koniecznie dodać - do dziś nie wiadomo, jakie jest pochodzenie słów tarocco (po włosku) i tarot (po francusku). Natomiast ciekawe są anagramy słowa "tarot". Dla przykładu kilka: ROTA - łac. - "koło"; ORAT - łac. - "mówić"; TORA - hebr. - "prawo" (pięcioksiąg Mojżesza); TROA - gr. - "brama"; RATO (ratio) - łac. - "rozum"; ATOR (Hator) - egipska bogini świata podziemnego. Talia tarota należy do kabały, czyli żydowskiej wiedzy tajemnej, o czym świadczy liczba Wielkich Arkanów: jest ich 22, tyle, ile liter hebrajskiego alfabetu, i każdej karcie tarota odpowiada jedna określona litera. Liczba Małych Arkanów wynosi 56, są one podzielone na 4 "kolory": Pałki (Buławy) - zielone, Kielichy (Puchary) - czerwone, Miecze (Szpady) - niebieskie i Denary (Monety lub Pentakle) - żółte. Każde z kolorów złożony jest z 14 kart, od Asa do Dziesiątki i 4 karty Dworskie - Paź, Rycerz, Królowa i Król. Każde z kolorów ma przypisany żywioł, stronę świata, porę roku, kontynent, typ charakterologiczny i energetyczny, rodzaj doznań i działań, klasy społeczne. Wielkie Wtajemniczenia obrazują duchowość, natomiast Małe Wtajemniczenia są zwierciadłem bardziej przyziemnych i materialnych spraw, ale nie są pozbawione duchowego wymiaru. Pałki symbolizują odczucia, również aktywność, ruch, energię, żywiołowość, opanowywanie materii i świata zewnętrznego. Kielichy związane są z uczuciami.
;Poruszają sprawy miłości, przyjaźni, radości, namiętności oraz o ucieczce w głąb samego siebie. Miecze symbolizują konflikt, gwałtowność, agresję, ambicję, bezkompromisowe działania. Odnoszą się do sfery rozumu, myśli i intelektu. Denary to poznanie i percepcja. Mówią o poznaniu świata i stosunku do niego. Poruszają aspekty materializmu - finansów, zawodu, pracy...
Ale też wspominają o poszukiwaniu wyższych form świadomości.

Myślę, że tyle informacji wystarczy na wstęp... W następnej części postaram się zgłębić kolejne tajemnice tarota.