Karolkiewicz Marek - Zagadki żeńskiego mózgu [artykuł].pdf - kobieta - spodpowieki

Marek Karolkiewicz /07.12.2006 06:00

Zagadki żeńskiego mózgu

Kobiety mówią trzy razy więcej niż mężczyźni - twierdzi amerykańska psycholog

Przeciętna kobieta wypowiada 20 tys. słów dziennie, mężczyzna - tylko 7 tys.

Panowie wolą milczeć, panie zaś - trajkotać z szybkością karabinu maszynowego.

Mówienie sprawia przedstawicielkom pięknej płci taką samą rozkosz jak

narkomanom przyjęcie kolejnej porcji heroiny.

Za to faceci myślą o seksie co 52 sekundy. Mają też znacznie mniejszy ośrodek w

mózgu, odpowiadający za słuch. Dlatego też z natury pozostają głusi na pozornie

logiczne argumenty swych matek, żon i przyjaciółek, które na próżno mówią z wyrzutem:

"Ty nigdy nie słuchasz, gdy do ciebie mówię". Do takich wniosków doszła Louann

Brizendine, neuropsychiatra pracująca w Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco.

Pani Brizendine prowadzi także psychologiczną klinikę nastroju i hormonów dla kobiet.

Na podstawie rozmów ze studentkami i pacjentkami oraz po przeanalizowaniu ponad

tysiąca różnych prac naukowych Brizendine opublikowała książkę "The Female Mind"

("Kobiecy umysł"). To kontrowersyjne i niezbyt poprawne politycznie dzieło wkrótce

ukaże się także w Wielkiej Brytanii.

Zasadnicza teza autorki brzmi - nie istnieje mózg uniseks.

Chłopcy i dziewczęta przychodzą na świat z różnymi mózgami, które są zasadniczo

odmienne chemicznie i strukturalnie. "Chłopcy pojawiają się już "okablowani" neuronalnie

jako mężczyźni, dziewczęta jako kobiety. Mózg wytwarza emocje, impulsy, wartości, tak

więc panie i panowie inaczej postrzegają świat. Jeśli kobiety to zrozumieją, będą mogły

lepiej kierować własnym życiem", zapewnia dr Brizendine.

Jak wiadomo, każdy mózg na początku jest żeński. Ale od ósmego tygodnia ciąży

chłopcy w łonie matki są bombardowani hormonem męskim - testosteronem.

Bombardowanie ma charakter intensywny. Tylko w okresie dojrzewania erupcja

testosteronu u chłopców jest równie gwałtowna. Mózg męskich embrionów zostaje

dosłownie zamarynowany w testosteronie - opowiada obrazowo autorka.

W rezultacie powstaje "męski" mózg - testosteron sprawia, że połączenia w ośrodkach

sterujących komunikacją i wyrażaniem emocji ulegają redukcji. W mózgach kobiecych

pod wpływem żeńskiego hormonu estrogenu, który autorka nazywa "królową", zostają

rozbudowane ośrodki komunikacyjne oraz centra odpowiedzialne za mówienie,

wyrażanie emocji i obserwowanie emocji innych. "Można powiedzieć, że kobiety

transferują emocje ośmiopasmową autostradą, a mężczyźni tylko przez wąską wiejską

drogę", wyjaśnia dr Brizendine. Podczas eksperymentu w Stanford University

ochotnikom pokazano obrazy wywołujące silne emocje. W mózgach kobiecych

uaktywniło się aż dziewięć różnych regionów odpowiedzialnych za emocje - w mózgach

męskich zamigotały tylko dwa.

W rezultacie już zachowanie niemowląt płci obojga jest inne - dziewczynki w napięciu

obserwują mimikę, chłopcom jest ona w zasadzie obojętna. Malcy płci męskiej nie

słuchają matek nie dlatego, że je lekceważą. Po prostu nie potrafią odczytać emocji na

ich twarzach. Próby wychowania uniseksualnego skazane są na niepowodzenia. Pewna

pacjentka dr Brizendine dawała swej trzyletniej córeczce zabawki odpowiednie także dla

chłopców, m.in. czerwony wóz strażacki. Dziewczynka włożyła jednak samochód do

wózka, przykryła go kocykiem, kołysała i śpiewała słodkim głosem: "Nie martw się, mały

samochodziku, wszystko będzie dobrze". Z pewnością gdyby podobną książkę napisał

mężczyzna, rozpętałaby się burza. Przez lata feministki zaprzeczały, że między męskim

a kobiecym mózgiem istniała naturalna różnica. "Różne" może przecież znaczyć także

"gorsze". Jeśli taka różnica rzeczywiście występuje, to tylko jako skutek wychowania,

narzucania przez środowisko "kobiecych" ról. W ubiegłym roku wybuchł skandal, w

wyniku którego musiał ustąpić ze stanowiska Lawrence Summers, rektor renomowanego

Uniwersytetu Harvarda. Summers podczas wykładu wyraził pogląd, iż "uniseksualne"

wychowanie skazane jest na porażkę. Opowiadał, jak podarował swej córeczce dwie

ciężarówki-zabawki. Dziewczynka natychmiast uznała je za "ciężarówkę-mamusię" i

"ciężarówkę-tatusia". Rektor zaznaczył również, iż z powodu garnituru swych genów

kobiety osiągają znacznie mniejsze sukcesy od mężczyzn w naukach inżynieryjnych i

ścisłych. Oburzenie było tak wielkie, iż uznany za "kryptoseksistę" rektor w niesławie

złożył dymisję. Pani Brizendine twierdzi, że Summers miał rację i jednocześnie jej nie

miał. W początkowym okresie nastoletniego życia chłopcy i dziewczęta reprezentują

takie same zdolności matematyczne. Potem jednak zaczynają się zmiany hormonalne.

Wtedy dziewczęta zaczynają skupiać się na swych emocjach, na kontaktach i

intensywnych rozmowach z koleżankami przez telefon czy e-mail. Chłopcy natomiast, z

natury niezbyt sprawni w komunikacji interpersonalnej, stają się "wojownikami" i

"samotnymi myśliwymi", których pasjonuje rywalizacja w sporcie czy też podbojach

sercowych. Summers nie zrozumiał, że jeśli dziewczęta nie zdobywają laurów w naukach

ścisłych, to nie dlatego, że brak im ku temu genetycznych uwarunkowań, ale po prostu

tego nie chcą i wybierają komunikację interpersonalną jako łatwiejszą dla siebie. Życie

naukowca zazwyczaj jest samotne, podczas gdy kobiecy mózg został ukształtowany

przez naturę do rozmów, kontaktów międzyludzkich, wyrażania emocji.

Dlaczego nastoletnie dziewczęta bez przerwy rozmawiają? Po prostu dlatego, że

intensywna konwersacja pobudza w ich mózgach ośrodki odpowiedzialne za

przyjemność. Rozmowa uruchamia kaskadę "puszystych kociaków", czyli hormonów

generujących dobre samopoczucie - oksytocyny i dopaminy. Hormony te powodują, iż

kobiety otrzymują za gorące pogaduszki "największą, najszybszą neurologiczną

nagrodę, jaką można zdobyć, z wyjątkiem tylko orgazmu". Komentator dziennika "San

Francisco Chronicle" napisał ironicznie, iż tłumaczy to, dlaczego panie mówią podczas

aktu seksualnego - najwidoczniej pragną zainkasować podwójną premię...

Ale na polu zmysłowej miłości to faceci są królami. Psycholog z San Francisco twierdzi,

że "procesor seksualny", czyli ośrodek w mózgu odpowiedzialny za myślenie erotyczne,

jest u mężczyzn dwa i pół razy większy niż u kobiet.

"Jeśli chodzi o myślenie seksualne, mężczyźni dysponują międzynarodowym portem

lotniczym, natomiast kobiety - podmiejskim lotniskiem dla prywatnych awionetek",

tłumaczy dr Brizendine. W następstwie panowie myślą o seksie co 52 sekundy,

przedstawicielki piękniejszej płci zaś - przeciętnie tylko raz na dzień.

Mężczyźni szukają czystego seksu, natomiast kobiety przede wszystkim towarzyszących

mu romantycznych okoliczności. Żeński mózg ma natomiast "dziedziczną architekturę

wyboru partnera". Kobiety szukają panów "symetrycznych", gdyż symetria oznacza

sprawność i zdrowie. Panie instynktownie czują, że "symetryczny" amant zapewni im

lepszy orgazm, gorąca zmysłowa rozkosz to zaś większe prawdopodobieństwo

zapłodnienia. Mimo wszelkiego postępu i nowoczesności postępowanie większości

kobiet określa przede wszystkim potrzeba macierzyństwa.

Jak dowodzi studium z udziałem 10 tys. uczestniczek z 37 kręgów kulturowych, panie

zwracają mniejszą uwagę na powierzchowność potencjalnego małżonka. Interesuje je

przede wszystkim jego status społeczny i zasobność portfela. Bogaty mężczyzna

zapewni przecież wspólnemu dziecku lepszą przyszłość.

Jak można było przewidzieć, tezy psychiatry z San Francisco, która zresztą uważa się za

"nowoczesną feministkę", spotkały się z bezpardonową krytyką. Louann Brizendine

powiela przecież konserwatywne stereotypy, antykobiece uprzedzenia, wykreowane

przez mężczyzn postacie gadatliwych bab, występujące we wszystkich epokach i w wielu

kulturach. Jej wizje przedstawicieli obojga płci są jak wzięte z komedii Woody'ego Allena.

Książka dr Brizendine pozornie wygląda na dobrze udokumentowaną, jednak gdy

przyjrzeć się dokładnie bibliografii, można spostrzec, że wiele pozycji omawia problemy

samic myszy czy małp rezusów. Amerykański psycholog ewolucyjny, David H. Peterzell

napisał, iż autorka nieustannie myli strukturę neuronalną (mózg) z funkcjami

psychicznymi (emocje, zachowanie). Nie można tłumaczyć wszystkich różnic w

zachowaniu przedstawicieli odmiennych płci różnica struktury mózgu, tymczasem dr

Brizendine z przewrotną satysfakcją przedstawia mężczyzn jako zimnych drani z natury

niezdolnych do empatii.

Deborah Cameron z Uniwersytetu Oxford, profesor lingwistyki specjalizująca się w

problematyce gender, czyli kulturowych różnic płci, zaznacza, iż długość naszych

rozmów uzależniona jest od tego, kim jesteśmy i czym się zajmujemy. To przecież

normalne, że sekretarka zazwyczaj wypowiada więcej słów niż kierowca ciężarówki.

"Jeśli porównamy wiele miarodajnych studiów, wówczas okaże się, że kobiety mówią

mniej więcej tak długo jak mężczyźni", podkreśla prof. Cameron. Jej zdaniem, istnieje

wiele dobrych, naukowych książek o kobiecym mózgu, ale powierzchowna, szukająca

efektów, napisana dynamicznym językiem praca dr Brizendine z pewnością (aczkolwiek

niezasłużenie) zdobędzie większy rozgłos.

Karolkiewicz Marek - Zagadki żeńskiego mózgu [artykuł].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: