Mechanizmy powstawania bólu.pdf

(323 KB) Pobierz
860261 UNPDF
Mechanizmy
powstawania bólu
Jerzy Wordliczek, Jan Dobrogowski
Ból jest doznaniem czuciowym, związanym zarówno z działaniem uszka­
dzającego bodźca (lub też bodźca, którego działanie może spowodować
wystąpienie takiego uszkodzenia), jak i spostrzeżeniem powstającym na
podstawie psychicznej interpretacji zachodzących zjawisk, zmodyfikowa­
nym przez wcześniejsze doświadczenia i psychosomatyczne uwarunkowa­
nia. Nocycepcja jest więc jedynie fizjologicznym procesem odczuwania
bólu, natomiast jego klinicznym wykładnikiem jest cierpienie, będące psy­
chicznym komponentem zachowania bólowego. Ból może powstawać
w wyniku podrażnienia receptorów bólowych - nocyceptorów lub obniże­
nia progu ich pobudliwości, albo też w następstwie uszkodzenia układu
nerwowego. Może pojawiać się także bez towarzyszącego uszkodzenia
tkanek, jednak jest odnoszony przez chorego do takiego uszkodzenia (ból
psychogenny).
Podstawową funkcją bólu w ustroju jest jego ostrzegająco-ochronne
działanie. Przemijający ból fizjologiczny (wywołany przez bodziec nie-
uszkadzający tkanek) pojawia się wtedy, gdy np. dotkniemy gorącego
przedmiotu - wtedy naszą natychmiastową reakcją jest usunięcie się z ob­
szaru zagrożenia w obawie przed uszkodzeniem. Z kolei w przypadku ura­
zów obejmujących głębokie struktury somatyczne (skręcenia, złamania),
towarzyszący im ból wymusza ograniczenie aktywności, a związana z nim
nadwrażliwość dodatkowo eliminuje możliwość jakiegokolwiek kontaktu,
przez co zmniejsza się potencjalne ryzyko dalszego uszkodzenia lub nasi­
lenia zmian patofizjologicznych. Wzrost wrażliwości ułatwia także zdro-
12
Mechanizmy pov.'s:av. ai a bólu
wienie poprzez minimalizowanie ryzyka wystąpienia dalszych uszkodzeń
na drodze eliminacji wszystkich bodźców, nie tylko tych szkodliwych.
Ból występujący w czasie uszkodzenia lub choroby inicjuje segmentar-
ną i ponadsegmentarną odpowiedź ośrodkowego układu nerwowego
(OUN), która pomaga utrzymać ustrojowi homeostazę w okresie rozwoju
procesu patologicznego. Reakcje dotyczą przede wszystkim zmian w krą­
żeniu (przyśpieszenie akcji serca, wzrost rzutu serca, a także przepływu
w mózgu i mięśniach) oraz oddychaniu (przyśpieszenie i pogłębienie od­
dechów) - są one określane mianem reakcji atawistycznych, a ich celem
jest przystosowanie organizmu do działań o charakterze „walki lub uciecz­
ki". Jednak utrzymywanie się tych zmian przez dłuższy czas. jak i fakt, że
ostry ból jest jednym z istotnych czynników generujących odpowiedź
ustroju na uraz, sprawia, że pomimo korzystnego dla organizmu działania
stymulacji bólowej w początkowym okresie rozwoju procesu patologicz­
nego jej utrzymywanie się (brak skutecznego uśmierzenia bólu) jest przy­
czyną występowania wielu powikłań.
W przeważającej większości przypadków prawidłowo prowadzone po­
stępowanie przeciwbólowe oraz procesy naturalnego zdrowienia sprawia­
ją, że ostry ból zwykle zanika po upływie kilku lub kilkunastu dni. Jednak
w przypadku braku lub też nieskutecznej terapii przeciwbólowej utrzymu­
jący się ból powoduje narastanie zmian patofizjologicznych w OUN (pla­
styczność OUN), zaś ostra postać bólu może przekształcić się w przewle­
kły zespół bólowy (np. przetrwały ból pooperacyjny lub pourazowy).
Z uwagi na rodzaj bodźca wywołującego stymulację nocyceptywną
rozróżnia się ból fizjologiczny i ból kliniczny.
Ból fizjologiczny pojawia się jako wynik działania stymulacji nocy-
ceptywnej, która nie jest spowodowana uszkodzeniem tkanek. Jest on
związany z aktywacją nocyceptorów bodźcami o wysokiej intensywności.
Po przekroczeniu progu pobudliwości nocyceptorów informacja nocycep­
tywną jest przekazywana włóknami A8 i C do rdzenia kręgowego
i wywołuje m.in. aktywację somatycznych motoneuronów, konwergencję
stymulacji ze skórnych i trzewnych zakończeń pierwotnych oraz przewo­
dzenie tej informacji do rogu przedniego i w konsekwencji wzrost napię­
cia mięśniowego oraz aktywację współczulnych neuronów przedzwojo-
wych w rogu przednio-bocznym, manifestującą się odpowiedzią uogólnio­
ną (wzrost ciśnienia tętniczego krwi i tętna) i segmentarną (zmiany
w narządowym przepływie krwi, potliwość, reakcja pilomotoryczna,
skurcz mięśni gładkich).
Z kolei w przypadku uszkodzenia tkanek wystąpieniu bólu towarzyszy
pojawienie się nadwrażliwości, związane ze zmianą właściwości i wrażli­
wości pierwotnych zakończeń nerwowych (sensytyzacja obwodowa) oraz
Patomechanizm bólu ostrego
13
zmianami w OUN (sensytyzacja ośrodkowa). Zjawisko to przejawia się
obniżeniem progu bólowego (alodynia - ból pojawia się po zadziałaniu
bodźca nienocyceptywnego, np. dotyku), wzrostem odpowiedzi na stymu­
lację (hiperalgezja), występowaniem bólów spontanicznych oraz bólu rzu­
towanego. Ten rodzaj stymulacji bólowej, charakterystyczny m.in. dla bó­
lu pooperacyjnego, nazwany jest bólem klinicznym.
PATOMECHANIZM BÓLU OSTREGO
Proces powstawania odczucia bólowego nosi nazwę nocycepcji i obejmu­
je cztery etapy: transdukcję, przewodzenie, modulację i percepcje (ryc.
1.1).
W procesie transdukcji zamiana energii działającego bodźca uszkadza­
jącego (mechanicznego, termicznego, chemicznego) na impuls elektrycz­
ny, przewodzony włóknami nerwowymi, odbywa się w obwodowych za-
PERCEPCJA
MODULACJA
Drogi rdzeniowo-wzgórzowe
Ośrodkowe zakończenia
neuronu nooyceptorowego
Róg tylny rdzenia kręgowego
PRZEWODZENIE
Rdzeń kręgowy'
Obwodowe zakończenia -
neuronu nocyceptorowego
(tzw. pierwotne zakończenia nerwowe)
TRANSDUKCJA
Rycina 1.1. Proces nocycepcji.
860261.012.png 860261.013.png 860261.014.png 860261.015.png 860261.001.png 860261.002.png 860261.003.png 860261.004.png 860261.005.png 860261.006.png 860261.007.png 860261.008.png 860261.009.png 860261.010.png
14
Mechanizmy powstawania bólu
kończeniach neuronu nocyceptorowego (I neuron „drogi bólowej"), tj.
nocyceptorach, zlokalizowanych w pierwotnych (obwodowych) zakończe­
niach nerwowych sieci włókien (włókna A5 i C) wyspecjalizowanej
w przekazywaniu informacji nocyceptywnej.
Bezpośredni uraz tkanek powoduje wzrost poziomu potasu oraz uwol­
nienie bradykininy (BK) i prostanoidów w uszkodzonych tkankach. Afe-
renty pierwotnych zakończeń włókien A8 i C, poza ortodromową transmi­
sją informacji nocyceptywnej do OUN, pobudzają też na drodze antydro-
mowej uwalnianie substancji P (SP) z pierwotnych zakończeń nerwowych.
Prowadzi to do rozszerzenia łożyska naczyniowego i wzrostu przepusz­
czalności kapilar, a następnie obrzęku i zaczerwienienia w miejscu urazu.
Stymulowany antydromowo wzrost uwalniania SP z pierwotnych zakoń­
czeń nerwowych prowadzi także do uwalniania bradykininy (i wzrostu
przepuszczalności naczyń), jak i serotoniny (5-HT) z płytek krwi, a ponad­
to histaminy z mastocytów oraz prostanoidów, cytokin i NGF (ang. nerve
growth factor - czynnik wzrostowy nerwu). Mediatory te z kolei wtórnie
zwiększają przepuszczalność naczyń i uwalnianie SP. Dlatego też już na
poziomie tkankowym powstają dodatnie sprzężenia zwrotne, tzw. błędne
koła bólowe, będące przyczyną nadwrażliwości na ból w miejscu urazu
(pierwotnej hiperalgezji).
W konsekwencji działania opisanych powyżej mechanizmów dochodzi
do powstania w tkankach, w miejscu działania urazu, sensytyzującej
(uwrażliwiającej) „mieszaniny" wywołującej stan zapalenia neurogenne-
go.
W odpowiedzi na stymulację nocyceptywną, na poziomie tkankowym,
biorą udział również zakończenia współczulne. Noradrenalina (NA) uwal­
niająca się z zakończeń pozazwojowych włókien współczulnych stymuluje
autoreceptory na tych samych zakończeniach, powodując uwalnianie pro-
stacykliny (PGI,) sensytyzującej nocyceptory oraz leukotrienu D 4 (LTD 4 ),
który aktywuje leukocyty wielojądrzaste do produkcji algogenu di-HETE
(kwasu dihydroksyeikozatetraenowego).
Proces sensytyzacji wywoływany przez omówione powyżej mediatory
tkankowe nosi nazwę sensytyzacji obwodowej (patrz ryc. 1.2).
Proces transdukcji jest więc inicjowany i nasilany przez:
• bezpośrednią aktywację nocyceptorów,
• sensytyzację nocyceptorów, połączoną z następowym wzrostem ich
aktywności,
• „wynaczynienie" czynników algezjogennych i sensytyzujących.
Informacja nocyceptywną zakodowana w postaci impulsu elektryczne­
go dociera w procesie przewodzenia do zwoju rdzeniowego (DRG, ang.
Patomechanizm bólu ostrego
15
Rycina 1.2. Mechanizmy transdukcji i sensytyzacji.
860261.011.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin