NAUKI POMOCNICZE FILOGII POLSKIEJ.doc

(112 KB) Pobierz
NAUKI POMOCNICZE FILOGII POLSKIEJ

NAUKI POMOCNICZE FILOGII POLSKIEJ

 

1. Zajęcia organizacyjne. Biblioteka i najważniejsze informacje o korzystaniu, o tym, gdzie i jak zdobyć informacje.

 

2. Dokument i jego typologia. Opis bibliograficzny i jego strefy. Morfologia książki. Rodzaje publikacji (wydawnictwa książkowe i różne ich rodzaje, wydawnictwa typu A, B i C) Najważniejsze wskazówki w zakresie korzystania z określonych wydań książek.

Korzystanie z czasopism naukowych, popularno-naukowych i innych.

 

3. Kształcenie umiejętności sporządzania przypisów bibliograficznych.

 

4. Bibliografia – jej rodzaje i funkcje. Omówienie wszystkich rzeczy związanych z bibliografiami zawartości czasopism, Estreicherem, Nowym Korbutem i innymi takimi.

 

5. Bibliografia literaturoznawcza i językoznawcza.

 

6. Słowniki i kompendia – rodzaje, zasady korzystania.

 

7. Omówienie pozabibliotecznych źródeł informacji – źródła informacji w pracy dziennikarza (przydatne dla studentów specjalizacji dziennikarskiej).

 

8. Umiejętność posługiwania się komputerowymi edytorami tekstu – ćwiczenia z zakresu składu i formatowania wątku tekstowego w programie Microsoft Word. Wszystko o typografii tekstu.

 

9. Zasady przygotowywania prac pisemnych – skład tekstu i formatowanie, najczęściej występujące błędy.

 

10. Kształcenie umiejętności sporządzania bibliografii prac pisemnych.

 

11. Korzystanie z zasobów baz danych i sieci komputerowej – nauka selekcji informacji.


Biblioteka – jej rola i znaczenie. Zasady korzystania ze zbiorów bibliotecznych oraz innych placówek informacyjnych.

 

Biblioteka

- instytucja, która prowadzi i udostępnia księgozbiór oraz informacje o nim

- to zorganizowany zbiór wydawnictw drukowanych (książek, czasopism) oraz innych materiałów tekstowych i audiowizualnych, a także zespół pracowników

- biblioteka jest instytucją usługową, która upowszechnia dorobek myśli ludzkiej

- współdziała w rozwoju nauki, gospodarki, kultury i oświaty

 

TYPY BIBLIOTEK (w zależności od kryteriów klasyfikacji)

1. Charakter środowiska czytelniczego i forma wykonywanych usług

- naukowe

- fachowe

- publiczne

- szkolne

2. Zakres tematyczny księgozbioru

- ogólne (uniwersalne)

- specjalne

- wypożyczające (poza teren)

- zamknięte (świadczące usługi tylko wybranym czytelnikom)

3. Terytorialny zasięg działania

- narodowe

- regionalne

4. Podział formalno-prawny

- instytucje samoistne (odrębny byt prawny)

- niesamoistne (stanowiące organiczną część instytucji, z której środków są utrzymywane)

5. Podział ze względu na finansowanie

- państwowe

- samorządowe

- społeczne

- prywatne.

 

Biblioteki współdziałają ze sobą w ramach systemów (sieci bibliotecznych)

Biblioteki koordynujące działalność sieci lub pełniące w niej szerszy zakres funkcji, są nazywane bibliotekami CENTRALNYMI, GŁÓWNYMI lub WIODĄCYMI. Taka biblioteka może posiadać filie.


DZIAŁY BIBLIOTECZNE:

- dział administracyjno-gospodarczy – zarządza budynkiem, wyposaża bibliotekę, utrzymuje wszystko w sprawności technicznej i porządku, zaopatruje w materiały, zajmuje się transportem, rachunkowością i sprawami personalnymi

- dział czasopism

- dział dokumentacji i informacji naukowej

- dział dokumentów życia społecznego

- dział dziecięcy

- dział graficzny – dział zbiorów graficznych

- dział gromadzenia zbiorów

- dział instrukcyjno-metodyczny – komórka organizacyjna w bibliotekach publicznych, odpowiada za doskonalenie działalności biblioteki publicznej

- dział katalogowania rzeczowego (ze względu na treść)

- dział katalogów

- dział katalogów centralnych (komórka organizacyjna w niektórych większych bibliotekach, zajmująca się rejestracją wszystkich albo niektórych wybranych typów zbiorów w określonych bibliotekach sieci)

- dział magazynów i konserwacji zbiorów

- dział młodzieżowy

- dział muzyczny (muzyka poważna, rozrywkowa, popularna, ludowa, żywe słowo, efekty dźwiękowe)

- dział opracowania zbiorów

- dział prac naukowych, organizacyjno-naukowych i dydaktycznych

- dział rękopisów

- dział starych druków (od XV do XVIII wieku)

- dział udostępniania zbiorów

- dział zbiorów graficznych

- dział zbiorów kartograficznych

- dział zbiorów muzycznych

- dział zbiorów specjalnych (stare druki, kartografia, grafika, muzyka)

- dział komputerowy.

 

BIBLIOTEKA W SPOŁECZEŃSTWIE INFORMACYJNYM

Współczesne czasy i społeczeństwo są informacyjne. Idea czegoś takiego ma zakładać dostęp do wszelkiego rodzaju wiadomości każdemu w każdym czasie. Żeby to zrobić, trzeba zagwarantować dostęp do ogółu publikowanych informacji, niezależnie od formy fizycznej. Umożliwić dorosłym kształcenie ustawiczne, zapewnić dostęp do sprzętu komputerowego i oprogramowania oraz nauczyć wszystkich obywateli posługiwania się technikami informacyjnymi, wspierać tożsamość kulturową.

 

NOWE SERWISY BIBLIOTECZNE

- Internet i inne sieci

- dostęp on-line do baz danych

- wypożyczanie wydawnictw multimedialnych

- środowiskowe, kulturalne systemy informacji, zdalne korzystanie z bibliotek

- możliwość wypożyczania wydawnictw bez względu na ich formę

- możliwość dostarczania dokumentów drogą elektroniczną

 


USŁUGI ŚWIADCZONE PRZEZ PERSONEL BIBLIOTECZNY:

- krótkie odpowiedzi dotyczące faktów, głównie na podstawie informatorów bezpośrednich

- informacje wymagające szczegółowych badań, w tym korelacji materiałów z różnych źródeł

- usługa rzeczowej informacji w określonych dziedzinach

- informacja o społeczności, o lokalnych klubach i stowarzyszeniach, możliwościach kształcenia dorosłych, organizacjach sportowych i miejscach rozrywki

- informacje dla zwiedzających teren, obejmujące szczegóły turystyczne

 

WYSZUKIWANIE INFORMACJI:

Teraz wszystko jest skomputeryzowane. Żeby coś wyszukać, niezbędny jest katalog zautomatyzowany (opisać, jak to będzie wyglądać w miejscach, w których będą uzupełniać studia).

Katalogować można: po nazwisku (alfabetycznie) albo przedmiotowo. Dostęp zapewniają indeksy: autorski, tytułów i przedmiotowy.

O rekordach nie muszą wiedzieć, wystarczy im pokazać, jak działa katalog BUŁ.


DOKUMENT I JEGO TYPOLOGIA. OPIS BIBLIOGRAFICZNY. STREFY OPISU BIBLIOGRAFICZNEGO. MORFOLOGIA KSIĄŻKI.

 

Dokument – utrwalony na nośniku materialnym wyraz myśli ludzkiej, przeznaczony do rozpowszechniania.

 

PODZIAŁ DOKUMENTÓW:

1. Dokumenty biblioteczne – wszelkie materiały gromadzone w bibliotekach. Dzielą się na graficzne, oglądowe  (fotografie, przeźrocza, filmy, czasem materiały zaliczane do eksponatów muzealnych) i słuchowe (analogi, taśmy audio, płyty CD).

2. Dokumenty pierwotne (prymarne) – publikacje przedstawiające informacje o wynikach badań naukowych (lub o faktach z zakresu życia praktycznego) w formie oryginalnej, nie skróconej, zgodnej z ustaleniami autora. Dokumenty pierwotne stanowią podstawę opracowania dokumentów pochodnych.

3. Dokumenty pochodne – materiały informacyjne opracowane na podstawie dokumentów pierwotnych, jak bibliografie, tematyczne zestawienia dokumentacyjne, przeglądy piśmiennictwa, opracowania systematyczne omawiające postępy wiedzy w poszczególnych dziedzinach, karty dokumentacyjne itp.

4. Dokumenty wtórne – wszelkiego rodzaju reprodukcje sporządzane z dokumentu oryginalnego bądź pochodnego, wykonane najczęściej za pomocą technik reprodukcji.

5. Dokumenty życia społecznego – materiały biblioteczne o charakterze informacyjnym, normatywnym, propagandowym i reklamowym; są wynikiem działalności instytucji społecznej czy organizacji, zazwyczaj nie przeznaczone do handlu księgarskiego, ukazują się czasem w specjalnej formie, jak: afisze, druki ulotne lub w różnych formach zapisu dźwięku i obrazu. Te dokumenty powstają w zasadzie dla osiągnięcia doraźnych celów politycznych, propagandowych czy reklamowych, ale potrafią być ważnym źródłem informacji dla różnych dziedzin gospodarki jako literatura firmowa – mogą też mieć trwałą wartość historyczną.

Do dokumentów życia społecznego zaliczane są różnorodne materiały pod względem formy i treści. Mogą to być katalogi, programy, obwieszczenia, odezwy, książki adresowe i telefoniczne, ulotki reklamowe, cenniki.

Bieżące znaczenie informacyjne oraz wartość naukowa tych dokumentów powoduje, że są gromadzone i przechowywane w bibliotekach w specjalnych działach.

Z reguły gromadzone są materiały współczesne.

Materiały retrospektywne – Biblioteka Narodowa (druki polityczne z czasów powstań); Biblioteka Jagiellońska (Zbiór zgromadzeń i odezw z 1864 r.)

Współczesne dokumenty ogólnopolskie gromadzone są w BJ i BN, inne biblioteki ograniczają się do zbierania materiałów regionalnych albo o wybranej problematyce (np. zagadnienia życia naukowego, teatralia, muzykalia). Niektóre rodzaje tych dokumentów są w powołanych specjalnie do tego celu instytucjach.

 

PODZIAŁ WYDAWNICTW:

1. Wydawnictwa zwarte – książki, wydawnictwa ukazujące się jako całość lub o przewidzianym z góry zakończeniu.

2. Wydawnictwa ciągłe – czasopisma, serie wydawnicze, wydawnictwa ukazujące się w kolejnych zeszytach lub tomach opatrzone wspólnym tytułem w porządku numerycznym lub chronologicznym, z nieprzewidzianym z góry zakończeniem.

3. Czasopismo – wydawnictwo ciągłe ukazujące się na ogół regularnie o zamierzonej z góry częstotliwości. Każdy zeszyt zawiera prace różnych autorów. Książka nie ma częstotliwości.

4. Wydawnictwo zbiorowe – to wydawnictwo ciągłe ukazujące się najczęściej nieregularnie, składa się z tomów opatrzonych tym samym tytułem i kolejną numeracją. Kolejne tomy zawierają zazwyczaj kilka lub kilkanaście prac, ewentualnie wydawanych w osobnych zeszytach. Podobnie wydawany jest „Tygiel Kultury”. Niby kwartalnik, ale nie wiadomo kiedy i jak wyjdzie kolejny numer. W ogóle magazyny kulturalne.

5. Praca zbiorowa – wydawnictwo zwarte, zawierające odrębne prace ujęte w rozdziały (różnych autorów) objęte wspólnym tytułem. Coś takiego jak „Nowe media – nowe w mediach”.

(podział dokumentów wg Sylwestra Dzikiego)

 

 

ISBN (międzynarodowy numer książki) – symbol cyfrowy nadawany w skali międzynarodowej publikacji zwartej, służy do jej identyfikacji (zwłaszcza w ramach międzynarodowej wymiany książek).

 

Opis bibliograficzny – uporządkowany zespół danych o dokumencie służący do jego identyfikacji, z reguły przejmowanych z opisywanego dokumentu w niezmienionej postaci oraz informacje uzupełniające i interpretujące te dane (nazwy współpracowników, ilość stron, materiały ilustracyjne). Opis bibliograficzny jest opracowaniem dokumentacyjnym.

 

Strefa – grupa elementów opisu bibliograficznego powiązanych funkcjonalnie lub formalnie, stanowiąca wyodrębnioną część jego struktury.

Element – podstawowy składnik struktury opisu bibliograficznego zawierający jedną lub kilka danych.

Dana – najmniejsza jednostka informacji bibliograficznej reprezentująca określoną cechę dokumentu mającą postać słowną, cyfrową lub literowo-cyfrową.

 

Znak umowny – znak oddzielający lub oznaczający strefy i elementy opisu bibliograficznego.

 

Autor korporatywny – instytucja lub stowarzyszenie osób występujące pod określoną nazwą odpowiedzialności za wydanie dotyczące dokumentów o charakterze administracyjnym lub informacyjnym.

 

Tytulatura dokumentów – zespół informacji służących do identyfikacji dokumentów.

 

 

STREFY OPISU BIBLIOGRAFICZNEGO:

1. Strefa tytułu i odpowiedzialności

- tytuł właściwy

- typ dokumentu

- tytuł równoległy (tytuł w języku obcym)

- dodatek do tytułu

- pierwsze oznaczenie odpowiedzialności – autor

- następne oznaczenie odpowiedzialności.

2. Strefa wydania

- oznaczenie wydania

- równoległe oznaczenie wydania

- pierwsze oznaczenie odpowiedzialności dotyczące wydania

- następne oznaczenie odpowiedzialności dotyczące wydania

- dodatkowe oznaczenie wydania (pierwsze wydanie powojenne, wydanie jubileuszowe itp.)

- pierwsze oznaczenie odpowiedzialności dotyczące dodatkowego oznaczenia wydania

- następne oznaczenie odpowiedzialności dotyczące dodatkowego oznaczenia wydania

3. Strefa specjalna

- w opisach książek strefa ta nie ma zastosowania

4. Strefa publikacji, dystrybucji i produkcji

- pierwsze miejsce dystrybucji

- następne miejsce dystrybucji

- nazwa dystrybutora

- data dystrybucji

- miejsce produkcji

- data produkcji

- nazwa produkcji

5. Strefa opisu fizycznego

- określenie postaci fizycznej dokumentu i liczna jego jednostek: stron, kart, ilość nagrania (w minutach i sekundach)

- inne cechy fizyczne – ilustracje książkowe

- rozmiary dokumentu – format

- oznaczenie dokumentu towarzyszącego – płyta dołączona do książki.

6. Strefa serii

- tytuł serii

- tytuł równoległy serii

- dodatek do tytułu serii

- pierwsze oznaczenie dotyczące serii

- następne oznaczenie dotyczące serii

- międzynarodowy znormalizowany numer serii (ISSN)

- numeracja w obrębie serii

- oznaczenie i tytuł podserii

- tytuł równoległy podserii

- dodatek do tytułu podserii

- pierwsze oznaczenie odpowiedzialności dotyczące podserii

- następne (...)

- ISSN podserii

- numeracja w obrębie podserii.

7. Strefa uwag (braki, uszkodzenia)

8. Strefa znormalizowanego numeru i sposobu uzyskania książki

- ISBN

- tytuł kluczowy

- sposób uzyskiwania i cena dokumentu

- objaśnienia dodawane do elementów strefy (aukcje)


BIBLIOGRAFIA – JEJ RODZAJE I FUNKCJE.

 

 

Bibliografia – termin w piśmiennictwie polskim ma kilka znaczeń:

1. Dyscyplina księgoznawcza teoretyczna, historyczna oraz działalność praktyczna, których społecznym zadaniem jest informacja o dokumentach, realizowana poprzez ich opis i systematyzację.

2. Spis bibliograficzny – uporządkowany wykaz dokumentów, dobranych według pewnych kryteriów, spełniających określone zadania organizacyjne.

3. Metodyka bibliograficzna – metoda sporządzania spisów i przeglądów bibliograficznych, zawierająca przepisy dotyczące podstawowych działań bibliograficznych: planowania, wyszukiwania i doboru dokumentów, ich opisu oraz układu opisów.

4. Działalność bibliograficzna, jej organizacje i wytwory (spisy i przeglądy bibliograficzne) oraz monografie bibliograficzne i rozprawy teoretyczne, także w ujęciu historycznym na tle rozwoju kultury i jej uwarunkowań społecznych.

5. Znaczenie historyczne – nauka o książce, bibliologia, księgoznawstwo.

 

Bibliografia – jako dyscyplina naukowa zajmuje się książką w takim zakresie, w jakim stanowi ona przedmiot i istotę działań bibliograficznych, zajmuje się też efektem tych działań, czyli spisami bibliograficznymi, ich historią i stanem współczesnym, problemami organizacyjnymi i funkcją.

Bibliografia zajmuje się bardziej elementami księgoznawczymi, niż treściowymi. To jeden z samodzielnych przedmiotów nauki o książce. Początkowo chodziło o wszystko to, co dotyczyło książki W OGÓLE.

 

Zadania bibliografii:

- informowanie użytkownika

- charakter porządkujący i normatywny

- dokumentacja działalności pisarskiej

- udokumentowanie działalności naukowej

- dokumentowanie dorobku kulturalnego narodu

- zadania polityczne

- selekcja oparta na wartości książek

- uporządkowanie wiedzy

- zaspokajanie potrzeb czytelniczych

- działalność dydaktyczna – bibliografie zalecające

- ułatwia orientację w bieżącej produkcji wydawniczej

- ustala właściwą kolejność wydań

- kieruje do dokumentów

- środek zbliżenia międzynarodowego.

 

Rodzaje bibliografii:

1. Bibliografia adnotowana – spis bibliograficzny, w którym opisy bibliograficzne uzupełnione są adnotacją (dotyczy np. cech formalno-wydawniczych dokumentu).

2. Bibliografia analityczna – bibliografia adnotowana stosująca w opisach bibliograficznych adnotacje w postaci analiz dokumentacyjnych. Zawiera przede wszystkim opisy artykułów z czasopism.

3. Bibliografia bibliografii – wykazy opisów bibliograficznych. Ma charakter ogólny, o ile rejestruje bibliografie wszelkich typów w zasięgu krajowym lub międzynarodowym.

4. Bibliografia bieżąca – spis bibliograficzny rejestrujący w periodycznie wydawanych zeszytach publikacje ukazujące się w oznaczonych okresach, np. bieżącym tygodniu, roku.

5. Bibliografia czasopism i wydawnictw zbiorowych – uznana za jeden z członów bibliografii narodowej, rejestruje tytuły czasopism i wydawnictw zbiorowych.

6. Bibliografia inkunabułów – bibliografia druków wydanych w XV wieku.

7. Bibliografia kompletna – rejestruje wszystkie publikacje o oznaczonych cechach, np. bibliografie osobowe.

8. Bibliografia krajoznawcza – rejestruje publikacje dotyczące jednego lub kilku krajów, państw.

9. Bibliografia krytyczna – bibliografia adnotowana, której adnotacje zawierają ocenę opisywanych dokumentów.

10. Lokalna – rejestruje publikacje wydawane w danej miejscowości albo autorów z niej pochodzących niezależnie od miejsca wydania.

11. Międzynarodowa – specjalna o zasięgu terytorialnym obejmującym różne kraje.

12. Narodowa – rejestruje dokumenty opublikowane przez autorów danej narodowości bez względu na miejsce i język ich wydania bądź opublikowane w danym państwie bez względu na narodowość ich autorów, bądź ukazujące się w danym języku bez względu na miejsce ich wydania.

13. Ogólna – o zakresie pełnym i o zasięgu terytorialnym, obejmuje obszar co  najmniej jednego państwa.

14. Osobowa – zawiera wykaz publikacji określonej postaci bądź dotyczących tej postaci.

15. Pochodna – rejestruje publikacje na podstawie opisów z innych bibliografii.

16. Podmiotowa – zawiera opisy dokumentów wytworzonych przez daną osobę bądź w danej miejscowości, regionie lub kraju, co stanowi kryterium ich zamieszczania.

17. Bibliografia prospektywna – spis publikacji przygotowanych do wydania.

18. Prymarna – zawiera opisy bibliograficzne sporządzone z autopsji – są to w zasadzie bibliografie narodowe.

19. Przedmiotowa – spis dokumentów, których treść dotyczy danej osoby, miejscowości, regionu lub kraju, niezależnie od tego, gdzie te dokumenty zostały opublikowane.

20. Regionalna – rejestruje publikacje wydawane w danym regionie bądź napisane przez autorów z tego regionu, nieważne gdzie wydane.

21. Rejestracyjna – stosuje opisy bibliograficzne rejestrujące czyli wymieniające tylko cechy wydawnicze, niezbędne dla identyfikacji dokumentu (np. nazwa autora, miejsce, rok wydania), bez sięgania do jego treści.

22. Retrospektywna – rejestruje publikacje wydane w oznaczonym zamkniętym okresie, dawniejszym niż rok bieżący.

23. Selekcyjna – każdy typ bibliografii, w którym w odróżnieniu od bibliografii kompletnej metodą tworzenia jest z góry założony wybór w obrębie kryteriów przyjętych dla danej bibliografii. O wyborze może decydować wartość czy przydatność dokumentu lub cechy formalno-wydawnicze.

24. Specjalna – bibliografia w zakresie pełnym lub ograniczonym i o zasięgu wydawniczo-formalnym ograniczonym, nie ograniczony może być zasięg terytorialny.

25. Treściowa – typ bibliografii specjalnej, która rejestruje publikacje, przyjmując za kryterium treść dokumentów, np. bibliografie wielkich działów wiedzy (jak medycyna).

26. Wyborowa – selekcyjna, wyka...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin