Andrzej Szymański Lekarz domowy naturalny Zasady leczenia PWZN "Print 6" Lublin 1995 Adaptacja na podstawie ksišżki pod tym samym tytułem. Do Czytelnika Oddajemy do ršk Państwa ksišżkę zwišzanš z ideami samoleczenia i samopomocy medycznej. Wszystkie opisane w niej metody leczenia były przedmiotem szczególnej troski autora i zostały przez niego zweryfikowane. Mimo tego ksišżka ta nie jest podręcznikiem, jest poradnikiem i przewodnikiem po medycynie naturalnej. W przypadku jakichkolwiek wštpliwoci Czytelnik proszony jest o zasięgnięcie porady dowiadczonego specjalisty. Zwłaszcza w stanach mogšcych stanowić zagrożenie dla życia nie należy się nigdy wahać z wezwaniem lekarza. Autor i wydawca nie mogš brać i nie biorš na siebie odpowiedzialnoci za skutki wynikajšce ze stosowania przez Czytelnika leków i metod przedstawionych w poniższej ksišżce. + Leczenie wodš (hydroterapia) W medycynie naturalnej leczenie wodš praktykuje się od pradawnych czasów. Dzisiaj uznaje się powszechnie, że woda nie tylko wzmacnia i hartuje organizm, ale również pomaga w leczeniu pewnych chorób. Oczywicie pod warunkiem, że zabiegi hydropatyczne będš przeprowadzone prawidłowo, z uwzględnieniem stanu zdrowia (a także wieku i płci) chorego oraz właciwoci wody, zwišzanych przede wszystkim z jej temperaturš. Praktykuje się następujšce zabiegi hydropatyczne: - kšpiele, - kšpiele parowe, - zabiegi napotne (zawijania i wygrzewania), - kompresy, - zabiegi oczyszczajšce (lewatywy i naturalne rodki oczyszczajšce). Ich skutecznoć jest duża. Najogólniej mówišc, wzmacniajš one funkcjonowanie wszystkich narzšdów. Głównie jednak powodujš przepływ krwi do naczyń krwiononych skóry i dobrze działajš na układ nerwowy; na przykład w czasie zabiegów krótkotrwałych goršca i zimna woda działa pobudzajšco, dłuższe za -w ciepłej i chłodnej wodzie - przynoszš uspokojenie. Majš też niebagatelny wpływ na pracę serca; na przykład kšpiele zimne przyczyniajš się do spowolnienia tętna i obniżenia cinienia krwi, a goršce przypieszajš tętno i podwyższajš cinienie. Ponadto zabiegi te poprawiajš przemianę materii; między innymi zwiększajš wydzielanie moczu. Dodajmy, że lecznicze właciwoci ma także regularne picie przegotowanej wody (efekty tego sš widoczne w chorobach nerwów, serca, nerek, wštroby, żołšdka, a także w zaparciach) oraz lewatywy przeczyszczajšce. Przy różnego rodzaju niedomaganiach wskazane jest przeprowadzanie zabiegów hydropatycznych w cyklach od 6_7 dni do 2_3 tygodni. Podobnie w przypadku osób zdrowych, które poddajš się im, by wzmocnić swój organizm. Kšpiele Kšpiel całego ciała nazywamy całkowitš, jego częci natomiast - kšpielš częciowš. Do przeprowadzenia obu najbardziej nadaje się wanna, lecz z braku jej możemy użyć każdego, byle odpowiedniego rozmiarami naczynia. W zależnoci od ciepłoty wody rozróżnia się kšpiele: goršce - 38_42 stopni C, nawet do 45 stopni ciepłe - 30_38 stopni C; chłodne - 20_30 stopni C; zimne - do 20 stopni C. Temperaturę wody mierzy się zawsze termometrem wodnym, nie rękš. Kšpiele goršce trzeba odbywać w pomieszczeniu o temperaturze 25 stopni C. Kšpieli chłodnych i zimnych nie wolno przyjmować, kiedy jest nam zimno, a więc przy niedostatecznej ciepłocie ciała - musimy się najpierw rozgrzać. Jeżeli zamierzamy wzišć kšpiel całkowitš powinnimy doprowadzić całe ciało do wyrównanej temperatury; osišgniemy to przez nacieranie czoła, piersi i karku ręcznikiem zamoczonym w zimnej wodzie. Osobom ciężko chorym zaleca się zamiast nacierań wykonanie kilku nie męczšcych ćwiczeń gimnastycznych. Jest bardzo pożšdane, aby lżej chorzy poruszali podczas kšpieli kończynami lub masowali je, co wzmacnia działanie wody. Osobom chorym i niesprawnym należy w kšpieli pomagać. Każda kšpiel goršca lub ciepła powinna się kończyć polewaniem, natryskiem lub nacieraniem zimnš wodš o temperaturze 5_1O stopni C (w przypadku dorosłych osłabionych chorobš i dzieci - nie mniej niż 1O stopni C). Kšpiel chłodnš, całkowitš lub częciowš, należy zakończyć polaniem nóg i bioder zimnš wodš. Po każdej kšpieli trzeba się dobrze wysuszyć. Najlepiej energicznie wytrzeć ciało suchym ręcznikiem. Jeżeli chory ma podwyższonš temperaturę, wówczas kładziemy go do łóżka i tam osuszamy ręcznikiem, aż się rozgrzeje. Podczas każdej kšpieli powstaje parowanie i dlatego po jej zakończeniu musimy dobrze przewietrzyć łazienkę czy inne pomieszczenie przeznaczone na zabiegi hydropatyczne. Musimy również pamiętać o wczeniejszym przewietrzeniu pokoju osoby chorej. Zapewnimy jej przez to lepsze dotlenienie, bo po kšpieli oddech chorego jest głębszy. Kšpiele całkowite Każdš kšpiel całkowitš przyjmujemy na pusty żołšdek. Od razu, ale powoli zanurzamy się w wodzie aż po szyję. Poczštkowo może to wywołać niemiłe odczucie, ale mija ono szybko i zabieg sprawia nam przyjemnoć. Ciepła kšpiel całkowita (30_38 stopni C) jest pomocna w przypadku bezsennoci, nerwicy serca, pobudzenia nerwowego; powinna trwać wtedy 10_25 minut, a w razie potrzeby można jš powtórzyć po omiu godzinach. Długie ciepłe kšpiele sš przydatne również w leczeniu kamicy nerkowej, przypieszajš bowiem wydalanie zatrzymanego moczu. Trzecia właciwoć tych kšpieli to łagodzenie skutków nadmiernego opalania się na słońcu. Z goršcych kšpieli całkowitych (38_42 stopni C) mogš korzystać wyłšcznie doroli, i to tylko ci, którzy majš zdrowe nerwy i serce. Zabieg może trwać najwyżej 10 minut. Przed wejciem do wanny nacieramy twarz i głowę ciepłš wodš, a podczas kšpieli trzymamy na głowie ciepły kompres. Na zakończenie polewamy się chłodnš wodš - chorzy i osłabieni o 5 stopni C zimniejszš od tej, w której się kšpali, zdrowi za zimniejszš o 1O stopni C. Po wyjciu z wanny należy dobrze się osuszyć, ubrać i ić na spacer, by odetchnšć wieżym powietrzem, albo też nie wycierać się, włożyć płaszcz kšpielowy, położyć się do łóżka, ciepło okryć i wypocić. Goršce kšpiele dobrze rozgrzewajš organizm, wywołujš poty i dlatego szczególnie skutkujš w przypadku tak zwanych zimnych stóp, przeziębieniu i innych podobnych dolegliwociach. Wskazane sš też w leczeniu wszystkich rodzajów skurczów i kolek, piasku i kamieni w nerkach oraz kamieni pęcherzyka żółciowego; pomagajš w leczeniu chronicznego zatrucia ołowiem, chorób skóry, newralgii i rwy kulszowej. Nie należy ich natomiast stosować w chorobach serca oraz w przypadku miażdżycy tętnic, uderzeń krwi do głowy i w nadcinieniu. Trzeba uważać, by po goršcej kšpieli nie zaziębić się. Praktyka uczy, że po takim zabiegu człowiek robi się senny i natychmiast kładzie się do łóżka. Kšpiele częciowe Napełniamy wannę do połowy (temperatura w zależnoci od rodzaju kšpieli), chory siada w niej z podcišgniętymi nogami; woda sięga mu mniej więcej do pępka. Piersi i plecy chorego polewamy wodš i nacieramy go energicznie szorstkim ręcznikiem lub takšż myjkš. Jednoczenie on sam rozciera sobie nogi, brzuch i biodra. Goršca lub ciepła kšpiel działa przeciwbólowo w przypadku kamieni nerkowych i kamieni w woreczku żółciowym, w skurczach macicy i bolesnych menstruacjach. Pod koniec kšpieli należy dolać zimnej wody, by obniżyć temperaturę do około 1O stopni C, i natychmiast polać chorego. Taka kšpiel trwa od 3 do 5 minut. Kšpiel ze szczotkowaniem ciała Napełniamy wannę do połowy (temperatura wody 32_36 stopni C), siadamy w wannie z wyprostowanymi nogami. Wydezynfekowanš wczeniej miękkš szczotkš szorujemy najpierw nogi, następnie biodra, brzuch, tułów, ręce, aż do głowy jeżeli nie możemy skorzystać z wanny, zabieg wykonujemy mokrš szczotkš). Po zakończeniu kšpieli - zwykle trwa 10 minut - wkładamy na mokre ciało płaszcz kšpielowy i kładziemy się do łóżka ciepło się okrywajšc. Podczas pierwszego zabiegu skóra może być nieodporna, należy więc delikatnie operować szczotkš; podczas następnych kšpieli nacisk szczotki można zwiększyć. Kšpiel z użyciem szczotki hartuje organizm, pod jej wpływem ciało rozgrzewa się i jędrnieje. Wszystko to sprawia, że takie kšpiele zaleca się w przypadku fizycznego przemęczenia i wyczerpania, złego kršżenia ("zimne stopy"), niektórych chorób czy zwiotczałoci skóry, a także jako pomoc w leczeniu nerwic, złej przemiany materii, kamicy nerkowej i żółciowej oraz chronicznych nieżytów dróg oddechowych. Kšpiel brzucha Do kšpieli tej najlepiej służy specjalna wanna do nasiadówek, ale może być też zwyczajna wanna lub duże, doć szerokie naczynie, w którym zmieci się 20_30 litrów wody. Siadamy w wannie w rozkroku, tak by uda opierały się o jej brzegi, a zanurzona była tylko dolna częć ciała do pępka. Następnie prawš dłoniš wykonujemy okrężne ruchy (zawsze z lewa na prawo) po brzuchu, leciutko uciskajšc palcami okolicę splotu słonecznego. Masaż doskonale wpływa na unerwienie brzucha, obieg krwi oraz pracę narzšdów jamy brzusznej, w tym układu trawiennego. Czas trwania kšpieli: latem 10_20 minut, zimš 10_15 minut; dla osób osłabionych długš chorobš 3_5 minut. Pomieszczenie, w którym przeprowadzamy zabieg, musi być dobrze ogrzane, szczególnie zimš. Kšpiele brzucha, zwłaszcza chłodniejsze, sš bardzo pomocne w takich przypadkach chorobowych, jak zastój krwi w narzšdach jamy brzusznej...
parowozik