Job
23:1 - A odpowiadając Job rzekł:
23:2 - Teraz też w gorzkości jest mowa moja, i ręka karania mego ociężała nad wzdychanie moje.
23:3 - Ktoby mi dał, abych poznał i nalazł go i przyszedł aż do stolice jego?
23:4 - Przełożę przed nim sąd, a usta moje napełnię łajaniem.
23:5 - Abych się dowiedział słów, któreby mi odpowiedział i wyrozumiał co mi będzie mówił.
23:6 - Nie chcę, aby się ze mną spierał wielką mocą, ani żeby mię przytłoczył ciężkością wielkości swej.
23:7 - Niech przełoży sprawiedliwość przeciwko mnie, a sąd mój niech dojdzie do zwycięstwa.
23:8 - Pójdęli na wschód słońca, nie widać go: jeśli na zachód, nie zrozumiem go.
23:9 - Jeśli w lewo, cóż uczynię? nie uchwycę go: jeśli się obrócę w prawo, nie ujrzę go.
23:10 - A on lepak wie drogę moję, i doświadczył mię jako złota, które przez ogień przechodzi.
23:11 - Za śladem jego szła noga moja, strzegłem drogi jego, i nie zstępowałem z niej.
23:12 - Od przykazania ust jego nie odstępowałem, a w zanadrzu mojem skryłem słowa ust jego.
23:13 - Sam on bowiem jest, a żaden nie może odwrócić myśli jego: a dusza jego czegokolwiek chciała, to czynił.
23:14 - Gdy wypełni nademną wolą swoję, i wiele innych rzeczy takowych ma pogotowiu.
23:15 - I dla tegom zatrwożon jest od oblicza jego, a patrząc nań jestem zjęty bojaźnią.
23:16 - Bóg zmiękczył serce moje, a Wszechmogący zatrwożył mną.
23:17 - Bom nie zginął dla nadchodzących ciemności, ani zakrył mrok oblicza mego.
ugkulturoznawcy