Cele ogólne:
· Słuchanie wierszy recytowanych przez nauczycielkę;
· Rozwijanie poczucia bycia współgospodarzem sali;
· Przyzwyczajanie dzieci do zgodnej zabawy;
· Nie niszczenie zabawek.
Cele operacyjne: dziecko.....
· Grupuje zabawki, przelicza do 3;
· Potrafi skupić uwagę na krótkim wierszu recytowanym przez nauczycielkę;
· Wyciąga wnioski:, Co zrobić, żeby miś był znowu ładny?
Co zrobić, żeby uniknąć sytuacji konfliktowych?
· Rozumie potrzebę dbania o zabawki;
· Reaguje na przerwę w muzyce;
· Zapamiętuje treść wierszyka „Trzy czarodziejskie słowa”;
· Rozwija sprawność manualną.
Metody:
· Oglądowa - pokaz;
· Słowna - rozmowa;
· Weryfikująca – pochwała;
· Twórcza – zadań stawianych dziecku.
Zasada:
· Czynnej poglądowości;
· Aktywności.
Środki dydaktyczne:
Zniszczony miś; igła i nitka; ilustracje; nagranie magnetofonowe z nagraną z przerwami melodią; ksero z misiem do kolorowania.
Literatura:
Wiersz Cz. Janczarski; wierszyk „Trzy czarodziejskie słowa” - zbiór własny.
Przebieg zajęcia:
1. Wprowadzenie: Dzieci siedzą na dywanie: zapoznanie z tematem zajęcia na podstawie zgromadzonych w obręczy: 3 misiów ( jeden z urwanym uchem) oraz 1 samochodu, 2 lalek. Dzieci nazywają zgromadzony zbiór słowem zabawki oraz grupują je ze względu na jedną wspólną cechę (przeznaczenie); przeliczają poszczególne zbiory; wskazują na zbiór, który jest największy.
2. Oglądanie zbioru misiów – dzieci zauważają, że jeden z misiów jest zniszczony. Zastanawiają się, kto mógł misiowi urwać ucho – podają rozwiązania.
3. Rozwinięcie: Słuchanie wiersza „Naprawimy misia” recytowanego przez nauczycielkę.
Kto misiowi
urwał ucho?
No, kto? – pytam.
Cicho, głucho...
Nikt się jakoś
Nie przyznaje.
Może jechał
miś tramwajem?
Może upadł,
biegnąc z górki?
Może go
dziobały kurki?
Może Azor
go tarmosił, urwał ucho,
Nie przeprosił?
Igła, nitka,
Rączek para.
Szkodę zaraz!
O już sterczą uszka oba.
Teraz nam się miś podoba!
4. Rozmowa na podstawie wiersza:
· Kto mógł urwać ucho misiowi? (Dzieci mówią, ze pies, kurki, mógł upaść itp., ale na podstawie wcześniejszej rozmowy stwierdzają, że mogły to zrobić dzieci, gdy wyrywały sobie misia z rąk, chcąc się nim bawić w tym samym czasie).
· Co zrobić, żeby uniknąć sytuacji konfliktowych? (Szukają rozwiązań, co zrobić, kiedy w jednym czasie dwoje dzieci chce się bawić jedną zabawką – same podają propozycje: można zamienić się na inną zabawkę; można cierpliwie poczekać, aż zabawka będzie odłożona na swoje miejsce; można również poprosić o zabawkę kolegę.
· W jaki sposób można prosić o zabawkę? (Dzieci odpowiadają, że należy użyć słowa „proszę”).
· Nauczycielka mówi wierszyk „Trzy czarodziejskie słowa”
Trzy czarodziejskie słowa znam;
Proszę, dziękuję, przepraszam.
Dzieci dowiadują się, że należy często używać słów: proszę, dziękuję, przepraszam (potrafią powiedzieć, kiedy należy je używać). Powtarzają wierszyk wspólnie z nauczycielką.
5. Zabawa ruchowa:
„Zepsute zabawki” – zabawa przy nagraniu melodii z kasety lub przy dźwiękach instrumentu. Gdy melodia milknie, zabawki psują się, stają w miejscu w bezruchu. Gdy słyszą melodię poruszają się w rytm muzyki.
6. Co zrobić, żeby miś znów był ładny? (Dzieci odpowiadają, że trzeba go naprawić).
7. Naprawa misia – przyszywanie ucha – (dzieci obserwują, wiedzą, że jeżeli już zepsują zabawkę, to należy ją naprawić, ale mają świadomość, że nie każdą zabawkę da się naprawić, dlatego muszą unikać sytuacji konfliktowych).
8. Zakończenie: Karta pracy – dzieci dorysowują misiowi uśmiech, oczy, nos – chętne kolorują misia. Ocena pracy, pochwała nauczycielki.
Opracowała:
Regina Szczepańska
renata.misia