Drogi 3_JR.pdf

PROJEKTOWANIE OSI DROGI W PLANIE

1. Wprowadzenie

Oś drogi w planie projektuje się na mapach w skali 1 : 1000 oraz 1 : 500.

1 : 500 – jest skalą stosowana w przypadku konieczności dokładniejsze

go pokazania w planie większej liczby elementów przekroju poprzeczne

go, np. przy projektowaniu ulic.

Oś drogi jest to krzywa przestrzenna

Przy projektowaniu moŜna ją osobno rozpatrywać (kształtować):

− w planie (w płaszczyźnie poziomej)

− w przekroju podłuŜnym (w płaszczyźnie pionowej),

ale trzeba o tym pamiętać i uwzględniać (koordynować) wzajemne poło

Ŝenie elementów geometrycznych planu i przekroju podłuŜnego.

Oś drogi w planie składa się z odcinków prostych i krzywolinio

wych.

Odcinki krzywoliniowe mogą zawierać łuki kołowe lub kombinacje

łuków kołowych i krzywych.

2. Odcinki proste

Zaleca się stosowanie odcinków prostych:

− na terenie płaskim lub w rozległych płaskich dolinach,

− w obrębie skrzyŜowań i węzłów,

− na obiektach mostowych i dojazdowych do nich,

− dla zapewnienia moŜliwości wyprzedzania na dwupasowych drogach

dwukierunkowych,

− gdy droga jest trasowana równolegle do prostoliniowego elementu za

gospodarowania przestrzennego, np. linii kolejowej, kanału.

2.1. Zaleca się, aby długość odcinka prostego, o stałym lub zmiennym,

nieograniczającym widoczności pochyleniu podłuŜnym, nie przekraczała

wartości (dla dróg o v p ≥ 60 km/h):

Zalecenie to ma na celu eliminowanie monotonności jazdy .

Jest to zabezpieczenie przed monotonnością ale są taŜ inne sposoby,

np. zastosowanie łuków wypukłych, odpowiednie zagospodarowanie pa

sa drogowego.

2.2. Przy projektowaniu nowej drogi nie zaleca się stosowanie odcinka

prostego pomiędzy blisko połoŜonymi łukami kołowymi w planie o tym

samym kierunku zwrotu.

W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się takie rozwiązanie z zale

ceniem podanym w tabeli (dla dróg o v p ≥ 60 km/h).

3. Odcinki krzywoliniowe

Stosowanie odcinków krzywoliniowych w planie jest zalecone w ce

lu:

− lepszego dostosowania drogi do ukształtowania i zagospodarowania

terenu (jest to szczególnie waŜne w terenie falistym i górskim lub/i in

tensywnie zagospodarowanym),

− podniesienia walorów estetycznych drogi (np. Ŝeby wyeksponować ja

kiś element architektoniczny w otoczeniu – ten element moŜe się znaj

dować na przedłuŜeniu osi trasy),

− eliminacji monotonności jazdy.

3.1. Projektowanie łuków kołowych

W celu zapewnienia płynności i jednorodności drogi zaleca się aby:

a) wartości promieni łuków kołowych w planie były większe od najmniej

szych zalecanych (to jest waŜne przy projektowaniu nowych dróg;

wartości mniejsze dopuszcza się do stosowania w uzasadnionych

przypadkach, np. przy modernizacji istniejących odcinków),

(zaleca się stosowanie moŜliwie duŜych promieni)

dla określonej v p , R ≥ R MIN ZAL

b) dla kątów zwrotu Γ < 9 ° zaleca się stosowanie większej długości łuku

kołowego (przed wpisaniem krzywych przejściowych) niŜ podane w

tabeli

c) łuki kołowe następujące po odcinkach prostych spełniały warunek

podany w tabeli

Oznacza to, Ŝe im dłuŜsza prosta przed łukiem, tym łagodniej powinien

on być zaprojektowany.

d) stosunek długości promieni sąsiednich łuków kołowych nie był więk

szy niŜ podany w tabeli

Konstrukcja łuku kołowego

Nasze załoŜenia (dane):

− odczytać (pomierzyć po przeskalowaniu z dokładnością do 1 cm) od

ległości AW oraz WB

− odczytać kąt Γ ( Γ kąt zwrotu trasy).

Wyznaczamy kolejno:

− odcinki stycznej głównej T,

⋅

− odległość Z od środka łuku do wierzchołka W, odmierzoną na dwu

siecznej (tj. jedna z metod wyznaczania tej wartości),

1 Γ

−

COS

− długość łuku kołowego Ł ,

ý =

Π R

180

− odcinek krzywoliniowy moŜe pozostać w postaci tylko łuku kołowego

jeśli zastosowano odpowiednio długi promień R przy załoŜonej pręd

kości projektowej v p ,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: