Qfant 12 (listopad 2011).pdf

WSTĘPNIAK

Nie poddawajcie się!

opowiadaniach w czasopismach, czy to druko-

wanych, czy e-zinach. To, że wciąż piszecie mimo

niepowodzeń, to oznaka wielkiej siły wewnętrznej.

Zresztą Wasza siła jest siłą literatury, która ciągle

przechodzi zmiany. Jesteście młodymi wilkami pi-

sarstwa.

Mógłbym teraz polecić jakiś tekst z tego numeru

„Qfantu“, jednak nie zrobię tego z jednego prostego

powodu: wszystkie zasługują na uwagę, podobnie

jest z ilustracjami. Niewykluczone, że macie właśnie

okazję czytać pierwsze teksty następcy Lema czy

Sapkowskiego lub nawet osoby, która ich sukces

przebije tysiąckrotnie.

Dzisiaj oddaję Wam, młodzi twórcy, pokłon

za Waszą wytrwałość i wyobraźnię, która każdego

dnia mnie zaskakuje. Nie spoczywajcie jednak na

laurach i podążajcie wytrwale do celu, który sobie

wyznaczyliście. Na moich półkach z książkami jest

jeszcze sporo wolnego miejsca zarezerwowanego

dla Was.

Im częściej patrzę w lustro, tym

częściej widzę, jak naturalny kolor

włosów powoli przegrywa walkę

z siwizną, a na twarzy przybywa

zmarszczek. Czas nieubłaganie

pędzi do przodu. Dosłownie

przed chwilą „Qfant“ miał swo-

je trzecie urodziny, niedawno ukazał się dziesiąty,

jubileuszowy numer, a trzecia edycja Horyzontów

Wyobraźni dobiega powoli końca. Ja również

miałem swój jubileusz, w październiku minęło

pięć lat, od kiedy napisałem swój pierwszy tekst i

umieściłem go w sieci. Pamiętam to jak dziś ‒ moje

pierwsze opowiadanie na forum Weryikatorium.

Równie dobrze pamiętam teksty wielu z Was,

które miałem przyjemność czytać właśnie tam.

I choć niektórzy czują niesmak, jak pomyślą

o tym, co wtedy pisałem o opowiadaniach, to muszę

Wam powiedzieć jedno: jestem z Was dumny! Nie

poddaliście się i piszecie dalej, zdobywając coraz

większe doświadczenie. Nawet nie wiecie, jak się

cieszę, gdy widzę znajome nazwiska i nicki przy

Redaktor Naczelny

Piotr Dresler

SPIS TREŚCI

PUBLICYSTYKA

POLECANKI

Kinga Jakubowska Cywilizacja śmierci

Jacek Dehnel Saturn. Czarne obrazy z życia

mężczyzn z rodziny Goya (Natalia Bilska)

108

Ewa Szumowicz Przeciw ufoludkom

Dariusz Barczewski Młodzi na front

Jack Ketchum Jedyne dziecko (Katarzyna Tatomir)

110

Wywiad Katarzyna Rogińska

David Weber Misja Honor (Magdalena Mińko)

111

GALERIA

Steven Hall Pożeracz myśli (Katarzyna Tatomir)

113

Andrzej Tuchorski Rezydent wieży. Księga I

(Jacek Orlicz)

Konstanty Wolny

114

Konkurs urodzinowy na oblicze „Qfantu“ - wyniki

Kate Morton Milczący zamek (Jagoda Wochlik)

116

OPOWIADANIA

L. J. Smith, K. Williamson, J. Plec Początek

(Maryla Kowalska)

Szymon Moliński Baba Jaga patrzy

117

Marcin Bekiesz Człowiek z innego świata

Karen Chance Dotyk ciemności

(Beata Tomaszewska)

Marcin Wełnicki Kodesh Hakodashim

118

Robert Oszczyk Pani z dalekiego brzegu

Dennis Lehane Ciemności, weź mnie za rękę

(Maryla Kowalska)

INNE

120

QFun

104

Natalia Molenda Anarion (Katarzyna Zalecka)

121

Wstępniak

Najlepsza powieść Marcina Wolskiego,

polskiego mistrza literatury

o nieskrępowanej wyobraźni

DOKTOR STYKS

Znany wszystkim nadredaktor Wolski ze współczesnego

Stańczyka zmienił się w polskiego Forsytha. Jeśli ktoś

jeszcze nie zna jego historycznych thrillerów, musi ten

brak jak najszybciej nadrobić.

www.zysk.com.pl

Rafał A. Ziemkiewicz

Marcin Wolski

Kinga Jakubowska

Cywilizacja śmierci

Dla niektórych pisanie książek sprowa-

dza się do przelewania na papier (choć pew-

nie teraz w większości na ekran) kiełkujących

w umyśle pomysłów na ciekawą historię, co

stanowi pewną odskocznię od monotonnej

rzeczywistości. Inni traktują to jak swego ro-

dzaju pracę – ilość wystukanych słów na klawia-

turze przekłada się (zakładając, że autor jest wy-

bitny) na powiększający się stan konta. Są i tacy,

którzy poprzez słowa chcą zapewnić swoim czy-

telnikom coś więcej niż tylko dobrą rozrywkę

czy dreszczyk emocji. Chcą sprowokować do

myślenia, do eksploracji zagadnień często trud-

nych, kontrowersyjnych, ale przede wszystkim

ważnych. Pisanie staje się dla nich misją, a słowa

orężem w walce ze złem tego świata.

Kilka lat temu, całkiem przypadkiem (choć

kto wie?), traiła w moje ręce książka nieznane-

go mi dotąd autora, Deana Koontza, pt. „Ostat-

nie drzwi przed niebem”. Nie zastanawiając się

długo, ochoczo zabrałam się do lektury. Będąc

gdzieś w połowie, zmuszona byłam porzucić

czytanie na rzecz nauki do egzaminów – i tak,

książka była przykrywana kolejnymi stertami

kserówek, które rosły w zatrważającym tempie

niczym grzyby po deszczu. Nie mogłam jednak

zapomnieć o powieści Koontza. Przyznam, że

nieraz zdarzyło mi się umierać z ciekawości, nie

mogąc doczekać się zakończenia jakiejś histo-

rii, lecz tym razem było jakoś inaczej. Miałam

dziwne wrażenie, jakby książka przyzywała

mnie do siebie...

„Ostatnie…” opowiadają historię dziewięcio-

letniej Leilani Klonk, która sama siebie

określa mianem „mutanta”. Dziewczynka ma

zdeformowaną lewą rękę i nogę, na której dodat-

kowo spoczywa metalowa klamra. Jej matka rz-

adko ma kontakt z rzeczywistością – zazwyczaj

jest tak naćpana, że nie wie, co się wokół dzieje.

Jest jeszcze i ojczym, pochodzący z wpływowej

i bogatej rodziny, niegdyś jeden z najbardziej

cenionych bioetyków. „Doktor śmierć” (tak

nazywa go Leilani) trudni się „pomaganiem”

ludziom chorym, starym w zakończeniu ich

życia. Szczegółów owych praktyk nie szczędzi

swojej pasierbicy, której „zniknięcie” również

planuje z należytą starannością. Leilani, mimo

swej ułomności oraz nienormalnej rodziny, jest

piekielnie inteligentną, zadziorną, wrażliwą

i pełną wdzięku osóbką, która musi walczyć

o swoje życie.

Dean Koontz podjął w swojej powieści te-

mat, który – jak twierdzi – stanowi ogrom-

ne zagrożenie w dzisiejszym świecie. Mowa

o bioetyce utylitarnej. Czym jest, jakimi zasa-

dami kierują się jej zwolennicy oraz jakie

niebezpieczeństwo ze sobą niesie? Zagadnienia

te chciałabym przybliżyć w niniejszym artykule.

Żeby mówić o bioetyce utylitarnej, należy

poznać jej podwaliny, czyli cofnąć się aż do

XVIII wieku, kiedy narodziła się idea utylita-

ryzmu. Czas więc na trochę historii (postaram

się przebrnąć przez nią szybko i bezboleśnie).

Jednym z pierwszych wyrazicieli tego kierunku

etyki był Francis Hutcheson, choć tak naprawdę

zalążki możemy odnaleźć już w ilozoii Davida

Hume’a. Najbardziej klasyczną postać utylita-

ryzmu stworzyli Jeremy Bentham i James Mill 1 .

A więc dobrze, znamy już przedstawicieli,

czas na sięgnięcie w głąb istoty utylitaryzmu. Na-

jogólniej rzecz biorąc, pod tym pojęciem kryje

się doktryna etyczna, w której podstawowym

Cywilizacja śmierci

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: