Sue - Tajemnice Paryża.pdf - Literatura piekna - ILZAK

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Eugeniusz Sue

Tajemnice Paryża

Tower Press 2000

Tom I

Wstęp

Wieczorem 13 grudnia 1834 roku atletyczny mężczyzna, odziany w podartą bluzę, prze-

szedł most Pont-au-change w Paryżu i zagłębił się w labiryncie wąskich, krętych i ciemnych

uliczek dzielnicy Cité. Porywisty wiatr hulał w ponurych zaułkach, chwiejne światło ulicz-

nych latarni odbijało się w strumyku czarnej wody płynącej środkiem chodnika. Domy miały

kolor błota, potłuczone szyby w nielicznych oknach, ciemne sienie i strome schody. Parter

tych ruder zajmowały sklepiki węglarzy i garkuchnie.

Dziesiąta biła na zegarze. Pod sklepionymi przysionkami, ciemnymi jak jaskinie, przysia-

dło kilka kobiet. Niektóre śpiewały półgłosem. Mężczyzna musiał znać jedną nich, bo nagle

schwycił ją za rękę. Cofnęła się z przestrachem:

– Dobry wieczór, Szurynerze.

– Gualezo! – rzekł mężczyzna. – Idź, kup mi wódki albo zobaczysz, jak z tobą potańcuję.

– Nie mam pieniędzy – odpowiedziała kobieta drżąc cała .

– Szynkarka ci skredytuje!

– Nie zechce, i tak jestem jej sporo winna...

– Śmiesz jeszcze gadać?! – zawołał Szuryner i wściekły rzucił się w pogoń za dziewczyną.

– Nie zbliżaj się do mnie – powiedziała śmiało – bo ci oczy wyłupię. Nic ci nie zrobiłam,

czemu mnie chcesz bić?

– Zaraz ci powiem! – zawołał bandyta. – A! Mam cię! Teraz potańcujesz!

– Ty sam potańcujesz! – odezwał się jakiś męski głos.

– Kto tam? To ty, Czerwony Janku?

– Nie jestem Czerwonym Jankiem – rzekł nieznajomy.

– Dobrze, nie jesteś z naszych, spróbujmy się! – zawołał Szuryner; w tejże chwili miękka,

wypieszczona dłoń schwyciła go za gardło tak silnie, iż zdawało się, że cienka skóra okrywa

muskuły stalowe.

Dziewczyna, uciekłszy w głąb sieni, rzekła do nieznajomego obrońcy:

– Dziękuję panu, żeś ujął się za mną... Szuryner chciał mnie zbić. Teraz mnie już nie do-

stanie; strzeż się go... To znany nożowiec!

– I ja także chwat, z którym niełatwa sprawa – odpowiedział nieznajomy.

Wszystko umilkło; przez kilka sekund wśród wycia wiatru i plusku deszczu słychać było

tylko gwałtowne szamotanie się walczących. Nieznajomy wyciągnął Szurynera aż na ulicę;

podstawił mu nogę i przewrócił go, a gdy tamten znowu się porwał, obrońca Gualezy zaczął

mu bębnić pięściami po głowie; uderzenia spadały gęsto jak grad. Nareszcie Szuryner, ogłu-

szony, padł na bruk.

– Nie dobijaj go, miej litość – rzekła Gualeza, która podczas tej bitki wyszła na próg domu.

– Lecz kim pan jesteś? Prócz Bakałarza nikt nie jest silniejszy od Szurynera...

Nieznajomy zamiast odpowiedzieć słuchał uważnie głosu mówiącej; nigdy tony srebrzyst-

sze nie głaskały mu ucha; chciał dojrzeć rysy twarzy, ale noc była zbyt ciemna, a światło la-

tarni zbyt słabe.

Tymczasem Szuryner, poleżawszy kilka minut bez ruchu, wyciągnął ręce, przygiął nogi, aż

wreszcie usiadł.

Sue - Tajemnice Paryża.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: