podstawy genetyki zachowania się człowieka pdf.pdf

(279 KB) Pobierz
115294488 UNPDF
Wykład 1
02.10.2008 r.
WPROWADZENIE DO GENETYKI ZACHOWANIA
Co to jest?
Jest to dyscyplina naukowa związana z psychologią, która nie opiera się na żadnej teorii. Jest
kilkanaście założeń, na których opiera się to podejście. Poza tym dyscyplina ta jest powiązania z
psychologią różnic indywidualnych, z faktem, że ludzie różnią się między sobą. Może być też
powiązana z każdą inną dziedziną psychologii.
Genetyka jest powiązana z medycyną, np. może sprawdzać, czy zaburzenia nie mają podłoża
genetycznego.
Liczba procentowa dotycząca wpływu genetycznego na osobowość i zdolności wzrasta.
POJĘCIE RÓZNIC INDYWIDUALNYCH
Różnice indywidualne (inaczej międzyosobnicze) polegają na tym, że jednostki tej samej populacji
różnią się między sobą pod względem porównywalnych charakterystyk fizycznych i psychicznych.
ZRÓŻNICOWANIE POMIĘDZY JEDNOSTKAMI, OSOBAMI
Wszyscy wiemy, że ludzie są zróżnicowani, ale nie wiemy, jakie są te różnice, ponieważ otaczają
nas ludzie, którzy mają cechy podobne do nas, np. podobny poziom inteligencji.
Zróżnicowanie dychotomiczne (zerojedynkowe) – coś jest, albo czegoś nie ma.
Krzywa Gaussa – krzywa rozkładu normalnego; opisuje, jaki jest rozkład zróżnicowania, jego
częstości.
HISTORIA GENETYKI ZACHOWANIA
Różnice międzyosobnicze zawsze budziły zainteresowanie. Historia genetyki zachowania sięga
końca XIX w.. Dopatrywano się czynników genetycznych w dziedziczeniu inteligencji po
przodkach.
Badania Sir Francisa Galtona (1822-1911), angielskiego przyrodnika, antropologa i lekarza: jest on
nazywany ojcem genetyki zachowania i psychologii różnic indywidualnych. Twierdził, że zdolności
są uwarunkowane dziedzicznie (jedne rodziny mają lepsze geny od innych).
Galton zaproponował następujące metody badawcze:
metoda bliźniąt,
metoda studiów rodzinnych (genealogiczna)
Poza tym:
wprowadził rachunek korelacyjny (zależności, które do dziś są stosowane w genetyce
zachowania),
zadał pytanie: „Natura czy wychowanie?”, tzn. co ma większe znaczenie w tworzeniu się
różnic indywidualnych? Sam Galton uważał, że natura, ale spór o odpowiedź na to pytanie
przez następne 100 lat zaprzątał głowy badaczom.
Grzegorz Mendel (1822-1884) – odkrywca podstawowych praw dziedziczenia.
Wahadło „Natura – wychowanie” na przestrzeni ponad stulecia:
BEHAWIORYZM
Koniec XIX w. - kierunek ten akcentował wpływ środowiska; wszystko co związane z człowiekiem
wynika z wpływów środowiskowych.
Lata 20. XX w. - inne nurty
Pawłow – odwołał się do procesów wewnętrznych dokonujących się w układzie nerwowym –
odwoływał się do czynników genetycznych – Pawłow wyłamał się z behawioryzmu.
Lata 30. i 40 XX w. – skrajne poglądy dotyczące wpływów genetycznych. Teorie nazistowskie
mówiły o tym, że należy mordować gejów, przestępców itp., by nie przekazywali oni dalej genów.
Poglądy te propagowane były nie tylko w Niemczech, ale również w USA, Szwecji i Francji.
Lata 50. XX w. - odrzucenie myśli o uwarunkowaniu genetycznym zachowań. Sądzono, że to
środowisko kształtuje ludzi.
Lata 60. XX w. - ponowny zwrot w stronę genetyki.
USA: Artur Jensen – pod koniec lat 60. wysunął hipotezę: różnice w inteligencji białych i czarnych
Amerykanów wynikają z różnic genetycznych. Hipoteza ta wywołała w USA reakcję w postaci
napięć rasowych.
Lata 70. i 80. XX w. - dwie dekady,w których było najwięcej badań na temat wpływów
genetycznych i środowiskowych na różnice indywidualne.
Lata 90. XX w. - rozwój genetyki molekularnej. Obecnie wahadło jest ustabilizowane, tzn. nikt nie
sądzi, że różnice wynikają albo ze środowiska, albo z genów.
PRZEDMIOT GENETYKI ZACHOWANIA
poznawanie przyczyn zmienności populacji,
ustalanie wkładu czynników genetycznych w ogólną zmienność zachowania u określonej
populacji,
ustalanie wkładu czynników środowiskowych w zmienność zachowania w danej populacji,
poszukiwanie i badanie związków pomiędzy polimorfizmami genetycznymi a
zachowaniem.
OGÓLNE ZAŁOŻENIA GENETYKI ZACHOWANIA
1. Jednostki w populacji różnią się zarówno z przyczyn genetycznych, jak i środowiskowych.
2. Zmienność w zakresie większości cech lub zachowań wynika z wpływów poligenowych
(różnice indywidualne są uwarunkowane działaniem wielu genów, niekiedy
umiejscowionych w chromosomach).
3. Założenie o wielogenowym uwarunkowaniu różnic indywidualnych jest uzasadnione przede
wszystkim w odniesieniu do cech lub zachowań, których wyniki pomiaru mają rozkład
normalny, ale może też być odniesione do charakterystyk dychotomicznych.
115294488.001.png
Wykład 2
09.10.2008 r.
GENETYKA ZACHOWANIA (GZ) W PSYCHOLOGII RÓŻNIC INDYWIDUALNYCH
GZ jako argument na rzecz roli czynnika biologicznego leżącego u podstaw mierzonych
cech.
To, co kształtuje cechę, powoduje też zróżnicowanie w populacji. Są cechy, w których nie
możemy wskazać, jaki jest mechanizm biologiczny tych cech.
GZ pozwala na określenie udziału specyficznych składników genetycznych w
determinowaniu RI (różnic indywidualnych).
GZ dostarcza jeden z najsilniejszych dowodów na rzecz roli środowiska w determinowaniu
RI.
Gdy szukamy argumentów na rzecz roli środowiska, to najszybciej znajdziemy je w
genetyce zachowania. To, czego nie wyjaśnia wpływ genetyczny, wyjaśnia wpływ
środowiskowy. Niestety mechanizmu wpływu środowiskowego nie da się badać, w
przeciwieństwie do wpływu genów.
GZ pozwala na ilościową ocenę wkładu genotypu i środowiska w fenotypową wariancję
mierzonego zachowania.
Wariancja fenotypowa: wariancja = zmienność, zróżnicowanie (termin statystyczny)
fenotyp = ujawniające się cechy organizmu
Wariancja fenotypowa – zróżnicowanie ujawniających się cech.
PRZESŁANKI, NA KTÓRYCH OPIERA SIĘ GENETYKA ZACHOWANIA
zachowania (cechy), które mają podłoże dziedziczne, są uwarunkowane poligenowo
(wielogenowo),
wkład genów w wariancje zachowania (cech) można określić wyłącznie drogą statystyczną.
Stąd GZ zwana jest również genetyką ilościową lub genetyką populacji.
Genetyka populacyjna – bo wszystkie oszacowania, o których mowa, odnoszą się do
określonej populacji. Wyniki zmieniają się wraz z tym, jak zmieniamy badaną populację
(populacja Polaków, Niemców itd.).
Genetyka ilościowa – bo posługuje się oszacowaniami ilościowymi.
dane oparte na GZ pozwalają wyłącznie na wnioskowanie o wkładzie genów do wariancji,
to jest do różnic indywidualnych (RI) w zakresie mierzonych cech (zachowań),
GZ nie odnosi się do jednostek, ale do populacji. Wyjątkiem jest genetyka molekularna.
jakiekolwiek wnioski o genetycznym zdeterminowaniu RI dotyczą nie jednostki, lecz
wyłącznie próby, na której przeprowadzono badania lub populacji, dla której dana próba jest
reprezentatywna.
GŁÓWNE PODEJŚCIA BADAWCZE W GENETYCE ZACHOWANIA
OGOD ( One Gene, One Disorder ) – podejście oparte na poszukiwaniu nawet pojedynczych
genów odpowiedzialnych za powstawanie zaburzeń.
W wypadku charakterystyk psychologicznych to podejście nie ma racji bytu. W przypadku
dużego zróżnicowania nie może być ono spowodowane jednym genem.
QTL ( Quantitative Trait Locus ) – geny o zmiennej, nawet znikomej wielkości wpływu na
daną cechę ilościową określane jako locus cechy ilościowej.
Termin QTL zastępuje termin „uwarunkowanie poligenowe”. Poszukuje się miejsc, w
których znajdują się geny związane z danym zachowaniem.
Geny kandydujące – geny o większym od innych prawdopodobieństwie wpływu na
obecność danej cechy, zachowania.
Każdy gen może mieć udział w wyjaśnieniu jakiegoś zachowania.
115294488.002.png
Gen A 1% udziału
Gen B 3% udziału
Gen C 7% udziału
Są geny wyjaśniające 100%, np. gen odpowiedzialny za fenyloketonurię.
Podejście QTL oparte jest na założeniu, że genotypy rozkładają się ilościowo (wymiarowo)
nawet, jeśli cecha na poziomie fenotypowym oceniana jest w oparciu o diagnozę
dychotomiczną (albo jest, albo nie ma).
Rozkład genów w populacji jest losowy. Genotypy rozkładają się ilościowo, wymiarowo (w
populacji).
SŁOWNIK PODSTAWOWYCH TERMINÓW GENETYKI ZACHOWANIA CZ.1
Genotyp ( genotype ) – pula genów, które posiada osobnik
Addytywna wariancja genetyczna ( additive variance ) – termin, który odnosi się do przekazu
genów z pokolenia rodziców na pokolenie dzieci
Nieaddytywna wariancja genetyczna (n on-additive variance ) – termin odnosi się do
interakcji genów w organizmie potomnym (dominacja i epistaza genów).
Dominacja – związana z wpływem na siebie alleli mających to samo umiejscowienie w
chromosomie,
Epistaza – związana z wpływem na siebie alleli mających różne umiejscowienie w
chromosomie.
Odziedziczalność ( heritability ) – wskaźnik udziału czynników genetycznych w zmienności
zachowania.
Odziedziczalność w szerokim rozumieniu ( broad-sense heritability ) – udział wszystkich
czynników genetycznych w zmienności zachowania
Odziedziczalność w wąskim rozumieniu ( narrow-sense heritability ) – udział tylko czynnika
addytywnego (związanego bezpośrednio z przekazem genetycznym w zmienności
zachowania).
Selektywny dobór rodziców ( assortative nating ) – oznacza dobór inny niż losowy,
przypadkowy; krzyżowanie wybiórcze. Czy ludzie w doborze partnera przyjmują jakieś
kryteria? Jeśli tak – to jakie? (np. podobne upodobania, inteligencja). Jeśli ludzie kierują się
„tym czymś”, czyli sami nie wiedzą czym, to dobór jest losowy.
Interakcja genotypu i środowiska ( genotype-environment interaction ) – polega na różnym
wpływie środowiska zależnie od genetycznie uwarunkowanych charakterystyk. To samo
środowisko może różnie wpłynąć na ludzi o podobnej nieśmiałości.
Wpływ środowiska jest zróżnicowany w zależności od genotypu. (?)
Korelacja genotypu i środowiska ( genotype-environment interaction ) – polega na
współwystępowaniu czynników genetycznych i środowiskowych.
Np.: jeśli ktoś ma silną potrzebę doznań, to szuka środowiska, które zaspokaja jego
potrzeby, środowiska, w którym dużo się dzieje.
Wykład 3
16.10.2008 r.
SŁOWNIK PODSTAWOWYCH TERMINÓW GENETYKI ZACHOWANIA CZ.2.
Specyficzne środowisko ( nonshared environment albo within-family environment ) – wpływ
środowiskowy; zasób indywidualnych doświadczeń każdej jednostki, każdego człowieka;
coś, czego nie dzielimy z innymi ludźmi. Indywidualne, niepowtarzalne doświadczenie.
Nawet gdy ludzie mówią, że mają podobne doświadczenia, to nie można tak do końca
powiedzieć, bo każdy człowiek tę samą sytuację może różnie odczuwać i przeżywać.
Wspólne środowisko ( shared environment , common environment, between-family
environment ) – przeciwieństwo specyficznego środowiska; ogół warunków
charakterystycznych dla członków danej rodziny.
Badania adopcyjne ( adoption studies ) – porównywanie podobieństwa między członkami
danej rodziny, w której są osoby adoptowane, czyli nie spokrewnione genetycznie.
Bliźnięta monozygotyczne (jednojajowe, MZ – monozygotic twins ) – rodzą się wtedy, gdy
zygota rozpada się i rozwijają się dwa osobniki o tym samym wyposażeniu genetycznym.
Bliźnięta dyzygotyczne (dwujajowe, DZ – dizygotic twins, fraternal twins ) – rodzą się, gdy
dwie komórki jajowe zostaną zapłodnione; mogą być różnej płci, w przeciwieństwie do MZ.
Badania bliźniąt ( twin studies ) – badania wpływu środowiskowego i genetycznego na
zachowanie bliźniąt.
Studia rodzinne ( family studies ) – badania rodzin biologicznych lub metoda genealogiczna-
badania osób spokrewnionych genetycznie, np.: rodzice i dzieci, wnuki i dziadkowie,
bliźniaki i ich rodzeństwo niebliźniacze.
Metoda dopasowanie modelu ( model-fitting ) – polega na tworzeniu modeli teoretycznych
wpływu genetycznego i środowiskowego na zachowanie. Za pomocą statystyki sprawdza się
zgodność między modelami teoretycznymi a wynikami badań. Najlepiej dopasowany model
to ten, którego składniki w sumie wyjaśniają 100% zmienności. Dzięki temu możemy
oszacować wpływ dwóch czynników genetycznych i dwóch środowiskowych.
W genetyce zachowania oblicza się wyłącznie korelacje liniowe.
Korelacja liniowa ( r Pearsona):
Prawdopodobieństwo
fenotypowe
Procent wspólnych genów
Im bardziej spokrewnione osoby, tym większe prawdopodobieństwo fenotypowe pomiędzy nimi.
Korelacja = r
KORELACJE TEORETYCZNE:
r D-R = 0,50 – ponieważ dzieci mają 50% genów rodziców
D = dzieci
R – rodzice
Zgłoś jeśli naruszono regulamin