Esther(ap)
16:1 - Król wielki Artaxerxes od Indyej aż do Aethyopiej, sto dwadzieścia i siedmi ziem, książętam i przełożonym, którzy są posłuszni naszego rozkazania zdrowia życzy.
16:2 - Wiele ludzi dobroci panów, i czci, którą im wyrządzili, źle na pychę używali:
16:3 - I nie tylko poddane królewskie zagubić usiłują, ale czci, która im dano niez nosząc, na oneż którzy dali o zdradzie myślą.
16:4 - A mało na tem mają, że nie dziękują za dobrodziejstwa, i gwałcą na prawo łaski im pokazanej, ale też mniemają, że dekretu Boga, który wszystko widzi, ujść mogą.
16:5 - I tak dalece w szaleństwo zaszli, że te, którzy urzędów sobie zwierzonych pilnie przestrzegają, i tak się na wszem sprawują, aby byli godni wszystkich pochwalenia, kłamstwy tajemnemi wywrócić usiłują:
16:6 - Gdy uszy pańskie proste, a z swego przyrodzenia inne szacujące, chytrą zdradą oszukiwają.
16:7 - Która rzecz i z starych historyj dowodzi się, i z tego co się na każdy dzień dzieje, jako złem niektórych ludzi poduszczaniem, chęci królewskie bywają nakażone.
16:8 - Przetoż potrzeba obmyślać pokój wszystkich krain.
16:9 - A nie macie mniemać, jeśli różne rzeczy rozkazujemy, żeby to z lekkości myśli naszej pochodziło, ale że według sposobu i potrzeby czasu, jako wyciąga pożytek rzeczy pospolitej, wyroki wydawamy.
16:10 - A żebyście to co mówiemy jaśniej zrozumieli: Aman syn Amadathy, sercem i rodem Macedończyk, i ode krwie Perskiej daleki, i nasze dobrotliwość okrucieństwem swem mażący, obcym będąc od nas jest przyjęty:
16:11 - I doznał przeciw sobie tak wielkiej ludzkości, że go ojcem naszym zwano, i kłaniali się mu wszyscy wtóremu po królu:
16:12 - Który się w tak wielką nadętość pychy podniósł, że się o to starał, aby nas i królestwa i ducha zbawił.
16:13 - Abowiem Mardocheusza, za którego wiernością i dobrodziejstwem żywiemy, i towarzyszkę królestwa naszego Esther, ze wszystkim narodem ich, nowemi jakimiś a niesłychanemi chytrościami żądał na śmierć:
16:14 - To myśląc, aby one pobiwszy, zasadzki czynił na opuściałość naszę, i królestwo Perskie do Macedonów przeniósł.
16:15 - A my od naniecnotliwszego, ze wszech ludzi, Żydy na śmierć skazane, w żadnej zgoła winie nie naleźliśmy, ale przeciwnym obyczajem praw sprawiedliwych używających,
16:16 - I synami nawyższego i nawiętszego, i zawsze żywiącego Boga, za którego dobrodziejstwem, i ojcom naszymi nam królestwo jest dane, i aż po dziś dzień zachowane.
16:17 - Przetoż one listy, które on był naszem imieniem rozesłał, wiedzcie być kassowane.
16:18 - Dla której złości, przed bramami tego miasta, to jest Susan, i sam który knował, i wszystek ród jego na szubienicach wisi: nie my, ale Bóg oddał mu co zasłużył.
16:19 - A wyrok ten, który teraz ślemy, po wszystkich miastach niech będzie zawieszony, żeby wolno było Żydom używać praw swoich.
16:20 - Którym macie dopomagać, aby one, którzy się na pobicie ich gotowali mogli pobić, trzynastego dnia miesiąca dwunastego, który zowią Adar.
16:21 - Abowiem ten dzień smutku i żałość Bóg wszechmogący odmienił im w radość.
16:22 - Ztądże i wy między innemi święty ten dzień policzajcie, i obchodźcie ji ze wszelką radością, aby i napotem wiedziano,
16:23 - Ze wszyscy, którzy Persam wiernie służą, godną za wierność swą zapłatę odnoszą: a którzy królestwu ich na zdradzie są, giną dla złości.
16:24 - A wszelka kraina i miasto, któreby nie chciało być uczestnikiem tego święta, niech mieczem i ogniem zginie, i niech tak będzie wygładzone, żeby nie tylko ludziom, ale i bestiam drogi przez nie na wieki nie było, na przykład wzgardy i nieposłuszeństwa.
ugkulturoznawcy